ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ

ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Πολλοί προβλέπουν τη νέα Μεταπολίτευση άλλοι για να πανηγυρίσουν άλλοι για να την αποτρέψουν, με έκτρωση. Ωστόσο το συγκεκριμένο, δικομματικό, διεφθαρμένο, κλεπτοκρατικό καθεστώς επιβιώνει. Έχει γίνει πανίσχυρο με τα χρόνια. Τόσο ώστε δίνει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει δύναμη ικανή να το ταρακουνήσει «από μέσα», ότι μόνο γεγονότα εκτός συστήματος και εκτός χώρας μπορούν να το κλονίσουν. Αρκετοί πιστεύουν ότι η κρίση προσφέρει την ευκαιρία ανατροπών. Και θεωρούν ότι τη χαριστική βολή δίνουν τα κυβερνητικά μέτρα. Επειδή και διαψεύδουν παταγωδώς τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ και βρίσκονται έξω από το (υποτίθεται σοσιαλιστικό) πρόγραμμά του. Λάθος.
Η πραγματικότητα που αποκαλύφθηκε, ότι, δηλαδή, η ζωή μας βασιζόταν σε μία φούσκα, είναι τόσο σκληρή ώστε υπερκέρασε τις προεκλογικές και προγραμματικές υποσχέσεις, τις κατέταξε στα συνήθη προεκλογικά ψεματάκια. Τέτοια αντιπολιτευτικά βέλη δεν θα βρουν στόχο. Άλλωστε, σύμφωνα με την παροιμία «είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα» και τα δυο κόμματα εξουσίας θεωρούνται ένοχοι. Αν ο ένας ευθύνεται για κακουργήματα και ο άλλος για ειδεχθή εγκλήματα είναι λεπτομέρεια που δεν ενδιαφέρει το θύμα. Το πρόβλημα είναι ότι τα θύματα γίνονται και δικαστές, στις κάλπες.
Στα κόμματα δόθηκε η ευκαιρία να πάρουν το μήνυμα. Ο κ. Παπανδρέου εξελέγη με την κραυγή «άλλαξέ τα όλα». Και οι οπαδοί της ΝΔ έστειλαν το ίδιο μήνυμα, με πρωτοφανές πείσμα, καταψηφίζοντας την κ. Μπακογιάννη και τη σωρεία των κατεστημένων στελεχών που στοιχήθηκαν ευλαβώς πίσω της. Με ήδη γνωστή την επερχόμενη θύελλα, τα κόμματα εξουσίας επιχείρησαν (ωθούμενα από τη λαϊκή τους βάση) «να φορέσουν τα ρούχα τους αλλιώς». Επιχείρησαν την ήπια προσαρμογή τους στη λαϊκή απαίτηση. Ωστόσο η ανανέωση εκ των ένδον (με αλλαγή ηγεσίας) μένει μετέωρη, με την πιο ευνοϊκή κριτική. Άλλαξε η ηγεσία, όχι η συνολική εικόνα. Οι προσωπικές έριδες, η οφθαλμοφανής έλλειψη σχεδίου, εξακολουθούν να είναι καθημερινό τηλεοπτικό θέαμα. Με αποκορύφωμα –αλλά όχι μεμονωμένο φαινόμενο-την πρωτοφανή επίθεση Παπουτσή κατά (υφυπουργού) Σαχινίδη. Τα νέα πρόσωπα δεν έχουν αποδείξει δυναμισμό και αρετές που δεν είχαν επιδείξει τα παλαιά στελέχη. Οι ηγεσίες ίσως προσπαθούν αλλά σε στιγμές κρίσης αυτό δεν είναι αρκετό.
Οι κομματικοί και κρατικοί μηχανισμοί είναι ανελαστικοί. Αποβάλουν ως ξένο σώμα κάθε ιδέα προσαρμογής, έστω ήπιας. Ο φόβος στην Ευρώπη είναι μια κοινωνική αναταραχή εκτός των ορίων που θέτουν τα παραδοσιακά συνδικάτα, ανεξέλεγκτη. Αλλά στην Τουρκία ο παλαιός πολιτικός κόσμος εξαφανίστηκε με εκλογές ενώ στην ΕΣΣΔ το καθεστώς απλώς κατάρρευσε. Οι πρωτότυπες λύσεις δεν λείπουν.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, Δευτέρα 22-3-10