Κύπρος - Πάτε να μας ρίξετε στην αγκαλιά των Τούρκων - Είστε είτε ανίκανοι, είτε παραδομένοι, αλλιώς δεν εξηγείται

  Άριστος Μιχαηλίδης

Ακούς τους Τούρκους, τον Ερντογάν, τον Οζερσάι, τον Τσαβούσογλου, ενίοτε και τον Ακιντζί, και σε πιάνει απελπισία. Όχι γιατί είναι αυτοί που είναι, πάντα αυτοί ήταν, μα γιατί είσαι στα χέρια μιας ηγεσίας και μιας νεοκυπριακής πολιτικής κουλτούρας, που κάνει τα πάντα για να σε πείσει πως δεν έχεις άλλο δρόμο να πορευτείς παρά μόνο αυτόν που σε οδηγεί στις τουρκικές αγκάλες, που είναι μεγάλες και χωράνε όλο τον κόσμο. Διότι, σου λένε, οι Τούρκοι δεν χωρατεύουν. Θα μας πάρουν το αέριο, θα εποικήσουν και την Αμμόχωστο και, άμα τους έρθει η όρεξη, μπορεί να κάνουν και πόλεμο για να καταλάβουν όλη την Κύπρο. Αυτή είναι η αντίδρασή τους. Στρέφονται σ΄ εμάς, στα θύματα, να μας εκφοβίσουν, ακόμα και οι δικοί μας, αντί να στραφούν στον αδικοπραγούντα.

Τα λένε βέβαια με περισσότερα λόγια οι δικοί μας, πιο φτιασιδωμένα, πιο πολίτικαλ κορέκτ, όπως αρμόζει στην υποκρισία και στην ανικανότητά τους.
Δεν σου λένε, ας πούμε, απευθείας να παραδοθείς, αλλά ότι πρέπει να λάβεις υπόψη τις ανησυχίες της Τουρκίας για το φυσικό αέριο, να αποδεχθείς ότι έχει και η Τουρκία συμφέροντα και πρέπει να ικανοποιηθούν σε έναν βαθμό για να βρούμε λύση, ότι πρέπει να δεχθείς την πολιτική ισότητα, όπως την απαιτούν διότι πρέπει να χωνέψεις πως δεν είναι μειονότητα οι Τουρκοκύπριοι και θα μοιραστείς μαζί τους την Κύπρο, το φυσικό αέριο, τον αέρα που αναπνέεις. Λες και τους είπες να μην αναπνέουν από τον αέρα της Κύπρου.

Σε πιάνει απελπισία γιατί τους ακούς να σου λένε συνέχεια τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές, σκεπάζοντας τες με κούφια λόγια: Επανένωση, Ομοσπονδία, Ειρήνη, Ευημερία... Κοντεύουμε μισό αιώνα κι ακόμα μοιράζουν υποσχέσεις χωρίς νόημα. Και χωρίς περιεχόμενο. Πού τα βλέπουν όλα αυτά την ώρα που μπαίνει ο Οζερσάι στην Αμμόχωστο; Την ώρα που πραγματοποιείται νέα εισβολή και μας λέει ο Τσαβούσογλου ότι θα μας κάνουν όπως μας ξανάκαναν; Την ώρα που μας λέει ο Ερντογάν ότι «στην Κύπρο εμείς ως Τουρκία είμαστε εγγυήτρια δύναμη (…), η ΕΕ είναι ως παρατηρητής». Αλλά, προπάντων, την ώρα που για πρώτη φορά ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών και το Συμβούλιο Ασφαλείας μάς συστήνουν να βρούμε μηχανισμό συνεργασίας για «άμεσες επαφές» σε στρατιωτικό επίπεδο και για κοινές προσπάθειες σε ποινικές υποθέσεις και «αντιμετώπιση των ζητημάτων που αφορούν όλο το νησί και επηρεάζουν όλους τους Κυπρίους». Δεν καταλάβαμε τι σημαίνει άραγε αυτό; Ή καταλάβαμε αλλά βολεύει τη νεοκυπριακή αντίληψη περί επανένωσης; Ότι αυτό που μας λένε χωρίς περιστροφές είναι να κάνουμε το νόμιμο κράτος ισότιμο του παράνομου, το οποίο αφού δεν αναγνωρίζεται θα αποκτήσει σε πρώτη φάση το καθεστώς Ταϊβάν, που προτείνει ο Τσαβούσογλου. Ή, το χειρότερο, ας απο-αναγνωριστεί η Κυπριακή Δημοκρατία για να έχει το ίδιο καθεστώς με την «τδβκ» και να μπορούν να συνεργάζονται για ζητήματα που αφορούν όλους τους Κυπρίους. Τόσο απλά και τόσο καθαρά είναι τα μηνύματα. Να υπενθυμίσω, όμως, ότι αυτή την προσέγγιση την εξήγγειλε ήδη ο Κουντρέτ Οζερσάι. «Χωρίς να περιμένουμε την επίτευξη λύσης θα πρέπει να μπορεί να υπάρξει συνεργασία σε θέματα φυσικού αερίου, έκδοσης κρατουμένων, στις ενέργειες ενάντια στο ξέπλυμα χρήματος και ζητήματα τρομοκρατίας και άλλα παρόμοια» είχε πει στις 10/1/2019. Διότι, όπως εξήγησε, δεν θεωρεί σωστή προσέγγιση το να αναβάλλονται ή να συνδέονται όλα με ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί εδώ και μισό αιώνα. Έτσι, έρχεται το Συμβούλιο Ασφαλείας με σύσταση του Αντόνιο Γκουτέρες, με ενημέρωση της Ελίζαμπεθ Σπέχαρ, και μας το συστήνει επισήμως. Για το καλό μας. Να αναπτύξουμε συνεργασίες ως δύο χωριστές οντότητες, κρατίδια, πολιτείες, διοικήσεις…

Για ποια επανένωση συνεχίζουν να μιλούν οι ηγέτες μας; Αν δεν αρχίσουν να αντιδρούν, όπου να ‘ναι θα σφυρίξουν οι άλλοι το τέλος του παιγνιδιού κι εμείς θα νομίζουμε ότι έχουμε ακόμα τη διαδικασία των πέναλτι.

aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος