Σώτη Τριανταφύλλου: Τους όρους της φιλοξενίας τους θέτουν οι οικοδεσπότες

Oι ομάδες και τα άτομα που, δυνάμει, επιθυμούν να καταβάλουν προσπάθεια συμμετοχής στην ελληνική κοινωνία πρέπει να μπορούν να μείνουν στην Ελλάδα δηλώνει στο Liberal.gr η Σώτη Τριανταφύλλου με αφορμή το μεταναστευτικό-προσφυγικό προσθέτοντας όμως ότι «τους όρους της φιλοξενίας του θέτουν οι οικοδεσπότες. Ταυτόχρονα ασκεί κριτική στη στάση της αριστεράς τονίζοντας πως «η αριστερά είναι μια κακοήθης δύναμη που έχει δημιουργήσει ένα αμείλικτο Κατεστημένο με μύθους και ψέματα».

Η γνωστή συγγραφέας τονίζει πως «Όσοι θέλουν να μείνουν στη χώρα μας, όσοι αντιλαμβάνονται ότι στη δεινή θέση όπου έχουν βρεθεί δεν έχουν επιλογές και δεν μπορούν να διεκδικήσουν το βέλτιστο, πρέπει να μείνουν μαζί μας». Διευκρινίζει όμως ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη «η δεινή εμπειρία των άλλων ευρωπαϊκών χωρών που για να μην τις χαρακτηρίσουν μισαλλόδοξες και αυταρχικές, έχτισαν τζαμιά στην κάθε γειτονιά. Με καταστροφικά αποτελέσματα στην παιδεία, στην κοινωνική συνοχή, στη θέση των γυναικών, στην ίδια την καθημερινότητα».

Επίσης χαρακτηρίζει ως «κακοήθη δύναμη» την αριστερά σημειώνοντας μάλιστα ότι «Τον σύγχρονο ρατσισμό τον επινόησε η αριστερά, το αντιρατσιστικό κίνημα. Οι “Antifa'' επισημαίνουν την «αέναη επιστροφή του φασισμού» προκειμένου να αποκτήσει νόημα το κίνημά τους και η ζωή τους. Ο ρατσισμός και ο φασισμός δεν υπάρχουν· υπάρχουν μερικοί ρατσιστές και μερικοί φασίστες: δεν αρκούν για να συγκροτήσουν φαινόμενο».

Οπως τονίζει πρέπει «Να ορίσουμε με σαφήνεια τη φυσιογνωμία μας, την ταυτότητά μας ως Ευρωπαίοι. Ο Πολ Βαλερύ έγραφε ότι Ευρωπαίος είναι εκείνος που έχει υποστεί τη φιλοσοφική επίδραση της αρχαιοελληνικής ορθολογιστικής σκέψης, που έχει ζήσει με την ιουδαιοχριστιανική θρησκευτικότητα και έχει διαμορφωθεί από τη ρωμαϊκή διοίκηση και των ρωμαϊκών θεσμών».

Και καταλήγει λέγοντας πως «η ΕΕ κλονίζεται από την επίθεση του ισλάμ κι από την ισλαμοαριστερά. Αλλά οι περισσότεροι Ευρωπαίοι κάνουν την πάπια» 

Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα

Κα. Τριανταφύλλου, λέγονται πολλά που ακούγονται σαν λευκός θόρυβος, σαν παράσιτα ραδιοφώνου. Και όπως θα έχετε μάθει, δεν λείπουν οι βίαιες εκδηλώσεις που στρέφονται εναντίον των ξένων (προσφύγων και μεταναστών). Πώς νομίζετε ότι πρέπει επιτέλους να διαχειριστούμε τους ανθρώπους που έχουν βρεθεί στη χώρα μας;

Έγραψα ένα βιβλίο γύρω από τα προβλήματα της ένταξης που εκδόθηκε το 2015. Αλλά κανείς, ή σχεδόν κανείς, δεν ενδιαφέρεται να μάθει τη διεθνή εμπειρία και τα συμπεράσματα των ανθρώπων που έχουν ερευνήσει αυτά τα προβλήματα…Η αριστερά είναι μια κακοήθης δύναμη που έχει δημιουργήσει ένα αμείλικτο Κατεστημένο με μύθους και ψέματα. Και προσεγγίζει όλα τα ζητήματα με γελοίο συναισθηματισμό (Αν ξανακούσω την έκφραση «αποθήκη ψυχών» θα βάλω τια φωνές«) προκειμένου να αρέσει στις ευαίσθητες ψυχές. Το αποτέλεσμα είναι κάθε άλλο παρά η φιλευσπλαχνία και η φιλοξενία.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή λείπει η πολιτική…Το σχέδιο… Επειδή λείπει το πρακτικό πνεύμα…

Επειδή λείπει το μυαλό. Μπερδεύουμε πρόσφυγες και μετανάστες, μουσουλμάνους και μη… Διεθνείς νόμους και ψυχοπονιάρικες μορφές συμπεριφοράς. H στάση των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στις Βρυξέλλες δείχνει τη βαθιά άγνοια του προβλήματος, την απουσία κατανόησης του κόσμου, την ιδεοληψία που αντικαθιστά τη γνώση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στους μετανάστες: το κοινό του είναι το λούμπεν προλεταριάτο, οι μάζες χωρίς δημοκρατική συνείδηση… Νομίζει όταν εγκατασταθούν στην Ελλάδα ένα εκατομμύριο μουσουλμάνοι θα διευρύνει τη βάση του: ένα εκατομμύριο μουσουλμάνοι ισούται με ένα εκατομμύριο αριστερούς…Φαιδρά πράγματα. Αλλά πώς να καταλάβουν το Ισλάμ αφού δεν καταλαβαίνουν την Ευρώπη, αφού θέλουν να τη διαλύσουν;

Ποιο είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει;

Να ορίσουμε με σαφήνεια τη φυσιογνωμία μας, την ταυτότητά μας ως Ευρωπαίοι. Ο Πολ Βαλερύ έγραφε ότι Ευρωπαίος είναι εκείνος που έχει υποστεί τη φιλοσοφική επίδραση της αρχαιοελληνικής ορθολογιστικής σκέψης, που έχει ζήσει με την ιουδαιοχριστιανική θρησκευτικότητα και έχει διαμορφωθεί από τη ρωμαϊκή διοίκηση και των ρωμαϊκών θεσμών. Μετανάστες με το ίδιο περίπου υπόβαθρο ή από χώρες χωρίς πολιτικές θρησκείες (π.χ. Κινέζοι) είναι πάντοτε ευπρόσδεκτοι, δεν τέθηκε ποτέ κανένα πρόβλημα στις δυτικές χώρες. Αν τέθηκε τέθηκε σε ατομικό επίπεδο: αν συγκεκριμένοι Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Γεωργιανοί, Βιετναμέζοι και τα τοιαύτα παραβιάζουν τους νόμους.

Οι μουσουλμάνοι όμως είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση. Τούτου λεχθέντος, το πρώτο που πρέπει να γίνει έτσι όπως έχουν τα πράγματα ―έτσι όπως τα καταφέραμε δηλαδή― είναι η κατάργηση των κέντρων κράτησης εφόσον ολοκληρωθεί κάποιου είδους απογραφή. Πόσοι είναι επιτέλους αυτοί οι άνθρωποι; Εκατό χιλιάδες; Για εκατό χιλιάδες κάνουμε έτσι, σαν υστερικοί;

Το πρόβλημα δεν είναι μόνοι οι εκατό χιλιάδες αλλά και το πόσοι βρίσκονται προ των πυλών.

