Όταν το 2011 (επί υπουργίας Λοβέρδου και παρά τη λυσσώδη αντίδραση κάποιων ομάδων ιατρών και συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων) ιδρύθηκε ο ΕΟΠΥΥ, όλα σχεδόν τα Ταμεία που ήσαν επιφορτισμένα με την περίθαλψη των ασφαλισμένων τους, εντάχθηκαν στο νέο φορέα (χωρίς ωστόσο να συγχωνευθούν) και αυτό διευκόλυνε τα μέγιστα τη ζωή τόσο των «παρόχων υγείας» (κλινικών και εργαστηριακών γιατρών) όσο φυσικά και των ιδίων των ασφαλισμένων.
Όχι όμως ΟΛΑ τα Ταμεία.
Κάποια «ευγενή» τοιαύτα όπως το ΤΥΠΕΤ (Εθνικής Τράπεζας) και ΕΔΟΕΑΠ (δημοσιογράφων) «κατόρθωσαν» ασκώντας πιέσεις στην πολιτική ηγεσία να μείνουν απέξω.
Το αποτέλεσμα υπήρξε η παραμονή των ασφαλισμένων τους στο παλιό καθεστώς που κάθε άλλο παρά βολικό ήταν σε ό,τι αφορά τουλάχιστον την πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Συνήθως χρειαζόταν να πληρώσει ο ασφαλισμένος και με τη συνταγή του γιατρού και τις αποδείξεις στο χέρι να πάει ο ίδιος στα γραφεία του ταμείου του για να αποζημιωθεί.
Κάποια στιγμή έγινε φανερό ότι αυτό το σύστημα δεν βόλευε κανέναν, οπότε και τα δύο παραπάνω ταμεία μπήκαν στο σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης για τα φάρμακα, ενώ ο ΕΔΟΕΑΠ και για τις παρακλινικές εξετάσεις.
Όχι όμως ΟΛΑ τα Ταμεία.
Κάποια «ευγενή» τοιαύτα όπως το ΤΥΠΕΤ (Εθνικής Τράπεζας) και ΕΔΟΕΑΠ (δημοσιογράφων) «κατόρθωσαν» ασκώντας πιέσεις στην πολιτική ηγεσία να μείνουν απέξω.
Το αποτέλεσμα υπήρξε η παραμονή των ασφαλισμένων τους στο παλιό καθεστώς που κάθε άλλο παρά βολικό ήταν σε ό,τι αφορά τουλάχιστον την πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Συνήθως χρειαζόταν να πληρώσει ο ασφαλισμένος και με τη συνταγή του γιατρού και τις αποδείξεις στο χέρι να πάει ο ίδιος στα γραφεία του ταμείου του για να αποζημιωθεί.
Κάποια στιγμή έγινε φανερό ότι αυτό το σύστημα δεν βόλευε κανέναν, οπότε και τα δύο παραπάνω ταμεία μπήκαν στο σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης για τα φάρμακα, ενώ ο ΕΔΟΕΑΠ και για τις παρακλινικές εξετάσεις.
Επακολουθεί διάλογος σήμερα στο ιατρείο:
- (Δ.Β.) Σε ό,τι αφορά την επίσκεψη θα σας κόψω απόδειξη, με την οποία θα πάρετε τα χρήματα από τον ΕΔΟΕΑΠ.
- (Σ.Τ.) Κόψτε εσείς την απόδειξη, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ούτε ότι θα πάω, ούτε το πότε θα πάω... Πού να τρέχω τώρα εκεί κάτω για 20 Ευρώ... Δεν αξίζει τον κόπο!
- (Δ.Β.) Δηλαδή, δεν μπορείτε να στείλετε την απόδειξη ταχυδρομικώς και να σας πιστώσουν κάποιο λογαριασμό;
- (Σ.Τ.) Όχι φυσικά... (!) Πρέπει να πάμε οι ίδιοι.
- (Δ.Β.) Κι’ όμως! Όταν ήμουν εγώ στις Βρυξέλλες το 1977 γινόταν ακριβώς αυτό. Στέλναμε το παραστατικό με το ταχυδρομείο και μας βάζανε τα λεφτά στην τράπεζα. Στη συνέχεια η τράπεζα μας έστελνε ταχυδρομικώς ειδοποίηση ότι τα χρήματα μπήκαν στο λογαριασμό μας.
