Ο αναπληρωτής αρχηγός του ΡΚΚ, Μουράτ Karayilan σε συνέντευξη που παραχώρησε την Κυριακή στο Ιράκ στο Reuters, υποστήριξε ότι η απαγόρευση της λειτουργίας του κουρδικού κόμματος του DTP από το τουρκικό Συνταγματικό Δικαστήριο (με το αιτιολογικό ότι διατηρούσε σχέσεις με το PKK) κατέστρεψε και το ενδεχόμενο λύσης του κουρδικού ζητήματος σε πολιτική βάση.
Η υπόσχεση του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν να επεκτείνει των Κούρδων τα πολιτιστικά δικαιώματα για να προσπαθήσει να επιτύχει τον τερματισμό της σύγκρουσης είχε ως στόχο να αυξήσει τις πιθανότητες της Τουρκίας για την εισδοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ομως αν δεν αλλάξει κάτι είναι πολύ πθανό το ενδεχόμενο να ξεκινήσουν στρατιωτικές επιχειρήσεις και πάλι τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Εάν το τουρκικό κράτος συνεχίσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και την δράση εναντίον των Κούρδων σε πολιτικό επίπεδο, ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει. Υπάρχουν ενδείξεις ανάληψης δράσης από τον τουρκικό στρατό στο κουρδικό Βόρειο Ιράκ την Ανοιξη καθώς οι κλιματικές συνθήκες θα έχουν βελτιωθεί.
Το PKK δεν πρόκειται να υποχωρήσει την άνοιξη αν δεχτεί επίθεση από τον τουρκικό Στρατό. Το PKK μετά την σύλληψη του Οτσαλάν στην Κένυα το 1999 έχει μειώσει σημαντικά τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις όμως εξαιτίας της συνεχιζόμενης δράσης του τουρκικού στρατού εναντίον του στο εσωτερικό (κυρίως στην κουρδική νοτιοανατολική Τουρκία) και των περιοδικών στρατιωτικών επιδρομών στο βόρειο Ιράκ, μας ανάγκασε να αμυνθούμε. Η στρατιωτική δράση της Τουρκίας απέτυχε να καταστείλει την εξέγερση των Κούρδων.
Το PKK δεν αποκλείει τον διάλογο και την συναινετική λύση, αλλά η Τουρκία έχει αποκλείσει τις συνομιλίες με τους αντάρτες. Δεν επιμένουμε σε απευθείας συνομιλίες, αλλά η σύλληψη δεκάδων Κούρδων πολιτικών κάνει εξεύρεση μεσολαβητή δύσκολη.
Το PKK έχει δεν έχει ως στόχο ένα ανεξάρτητο Κουρδικό Κράτος στην Νοτιοανατολική Τουρκία , μάχεται για περισσότερα πολιτικά δικαιώματα των Κούρδων (συμπεριλαμβανομένου και αυτό της τοπικής και μόνο διακυβέρνησης), οι οποίοι αποτελούν περίπου το 20 τοις εκατό του πληθυσμού της Τουρκίας. Πιστεύουμε ότι τα κοινωνικά προβλήματα πρέπει να επιλυθούν μέσω του διαλόγου όμως δεν απορίτπουμε την ιδέα της στρατιωτικής δράσης μεχρι να γίνει αυτό εφικτό..
Το PKK έχει 7.000 μαχητές και οι περισσότεροι βρίσκονται στην ημι-αυτόνομη περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν.
Η τακτική του βομβαρδισμού των περιοχών του ΡΚΚ από την Τουρκία έχει μικρή επίπτωση στην μαχητική ικανότητα των ανταρτών του PKK εξαιτίας της μορφολογίας του εδάφους στο όρος Qandil το οποίο είναι σκεπασμένο με χιόνι και έχει κορυφές με υψόμετρο 3,500 μέτρων. Η περιοχή αυτή είναι υπο τον απόλυτο έλεγχο των μαχητών του PKK , όμως ξένοι αναλυτές θεωρούν ότι οι επιχειρήσεις έχουν προκαλέσει προβλήματα στις γραμμές ανεφοδιασμού των μαχητών».
Το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών, τον Οκτώβριο πρόσθεσε το όνομα του Karayilan και άλλων δύο μελών του ΡΚΚ στην λίστα των διακινητών ναρκωτικών όμως ο ίδιος ο Karayilan αρνήθηκε την κατηγορία αυτή και είπε ότι είναι πρόθυμος να ανοίξει τα στρατόπεδα στους ερευνητές.Η χρηματοδότηση προέρχεται κυρίως από εισφορές των εκπατρισμένων Κούρδων στην Ευρώπη και από «δασμούς» από το λαθρεμπόριο ειδών οικιακής χρήσης και ηλεκτρικών συσκευών μεταξύ Ιράν-Τουρκίας.
Ζούμε πολύ ταπεινά δήλωσε χαρακτηριστικά , είμαστε ασκητές και βασιζόμαστε μόνο στους ανθρώπους μας και στα βουνά μας."
in.reuters.com,
*Ελεύθερη μετάφραση η ευθύνη της οποίας με βαρύνει αποκλειστικά
Στον πόλεμο της Βοσνίας πήγαν ξένοι εθελοντές και στις δύο αντιμέτωπες δυνάμεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στο μουσουλμανικό στρατόπεδο και στο Σερβικό.
Στο μουσουλμανικό χιλιάδες, στο Σερβικό ελάχιστοι.
Λίγοι Ρώσοι και λίγοι Έλληνες.
Ο αντίκτυπος όμως και στις δύο περιπτώσεις ήταν πανίσχυρος.
Το κυριότερο, ήταν ισχυρό τονωτικό για την ψυχολογία των λαών των δύο εμπολέμων.
