Είκοσι δύο χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από τους τρομοκράτες της 17Ν, που είπε την ιστορική φράση: “Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Και όμως πέρασαν είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια απο εκείνο το πρωινό του Σεπτέμβρη, που άφησε όλους άφωνους η τραγική είδηση της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη. Εξω απο το γραφείο του στο Κολωνάκι, οι στυγεροί δολοφόνοι της τρομοκρατικής οργάνωσης “17 Νοέμβρη” του έστησαν καρτέρι και δολοφόνησαν εν ψυχρώ, τον χαμογελαστό δημοσιογράφο και πολιτικό, τον αγωνιστή και οραματιστή, που είπε την ιστορική φράση: “ Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”.
Ήταν 8 και δέκα το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου 1989. Ο Παύλος έφτασε μόνος στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου όπου ήταν το γραφείο του, χωρίς τον συνοδό του Α. Σκαρμούτσο. Εκεί τον πλησίασε ο Ξηρός – όπως κατατέθηκε στο δικαστήριο - τον πυροβόλησε σχεδόν εξ επαφής κοντά στο ασανσέρ, έπεσε αιμόφυρτος και τότε έρχεται ο Κουφοντίνας και του δίνει την χαριστική βολή!..
Πολλά ερωτηματικά προέκυψαν, γιατί να δολοφονήσουν τον Μπακογιάννη. ΄Ολες οι σκέψεις συνέκλιναν στο ότι ο άνθρωπος αυτός «τιμωρήθηκε», γιατί τόλμησε να φέρει κοντά την Δεξιά και την Αριστερά να καθίσουν σ’ ένα τραπέζι, να συζητήσουν και να φτάσουν σε σημείο να συνεργαστούν και να συγκυβερνήσουν. Συνέβαλε ώστε μίση και εχθρες που χώριζαν για σαράντα χρόνια το λαό μας, να τεθούν στο περιθώριο και να βρούν ένα δίαυλο επικοινωνίας ατενίζοντας ενωμένοι με αισιοδοξία το μέλλον. Αυτό το κατόρθωμά του ο Μπακογιάννης το πλήρωσε ακριβά. Τόσο ο Γιωτόπουλος όσο και ο Κουφοντίνας γνώριζαν ότι αυτός ήταν ο «στρατηγικός νους» πίσω από τη συγκυβέρνηση. Και τον σκότωσαν…
Η δολοφονία εξέπληξε πολύ, κυρίως εκείνους που τον γνώριζαν από τον καιρό που ζούσε στη Γερμανία, αγωνιζόταν εναντίον της Χούντας και έδινε ελπίδες και κουράγιο στον φιμωμένο ελληνικό λαό. Τότε ήρθε η πρώτη «εκτέλεση» του… Φίλος του από την Αθήνα του τηλεφώνησε την άνοιξη του 1970 στη βαυαρική ραδιοφωνία: « Παύλο, το υπουργείο των Εσωτερικών ανακοίνωσε οτι στερείσαι της Ελληνικής ιθαγένειας λόγω της αντεθνικής σου δραστηριότητος στη Γερμανία...» Η είδηση του τραυμάτισε την ψυχή, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησε, ότι, “Οταν αγωνίζεσαι για κάτι, έχει και τις συνέπειές του”.
Ο Παύλος γεννήθηκε το 1935 στη Βελωτά Ευρυτανίας, γιος του παπά - Κώστα και της Ειρήνης Μπακογιάννη. Στα νεανικά του χρόνια η τραγωδία του ανταρτοπολέμου άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια στην ψυχή του Παύλου. Εζησε τις ωμότητες και τις θηριωδίες αλλά και τους κινδύνους που διέτρεχε η οικογένειά του.
