Εδώ οι καλοί πελάτες!

Αν πράγματι οι Ισραηλινοί κατορθώσουν και το Αιγαίο να οικειοποιηθούν για τις στρατιωτικές τους ανάγκες και όπλα που ήδη έχουν μοσχοπουλήσει στους Τούρκους να τα πουλήσουν και σε μας, τότε πραγματικά θα αποδείξουν για άλλη μια φορά πόσο καλοί έμποροι είναι.Όσο για εμάς, πάντα ήμασταν απλώς... πελάτες!

Η προσέγγιση της Ελλάδας με το Ισραήλ προφανώς έχει σκοτεινά σημεία, πολλά από τα οποία δεν θα είναι εύκολο να μάθουμε από την ώρα που ο πρωθυπουργός φαίνεται να ασκεί μια σχεδόν προσωπική εξωτερική πολιτική – όντας ο ίδιος και υπουργός Εξωτερικών, τουλάχιστον μέχρι στιγμής και πριν ανακοινωθεί η σύνθεση της κυβέρνησης που θα προκύψει από τον ανασχηματισμό.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε δύο τουλάχιστον δημοσιεύματα («Επίκαιρα» και «Καθημερινή της Κυριακής») επανήλθε το όνομα του Άλεξ Ρόντου, του παλιού, σταθερού και στενού – αλλά χωρίς θεσμικό ρόλο – συμβούλου του πρωθυπουργού, ο οποίος εμφανίζεται να έχει διαδραματίσει κεντρικό ρόλο όχι μόνο στην υλοποίηση της επίσκεψης Νετανιάχου στην Αθήνα, αλλά και συνολικά στη διαδικασία προσέγγισης της χώρας μας με το Ισραήλ.

Πάντως προς το παρόν γράφονται διάφορα σενάρια, άλλα λογικά και άλλα εκτός πραγματικότητας. Τόσο υπέρ όσο και κατά αυτής της «συνεργασίας» έχουν γραφτεί και ειπωθεί ήδη πολλά, καθώς – ιδιαίτερα από την κυβερνητική πλευρά – διαρρέουν σχεδόν μυθολογικής υφής σενάρια, τα οποία αφήνουν να εννοηθεί ότι... έτσι ξαφνικά η Ελλάδα απομονώνει την Τουρκία, ότι αποκτά έναντι της χώρας του Ερντογάν ισχυρά διπλωματικά και άλλα όπλα κ.λπ.

Ωστόσο, αν υπάρχει κάτι... μετρήσιμο σε όλη αυτή την ιστορία, αυτό είναι τα... άλλα όπλα και συγκεκριμένα όλα όσα οι Ισραηλινοί θα ήθελαν να μας πουλήσουν προκειμένου να αντικαταστήσουν τη μεγάλη τούρκικη αγορά για τα οπλικά τους συστήματα, η οποία είναι πλέον δυσπρόσιτη ύστερα από την ένταση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των δύο αυτών χωρών από τη σφαγή στην ανθρωπιστική αποστολή για τη Γάζα και ύστερα.

Πυρομαχικά για Λέοπαρντ
Το πρώτο καυτό – και απτό – στοιχείο λοιπόν στη συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ είναι ότι αυτή επί της ουσίας παρατείνει την «αφλογιστία» των αρμάτων μάχης Λέοπαρντ του ελληνικού στρατού, αφού οι Ισραηλινοί θέλουν να «χτυπήσουν» τη δουλειά! Κι αυτό θα είναι μόνο η... αρχή, όπως εκτιμούν άριστα πληροφορημένες πηγές, οι οποίες βλέπουν ότι ανοίγει μια νέα φάμπρικα σε ό,τι αφορά τον τρόπο, τα μέσα και τις χώρες προέλευσης των όπλων που ενισχύουν την αμυντική ικανότητα της χώρας!

Μην γελιόμαστε. Οι Εβραίοι, όπως και οι Έλληνες βέβαια, είναι «μάστορες» στο εμπόριο. Το θέμα των πυρομαχικών των αρμάτων μάχης δεν πρόκειται να το αφήσουν έτσι. Ως γνωστόν, τα άρματα Λέοπαρντ τα αγοράσαμε χωρίς πυρομαχικά! Το αποτέλεσμα σήμερα, σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την παραλαβή τους, είναι ότι παραμένουν ουσιαστικά ανενεργά. Σ’ αυτή την τετραετία παίχτηκε σκληρό παιχνίδι για το ποιος θα τσιμπήσει τα 63 εκατομμύρια ευρώ του προγράμματος.