Το μήνυμα βεβαίως ήταν: "να, έχουμε υποστήριξη απ' έξω. Συνεπώς, δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε κάποιους ν' αναγνωρίζουν και να στηρίζουν εμπράκτως τα εθνικά μας δίκαια, άρα, ο αγώνας μας έχει μέλλον".
(Ο πόλεμος, εκτός απο εξοπλισμοί είναι κυρίως ψυχολογία. Και είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο και καταβλητικό να νοιώθεις ότι πολεμάς ολομόναχος, με κανέναν στο διεθνή περίγυρο να μην σε υποστηρίζει).
Η προπαγάνδα και των δύο στρατοπέδων αξιοποίησε την συμμετοχή των εθελοντών "δεόντως" και άκρως αποτελεσματικά.
Παρόμοια συμπεράσματα βγαίνουν και απο την συμμετοχή εθελοντών στους πολέμους των Σαντινίστας.
Αλλά και γενικότερα, απο την συμμετοχή πάντα των εθελοντών στα διάφορα εθνικά μέτωπα ανά τον κόσμο και την ιστορία.
Τα αποτελέσματα - σε επίπεδο πολιτικού μάρκετινγκ κυρίως και λιγότερο σε επίπεδο σοβαρής βοήθειας των εθελοντών στις στρατιωτικές επιχειρήσεις - ήταν πάντοτε αξιόλογα.
Με αποκορύφωμα - στη σύγχρονη ιστορία - τον Ισπανικό Εμφύλιο.
Αυτό λοιπόν είναι κάτι που το γνωρίζουν όλοι οι Επαναστάτες και φροντίζουν πάντα να το χρησιμοποιούν.
Κάποιοι μάλιστα χρησιμοποίησαν μισθοφόρους και τους "βάφτισαν Εθελοντές" για ευνόητους λόγους "προπαγάνδας" τόσο προς το εσωτερικό όσο και προς το εξωτερικό (πχ Αμερικανική επανάσταση, Λατινοαμερικανικές, Ελληνική, Ιταλική, κλπ).
Παρ' όλα αυτά, οι Κούρδοι, έχω την αίσθηση πως σε όλες τις επαναστάσεις τους δεν χρησιμοποίησαν ΠΟΤΕ αυτό το "ιστορικό χαρτί".
Γιατί άραγε;
Δεν ήθελαν;
Ή δεν μπορούσαν;
Να μην ήθελαν, μου φαίνεται μάλλον "αδόκιμο". Δεν στέκεται σε καμία "βάσανο λογικής ή στρατηγικής ανάλυσης".
Μας μένει το "δεν μπορούσαν".
Κι αν είναι έτσι, πάμε πάλι στο:
"...γιατί άραγε;"
Μήπως γιατί πάντα στην ιστορία τους επέλεξαν να είναι προσδεδεμένοι - και μάλιστα ψυχή τε και σώματι - άλλοτε στο Περσικό και αργότερα στο Τουρκοοθωμανικό Άρμα προαλώντας τη μήνυν πάρα πολλών λαών - οι οποίοι φυσικά κι εξαιτίας τούτου αρνούνται κατόπιν να συνδράμουν με "εθελοντές" τον Κουρδικό Αγώνα;
Θα μπορούσε. Στοιχεία πάντως προσωπικά δεν έχω που να αποδεικνύουν κάτι τέτοιο.
Απλά θέτω το ερώτημα.
Είναι καιρός άλλωστε που εγώ ο ίδιος μέσα απο τα κείμενά μου καλώ για έμπρακτη βοήθεια στους Κούρδους στον αγώνα τους κατά των Τούρκων.
Κι αν εγώ είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, κάποιοι άλλοι Έλληνες που μάχονται κοινωνικοπολιτικά για τον αγώνα των Κούρδων (πχ Καλεντερίδης, Φωτιάδης, Ναξάκης) δεν είναι καθόλου κάτι τέτοιο.
Παρ' όλα αυτά, ουδέν νεώτερον από το Ανατολικό Μέτωπο.
Οι Κούρδοι παραμένουν μόνοι τους σ' αυτόν τον Αγώνα και το ρολόι της Ελληνικής εθελοντικής συμμετοχής σ' αυτό το τόσο κρίσιμο για την Ελλάδα Μέτωπο σταμάτησε στον χαμό του τελευταίου μεγάλου Έλληνα ήρωα Θεόφιλου Γεωργιάδη.
Και καλά, άσε τι κάνουν οι Έλληνες.
Οι Κούρδοι τι κάνουν γι' αυτό;
Που είναι η "Στρατολογία" τους;
Που είναι η προπαγάνδα τους;
Που είναι η προσπάθειά τους να "αντλήσουν Έλληνες Εθελοντές" και μέσω αυτών γενικότερη βοήθεια απο την Ελληνική κοινωνία;
Δυστυχώς, είναι ανύπαρκτη.
Ούτε καν να χρησιμοποιήσουν (όπως όλες οι Επαναστάσεις στην ιστορία) Μισθοφόρους βαφτίζοντάς τους Εθελοντές.
Με αυτά τα δεδομένα, τι να αναρωτηθούμε άραγε;
Ένα μόνο:
Τι είναι αυτό που κάνει τους Κούρδους να παραμένουν πεισματικά ΜΟΝΟΙ στο Τουρκοκουρδικό Μέτωπο κόντρα σε κάθε συνήθη (σχετική) ιστορική στρατηγική πρακτική άλλων επαναστατούντων λαών;
ΥΓ Κύριε Τζεμίλ Τουραν Μπαζιντί
σας ψέγω διότι αν και από 30/12/09 σας έχω γράψει δηλώνοντας συμπάθεια και διάθεση για βοήθεια, ποτέ σας δεν μου απαντήσατε.