Στις 15 Μαΐου 1970, ο Γιώργος Μπακαλιός πέρασε κανονικά το φυλάκιο στο τείχος που χώριζε το Βερολίνο και μπήκε στον ανατολικό τομέα, έχοντας μαζί του και τον πατέρα του. Ηταν μια συνηθισμένη διαδρομή για τον Μπακαλιό, αφού εργαζόμενος ως κοινωνικός λειτουργός της Ευαγγελικής Εκκλησίας, επιφορτισμένος να βοηθάει τους Ελληνες μετανάστες στο Δυτικό Βερολίνο, που αριθμούσαν τότε γύρω στις 3.000, μπαινόβγαινε από το 1966 σχεδόν καθημερινά στο Ανατολικό.
«Οι Ελληνες δεν γνώριζαν καλά τη γλώσσα και ήταν πολύ δύσκολο να συνεννοηθούν στις αρμόδιες υπηρεσίες. Την εποχή εκείνη, για να ταξιδέψει κάποιος με αυτοκίνητο, λεωφορείο ή τρένο έπρεπε να έχει μια ειδική βίζα διέλευσης, όπως την ονόμαζαν, την οποία έπαιρναν στο Ανατολικό Βερολίνο. Πλην των Ανατολικογερμανών, οι άνθρωποι μπαινόβγαιναν σχετικά εύκολα στο Ανατολικό Βερολίνο, πολλοί Ελληνες πήγαιναν για διασκέδαση αλλά και έκαναν σχέσεις με γυναίκες, κάποιοι μάλιστα είχαν δημιουργήσει και οικογένειες. Αλλά και στο Δυτικό Βερολίνο πήγαινα στα εργοστάσια και στους ξενώνες των Ελλήνων και βοηθούσα όπου υπήρχε πρόβλημα», αφηγείται στην «Κ» ο κ. Μπακαλιός.
Για τη συνέχεια kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.