Ημερίδα: Οι απελάσεις των Ελλήνων υπηκόων 1964-65: Πράξη εκπατρισμού της Κωνσταντινούπολης από το τουρκικό κράτος

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ
ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 55η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΩΝ 6-7/9/1955
"ΟΙ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ 1964-65: ΠΡΑΞΗ ΕΚΠΑΤΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ"
ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010, ώρα 09:30-13:30
Ξενοδοχείο Ledra Marriott
Λεωφόρος Συγγρού 115-Αθήνα

Η Κυβέρνηση του Ισμέτ Ίνονου τον Μάρτιο του 1964, έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο της διάλυσης της Ελληνικής Κοινότητας της Κωνσταντινούπολης. Τα προηγούμενα σχέδια αφανισμού είχαν αποτύχει να εκριζώσουν στην ολότητα τον Ελληνισμού της Πόλης, κορυφαία των οποίων ήταν: η απαγόρευση πλήθους επαγγελμάτων (νόμος 2007/1932), η επιστράτευση στα τάγματα εργασίας των 20οι Ηλικιών το 1941, ο Φόρος Ευμάρειας (Βαρλίκι, 1942-44) και ακόμα η Νύκτα Τρόμου της 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 κατά την οποία εφαρμόστηκε ένα κεραυνοβόλο σχέδιο καταστροφής του Ελληνισμού της Πόλης, που προετοιμάστηκε από την Διοίκηση Ανορθόδοξου Πολέμου της Τουρκίας με την συνεργασία της τότε Κυβέρνησης όπως έχει αποδειχθεί πρόσφατα. Τα ιστορικά στοιχεία που έχουν προκύψει πρόσφατα, δείχνουν ότι το σχέδιο της Μαζικής Απέλασης Ελλήνων Υπηκόων που διέμεναν στην Κωνσταντινούπολη με το καθεστώς «Εταμπλί», είχε καταστρωθεί από το 1957 όπως θα παρουσιαστεί στην Ημερίδα.
Αποτελεί μέγιστη πλάνη, που λέγεται εσκεμμένα ή όχι, ότι οι Έλληνες Υπήκοοι στην Κωνσταντινούπολη υπαγόντουσαν στην Συμφωνία Αγκύρας της 30/10/1930 και ότι η Τουρκική Κυβέρνηση καταγγέλλοντας μονομερώς την Σύμβαση αυτή, είχε το δικαίωμα να απαγορεύσει την διαμονή των Ελλήνων υπηκόων στην Κωνσταντινούπολη. H Σύμβαση «Περί της Ανταλλαγής των Ελληνικών και Μουσουλμανικών Πληθυσμών» που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Διεθνούς Συνθήκης Λωζάννης στο Άρθρο 2 όριζε τους εξαιρούμενους από την ανταλλαγή Έλληνες κατοίκους της Κωνσταντινούπολης ως εξής : «Θέλουσι θεωρηθή ως Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως, πάντες οι Έλληνες οι εγκατεστημένοι ήδη προ της 30ης Οκτωβρίου 1918, εν τη περιφέρεια της Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως, ως αυτή καθορίζεται δια του νόμου του 1912». Πρέπει να σημειωθεί ότι στην επίσημη καταμέτρηση των πληθυσμών το 1927 σε σύνολο περίπου 120.000 Ελλήνων της Πόλης οι 26.000 ήταν Έλληνες υπήκοοι που υπαγόντουσαν στο καθεστώς «Εταμπλί». Το 1964 ο αριθμός των Ελλήνων υπηκόων ήταν 12.000 σε σύνολο 90.000 Ομογενών στην Πόλη.
Αδιαμφισβήτητα η Απέλαση των Ελλήνων Υπηκόων το 1964-65 υπήρξε μια από τις πλέον βάναυσες παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάννης, που πολύ σωστά τονίζεται από τους Τούρκους ιθύνοντες ότι αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της σύγχρονης Τουρκίας. Η οποιαδήποτε επίλυση της Συμφωνίας της Αγκύρας του 1930 δεν ισχύει αφού δεν μπορεί η διεθνείς σύμβαση της Λωζάννης να αντικατασταθεί από μια διμερή σύμβαση.
Επίσης η Απέλαση των περίπου 12.000 Ελλήνων της Πόλης υπήρξε μια πράξη μείζονος κλίμακας παραβίασης των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου όπως του Καταστατικού του Ο.Η.Ε και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1950) που η Τουρκία είχε ενστερνιστεί από το 1954. Ο βάναυσος τρόπος που διενεργούταν οι απελάσεις, με την δέσμευση όλων των περιστασιακών στοιχείων κάτω από ένα έντονο κλίμα τρομοκράτησης του Ελληνισμού της Πόλης την περίοδο 1964-65 με την παράλληλη θέση σε εφαρμογή του προγράμματος Διάλυσης των Ελληνικών Κοινοτήτων των νήσων της Ίμβρου και Τενέδου αποτελούν μείζονος κλίμακας παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων με νομικές συνέπειες που δεν παραγράφονται. Πρέπει να το τονιστεί ότι ευθύνη δεν έχει μόνο η Τουρκική Κυβέρνηση για την θεραπεία και αποκατάσταση των θυμάτων, αλλά και οι Κυβερνήσεις που έχουν συνυπογράψει την συνθήκη της Λοζάνης και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ρώμης (1950) επειδή καμιά από αυτές δεν έχουν προβεί μέχρι σήμερα σε ενέργειες προς τα διεθνή δικαστήρια για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Οι Απελάσεις του 1964 υπήρξαν καίριο πλήγμα για τον Ελληνισμό της Πόλης καθόσον μετά από της Απελάσεις ο αριθμός των Ελλήνων της Πόλης μειώθηκε κατά πέντε φορές. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο Ελληνικός πληθυσμός της Πόλης ήταν μόλις 15.000.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ
ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΗΝ 55η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΩΝ 6-7/9/1955
"ΟΙ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ 1964-65: ΠΡΑΞΗ ΕΚΠΑΤΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ"