Οι Ισραηλινοί μέχρι κάποιο σημείο ήταν μέσα στο παιχνίδι, αφού διαθέτουν προς πώληση πυρομαχικά. Ο Βενιζέλος, όταν ανέλαβε την ηγεσία του Πενταγώνου, ασχολήθηκε με την υπόθεση και η απόφαση που είχε ληφθεί προέβλεπε να μοιραστούν το πρόγραμμα Γερμανοί και Αμερικάνοι. Τότε δεν είχαμε γίνει ακόμη... σύμμαχοι με το Ισραήλ.

Η γνωστή αναβλητικότητα αλλά και η επιμονή του Μπένι να έχει διακομματική συναίνεση στα θέματα των προμηθειών άφησαν την ιστορία των πυρομαχικών ανοιχτή και τώρα οι «νέοι σύμμαχοί μας» μπαίνουν ξανά σφήνα. Έτσι κι αλλιώς όμως έχουν πολλά «καλούδια» που θέλουν να μας πουλήσουν. Διότι, εκτός από... καλοί σύμμαχοι, μπορούμε να γίνουμε και πολύ καλοί... πελάτες.

Η ισραηλινή πραμάτεια
Το Ισραήλ, μετά τη ρήξη των σχέσεών του με την Τουρκία, αναζητούσε έναν σύμμαχο που θα του εξασφάλιζε την παραχώρηση εναέριου και θαλάσσιου χώρου για να μπορούν οι αεροπορικές και ναυτικές του δυνάμεις να ασκούνται. Έψαχναν για ένα τεράστιο πεδίο βολής για να «παίζουν» τα σενάρια πολέμου εναντίον του Ιράν, όπως έκαναν το καλοκαίρι του 2008 με την άσκηση «Ένδοξος Σπαρτιάτης».

Με τον Ερντογάν να προκαλεί όλο και περισσότερο καχυποψία με τις πρωτοβουλίες του, οι ΗΠΑ δεν είχαν καμία απολύτως αντίρρηση στην ουσιαστική ενεργοποίηση της ελληνοϊσραηλινής αμυντικής συνεργασίας, που στα χαρτιά υπάρχει από το 1994.

Η δυσκολία της κυβέρνησης να δικαιολογήσει την ουσιαστική στροφή της ελληνικής διπλωματίας ήταν προφανής. Το επιχείρημα που προβλήθηκε ήταν ταυτόχρονα και το... τυράκι που μας έβαλαν στη φάκα: το οπλοστάσιο του Ισραήλ – και ειδικότερα η αμυντική του βιομηχανία, μέσω της οποίας αμερικάνικα όπλα που οι ΗΠΑ δεν αποδεσμεύουν για πώληση πωλούνται μέσω Ισραήλ. Μ’ αυτό το «μπάι-πας» επωφελήθηκαν οι Τούρκοι όσα χρόνια οι σχέσεις τους με το Ισραήλ ήταν μες στο μέλι. Η Άγκυρα εξασφάλισε από το Ισραήλ:

● Την προμήθεια των αεροπορικών βλημάτων μεγάλου βεληνεκούς (80 χλμ.) Popeye.

● Αγορά 100 μη επανδρωμένων αεροσκαφών.

● Εκσυγχρονισμό μαχητικών αεροσκαφών δεύτερης γενιάς με δυνατότητες χρησιμοποίησης σύγχρονων όπλων.

Περίπου τα ίδια όπλα οι Ισραηλινοί φέρονται πρόθυμοι να δώσουν στην Ελλάδα. Οι δικοί μας επιτελείς δείχνουν το ανάλογο ενδιαφέρον κι αυτό προκύπτει από σειρά ταυτόσημων σχεδόν διαρροών πολιτικών και στρατιωτικών, με τις οποίες «εκθείαζαν την ισραηλινή τεχνολογία».

Οι αεροπόροι του Πενταγώνου δεν κρύβουν ότι θα τους ενδιέφερε ο εξοπλισμός των F-16 με βλήματα μεγάλου βεληνεκούς, τα οποία οι Αμερικάνοι αρνήθηκαν να μας πουλήσουν όσες φορές αγοράσαμε και χρυσοπληρώσαμε μαχητικά αεροσκάφη. Ενδιαφέρον υπάρχει και για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αλλά και για ένα αντιαεροπορικό σύστημα που έχουν αναπτύξει οι Ισραηλινοί, το Arrow.

Αν πράγματι οι Ισραηλινοί κατορθώσουν και το Αιγαίο να οικειοποιηθούν για τις στρατιωτικές τους ανάγκες και όπλα που ήδη έχουν μοσχοπουλήσει στους Τούρκους να τα πουλήσουν και σε μας, τότε πραγματικά θα αποδείξουν για άλλη μια φορά πόσο καλοί έμποροι είναι.

Όσο για εμάς, πάντα ήμασταν απλώς... πελάτες!