31/12/17

Ανταπόριση από Φλόριντα - Χριστουγεννιάτικα Πάρτυ

11 Δεκ. 2017
    Τα χριστουγεννιάτικα πάρτυ στην Αμερική αρχίζουν αρχές Δεκεμβρίου και τελειώνουν την πρωτοχρονιά. Γίνονται ή μεσημέρι 12.00΄-3.00΄/4.00΄ η βράδυ 7.00΄-10.00΄/11.00΄. Σε ένα τέτοιο μεσημεριανό πάρτυ βρέθηκα και γω πριν λίγες μέρες, που δόθηκε στο Country Club  "Boca Greens". Να διευκρινίσουμε εδώ ότι όταν μιλάμε για κλαμπ στην Αμερική δεν εννοούμε απαραίτητα τα κλαμπ που πηγαίνει η νεολαία μας και διασκεδάζει στην Ελλάδα. Καλύτερα θα ’ταν ο νους μας να πάει στο "Politia Club". Όταν μάλιστα μιλάμε για Country Club εννοούμε μια πολυτελή κοινότητα κάποιων εκατοντάδων ή και χιλιάδων ανθρώπων, κάτι σαν μια κωμόπολη δικιά μας δηλαδή, στην οποία για να ζεις πρέπει να το βαστάει καλά η τσέπη σου.
Ο μέσος αμερικανός δεν μπορεί να ζει σε Country Club. Η κοινότητα είναι περιφραγμένη με ψηλό πράσινο περίτεχνα κουρεμένο τοίχο, στην δε είσοδό της τα μέτρα ασφαλείας είναι όπως στις δικές μας υπηρεσίες ασφαλείας ή στα στρατόπεδά μας. Η ετήσια συμμετοχή αρχίζει από 10.000 δολάρια και ανεβαίνει, το κλαμπ όμως διαθέτει γήπεδα του γκολφ, που είναι το αγαπημένο σπορ των high αμερικανών, όπως και διεθνώς βέβαια, ιππασίες, spa, τυχερά παιχνίδια και αν η κοινότητα είναι μεγάλη έχει κινηματογράφο, θέατρο κλπ. Πολλές από αυτές τις κοινότητες είναι αμιγώς Εβραϊκές, υπάρχουν όμως και μικτές.
Ας επανέλθουμε στο χριστουγεννιάτικο πάρτυ μας. Φθάνοντας στο Club House, το κεντρικό κτίριο της κοινότητας δηλαδή, δύο Λατινοαμερικανάκια νεαρά αγόρια περίμεναν να πάρουν τα αυτοκίνητα να πάνε να τα παρκάρουν, για να εισπράξουν το φιλοδώρημα όταν θα τα ξανάφερναν στους κατόχους τους κατά την αποχώρησή τους. Το πάρκιν ήταν valet, όπως λέγεται. Επειδή οι αφίξεις ήταν ομαδικές, τα νεαρά αγόρια τσάκιζαν τα πόδια τους να γυρίσουν από τα πάρκιν στην είσοδο όσο πιο γρήγορα γινόταν, τρέχοντας μέσα στο καλοκουρεμένο γρασίδι και πηδώντας μερικές φορές ολόκληρα παρτέρια ή μικροφράχτες.
    Στο χωλ  του Club House τώρα δέσποζε ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο διακριτικά με ασημένια στολίδια και λευκό φωτισμό. Στον απέναντι τοίχο πάνω σε ένα στρογγυλό τραπέζι με λευκό-μπλε τραπεζομάντηλο υπήρχε η Εβραϊκή Menora, αυτή η πιρούνα, το κηροπήγιο με τα 8+1 κεριά που ανάβουν κάθε μέρα και από ένα κατά τη δική τους μεγάλη γιορτή το Hanukkah, και η οποία πέφτει σιμά κοντά με τη δική μας (φέτος αρχίζει στις 12 Δεκ.). Λίγα λόγια γιαυτή τη γιορτή.