Γι' αυτό χρειάζονται συνοριακοί έλεγχοι και βοήθεια από το ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ περί άλλα τυρβάζει: προσπαθεί να κατευνάσει τον Ερντογάν λες και τον έχει ανάγκη. Όσο για τους μετανάστες που ήδη βρίσκονται στη χώρα μας νομίζω ότι η σωστή οδός είναι μία: να ξεκινήσουμε από το μηδέν και να δεχτούμε όλους τους ξένους που βρίσκονται στο ελληνικό έδαφος – είτε πρόκειται για πρόσφυγες, είτε για μετανάστες, είτε για εκκολαπτόμενους τζιχαντιστές με την ελπίδα ότι θα αλλάξουν γνώμη και πορεία. Όσοι θέλουν να μείνουν στη χώρα μας, όσοι αντιλαμβάνονται ότι στη δεινή θέση όπου έχουν βρεθεί δεν έχουν επιλογές και δεν μπορούν να διεκδικήσουν το βέλτιστο, πρέπει να μείνουν μαζί μας.

Τους όρους και τις προϋποθέσεις θα τους θέσουμε εμείς, οι οικοδεσπότες, δεν θα τους θέσουν οι φιλοξενούμενοι. Και θα τους θέσουμε παίρνοντας υπόψη τη δεινή εμπειρία των άλλων ευρωπαϊκών χωρών που για να μην τις χαρακτηρίσουν μισαλλόδοξες και αυταρχικές, έχτισαν τζαμιά στην κάθε γειτονιά. Με καταστροφικά αποτελέσματα στην παιδεία, στην κοινωνική συνοχή, στη θέση των γυναικών, στην ίδια την καθημερινότητα. Οι μεγάλοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί βλάπτουν τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Περίπου αυτό δεν λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης;

Βρίσκω την κυβέρνηση της ΝΔ δειλή και λαϊκιστική, χωρίς αληθινές φιλοδοξίες. Το στοίχημά τους είναι να τους αγαπάει ο κόσμος όπως αγαπάει τις τραγουδιάρες, τα ποπ είδωλα; Ή να κάνουν κάτι χρήσιμο για τη χώρα τους; Οι άνθρωποι έχουν την τάση να επιζητούν τα χειροκροτήματα και δεν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν το τεράστιο κύμα της βλακείας που αναόφευκτα θα πέσει πάνω τους.

Ας πάρουμε λοιπόν την απόφαση να υποδεχτούμε πενήντα, εκατό, εκατόν πενήντα χιλιάδες ανθρώπους ― δεν είναι τόσο τρομερό αν 1) εγκαθίστανται σε μικρές δόσεις παντού στην ελληνική επικράτεια 2) αν τεθεί ένα απαραβίαστο μέγιστο όριο εισερχομένων 3) αν φυλάσσουμε όλα τα σύνορα σύμφωνα με τους νόμους. Πρέπει να αρχίσουμε να δαπανάμε τα ευρωπαϊκά χρήματα σε πιο δημιουργικούς και παραγωγικούς τομείς από τη συντήρηση διερχομένων οι οποίοι επιθυμούν να εγκατασταθούν στη Γερμανία ή σε κάποια άλλη σοβαρή χώρα όπου να στάζουν τα επιδόματα. Ωστόσο, χωρίς να είμαστε σοβαροί, δεν είμαστε Συρία, δεν είμαστε Αφγανιστάν, δεν είμαστε Ιράκ, ούτε Μπαγκλαντές – έχουμε ειρήνη και στοιχειώδεις θεσμούς.

Επίσης, έχουμε χώρο, υπογεννητικότητα, παραμελημένα χωράφια και άλλες παραμελημένες «δομές» όπως σχολεία και νοσοκομεία. Αν θέλουν να μείνουν πρέπει να τους κρατήσουμε και να τους βοηθήσουμε να ενταχθούν ― να εργαστούν, να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να μάθουν ελληνικά και να απολαμβάνουν της βασικής ιατρικής φροντίδας που απολαμβάνουν, θεωρητικά, οι Έλληνες πολίτες.

Εύκολο να το λέμε, αλλά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι μουσουλμάνοι αυτοαποκλείονται κοινωνικά… Δεν αποκτούν δεξιότητες, δεν αποδέχονται τα καθημερινά ήθη… Μεγάλο ποσοστό δικαιολογεί την ισλαμική τρομοκρατία.

