31/3/14

Πώς να αισθάνονται οι βέβηλοι κατακτητές και οι πανομοιότυπα συμπεριφερόμενοι νεότουρκοι απόγονοί τους;


του Παναγιώτη Ήφαιστου
Νέο-τουρκικό κράτος: Ένα κράτος τα μέλη του οποίου αφού κατέφθασαν από τις μακρινές στέπες κατάκτησαν, κατέστρεψαν, βίασαν και βεβήλωσαν. Σκότωναν επί αιώνες. Στο παρελθόν πολλοί άλλοι υπήρξαν κατακτητές. Είχαν όμως την ευφυία να διδαχθούν από υπέρτερους πολιτισμούς που κατακτούσαν. Για παράδειγμα οι Ρωμαίοι. Οι απόγονοί των κατακτητών Ανατολικά του Αιγαίου, όμως, κάθονται πάνω σε κάτι που δεν τους ανήκει και αντί να διδαχθούν από αυτό το απωθούν. Συνεχίζουν να μιμούνται τους βάρβαρους πρόγονούς τους. Να βεβηλώνουν, να καταστρέφουν και να κατακτούν.
Κάθονται πάνω στα μνημεία της κοιτίδας της μεγάλης, απέραντης, οικουμενικής και άφθαρτης Ελληνικότητας και ούτε καν προσπαθούν να κατανοήσουν τι σημαίνει αυτό. Τον πολιτισμό που βεβήλωσαν με τις πράξεις τους προσπαθούν να το εξορκίσουν. Προσπαθούν να τον αποκρύψουν και αδιάντροπα ενίοτε τον οικειοποιούνται με τρόπο κυριολεκτικά καταγέλαστο και πολιτικοπνευματικά διεστραμμένο.

Τόσους αιώνες ζουν Ανατολικά του Αιγαίου αλλά ούτε που κατάλαβαν ότι εκεί κορυφώθηκε ο πολιτισμός και ο πολιτικός πολιτισμός των Ανθρώπων μέσα στην Βυζαντινή Οικουμένη και ότι τους συνέφερε να συμφιλιωθούν με αυτό το ιερό περιβάλλον. Τίποτα από όλα αυτά. Δεν αισθάνονται ντροπή που υπήρξαν βέβηλοι κατακτητές με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουν τα αίσχη των προγόνων τους. Αλήθεια, τι να αισθάνεται ένας νοήμων σύγχρονος τούρκος πολίτης όταν περνά δίπλα από αυτά τα άφθαστα μνημεία πολιτισμού; Αυτό διερωτάται κάποιος βλέποντας το βίντεο όπου ο Σάββας Καλεντερίδης περιγράφει τα ιερά τοπία όπου έζησαν οι πρόγονοί μας αλλά και πολλά άλλα έθνη.

Πως να αισθάνεται ένας ωμός κατακτητής υποδεέστερων ημιτελών και έωλων πολιτικών παραδόσεων. Ναι, κυριολεκτικά υποδεέστερων!!, επειδή ακριβώς τίποτα δεν κατάλαβαν ή διδάχθηκαν από τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό που τους περιβάλλει. Για όποιον αμφιβάλλει, ας διαβάσει το εκπληκτικό αριστουργηματικό μικρό βιβλίο του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή "Η οικογένεια στην Τουρκία". Όποιος το διαβάσει θα δει την Τουρκία των δύο τελευταίων αιώνων αλλά και την σημερινή Τουρκία όπως διαμορφώθηκε μετά το 1922. Θα καταλάβει τα αίτια των μεγάλων διαιρέσεων, την εσωτερική κοινωνική διαφοροποίηση και τον οπισθοδρομικό χαρακτήρα μεγάλων στρωμάτων συμπεριλαμβανομένης της ηγεσίας. Θα καταλάβει τα αίτια των φρικτών γενοκτονιών και εθνοκαθάρσεων πριν και μετά το 1922. Επειδή έτσι στέκονται και έτσι συμπεριφέρονται τα μέλη και η ηγεσία της Τουρκίας, αδυνατούν να προσεγγίσουν και να επηρεαστούν από τον μεγάλο, διαχρονικό και άφθαρτο πολιτισμό της Ελληνικότητας.