Πρόγραμμα Ημερίδας
• Χαιρετισμός του Νικολάου Ουζούνογλου εκ μέρους του Δ.Σ. της Οι.Ομ.Κω.
• Ομιλία της Ελίζας Φερεκύδου, Εκπροσώπου του Σωματείου Ελλήνων Υπηκόων Απελαθέντων εκ Τουρκίας (ΣΕΥΑΤ).
• Το Ιστορικό, Πολιτικό και Νομικό Πλαίσιο και οι Συνέπειες των Απελάσεων της περιόδου 1964-65
Συντονιστής: Μιχαήλ Μαυρόπουλος, Γενικός Γραμματέας της Οι.Ομ.Κω.
Ομιλητές:
- Δέσποινα Αφεντούλη (Δρ. Κοινωνιολογίας-Δημοσιογράφος): «Η κατάστρωση της επιχείρησης Απέλασης των Ελλήνων Υπηκόων κατά την δεκαετία 1955-65».
- Ριντβάν Ακάρ (Δημοσιογράφος): «To Πρόγραμμα “η Πόλη χωρίς Ρωμιούς”: οι πολιτικές εκτουρκισμού, ομηρίας και διπλωματικών αντιποίνων ("Rumsuz" bir İstanbul projesi: Türkleştirme ve koz/rehin alma politikaları).
- Γιώργος Κατσάνος (Υποψ. Διδάκτωρ Ιστορίας): «Ανάλυση του Ομογενειακού και Τουρκικού Τύπου της Εποχής των Απελάσεων».
- Ιφιγένεια Παπακωνσταντίνου (Διπλ. Μετ. Ιστορικός): «Η Πολιτική των Ηγεσιών της Ελλάδος και της Κύπρου κατά την διάρκεια των Απελάσεων: Επιπολαιότητα και Ασυνέπεια».
• Στρογγυλή Τράπεζα συζήτησης με θέμα «Το τραύμα της Εκρίζωσης από την Γενέτειρα Γη».
Συντονιστής: Τάσος Μπουλμέτης (σκηνοθέτης), με την συμμετοχή των ηθοποιών: Αντώνη Καφετζόπουλου, Ιεροκλή Μιχαηλίδη και των απελαθέντων Κωνσταντινουπολιτών: Διονύσιου Αγγελόπουλου (Αντιπρόεδρου του ΣΕΥΑΤ) και Ειρήνης Πρίντεζη (μέλους του Δ.Σ. ΣΕΥΑΤ).
Συζήτηση και ερωτήσεις.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών ευχαριστεί θερμά τον κ. Ρένο Μιχαηλίδη Πρόεδρο του Ιδρύματος ΣΟΦΙΑ για την χορηγία του.