Καλό Χειμώνα.

Ο πλάτανος της Τσαγκαράδας είναι από τα γηραιότερα δέντρα της Ευρώπης. Η ηλικία του ανέρχεται στα 1000 χρόνια.Βρίσκεται στην πλατεία της Τσαγκαράδας στο Πήλιο.Η διάμετρος του κορμού ανέρχεται στα 14 μέτρα. Η κώμη του πλάτανου είναι τόσο μεγάλη ώστε είναι δυσχερής η μέτρησή της. Η περίμετρός του μπορεί να είναι και 40 μέτρα. Τα κλαριά του είναι τόσο χοντρά όσο ο κορμός ενός δέντρου.

“Όταν ήμασταν παιδιά, παίζαμε ώρες ατέλειωτες στον πλάτανο. Μπαίναμε στον κορμό του από μια μεγάλη τρύπα και βγαίναμε από το κάτω μέρος του δέντρου, απ΄ όπου οι παλιοί είχαν κόψει ένα μεγάλο κλαδί. Ψηλά, σ’ ένα από τα μεγάλα του κλαδιά ήταν κρεμασμένες οι καμπάνες της Αγίας Παρασκευής. Απ΄ το βάρος το κλαδί λύγισε και χρειάστηκε να φτιαχτεί μια μαρμάρινη κολώνα για να συγκρατήσει το δέντρο. Αρκετά χρόνια αργότερα ήρθαν οι δασολόγοι στο χωριό. Υπολόγισαν την ηλικία του πλάτανου και βρήκαν ότι είναι τουλάχιστον χιλίων ετών. Είπαν ότι πρόκειται για ένα από τα γηραιότερα δέντρα της Ευρώπης…”.

Με τα λόγια αυτά, ο 85χρονος σήμερα Γιάννης Ευσταθίου περιγράφει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ την ιστορία του χιλιόχρονου γεροπλάτανου, που βρίσκεται στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, στη μαγευτική Τσαγκαράδα του Πηλίου. Η περίμετρος της βάσης του είναι δεκατέσσερα μέτρα και η κόμη του τόσο μεγάλη και πλούσια που κάνει τη μέτρηση δυσχερή. Ο κ. Γιάννης λέει, μάλιστα, πως δεν γνωρίζει, αν οι δασολόγοι έλαβαν υπόψη στο μέτρημα το γεγονός ότι, οι ρίζες του δέντρου βρίσκονται τέσσερα μέτρα κάτω από το πλακόστρωτο της εκκλησίας, όπως μαρτυρά ο τοίχος που χτίστηκε στη θέση ενός παλιού διώροφου κτίσματος.

“Οι παλιοί λένε ότι η πρώτη φύτεψη του δέντρου ήταν τέσσερα μέτρα κάτω από τη σημερινή του θέση, δίπλα στο χάνι που λειτουργούσε, μπορεί και από το 1800. Εκεί διανυκτέρευαν οι ταξιδιώτες που αναζητούσαν καταφύγιο στο δρόμο τους για το Βόλο. Το χάνι είχε και υπόγειο, έναν στάβλο για τα ζώα. Ακριβώς δίπλα του βρισκόταν το χασάπικο του χωριού και παραπλεύρως ένα μικρό δωματιάκι όπου πήγαιναν οι γανωτές για να γανώσουν. Πάνω από το χάνι υπήρχαν δύο μαγαζιά: το ένα πουλούσε υφάσματα και το άλλο ήταν το μπακάλικο – ταβέρνα. Το χάνι και τα γύρω κτίσματα καταστράφηκαν ολοσχερώς από το μεγάλο σεισμό του 1955″ θυμάται ο κ. Γιάννης.

Γύρω από τον πλάτανο διαδραματίζονταν τα σημαντικότερα γεγονότα του χωριού. Απέναντι βρισκόταν το “Ελλάς”, το πρώτο ξενοδοχείο της Τσαγκαράδας, που φτιάχτηκε το 1936. Παραδίπλα, στο καφενείο του Απόστολου Καναρά έπαιζαν πόκερ οι ξενιτεμένοι, όταν γυρνούσαν από την Αίγυπτο, όπου ασχολούνταν με το βαμβάκι. Εκεί, έπαιζαν τα χρήματά τους και οι εύποροι ντόπιοι. Το 1938, το καφενείο το πήρε ο Ρηγόπουλος, που έφερε γεννήτρια και φώτισε όλη την πλατεία. Σ’ αυτήν την πλατεία γίνονταν κάθε Κυριακή γάμοι, βαφτίσια και πανηγύρια με τοπικές ορχήστρες, χορούς και τραγούδια.

“Τότε δεν υπήρχε τηλεόραση. Τα πανηγύρια γίνονταν συχνά και όλοι οι ντόπιοι συμμετείχαν σ’ αυτά. Μόνο η Τσαγκαράδα είχε 2.500 κατοίκους και όλοι τους έρχονταν στο γλέντι”, λέει ο κ. Γιάννης και μιλά με θαυμασμό για το μέγεθος του πλάτανου: “Πρέπει τότε να΄μουν δέκα χρονών. Θυμάμαι σαν να ήταν χτες, έναν γέρο με βράκα, δεν θα΄τανε ενάμισι μέτρο στο μπόι, να κόβει ένα από τα βαριά κλαδιά του πλάτανου γιατί ο κόσμος φοβόταν μήπως πέσει και πλακώσει κάποιο περαστικό. Άλλωστε πριν από πέντε χρόνια, το 2004, ένα τεράστιο κλαδί δεν άντεξε το βάρος του χιονιού και έσπασε παρασέρνοντας τους χοντρούς κορμούς του στο έδαφος”.

Όσοι ξέρουν την περιοχή λένε ότι ο γεροπλάτανος οφείλει το μέγεθος και τη μακροζωία του στις φυσικές πηγές, πάνω στις οποίες έχει απλώσει τις ρίζες του. Το τοπίο είναι κατάφυτο, η βλάστηση πληθωρική και η θέα εντυπωσιακή. Η Τσαγκαράδα, σήμερα, προσφέρει στον επισκέπτη μια μοναδική εμπειρία κοντά στη φύση, τον ουρανό και τη θάλασσα. Ο ταξιδευτής μπορεί να περπατήσει στα καλντερίμια της, να πάρει μια μυρωδάτη γαρδένια, να γευτεί τα πεντανόστιμα μήλα και τα αχλάδια του βουνού και αν φτάσει στον πλάτανο, ν’ ακούσει ο ίδιος την ιστορία του χιλιόχρονου πλάτανου από τα χείλη του Γιάννη Ευσταθίου.
http://www.greeknewsonline.com/?p=11218