Όλα αυτά είναι αλήθεια. Οι κοινοτισμός και η πολυπολιτισμικότητα είναι πηγή δυστυχίας. Η φιλοξενία χωρίς ένταξη είναι ανυπολόγιστη σπατάλη. Η ένταξη είναι δαπανηρή και αργή αλλά ωφελεί τους πάντες. Το φιλτράρισμα των εισερχομένων ― το πώς δηλαδή να μην εγκατασταθούν στην Ελλάδα εγκληματικά στοιχεία που διατηρούν δεσμούς με τρομοκρατικά δίκτυα, σαλαφιστικά τζαμιά και οργανώσεις του Ερντογάν ή της Σαουδικής Αραβίας, είναι κυριολεκτικά Mission Impossible. Το στοίχημα δεν είναι να εισαχθούν στην Ελλάδα ιδιοφυΐες· δεν είμαστε η Silicon Valley. Tο ζήτημα είναι να μην εισαχθούν άτομα με θρησκευτικοπολιτικές αποστολές ― οι υπόλοιποι πρέπει να είναι καλοδεχούμενοι υπό την αυτονόητη συνθήκη της υπακοής στο ελληνικό Σύνταγμα και στους ελληνικούς νόμους χωρίς καμιά εξαίρεση με το πρόσχημα της διαφορετικής κουλτούρας.

Για όλα αυτά χρειάζεται ευρωπαϊκή συναίνεση, που δεν υπάρχει.

Η ΕΕ κλονίζεται από την επίθεση του ισλάμ κι από την ισλαμοαριστερά. Αλλά οι περισσότεροι Ευρωπαίοι κάνουν την πάπια. Η Βρετανία θέλησε να φύγει γιατί θεωρεί ότι έχει υποστεί εισβολή ξένων. Αλήθεια είναι: η Βρετανία είναι ένα μικρό νησί που αγαπούσε πολύ τον πολιτισμό του ―και γιατί όχι; αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της Δύσης― τον οποίον είδε να αλλοιώνεται, να υποβαθμίζεται. Η δημόσια παιδεία κατρακύλησε, οι συνοικίες έχασαν τον χαρακτήρα τους, κάθε Παρασκευή γίνονται δημόσιες προσευχές στον Αλλάχ…

Πώς θα αποφύγουμε τη σύγκρουση των πολιτισμών ακόμα και σε μικροσκοπικό επίπεδο; Στην επαρχία για παράδειγμα όπου διοχετεύονται κάποιοι μετανάστες;

Αν προσληφθούν (για παράδειγμα σε αγροτικές εργασίες ή σε εργασίες που σχετίζονται με τις δεξιότητές τους) και αρχίσουν να συμμετέχουν στις ελληνικές κοινότητες μειώνοντας τις απαιτήσεις τους, όλοι μπορούν να μείνουν ευχαριστημένοι. Αν ληφθεί υπόψη η αρνητική και θετική εμπειρία των δυτικών χωρών (κυρίως εκείνων που μας μοιάζουν, όχι του Καναδά ή των ΗΠΑ), αν προσέξουμε ώστε να μην επαναλάβουμε τα λάθη που οδήγησαν στη δημιουργία εθνοτικών θυλάκων και εστιών εξισλαμισμού, θα αποφύγουμε τις τριβές και τη βία. Εννοείται ότι χρειάζεται αυστηρή πολιτική ελέγχου παραβίασης των νόμων εκ μέρους των Ελλήνων: εκμετάλλευση ξένων εργατών, ρατσιστική συμπεριφορά και τα λοιπά.

Γίνεται πολύ λόγος για ρατσισμό αλλά είναι μια λέξη που περιλαμβάνει ακόμα και τις αντιρρήσεις στην αθρόα μετανάστευση.

