Του Κωνσταντίνου Θ. Λαμπρόπουλου*
Η έναρξη της τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης με την κωδική ονομασία «Κλάδος Ελαίας» εναντίον του κουρδικού καντονιού του Αφρίν στην Βόρεια Συρία, συνάδει πλήρως με το επιθετικό δόγμα Erdogan, το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την προληπτική (preemptive-proactive ) χρήση στρατιωτική ισχύος, όπου διακυβεύονται ζωτικά τουρκικά εθνικά συμφέροντα.
Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, προεδρεύοντος του Τούρκου Προέδρου υπέδειξε την πιθανότητα δημιουργίας μιας αυτόνομης κουρδικής οντότητας στο έδαφος της Συρίας ως υπαρξιακή απειλή (existential threat) για την ενότητα του τουρκικού κράτους, λόγω της δυνητικής διασύνδεσής της με το κουρδικό στοιχείο που εδράζεται εντός της τουρκικής επικράτειας, αναβιώνοντας το εφιαλτικό «σύνδρομο των Σεβρών» για την τουρκική ηγεσία.
Για τη συνέχεια Liberal
Η έναρξη της τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης με την κωδική ονομασία «Κλάδος Ελαίας» εναντίον του κουρδικού καντονιού του Αφρίν στην Βόρεια Συρία, συνάδει πλήρως με το επιθετικό δόγμα Erdogan, το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την προληπτική (preemptive-proactive ) χρήση στρατιωτική ισχύος, όπου διακυβεύονται ζωτικά τουρκικά εθνικά συμφέροντα.
Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, προεδρεύοντος του Τούρκου Προέδρου υπέδειξε την πιθανότητα δημιουργίας μιας αυτόνομης κουρδικής οντότητας στο έδαφος της Συρίας ως υπαρξιακή απειλή (existential threat) για την ενότητα του τουρκικού κράτους, λόγω της δυνητικής διασύνδεσής της με το κουρδικό στοιχείο που εδράζεται εντός της τουρκικής επικράτειας, αναβιώνοντας το εφιαλτικό «σύνδρομο των Σεβρών» για την τουρκική ηγεσία.
Για τη συνέχεια Liberal
Δεν έχουμε δει ακόμη ανάλυση Σάββα Καλεντερίδη για το ζήτημα. Φυσικά την αναμένουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζουμε από προηγούμενη ανάλυση του Σάββα ότι οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν τους Τούρκους για να αποτρέψουν τους Κούρδους να εισβάλουν (με αμερικανική υποστήριξη) στην επαρχία Ιντλίμπ και να επιχειρήσουν μέχρι και να φθάσουν στη Μεσόγειο. Άρα, το ότι οι Αμερικανοί τώρα λένε "εμείς δεν έχουμε σχέση με το Αφρίν" είναι μάλλον υποκρισία και ψέμα για να μην περιπλέξουν και άλλο την κατάσταση με την Τουρκία.
Ποιος είναι όμως τώρα ο στρατηγικός στόχος των Ρώσων και των Ιρανών (αλλά και του Άσαντ) να ανέχονται την τουρκική επιχείρηση; Έχουμε δει λεονταρισμούς των συμβούλων του Ερντογάν ότι "ποτέ δεν θα παραδώσουμε τα εδάφη που θα πάρουμε στον Άσαντ", αλλά θα τα παραδώσουν σε "Άραβες, Τουρκμένους και Κούρδους". Τελικά δηλαδή στους εαυτούς τους.
Πώς λοιπόν μπορεί να ανέχονται μια τέτοια κατάσταση; Και άντε οι Ρώσοι, που έχουν πιο περίπλοκη πολιτική; Οι Ιρανοί; Οι ίδιοι οι Σύριοι; Είναι σαφές ότι μεταξύ δύο αντιπάλων, οι Κούρδοι είναι μάλλον προτιμότεροι. Ή μήπως δεν είναι σαφές;
Το βέβαιο είναι ότι οι Τούρκοι διεκδικούν σταθερά περισσότερα από όσα θέλουν να τους επιτρέψουν οι άλλοι να πάρουν. Τώρα ας πούμε, θέλουν να μπλοκάρουν την πρόοδο του συριακού στρατού στην επαρχία Ιντλίμπ. Αν και φαίνεται απίθανο να επιτύχουν τελικά κάτι τέτοιο, και μόνο που έστειλαν κάποιες δυνάμεις για να το αποπειραθούν λέει πολλά.
Εκτός και εάν καταφέρουν οι Ρώσοι να το αποτρέψουν, μια σύγκρουση μεταξύ συριακού στρατού και Τούρκων φαίνεται ως ένα πολύ πιθανό σενάριο. Υπάρχει τεράστια συσσωρευμένη οργή εις βάρος των Τούρκων στη Συρία, διότι οι νεοοθωμανικές φιλοδοξίες των Τούρκων δεν έχουν σταματήσει, αλλά αυξάνονται: Στο Αφρίν η Τουρκία δεν αμύνεται μόνον για το κουρδικό της πρόβλημα. Επιτίθεται κατά βάση. Για να πάρει και να κρατήσει εδάφη.
Οι ΗΠΑ χθες διεμήνυσαν την ετοιμότητά τους "να παρέμβουν αν υπάρξει και άλλη επίθεση με χημικά όπλα". Αυτό σημαίνει ότι αισθάνονται υπερβολικά απομονωμένες και στριμωγμένες και ψάχνουν αφορμή για να αυξήσουν την τοπική τους σημασία. Όμως το πρόβλημα των ΗΠΑ είναι ότι δεν έχουν στρατηγική. Π.χ. στην περίπτωση του Αφρίν, Ρωσία, Ιράν και Συρία φαίνεται ότι έχουν κάποια κρυφή στρατηγική και επιτρέπουν στην Τουρκία την εισβολή. Οι ΗΠΑ τι ακριβώς επιδιώκουν; Το να "μην καταρρεύσει" απλώς το ΝΑΤΟ, δεν είναι στρατηγική, είναι αποτέλεσμα του ισχυρού στριμώγματος των ΗΠΑ.
Το σημείο της ανάλυσης που αναφέρει "τον καιρό" ως παράγοντα που υποβοήθησε τους Τούρκους είναι εντελώς παραπλανητικό. Αν μέσα σε μισή μέρα καλοκαιρίας μπόρεσαν να καταλάβουν στρατηγικής σημασίας ύψωμα, τότε αυτό σημαίνει ότι ο καιρός μάλλον τους εμπόδιζε παρά τους βοηθούσε.
Μέχρι στιγμής πάντως πάνε καλά οι Τούρκοι και αυτό όπως και να το κάνουμε εμάς δεν μας αρέσει για πολλούς και διάφορους λόγους.