Hanukkah (Χάνουκα)
    Είναι η οχταήμερη Εβραϊκή γιορτή των φώτων ή του φωτός. Hanukkah στα Εβραϊκά θα πει αφιέρωση και η γιορτή γίνεται στη μνήμη της ανακατάληψης από τους Εβραίους του αρχαίου ναού τους στην Ιερουσαλήμ, αφού έδιωξαν τον κατακτητή. Πρόκειται για τον δεύτερο κατά σειρά Ναό του Σολομώντα που ξαναχτίστηκε το 515 π.Χ., αφού ο πρώτος που είχε χτιστεί τον 10ο αιώνα π.Χ. είχε καταστραφεί τον 6ο αιώνα π.Χ. από τον Ναβουχοδονόσωρα Β΄ κατά την Βαβυλώνια αιχμαλωσία το 586- 538 π.Χ. Στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε στο 165 π.Χ., όταν το Ισραήλ όπως και τη Συρία κυβερνούσε ο  Έλληνας Μακεδόνας Βασιλιάς Αντίοχος ο Επιφανής. Ο Βασιλιάς Αντίοχος όντας ειδωλολάτρης είχε απαγορεύσει τον Ιουδαϊσμό και είχε θυσιάσει στο ναό της Ιερουσαλήμ ένα χοιρινό, ένα τυπικά ακάθαρτο ζώο. Οι Ισραηλίτες με επικεφαλής πέντε αδελφούς Μακκαβαίους επαναστάτησαν κατά του βασιλιά για να ανακτήσουν την ελευθερία της θρησκείας τους. Αφού νίκησαν σαν από θαύμα τον Ελληνικό στρατό, έσπευσαν στο ναό τους για να κάνουν αφιερώματα στο θεό τους και βρήκαν διαθέσιμο λάδι για μια μόνο μέρα που διατηρούσε τη μεγάλη Menora (Great Menora), το ιερό δηλαδή κηροπήγιο αναμμένο μέρα-νύχτα. Σύμφωνα με την ιστορία ένα δεύτερο θαύμα συνέβη, καθώς το λάδι της μιας ημέρας διήρκεσε οκτώ ημέρες, αρκετός χρόνος για να εφοδιασθούν και να εξαγνίσουν μια καινούργια αναγκαία ποσότητα λαδιού.
    Ο Εβραϊκές οικογένειες γιορτάζουν αυτή τη νίκη ανάβοντας στα σπίτια τους μια μικρή Menora, ένα κηροπήγιο δηλαδή με 8 κεριά. Στην ουσία τα κεριά είναι 9, παρατεταγμένα σε μια ευθεία και το μεσαίο συμβολίζει το φως της ζωής. Το μεσαίο κερί είναι συνεχώς αναμμένο, ενώ κάθε μέρα ανάβουν και από ένα κερί μέχρι την όγδοη που θα ανάψει τελικά όλο το κηροπήγιο και τότε τελειώνει και η γιορτή τους.
    Το Hanukkah συνοδεύουν συγκεκριμένα παραδοσιακά φαγητά, όπως για παράδειγμα οι Ashkenazic Εβραίοι (της Ανατολικής Ευρώπης) τρώνε τις latkes, που είναι τηγανίτες από πατάτα, ενώ οι Sephardic Εβραίοι (της Ισπανίας) τρώνε τους Sufganiot, που είναι λουκουμάδες γεμισμένοι με μαρμελάδα ή σοκολάτα. Όλα τα γιορτινά φαγητά και γλυκά τηγανίζονται σε λάδι για να θυμίζουν το θαύμα στο ναό με τη Menora.
    Σημείωση: Φταίω εγώ τώρα που μου ’ρχεται στο νού ότι κατά την περυσινή γιορτή Hanukkah, ο Τέρενς Κουΐκ και ο Κώστας Γαβρόγλου (Απόδημου Ελληνισμού και Παιδείας αντίστοιχα), ευρισκόμενοι εδώ στην Φλόριντα άναψαν και από ένα κερί στην Εβραϊκή Menora; Είμαι άραγε στενόμυαλη, ανοιχτόμυαλη, καχύποπτη, ξύπνια ή κάτι άλλο; Κατατάξτε με εσείς όπου θέλετε. Πάντως το δικό μου μυαλό δυσκολεύεται να κατανοήσει συνεορτασμό Ελλήνων υπουργών σε τέτοια θρησκευτική γιορτή που μάλιστα καθιερώθηκε μετά από ήττα Ελλήνων! Και μη μου πείτε ότι αυτές είναι παλιές ιστορίες, γιατί ο Αριστοτέλης είναι παλαιότερος και όμως τον προβάλλουμε με υπερηφάνεια όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε επί γής. 
    Αυτά για την Εβραϊκή γιορτή, συνεχίζουμε με το χριστουγεννιάτικο πάρτυ μας.
    Μπαίνοντας στην κυρίως αίθουσα δεν έβλεπες τίποτα χριστουγεννιάτικο, αν εξαιρέσει κανείς τις υφασμάτινες πετσέτες που εναλλασσόντουσαν σε πράσινο και κόκκινο χρώμα πάνω σε στρόγγυλες τραπεζαρίες με λευκά τραπεζομάντηλα και κοινά κολωνάτα ποτήρια. Δύο επίσης στρόγγυλα βάζα μπαίνοντας στην αίθουσα αριστερά πάνω σε ένα έπιπλο ήταν στολισμένα με ηλιοτρόπια και ακριβώς δίπλα μια τεράστια Αμερικανική σημαία έστεκε εκεί ως ιερό σύμβολο μιας ισχυρής χώρας , τουλάχιστον μέχρι σήμερα και για ένα ορατό μέλλον ακόμα. Οι τοίχοι είχαν χρώματα μπεζ, κεραμιδί και φυστικί με αρκετούς πίνακες κρεμασμένους πάνω τους, τους οποίους δεν περιεργάστηκα, και ένα χαλί απ’ άκρη σ’ άκρη είχε ακριβώς τα χρώματα των τοίχων. Μια καλογυαλισμένη πίστα εκτεινόταν από περίπου το κέντρο της αίθουσας προς την απέναντι πλευρά του τοίχου με τη σημαία. Μερικά μουσικά όργανα στην άκρη της πίστας, και ακριβώς πίσω τους μια τεράστια τζαμαρία από την οποία προβαλόταν ένα υπέροχο τοπίο με ένα γήπεδο του γκολφ με όμορφους λοφίσκους, μια πανέμορφη λίμνη στη μέση με μερικές πάπιες να πλατσουρίζουν, αρκετά πολύχρωμα παρτέρια προς την πλευρά του κτιρίου και πολλά περιποιημένα δέντρα στο βάθος.
    Γενικά η αίθουσα χωρίς να είναι βαριά, σου δημιουργούσε την αίσθηση του υψηλού επιπέδου, που λέμε. Η πινελιά που κόντεψε να μου βγάλει το μάτι και που ήταν παραφωνία μέσα σε όλο αυτό το δεμένο σκηνικό ήταν οι δύο πλαστικές κανάτες πάνω σε κάθε τραπέζι, γεμάτες με πάγο και νερό η μία και τσάϊ η άλλη. Δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό μου. Τελικά όμως το βρήκα αρκετά πρακτικό, όταν χρησιμοποίησα τη μία, γιατί σκέφτηκα ότι μια κρυστάλλινη κανάτα θα ήταν πολύ πιο βαριά  και πιο δύσκολη στη χρήση.
    Τα γκαρσόνια άντρες γυναίκες ήταν όλα μαύρα, Αφροαμερικανοί για να είμαστε πιο κομψοί, ντυμένα με μαύρη στολή και πράσινο γιλέκο. Με το που καθόσουνα στην καρέκλα ένα από αυτά έσπευδε για να σου φέρει ένα μικροσκοπικό μπολάκι με μία κρεμώδη ντοματόσουπα αρκετά πιπεράτη.
    Παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω έβλεπες τους άντρες κουστουμάτους στο σύνολό τους, ενώ μερικοί από αυτούς φορούσαν στο κεφάλι κέρατα. Δεν ξέρω αν αυτό υπονοούσε κάτι, αλλά θέλω να πιστεύω πως όχι, γιατί τα ελαφίσια κέρατα που στην προκειμένη περίπτωση φορούσαν, μαζί με το καπέλο του Άη Βασίλη είναι δυό χαρακτηριστικά χριστουγεννιάτικα αξεσουάρ που απαιτούν οι γιορτινές ημέρες.
    Όσο για τις γυναίκες, εκεί η εικόνα ήταν περισσότερο ποικιλόμορφη. Φορούσαν από βραδινά φορέματα με παγιέτες μέχρι βελουτέ φόρμες γυμναστικής ή και από ποπλίνα. Τα χρώματα που κυριαρχούσαν ήταν το κόκκινο και το πράσινο. Στο λαιμό φορούσαν μασίφ χρυσαφικά, που όμως μπορούσαν να τα συνδυάζουν με φω σκουλαρίκια χριστουγεννιάτικα. Στο μόνο που υπήρχε απόλυτη ομοιομορφία στο σύνολο των γυναικών πλην εμού, ήταν τα επιμελημένα περιποιημένα νύχια, τα μανικιούρ δηλαδή. Γιατί είναι γνωστό ότι η Αμερικανίδα μπορεί να μην έχει να φάει, αλλά θα δανειστεί για να πάει να φτιάξει τα νύχια της και είναι ακόμα γνωστό ότι οι Nail Business στην Αμερική είναι από τις πιο προσοδοφόρες, αφού δεν υπάρχει μικροπλάζα ή μεγάλο Mall που να μην έχει μαγαζί-σαλόνι για μανικιούρ-πεντικιούρ.