Οδηγούνται επίσης σε φρικτά εγκλήματα κατά των Ελλήνων της Κύπρου, κατά των Κούρδων και κατά πολλών άλλων, ακόμη και κατά των ίδιων των πολιτών τους. Ακριβώς, μόνο έτσι ερμηνεύονται και τα αίτια των εγκλημάτων στην Κύπρο. Ωμή και βάρβαρη κατάληψη του ενός τρίτου της Κυπριακής Δημοκρατίας και βεβήλωση των πολιτιστικών της μνημείων, των νεκροταφείων της και των Εκκλησιών της. Δεν μιλάμε για τον περασμένο αιώνα αλλά για το 1974 μέχρι και για την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Η Τουρκία όπως εξελίχθηκε μετά το 1922 είναι ένα πολύ προβληματικό κράτος για τους γείτονές της αλλά και για τους ίδιους τους πολίτες της. Ίσως και για πολλούς άλλους, ιδιαίτερα την Ευρώπη όπου κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον ότι κυβερνάται από στενοκέφαλους γραφειοκράτες. Για να μην μιλήσει κανείς για τις ΗΠΑ και το πρώτο ταξίδι του Ομπάμα στην Τουρκία μετά την αρχική του εκλογή ως προέδρου. Αυτά που είπε τότε είναι και το μέτρο στάθμισης του ερασιτεχνισμού της συγκαιρινής αμερικανικής διπλωματίας.

Όσο πιο γρήγορα κατανοήσουμε τι ακριβώς είναι το νεο-τουρκικό κράτος τόσο το καλύτερο. Ιδιαίτερα εάν λάβουμε υπόψη ότι με την Αθήνα κυριολεκτικά να διάγει ένα μακάριο πολιτικό ύπνο, η Κυπριακή Δημοκρατία όπου ζει το ένα δέκατο του Ελληνισμού παραδίδεται στους νεο-Οθωμανούς χειροπόδαρα δεμένη. Θα είναι ο στρατηγικός όμηρος της Τουρκίας τα επόμενα χρόνια και μέχρι να εκδιώξει από την Μεγαλόνησο το Ελληνικό στοιχείο.

Ο Σάββας Καλεντερίδης τελειώνοντας αναφέρει για 150000 Έλληνες στην Μαριούπολη της Ουκρανίας που οι σημερινοί Έλληνες ... δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν. Ερωτώ: Πόσοι νεοέλληνες της Αθηναϊκής Μητρόπολης κάτω των 40 γνωρίζουν πόσοι Έλληνες ζουν στην Κύπρο ή ότι είναι η βάση του ενός δέκατου του Ελληνισμού! Πόσοι θα μπορούσαν να μας πουν ποιος ήταν ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ή ο Γρηγόρης Αυξεντίου;

Π. Ήφαιστος – PIfestos

1 σχόλιο:

  1. ...Η Τουρκία όπως εξελίχθηκε μετά το 1922 είναι ένα πολύ προβληματικό κράτος για τους γείτονές της αλλά και για τους ίδιους τους πολίτες της. Ίσως και για πολλούς άλλους, ιδιαίτερα την Ευρώπη όπου κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον ότι κυβερνάται από στενοκέφαλους γραφειοκράτες.

    Όσα αναφέρει ο κ. Ήφαιστος φυσικά αφορούν την ηγεσία της Τουρκίας και όχι τον αδύναμο λαό της.

    Και η Ελλάδα;

    Μήπως η Ελληνική ηγεσία είναι καλύτερη από αυτήν της Τουρκίας;

    Υπάρχει κάποια διαφοροποίηση μεταξύ τους, εκτός του ότι η Ελληνική ηγεσία είναι επί πλέον δειλή, πλήρως υποταγμένη στα κελεύσματα των εκάστοτε "φίλών", "εταίρων" και "συμμάχων" της;

    Πρέπει να γίνουν ειδικές αντικειμενικές μελέτες σχετικά μήπως και αλλάξει κάτι και πάρουμε
    την οδό της ένδοξης Ιστορίας μας και πάλι!

    γ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.