Και όλα αυτά 40 χρόνια πριν και βάλε... Από τότε ήταν αδιανόητο εκεί να υποχρεώνουν τον πολίτη να ταλαιπωρείται και να χάνει χρόνο και χρήμα για να πηγαίνει ο ίδιος κάποια χαρτιά σε κάποιες υπηρεσίες.
- Δυστυχώς εδώ έχουν ακόμα αυτό το «σύστημα». Και ο ΕΔΟΕΑΠ δεν πάει καλά. Λέγεται ότι κινδυνεύει να κλείσει.
- (Δ.Β.) Μα να σας πω... ... ...
- (Δ.Β.) Σε ό,τι αφορά την επίσκεψη θα σας κόψω απόδειξη, με την οποία θα πάρετε τα χρήματα από τον ΕΔΟΕΑΠ.
- (Σ.Τ.) Κόψτε εσείς την απόδειξη, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ούτε ότι θα πάω, ούτε το πότε θα πάω... Πού να τρέχω τώρα εκεί κάτω για 20 Ευρώ... Δεν αξίζει τον κόπο!
- (Δ.Β.) Δηλαδή, δεν μπορείτε να στείλετε την απόδειξη ταχυδρομικώς και να σας πιστώσουν κάποιο λογαριασμό;
- (Σ.Τ.) Όχι φυσικά... (!) Πρέπει να πάμε οι ίδιοι.
- (Δ.Β.) Κι’ όμως! Όταν ήμουν εγώ στις Βρυξέλλες το 1977 γινόταν ακριβώς αυτό. Στέλναμε το παραστατικό με το ταχυδρομείο και μας βάζανε τα λεφτά στην τράπεζα. Στη συνέχεια η τράπεζα μας έστελνε ταχυδρομικώς ειδοποίηση ότι τα χρήματα μπήκαν στο λογαριασμό μας.
Και όλα αυτά 40 χρόνια πριν και βάλε... Από τότε ήταν αδιανόητο εκεί να υποχρεώνουν τον πολίτη να ταλαιπωρείται και να χάνει χρόνο και χρήμα για να πηγαίνει ο ίδιος κάποια χαρτιά σε κάποιες υπηρεσίες.
- Δυστυχώς εδώ έχουν ακόμα αυτό το «σύστημα». Και ο ΕΔΟΕΑΠ δεν πάει καλά. Λέγεται ότι κινδυνεύει να κλείσει.
- (Δ.Β.) Μα να σας πω... ... ...
...
Αντί λοιπόν να καθιερώσουν το αυτονόητο για τον ασφαλισμένο πολίτη, με τα χρήματα του οποίου υπάρχουν και επιβιώνουν ως «οργανισμός», ο παρασιτικός (σε τελευταία ανάλυση) οργανισμός επιλέγει για παράδειγμα την εξής διαδικασία:
1) Ο ασφαλισμένος πολίτης παίρνει μέσο συγκοινωνίας (λεωφορείο, ταξί, Ι.Χ.) καταβάλλοντας το αντίστοιχο τίμημα σε χρόνο και χρήμα και πηγαίνει τα «παραστατικά» (αποδείξεις, συνταγές κλπ) στην «υπηρεσία»
2) Ο «αρμόδιος» υπάλληλος παραλαμβάνει τα έγγραφα, τα ελέγχει (! ...) και «εκδίδει» ένταλμα πληρωμής, το οποίο και παραδίδει στον ασφαλισμένο
3) Ο ασφαλισμένος στη συνέχεια πηγαίνει στον διευθυντή ή προϊστάμενο για... υπογραφή (!!)
4) Με το υπογεγραμμένο πλέον ένταλμα ο ασφαλισμένος μεταβαίνει στο ταμείο όπου και πληρώνεται (στην καλύτερη περίπτωση, διαφορετικά μπορεί να πιστωθεί ο λογαριασμός του σε Χ χρονικό διάστημα)
5) Ο ασφαλισμένος παίρνει άλλο μέσο συγκοινωνίας για να επιστρέψει στο σπίτι ή στη δουλειά του.
Αντί λοιπόν να καθιερώσουν το αυτονόητο για τον ασφαλισμένο πολίτη, με τα χρήματα του οποίου υπάρχουν και επιβιώνουν ως «οργανισμός», ο παρασιτικός (σε τελευταία ανάλυση) οργανισμός επιλέγει για παράδειγμα την εξής διαδικασία:
1) Ο ασφαλισμένος πολίτης παίρνει μέσο συγκοινωνίας (λεωφορείο, ταξί, Ι.Χ.) καταβάλλοντας το αντίστοιχο τίμημα σε χρόνο και χρήμα και πηγαίνει τα «παραστατικά» (αποδείξεις, συνταγές κλπ) στην «υπηρεσία»
2) Ο «αρμόδιος» υπάλληλος παραλαμβάνει τα έγγραφα, τα ελέγχει (! ...) και «εκδίδει» ένταλμα πληρωμής, το οποίο και παραδίδει στον ασφαλισμένο
3) Ο ασφαλισμένος στη συνέχεια πηγαίνει στον διευθυντή ή προϊστάμενο για... υπογραφή (!!)
4) Με το υπογεγραμμένο πλέον ένταλμα ο ασφαλισμένος μεταβαίνει στο ταμείο όπου και πληρώνεται (στην καλύτερη περίπτωση, διαφορετικά μπορεί να πιστωθεί ο λογαριασμός του σε Χ χρονικό διάστημα)
5) Ο ασφαλισμένος παίρνει άλλο μέσο συγκοινωνίας για να επιστρέψει στο σπίτι ή στη δουλειά του.
...
(Σχόλιο 1) Με αυτόν τον τρόπο ο δημόσιος τομέας (στενός ή ευρύτερος) εξασφαλίζει «θέσεις απασχόλησης» (γιατί αποτελεί γλωσσική κατάχρηση να μιλάμε για «εργασία»): Ήδη έχουμε τρεις: Έναν υπάλληλο υποδοχής, ένα προϊστάμενο και ένα ταμία. Υπολογίζω ότι γύρω στις μισές «θέσεις εργασίας» του δημοσίου είναι αυτού του τύπου.
(Σχόλιο 1) Με αυτόν τον τρόπο ο δημόσιος τομέας (στενός ή ευρύτερος) εξασφαλίζει «θέσεις απασχόλησης» (γιατί αποτελεί γλωσσική κατάχρηση να μιλάμε για «εργασία»): Ήδη έχουμε τρεις: Έναν υπάλληλο υποδοχής, ένα προϊστάμενο και ένα ταμία. Υπολογίζω ότι γύρω στις μισές «θέσεις εργασίας» του δημοσίου είναι αυτού του τύπου.
(Σχόλιο 2) Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή το Ταμείο να βολεύεται μια χαρά με την όλη κατάσταση, μιας και θα γλυτώσει λεφτά από όσους ασφαλισμένους επιλέγουν τελικά να μην πάνε να πληρωθούν. Έτσι εξασφαλίζει καλύτερα τις... θέσεις εργασίας.
(Σχόλιο 3) Βαδίζοντας μ’ αυτό τον τρόπο και «μεταρρυθμιζόμενοι» με αυτούς τους ρυθμούς έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα βγούμε από την κρίση και θα έχουμε «ανάπτυξη»... Κούνια που μας κούναγε και μας κουνάει ακόμα!
(Σχόλιο 4) Μολονότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο δεν έχω ακούσει και πολλές υποσχέσεις από τα «κόμματα εξουσίας» (παλιότερα και νεώτερα) σε σχέση με τα παραπάνω. Βλέπετε... και οι «βολεμένοι» κηφήνες της ράθυμης δημόσιας διοίκησης ψηφίζουν και δεν είναι ώρα για πολλά – πολλά...
(Σχόλιο 5) Το χειρότερο ίσως είναι ότι και οι ίδιοι οι πολίτες που είναι θύματα της κατάστασης αυτής, την θεωρούν «φυσική» και μη επιδεχομένη αλλαγής. Ενώ θα έπρεπε να έχουν ξεσηκωθεί όλοι για τα αυτονόητα δικαιώματά τους και μάλιστα σε μια εποχή, όπου κυριαρχεί το ίντερνετ, η κινητή τηλεφωνία και οι ηλεκτρονικές συναλλαγές.
Εκτός αν είναι και οι ίδιοι... «βολεμένοι» κηφήνες κάπου αλλού ή φιλοδοξούν μιαν αντίστοιχη σταδιοδρομία ... για τα παιδιά τους!
Εκτός αν είναι και οι ίδιοι... «βολεμένοι» κηφήνες κάπου αλλού ή φιλοδοξούν μιαν αντίστοιχη σταδιοδρομία ... για τα παιδιά τους!
(Σχόλιο 6) «Τί έχουν τα έρμα και ψοφάνε;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.