Γράφει η Ντόρα Βακιρτζή-
Η Μικρασιατική Εκστρατεία,
ή πιο ορθά ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος
1919-1922, είναι μια επώδυνη εμπειρία της
ελληνικής κοινωνίας που όμως παραμένει
σε μεγάλο βαθμό παιδαγωγικά αναξιοποίητη.
Το βάρος των τραγικών συνεπειών, 100
σχεδόν χρόνια μετά, εξακολουθεί σε
σημαντικό βαθμό να φορτίζει συναισθηματικά
την ιστορική έρευνα οδηγώντας αρκετές
φορές σε μονομερή και κατ΄ επιθυμία
ανάδειξη περιπτώσεων ενός πραγματικά
σύνθετου εγχειρήματος.
Η ανάγκη μιας ολιστικής
μελέτης με όσο το δυνατόν περισσότερα
αντικειμενικά εργαλεία εξακολουθεί να
υπάρχει. Σε αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε
ότι η μελέτη και από άλλα επιστημονικά
πεδία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη.
Ο πόλεμος ξεκινά επί
κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου, με
την απόβαση ελληνικής στρατιωτικής
δύναμης στην Σμύρνη στις 2.5.1919 και τυπικά
κλείνει με την ανακωχή στα Μουδανιά
25.9.1922. Το πολεμικό αυτό εγχείρημα είχε
πολύ μεγάλη διάρκεια, κάτι το οποίο είχε
τεράστια επίδραση στις εξελίξεις .
Τα ελληνικά πλεονεκτήματα
Η ελληνική πλευρά
ξεκίνησε με δύο πλεονεκτήματα. Πρώτον,
είχε τις δυνατές συμμαχίες με τους
νικητές του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου
και δεύτερον, είχε έναν σχετικά οργανωμένο
και έμπειρο στρατό (όπως αποδεικνύεται
από τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους.
Απέναντι της είχε την
Οθωμανική Αυτοκρατορία διαλυμένη και
υπό την κηδεμονία των συμμάχων.
Στην τελευταία φάση
του πολέμου θα βρεθεί τελικά με μια
πολιτική ηγεσία - τους νικητές των
εκλογών της 20ης Νοεμβρίου 1920, την Ηνωμένη
Αντιπολίτευση - να παραπαίει από τα
σκάνδαλα και την οικονομική δυσπραγία.
Θα βρεθεί εντελώς απομονωμένη σε διεθνές
επίπεδο, με έναν στρατό σε παραλυσία
και παντελώς απογυμνωμένο από αξιόμαχους
αξιωματικούς λόγω πολιτικών φρονημάτων
και στρατιωτική ηγεσία εγκληματικά
ανίκανη.
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
Μόλις διαβάσεις """Αγτζίδης""", ξέρεις και τη συνέχεια. Αντιπροσωπεύει επάξια τους ""στρατευμένους ιστορικούς """ είτε στις αγιογραφίες ανυπόληπτων , είτε στην κατεδάφιση προσωπικοτήτων. Γράφει μιά κυρία Βακιρτζή, σύμβουλος εταιρικής ανάπτυξης και γράφει ότι της έδωσε προφανώς να διαβάσει ο κ. Αγτζίδης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι επι τέλους, ας πάψει αυτό το ψέμα που διακινείται χρόνια περί αποστράτευσης των ""έμπειρων""" βενιζελικών, και αντικατάστασή τους από απόλεμους βασιλικούς.
Αυτοί που έφυγαν ήταν οι Κονδύλης και Πάγκαλος και πήγαν στην Κωνσταντινούπολη απ' όπου άρχισαν την πιό φρικώδη και διαλυτική για στράτευμα προπαγάνδα, με εφημερίδα που ανατύπωναν οι τούρκοι και την πέταγαν με αεροπλάνα τους στα μαχόμανά μας τμήματα. Και αυτοί αντικαταστάθηκαν από εξ ίσου εμπειροπόλεμους Αξκούς, εκ των ενόντων. Αλλοιώς πως δικαιολογούν όλοι αυτοί την παρουσία στο Μέτωπο των ριψάσπιδων Πλαστήρα, Γονατά, Οθωναίου, Καραπαναγιώτη, Σαρήγιαννη (επιτελάρχης της Στρατιάς, ο εκπονήσας το καταστροφικό σχέδιο υποχώρησης της Στρατιάς μετά τη μάχη του στον Σαγγάριο, και αιτία διαφωνίας με τον Χατζηανέστη και αντικατάσταση του Χατζηανέστη από τον Αντιστράτηγο Πολυμενάκο. Η δε Τουρκική αντεπίθεση και σάρωμα του μετώπου άρχισε τον Σεπτέμβριο).
Επι τέλους με τις αγιογραφίες πρέπει να τελειώνουμε.
Μπράβο Chris, πάντα τεκμηριωμένος, σταθερή αξία !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή