26/12/17

Δι’ ημάς γαρ εγεννήθη

Θεόφιλος Πουταχίδης
Όταν γεννήθηκες ως άνθρωπος Χριστέ και Θεέ μας, ανέτειλε το φως της γνώσεως στον κόσμο. Γιατί τότε ήταν που ακόμα κι εκείνοι που προσκυνούσαν τ’ αστέρια, από ένα άστρο διδάχτηκαν ότι μόνον Εσένα, τον Ήλιο της δικαιοσύνης, είναι που πρέπει να προσκυνούν∙ ότι Εσένα, την ανατολή που κατέβηκε από ύψος αμέτρητο, είναι που πρέπει να γνωρίσουν ως μοναδικό Θεό. Όλη η δόξα σ’ Εσένα, Κύριε.
Αυτά λέει πάνω-κάτω το Απολυτίκιο των Χριστουγέννων.
Τέτοιους λόγους συγκλονιστικούς περιέχουν οι ύμνοι που ακούνε όσοι σηκώνονται αξημέρωτα και πηγαίνουν στην εκκλησιά ανήμερα τα Χριστούγεννα. Λόγια ουσιώδη, μεστά∙ έμπλεα πνεύματος δυνάμεως και σοφίας, όπως κι ο άλλος συνταρακτικός στίχος του θεόπνευστου ποιητή και Αγίου μας του Ρωμανού του μελωδού: «Δι’ ημάς γαρ εγεννήθη, Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός».
Φεύγουν ντροπιασμένα τα άλλα τα πομπώδη, τα μελό, τα γλυκανάλατα λόγια. Οι πολυλογίες του συρμού για το πνεύμα των Χριστουγέννων ακούγονται φτηνές σαν κάτι εποχικά ανάλαφρα τραγουδάκια που ακούγονται μόνο κάθε τέτοια εποχή στο ραδιόφωνο. Ενδεδυμένος με τα όπλα του φωτός, ο Άγιος Ρωμανός μοιάζει σαν κανένας αρχαίος Έλληνας μαραθωνομάχος με μύες γραμμωμένους και ψημένους μέσα στις παλαίστρες και στους στίβους. Κι από την άλλη, αυτά τ’ αγοραία τα χριστουγεννιάτικα μοιάζουν σαν τον Πέρση που αποβιβάστηκε στον Μαραθώνα.
Πού πας με τα μεταξωτά βρακιά βρε καημένε απέναντι στα σίδερα;
Όσοι λοιπόν σε αυτό το πεδίο της πνευματικής μάχης συντάσσονται με το πνεύμα των Μαραθωνομάχων και του παππού μας του Περικλή («φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας»), αρνούνται να μηδίσουν. Κι έτσι, αφήνουν τον αγιοπνευματικό λόγο των πατέρων της Ορθοδοξίας μας να διώξει το θόρυβο και τη σύγχυση∙ παραμερίζουν τον καταναλωτισμό των ημερών κι επικεντρώνονται στην ουσία του πράγματος. Κι εκεί ανακαλύπτουν θησαυρούς και μυστικά αθανασίας.
Πρώτα-πρώτα αντιλαμβάνονται τι θα πει άκρα ταπείνωση. Πράγματι, ο παντοδύναμος Θεός και δημιουργός των πάντων έρχεται στον κόσμο ως νεογέννητο ανθρωπάκι. Ποτέ άλλοτε στη ζωή μας δεν είμαστε τόσο ευάλωτοι κι εξαρτημένοι, όσο στα πρώτα της στάδια. Ένα μωρό δεν μπορεί να κάνει τίποτε από μόνο του. Ούτε να μετακινηθεί, ούτε να φάει, ούτε να μιλήσει για να...
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news

4 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγχαρητήρια αδελφέ Θεόφιλε για το ωραιότατο κείμενο και ένα μεγάλο μπράβο στον Σάββα που το αναδημοσίευσε!!!
    Είναι παρηγοριά να βλέπει κανείς Νεοελληνες όχι μόνο να μην ντρέπονται να διακηρύξουν την πίστη τους, αλλά να το κάνουν και με τόσο εύστοχο τρόπο.
    Χριστός ετέχθη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλα Χριστουγεννα,Καλες γιορτες,υγεια,αγαπη,αυτοκριτικη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δόξα τῶ Θεῶ, πού μᾶς δίνει ἀκόμη φώτιση, καί γράφονται ἄρθρα ὅπως τό παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.