    Όταν και ο τελευταίος εκεί μέσα έφαγε την πικάντικη σουπίτσα, η διοργανώτρια του πάρτυ ζήτησε να σηκωθούν όλοι όρθιοι. Υπάκουσαν όλοι με περίσσιο σεβασμό, στράφηκαν προς τη σημαία, έβαλαν το δεξί χέρι στο μέρος της καρδιάς και είπαν κάτι σαν προσευχή, που όμως δεν ήταν προσευχή σε θεό, αλλά έκανε αναφορά σε έναν θεό. Ήταν κάτι σαν δήλωση σεβασμού και υποταγής  στη σημαία τους, στην ενότητα του κράτους, στη μεγαλουργία του έθνους, υπό έναν θεό, υπονοώντας προφανώς ο καθένας τον δικό του. Τουλάχιστον αυτοί στέκονται ευλαβικά μπροστά στη σημαία τους σκέφτηκα και μου ’ρθε στο νου το κάψιμο της δικιάς μας από τους αναρχικούς, δηλώσεις μεγαλόσχημων καθηγητών ότι πρόκειται για ένα απλό πανί και τα σχετικά.
    Αφού εκπληρώθηκε και το ιερό χρέος, ξανακάθησαν όλοι στις θέσεις τους και άρχισε αμέσως το σερβίρισμα. Πρώτα ήρθε μια πράσινη σαλάτα, στην οποία ο καθένας έριχνε όποια ντρέσινγκ επιθυμούσε από διάφορες που υπήρχαν πάνω στο τραπέζι. Αμέσως όταν φαγώθηκαν οι σαλάτες, τα πιάτα μαζεύτηκαν για να ακολουθήσουν κάτι άλλα τεράστια πιάτα με μία επίσης τεράστια ωμή μπριζόλα στη μέση καψαλισμένη λίγο γύρω-γύρω, η οποία είχε για γαρνίρισμα τέσσερις φέτες καρότα και τέσσερις φέτες κολοκύθια απλά ζεματισμένες και ευτυχώς μερικές σοταρισμένες πατάτες. Ένα λουλούδι μωβ ορχιδέας στο κέντρο του πιάτου ήταν η έλεγκαντ διακοσμητική πινελιά.
    Όση ώρα διαρκούσε το γεύμα υπό τους ήχους των Carols, δηλαδή χριστουγεννιάτικων τραγουδιών, γινόντουσαν διάφορες χαλαρές συζητήσεις.  Ένας κύριος από την παρέα ονόματι Jonathan, όταν άκουσε ότι είμαι από την Ελλάδα, επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θέλησε να του διακρίνω τις έννοιες "Ακρόπολις" και "Παρθενών". Πήρα τα πάνω μου εγώ και άρχισα με υπερηφάνεια να μιλάω για το ένδοξο παρελθόν μας, έλκοντας το ενδιαφέρον και των υπολοίπων της παρέας που παρακολουθούσαν τη συζήτηση.
    Θέλω εδώ να επισημάνω χωρίς καμία δόση υπερβολής, ότι οσάκις συναντώ μορφωμένο Αμερικανό και φυσικά η συζήτηση έρχεται για την Ελλάδα, επιδεικνύει πάντα ενδιαφέρον και σεβασμό και βέβαια από την πλευρά μου φροντίζω να δίνω την καλύτερη εικόνα που μπορώ.          
    "Δεν έχω έρθει ποτέ στην Ελλάδα, είπε ο Jonathan. Είχα μια ευκαιρία μέσα από τη δουλειά μου, όταν εργαζόμουνα, γιατί τώρα είμαι συνταξιούχος. Εργαζόμουνα σε αεροπορική εταιρία. Τότε όμως είχα να επιλέξω ανάμεσα σε Ελλάδα και Ελβετία και επέλεξα τη δεύτερη. Θέλω να ’ρθώ και πιστεύω ότι κάποια μέρα θα ’ρθώ". "Να ’ρθείτε, να ’ρθείτε, τον παρότρυνα εγώ. Η Ελλάδα θα είναι εκεί, οι αρχαιότητές της και τα νησιά της έχουν ανάγκη από τουρίστες σαν εσάς. Μπορώ, αν θελήσετε, να αναλάβω την ξενάγησή σας στην Ακρόπολη". "Ευχαριστώ, καλωσύνη σας".