Τον σύγχρονο ρατσισμό τον επινόησε η αριστερά, το αντιρατσιστικό κίνημα. Οι “Antifa'' επισημαίνουν την «αέναη επιστροφή του φασισμού» προκειμένου να αποκτήσει νόημα το κίνημά τους και η ζωή τους. Ο ρατσισμός και ο φασισμός δεν υπάρχουν· υπάρχουν μερικοί ρατσιστές και μερικοί φασίστες: δεν αρκούν για να συγκροτήσουν φαινόμενο. Πιστεύει κάποιος σήμερα ότι οι Σύριοι, για παράδειγμα, είναι «κατώτερη» φυλή; Τι ανοησίες είναι αυτές; Το στοίχημα είναι να μη κερδίσουν τους μουσουλμάνους μετανάστες τα τζαμιά και οι ιμάμηδες, αλλά εμείς. Και έτσι επανέρχομαι στο αρχικό ζήτημα της ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Εδώ μπαίνει και το ζήτημα της μεταρρύθμισης του συστήματος πολιτογράφησης. Όπως είναι φυσικό, οι πολίτες, περισσότερο από τους επισκέπτες, επενδύουν στην καινούργια τους πατρίδα και περιμένουν κάποια ενθάρρυνση και επιβράβευση γι’ αυτό. Οι περαστικοί φέρονται σαν περαστικοί ― αδιάφορα, “casually” ή και εχθρικά ακόμη. Δεν έχουμε ανάγκη από περαστικούς· έχουμε ανάγκη από ενθουσιώδεις καινούργιους πολίτες στενά συνδεδεμένους μ’ εμάς τους παλιότερους (που δεν είμαστε ενθουσιώδεις). Η πολιτογράφηση πρέπει να διευκολυνθεί για όσους ξένους την επιθυμούν και μπορούν να αποδείξουν αυτή την “allegiance'' με συμβολικές και μη συμβολικές πράξεις. Οι εισερχόμενοι που θέλουν να εγκατασταθούν είναι προτιμότεροι από τους διερχομένους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς έβλαψε και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση σ' αυτό το θέμα.

Μας έβλαψε όσο βλάπτει μια χώρα η υποκρισία, η εξωθεσμική συμπεριφορά, η κακοδιαχείριση, η ανικανότητα και η κωλυσιεργία σε όλα, όχι μόνο στην εξέταση των αιτήσεων ασύλου. Ας αρχίσουμε λοιπόν από το μηδέν: οι ομάδες και τα άτομα που, δυνάμει, επιθυμούν να καταβάλουν προσπάθεια συμμετοχής στην ελληνική κοινωνία πρέπει να μπορούν να μείνουν στην Ελλάδα. Η πολιτική μας οφείλει να διατυπώνεται ενάρετα και ξεκάθαρα, χωρίς τον τοξικό ακτιβιστικό συναισθηματισμό: θα σας βοηθήσουμε και θα μας βοηθήσετε. Η κοινωνική ένταξη, η ενσωμάτωση, η συμμόρφωση στους νόμους είναι το αντάλλαγμα που ζητάμε γι' αυτή τη δεύτερη ευκαιρία. Χρειάζεται αμοιβαιότητα, υπομονή και αντοχή.

Σε ιδανική περίπτωση η μετανάστευση θα σταματούσε εντελώς.

Σε ιδανική περίπτωση, τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα εξακολουθεί να χει το τι θα συμβεί στις χώρες προέλευσης των μεταναστών και στις σχέσεις μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Το στοίχημα της πολιτικής δεν είναι απαραιτήτως η ανατροπή του status quo (πράγμα συχνά ανέφικτο) αλλά η αξιοποίησή του προς ίδιον όφελος.

Εννοείτε την Αραβική Άνοιξη; Το ότι οι Ευρωπαίοι βιάστηκαν να την ονομάσουν δημοκρατική επανάσταση ή κάτι τέτοιο;

Η Δύση δεν καταλαβαίνει τίποτα από την Ανατολή. Και η αριστερά της Δύσης πιστεύει ότι η Ανατολή διαθέτει σοφία που πρέπει να μας μεταδώσει. Ας εφαρμόσει αυτή τη σοφία στα του οίκου της και ύστερα βλέπουμε. Οι χώρες της Ανατολής που πήγαν μπροστά, μιμήθηκαν τη Δύση. Ο πολιτισμός είναι ένας. Οι κουλτούρες είναι πολλές.

Πηγή: Λίμπεραλ