Η μεσογειακή δίνη και το Κυπριακό

Η κυπριακή κυβέρνηση «έδειξε τα δόντια της» αυτή την εβδομάδα, δηλώνοντας ότι θα εμποδίσει το άνοιγμα πέντε νέων κεφαλαίων στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ε. Ε. Μία λύση του Κυπριακού καθίσταται έτσι αναγκαία, εφόσον η Τουρκία διατηρεί τις ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες.

Η επίλυση του Κυπριακού είναι επίσης σημαντική, καθώς η κρίση αποτελεί διαρκές σημείο τριβής μεταξύ Ε. Ε. και ΝΑΤΟ. Μόνον οι θαρραλέοι εκφράζουν αισιοδοξία για την επίλυση του Κυπριακού. Ο Ντέιβιντ Χάνεϊ, πρώην Βρετανός ειδικός απεσταλμένος στο νησί, αναφέρει σε πρόσφατο δημοσίευμά του ότι ουδείς έχασε ποτέ χρήματα, στοιχηματίζοντας κατά της υπογραφής συνολικής συμφωνίας. Παρά ταύτα, η στιγμή είναι κατάλληλη, καθώς είναι η πρώτη φορά που οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων επιθυμούν συμφωνία.

Τον Φεβρουάριο του 2008, η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια, ως διαδόχου του Τάσσου Παπαδόπουλου, βελτίωσε το κλίμα. Ο κ. Χριστόφιας στηρίζει αφενός τη συμφωνία και υπήρξε αφετέρου παλιός συνάδελφος συνδικαλιστής του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.

Παρότι το ζήτημα του διαχωρισμού των εξουσιών σε μία ενιαία Κύπρο μοιάζει εύκολα επιλύσιμο, η επίλυση του εδαφικού προβλήματος θα αποτελέσει σημαντικό πρόσκομμα σε ενδεχόμενη συμφωνία. Αν και η τουρκοκυπριακή πλευρά μοιάζει πρόθυμη να παραδώσει τα Βαρώσια, η επιστροφή της Μόρφου –που εποικίζεται συστηματικά από Τούρκους της ενδοχώρας– απειλεί με ναυάγιο τη συμφωνία.

Ο καλύτερος τρόπος για επίτευξη συμφωνίας είναι η πίεση από το εξωτερικό. Αυτό, όμως, απαιτεί προσοχή, καθώς και οι δύο πλευρές είναι ιδιαίτερα καχύποπτες σε κάθε εξωτερική παρέμβαση. Η πίεση αυτή πρέπει να προέλθει από τους κύριους πάτρωνες των δύο πλευρών: την Ελλάδα και την Τουρκία. Η εκλογή του Γ. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία και η διατήρηση του χαρτοφυλακίου των Εξωτερικών από τον ίδιο, ενισχύει τις ελπίδες για επίλυση του Κυπριακού, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Νταβούτογλου απέδειξε ότι επιδιώκει πολιτική αποκλιμάκωση της έντασης με την Αθήνα.

The Economist
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