    "Honey, γλύκα μου" πετάχτηκε η πλαστική μπουμπού που καθόταν ακριβώς δίπλα του και παρακολουθούσε όλη την ώρα σιωπηλή τη συζήτησή μας, "θέλω να ’ρθώ και γω στην Ελλάδα". "Να ’ρθείτε, να ’ρθείτε, έσπευσα εγώ, και σάς σας χρειάζονται οι αρχαιότητές μας και τα νησιά μας. Θα σας ανταμείψουν, πιστέψτε με".
    "Α..., συνεχίστηκε η συζήτησή μας, ξέχασα να φορέσω και γω τα κοκαλάκια μου, όπως φοράτε εσείς και τα είχα αγοράσει μόλις προχθές...". "Δεν πειράζει, της είπα εγώ. Είμαι σίγουρη ότι θα πάτε και σε άλλα χριστουγεννιάτικα πάρτυ και θα τα φορέσετε". "Ναι, ναι, σωστά".
    Η πλαστική μπουμπού ήταν μια φανταχτερή όμορφη Αμερικανίδα, αναλόγου ηλικίας με τον Jonathan. Είχε ρίζες από τον Καναδά και το όνομά της ήταν Ella (Ίλα). Σου θύμιζε την Barbie μεγαλωμένη.  Έφερε το στυλ της Marilyn  Monroe, αλλά σε πολύ πιο φώ έκδοση. Το μαλλί της ήταν πιο πλατινέ, δεν διέθετε τις καμπύλες της μακαρίτισσας και προ παντός τα μαγουλάκια της ήταν τόσο τσιτωμένα και φουσκωμένα που νόμιζες ότι αν τα τρυπούσες με μία καρφιτσούλα θα ’ρχιζαν να ξεφουσκώνουν φσσς... Απ’ το πολύ φούσκωμα, μοιραία τα μάτια της είχαν χωθεί πιο βαθειά. Φορούσε ένα κουστούμι σε χρώμα χαλκόχρυσο και το σακάκι ήταν τίγκα στο χρυσό στρας. Δεν έμοιαζε ούτε κακιά ούτε εγωίστρια. Έμοιαζε να είναι λίγο χαμένη στον κόσμο της και σίγουρα ήταν μια πολύ ευγενική ακροάτρια.
    Η Κα Ella, περί ης ο λόγος παρακαλώ, ήταν μητέρα πέντε παιδιών, αλλά είχε προτιμήσει πολλά-πολλά χρόνια πριν να εγκαταλείψει σύζυγο και παιδιά και να πορευτεί στη ζωή μόνη της. Είχε κάνει διάφορα επαγγέλματα, όπως της κολυμβήτριας, της χορεύτριας, διάφορα παρατηλεοπτικά επαγγέλματα, αλλά δεν είχε καταφέρει να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά. Ο Jonathan στην παρούσα φάση δεν την γέμιζε απόλυτα, αλλά την κάλυπτε οικονομικά και κείνος είχε δίπλα του μια εντυπωσιακή γυναίκα, έστω και πλαστική.
    Η γλυκιά Ella δεν ξανάνοιξε το στόμα της όση ώρα συνεχιζόταν το γεύμα μέχρι που κόντευε να τελειώσει, οπότε μου ξαναπηύθυνε το λόγο βλέποντας ότι δεν είχα σχεδόν αγγίξει το πιάτο μου. "Γιατί δεν έφαγες; Δεν σου άρεσε το φαγητό;" με ρώτησε. "Είχα φάει μεγάλο breakfast και είναι λίγο νωρίς για μένα να ξαναφάω" δικαιολογήθηκα. "Και τότε γιατί δεν το παίρνεις μαζί σου για το βράδυ;" ξαναρώτησε εκείνη. Την κοίταξα λίγο απορημένα χωρίς να καταλαβαίνω αν αστειευόταν ή σοβαρολογούσε. Κατάλαβα όμως σε πολύ λίγο ότι σοβαρολογούσε, όταν η ίδια κάλεσε ένα γκαρσόνι και του ζήτησε ένα τάπερ από φελιζόλ για να βάλει μέσα το υπόλοιπο της μπριζόλας που είχε αφήσει. Το ίδιο έκανε και μια άλλη κυρία και μετά κι άλλη κι άλλη, που σήμαινε ότι είναι κάτι που συνηθίζεται από τα Mc Donalds μέχρι και τα Country Clubs. Και μετά εμείς ντρεπόμαστε να πάρουμε από τις χασαποταβέρνες ανέγγιχτα κοψίδια που μένουν στις πιατέλες.
