Yπογραφή συμφωνίας Τουρκίας-Ναζιστικής Γερμανίας, τον Ιούνιο του 1941. Ο Χίτλερ, μαθητής του σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ, πήρε ως παράδειγμα την ατιμωρησία των Τούρκων, όταν σχεδίαζε τη Γενοκτονία των Εβραίων. Δυστυχώς, η ατιμωρησία συνεχίζεται, ενώ Ελληνες πολιτικοί και καθηγητές καθαγιάζουν τον Κεμάλ.Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥ.ΚΕ.Μ.)
Η απόφαση της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της Αμερικανικής Βουλής να στείλει στην ολομέλεια του σώματος την πρόταση για αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας έχει φέρει, εκ νέου, στην επιφάνεια το ζήτημα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται στις ΗΠΑ ζητήματα που έχουν να κάνουν με την πολιτικοποίηση της Ιστορίας.
Κατά το παρελθόν, το ζήτημα της Αρμενικής Γενοκτονίας απασχόλησε ακόμη τρεις φορές την Αμερικανική βουλή. Το 1975 και το 1985, παρόμοια ψηφίσματα της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων για αναγνώριση της Γενοκτονίας απερρίφθησαν από την ολομέλεια, ενώ το 2000 η πρόταση (Η.Res.596) απεσύρθη αιφνιδίως από τον τότε πρόεδρο της Βουλής, Ντένις Χάστερτ, για να αποκαλυφθεί αργότερα (2005) από την πρώην υπάλληλο του FBI, Σιμπέλ Έντμοντς, μέσω ηχητικών ντοκουμέντων που προήλθαν από παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, ότι ο πρόεδρος της Αμερικανικής Βουλής έλαβε το ποσό των 500.000 δολαρίων, υπό τη μορφή της εισφοράς για την προεκλογική του εκστρατεία, προτού προχωρήσει στην απόσυρση της πρότασης.
Αυτή η αλυσίδα πολιτικοδιπλωματικής συμπεριφοράς από τις Αμερικανικές κυβερνήσεις είναι στενά συνυφασμένη με την, από δεκαετίες, συστηματική προσπάθεια της Τουρκίας να αποτρέψει, τη μοιραία για την ίδια, αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από την Ουάσιγκτον.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, η δεύτερη γενιά των Αρμενίων που επεβίωσαν της γενοκτονίας του 1915 άρχισε μία συντονισμένη προσπάθεια σε δύο κυρίως πεδία: στην συστηματική οργάνωση κάθε Απρίλιο ανοιχτών εκδηλώσεων, που δεν περιορίζονταν μόνο στους κύκλους των Αρμενίων, (πολιτικών μνημοσύνων, διαλέξεων κτλ.) για τη Γενοκτονία και στην προβολή των ιστορικών τεκμηρίων της (με την επανέκδοση παλαιότερων έργων ή την κυκλοφορία νέων).
Η αντίδραση της Τουρκίας ήταν άμεση. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ολοκληρώθηκε ο εξοβελισμός από τα σχολικά βιβλία της χώρας της αρμενικής παρουσίας από την ιστορία της Μικράς Ασίας, ακόμη και της βυζαντινής περιόδου. Από την άλλη, γενικεύτηκε η ηρωοποίηση των Νεότουρκων που ενέχονταν στη Γενοκτονία, ιδιαίτερα του πρωτεργάτη της Ταλαάτ Πασά. Στο εξωτερικό οι τουρκικές αντιδράσεις αρχικά απέβλεπαν στη ματαίωση του επίσημου χαρακτήρα των αρμενικών εκδηλώσεων του Απριλίου, ώστε να επανέλθουν στην προγενέστερη περιθωριοποίησή τους στον μικρόκοσμο των παροικιών.
Το πιο σημαντικό βήμα που επεχειρήθη από την Άγκυρα ήταν η τακτική των κατευθυνόμενων κρατικών ιστορικών εκδόσεων που διοχετεύονταν σε δημοσιογραφικούς και πανεπιστημιακούς κύκλους προκειμένου να εξουδετερωθεί η ευρεία γνωστοποίηση των τεκμηρίων της Γενοκτονίας. Επίσης, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, οι αρμενικές πρωτοβουλίες χαρακτηρίσθηκαν «ελληνικές μηχανορραφίες» που απέβλεπαν να πλήξουν την διεθνή εικόνα της Τουρκίας. Η ιστοριογραφική αντεπίθεση συνεχίστηκε τη δεκαετία του '70 με «ανεπίσημες» πια εκδόσεις τούρκων ιστορικών (Karal, Uras, Sonyel κ.ά.), που συνδυάζουν τις διαθέσιμες σε αυτούς οθωμανικές πηγές με σαφώς επιλεγμένες δυτικοευρωπαϊκές αρχειακές μαρτυρίες. Στηριζόμενη η Άγκυρα στην επιχειρηματολογία των έργων αυτών ¬ σε συνδυασμό βέβαια με άλλες διπλωματικές μεθοδεύσεις της ¬ κατάφερε να επιτύχει το 1978 την τελική απάλειψη μιας καθαρά ιστορικής αναφοράς στις αρμενικές σφαγές που είχε περάσει στις εισηγήσεις της Υποεπιτροπής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ το 1973 και το 1975. Σε αντιστάθμισμα, οι Αρμένιοι προσέφυγαν στο Διαρκές Δικαστήριο των Λαών, το οποίο, ύστερα από καταθέσεις ιστορικών και νομικών, κατέληξε το 1984 σε μια απόφαση που δικαιώνει τους «ενάγοντες». Η απόφαση αυτή είχε συμβολικό μόνο χαρακτήρα.
Οι πιο συστηματικές προσπάθειες τις Άγκυρας, προκειμένου να επιβάλει την τουρκική εκδοχή όσον αφορά την ιστορία της Γενοκτονίας, έγιναν στις ΗΠΑ. Θεωρώντας ότι η εγχώρια ιστοριογραφία επέφερε κορεσμό και άρχισε να γελοιοποιείται, στράφηκε σε δαπανηρότερες αλλά λυσιτελέστερες μεθοδεύσεις: με γενναιόδωρες χορηγίες ¬ μέσω του ιδρυμένου για τον σκοπό αυτό, από το 1982, Ινστιτούτου Τουρκικών Σπουδών της Ουάσιγκτον ¬ επιχορήγησαν πολλά ερευνητικά προγράμματα και «υπηρεσίες» δεκάδων καθηγητών της οθωμανικής και σύγχρονης τουρκικής και Ιστορίας σε αμερικανικά πανεπιστήμια.
Τα κέρδη της επένδυσης αυτής δεν άργησαν να φανούν: όταν τον Απρίλιο του 1985 οι Αρμένιοι προσπάθησαν να επιτύχουν απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου η οποία να καθιέρωνε την 24η Απριλίου ως ημέρα μνήμης των θυμάτων της αρμενικής γενοκτονίας, 69 επιστήμονες, που εκπροσωπούσαν 47 ακαδημαϊκά ιδρύματα των ΗΠΑ, απηύθυναν ¬ με πληρωμένες καταχωρίσεις στους «New York Times» και στη «Washington Post» ¬ ανοιχτή δήλωση προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων ζητώντας την απόρριψη μιας τέτοιας απόφασης. Το βασικό επιχείρημά τους ήταν ότι τα γεγονότα της «υποτιθέμενης» Γενοκτονίας (alleged genocide) ήταν αμφιλεγόμενα· συνεπώς η εκτίμησή τους ανήκε μόνο στους αρμόδιους ιστορικούς, δηλαδή στους ίδιους, που αυτοαναγορεύονταν σε καθαυτό ειδικούς για το θέμα. Με άλλα λόγια υποστήριζαν ότι η απόφαση του Κογκρέσου θα ήταν καθαρώς πολιτική για ένα θέμα που μόνο επιστήμονες θα μπορούσαν να αποφασίσουν. Στην τελική απόρριψη του αρμενικού αιτήματος (που επαναλήφθηκε και το 1987) συνετέλεσε βέβαια η παρέμβαση της τότε κυβέρνησης Ρήγκαν και των μανδαρίνων του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, που αιτιολογήθηκε με τις πασίγνωστες πια και στερεότυπες αναφορές στην προστασία των αμερικανικών συμφερόντων, στον γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή κ.ά. Ωστόσο τα δημοσιεύματα εκείνα λειτούργησαν ως άλλοθι πολλών μελών του Κογκρέσου που απέσυραν την υποστήριξή προς τη φιλοαρμενική πρόταση.
www.geopolitics-gr.blogspot.com
Για μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη όσον αφορά την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων ρίξτε μια ματιά εδώ: http://anastasiosds.blogspot.com/2010/03/blog-post_08.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΧώρες που έχουν αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Αρμένιων (1965-2007) με αποφάσεις των κοινοβούλιων τους:
ΑπάντησηΔιαγραφή1.Uruguay (A Parliamentary Resolution was adopted in 1965, followed by a Law adopted in 2004)
2.Cyprus (A Parliamentary Resolution was adopted in 1982)
3.European Union (Parliamentary Resolutions adopted in 1987, 1998, 2000, 2001, 2002, 2005)
4.Argentina (A Senate Resolution was adopted in 1993, followed by a Law adopted in 2004)
5.Russia (A State Duma Resolution was adopted in 1995)
6.Canada (Resolutions were adopted in 1996, 2002 and 2004)
7.Greece (A Parliamentary Resolution was adopted in 1996)
8.Lebanon (Resolutions were adopted in 1997 and 2000)
9.Belgium (A Senate Resolution was adopted in 1998)
10.France (Parliamentary Resolutions were adopted in 1998 and 2000, followed by a Law adopted in 2001)
11.Sweden (A Parliamentary report of 2000)
12.Vatican (In 2000)
13.Italy (A Resolution adopted in 2000)
14.Switzerland (A Resolution adopted in 2003)
15.Slovakia (A Resolution adopted in 2004)
16.The Netherlands (A Resolution adopted in 2004)
17.Poland (A Resolution adopted in 2004)
18.Venezuela (A Resolution adopted in 2005)
19.Germany (A Resolution adopted in 2005)
20.Lithuania (A Resolution adopted in 2005)
21.Chile (A Resolution adopted in 2007)
Τελικά είναι πολύ λίγες.
Χώρες απο την Αφρική και την Ασία δεν υπάρχουν, όπως και οι Αγγλοσαξονικές χώρες με εξαίρεση του Καναδά!
Χριστινα μεταφρασε αν εχεις χρονο σε παρακαλω.
ΑπάντησηΔιαγραφή'Jewish lobby behind U.S. Armenia genocide vote'.
Pro-Israel activists manipulated Congress to damage Turkey, says London daily Al-Quds Al-Arabi.
Jewish lobbyists contrived a U.S. congressional vote that labeled the World War One-era massacre of Armenians by Turkish forces as genocide, a London-based Arabic-language newspaper claimed on Saturday. Pro-Israel lobbyists had previously backed Turkey on the issue ? but changed tack in retaliation for Turkish condemnation of Israel's policies in the Gaza Strip, the Al-Quds Al-Arabi daily said in an editorial, according to Israel Radio reports.
Israel and Turkey are traditional allies but ties took a downturn in 2009 when Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan condemned Israel's offensive in Gaza, in which some 1,400 Palestinians and 13 Israelis were killed. A crisis in diplomatic relations came to a head in January when when Deputy Foreign Minister Danny Ayalon publicly humiliated Turkey's ambassador in front of press cameras. In his leading article, Al-Quds Al-Arabi editor Abd al-Bari Atwan curged Erdogan not to give in to the Jewish lobby's "extortion" tactics.
Erdogan on Thursday recalled Turkey's ambassador to Washington after the House of Representatives Foreign Affairs Committee voted 23-22 to approve the non-binding resolution, clearing it for consideration by the full House.
"The decision of the Foreign Affairs Committee will not hurt Turkey, but it will greatly harm bilateral relations, interests and vision. Turkey will not be the one who loses," said Erdogan, speaking at a summit of Turkish businessmen.
Armenian Foreign Minister Edward Nalbandian said the vote was a boost for human rights.
The vote calls on President Barack Obama to ensure U.S. policy formally refers to the massacre as genocide, putting him in a tight spot.
In a telephone call with Turkish President Abdullah Gul on Wednesday, Obama emphasized his administration had urged lawmakers to consider the potential damage to efforts to normalize Armenian-Turkish ties, a senior administration official said.
At a news conference in Costa Rica on Thursday, U.S. Secretary of State Hillary Clinton said she and Obama, who both supported proposed Armenia genocide resolutions as presidential candidates, had changed their minds because they believed the drive to normalize relations between Turkey and Armenia was bearing fruit.
Turkey, a Muslim secular democracy that plays a vital role for U.S. interests from Iraq to Iran and in Afghanistan and the Middle East, accepts that many Armenians were killed by Ottoman forces but denies that up to 1.5 million died and that it amounted to genocide - a term employed by many Western historians and some foreign parliaments.
Turkey regards such accusations as an affront to its national honor.
haaretz
Πάλι Εβραίοι; Give me a break, please!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστίνα,
Τώρα θά ήθελα να μου πεις εντελώς ειλικρινά:
Εκεί που γράφει "Jewish lobby behind U.S. Armenia genocide vote", δεν θα ήθελες να γράφει "Greek lobby behind U.S. Armenia genocide vote"; E, δεν θα ήθελες; Να το βλέπεις και να το λελέβεις;