    Ένας κύριος με κέρατα στο κεφάλι γυρνούσε τα τραπέζια και πούλαγε κουπόνια για μια κλήρωση που θα γινόταν στο τέλος. Μια άλλη κυρία του τραπεζιού ρώτησε την κυρία που με είχε προσκαλέσει : "Lee…". Lee είναι και ανδρικό και γυναικείο όνομα. Το διευκρινίζω αυτό, γιατί ίσως αρκετοί να θυμούνται τον Στρατηγό Lee από τον πόλεμο των Βορείων και Νοτίων. "...τι θα κάνεις ανήμερα τα Χριστούγεννα;". "Τα Χριστούγεννα; Μα για μένα σήμερα είναι Χριστούγεννα. Να αυτό που ζούμε. Ανήμερα; Δεν ξέρω, ίσως πάω στα μαγαζιά". "Είναι ανοιχτά εκείνη την ημέρα;" έσκυψα και ρώτησα σιγανά τη Lee που καθόταν δίπλα μου. "Ah, sure. Όχι όλα, αλλά πάρα πολλά".
    Η μουσική από χριστουγεννιάτικη είχε εξελιχθεί σε τζαζ και ελαφρά μπλουζ. Μερικά ζευγάρια σηκώθηκαν και χόρευαν. Όταν προχώρησε σε Rock nRoll περισσότερες γυναίκες ανέβηκαν στην πίστα, πέταξαν τα τακούνια τους και άρχισαν να λικνίζονται στον γνωστό ρυθμό, που φάνηκε να τον κατέχουν καλά. Ακολούθησε η Country Music, η οποία χορεύεται με σταυροειδείς κινήσεις και ο χορός έκλεισε με έναν κύκλο που έφτιαξαν όλοι μαζί μπαίνοντας στη σειρά και πιάνοντας ο καθένας τη μέση του μπροστινού. Κάτι σαν την παλιά γιάνγκα τη δική μας, για όσους τη θυμούνται.
    Το πάρτυ έφθασε προς το τέλος. Έγινε η κλήρωση, μοιράστηκαν έξη γιορτινά καλάθια, χειροκροτήθηκαν οι επικεφαλής της διοργάνωσης και thats all ...Αυτό ήταν όλο. Άρχισε η αποχώρηση. Καλά Χριστούγεννα θείε uncle. Φθάνοντας στο σπίτι, ευχαρίστησα ιδιαίτερα τη Lee για την ωραία πρόσκληση, μπήκα μέσα και έτρεξα κατευθείαν στο ψυγείο για να βρω κάτι να φάω.
    Με πολλή αγάπη
Η φίλη σας η ανταποκρίτρια
             Φ.


1 σχόλιο:

  1. "Miss Fibbie (*) is very informative. She is the Greek Maureen Dowd! She is witty and has a balanced level of healthy Greek irony." Y.M.

    «Η Δις Φίμπη (*) είναι πολλά ενημερωτική. Είναι η Ελληνίδα (**) Maureen Dowd! Είναι πνευματώδης και διαθέτει ισορροπημένο επίπεδο υγιούς ελληνικής ειρωνείας.» Γ.M.

    (*) no kin to: Phoebe Price (που - πάντα σκύβει όταν - βγάζει βόλτα και χαϊδεύει το... ΣΚΥΛΑΚΙ / doggie της, κάπου εκεί έξω στους κεντρικούς δρόμους των Beverly Hills, ΗΠΑ)

    (**) της Ομογένειάς μας, (μάλιστα ήτονα και) τ. υποψήφια για την προεδρία του ΣΑΕ (***), αλλά... την «έφαγαν» (αμασητί... χαχαχα!) σε «στημένες φιέστες» (****) στην Θεσσαλονίκη!

    (***) Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού

    (****) 6η Παγκόσμια Συνέλευση του ΣΑΕ, 8-10 Δεκεμβρίου 2006

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.