Σπούδασε στην Πάντειο και έκανε μεταπτυχιακές στο Μόναχο. Εκεί ανέλαβε τη διεύθυνση του ελληνόφωνου προγράμματος της «Ντώϋστε Βέλλε». Ήταν δραστήριο μέλος της ΕΡΕ ενώ μετά την 21η Απριλίου 1967 ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση. Το 1974 επέστρεψε στην Αθήνα, νυμφεύθηκε την κόρη του Κων. Μητσοτάκη Ντόρα, εργάστηκε ως δημοσιογράφος και το 1985 ανέλαβε πολιτικός σύμβουλος του Προέδρου της Ν.Δ. Κων. Μητσοτάκη. Το 1989 εξελέγη βουλευτής Ευρυτανίας, η ανάπτυξη της οποίας οφείλεται σε δικές του μελέτες για έργα που χρηματοδοτήθηκαν από κοινοτικά κονδύλια και άλλαξαν την όψη του νομού.
Ως πολιτικός ο Μπακογιάννης ήταν ήπιος και συναινετικός. Θεωρούσε επιβεβλημένη την υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών, την επούλωση των πληγών του Εμφυλίου και του Διχασμού και την Εθνική Συμφιλίωση. Μέσα στο πλαίσιο αυτό εργάστηκε ως διαπραγματευτής μεταξύ Ν.Δ. και Συνασπισμού για τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τζαννετάκη…
Δυο ώρες μετά τη δολοφονία του Μπακογιάννη, στην πρωϊνή συνεδρίαση της Βουλής που μετέδιδε η τηλεόραση, ο Κων. Μητσοτάκης συγκινημένος πήρε το λόγο και είπε τα παρακάτω λόγια καταχειροκροτούμενος απο ολες τις πτέρυγες της Βουλής: «Εύχομαι το αίμα του Παύλου Μπακογιάννη να είναι το τελευταίο που χύνεται άδικα σ΄ αυτόν τον τόπο». Την επομένη κάτω απο καταρρακτώδη βροχή, χιλιάδες λαού παρακολούθησαν την νεκρώσιμο ακολουθία στην Μητρόπολη Αθηνών. Και αμέσως μετά, χιλιάδες αυτοκίνητα τον ακολούθησαν ως το Καρπενήσι οπου και ετάφη με τιμές.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News
Λεζάντες φωτογραφιων: 1) Ο Παύλος Μπακογιάννης. Έτσι όπως τον θυμόμαστε, χαμογελαστό! 2) Η τελευταία φωτογραφία του Παύλου με τον πεθερό του Κ. Μητσοτάκη, δύο μέρες πριν δολοφονηθεί, στα βουλευτικά έδρανα. 3) Αστυνομικοί μαζεύουν τους κάλυκες στην είσοδο της πολυκατοικίας μετά τη δολοφονία.
akontogiannidis@yahoo.gr
Και όμως πέρασαν είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια απο εκείνο το πρωινό του Σεπτέμβρη, που άφησε όλους άφωνους η τραγική είδηση της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη. Εξω απο το γραφείο του στο Κολωνάκι, οι στυγεροί δολοφόνοι της τρομοκρατικής οργάνωσης “17 Νοέμβρη” του έστησαν καρτέρι και δολοφόνησαν εν ψυχρώ, τον χαμογελαστό δημοσιογράφο και πολιτικό, τον αγωνιστή και οραματιστή, που είπε την ιστορική φράση: “ Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”.
Ήταν 8 και δέκα το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου 1989. Ο Παύλος έφτασε μόνος στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου όπου ήταν το γραφείο του, χωρίς τον συνοδό του Α. Σκαρμούτσο. Εκεί τον πλησίασε ο Ξηρός – όπως κατατέθηκε στο δικαστήριο - τον πυροβόλησε σχεδόν εξ επαφής κοντά στο ασανσέρ, έπεσε αιμόφυρτος και τότε έρχεται ο Κουφοντίνας και του δίνει την χαριστική βολή!..
Πολλά ερωτηματικά προέκυψαν, γιατί να δολοφονήσουν τον Μπακογιάννη. ΄Ολες οι σκέψεις συνέκλιναν στο ότι ο άνθρωπος αυτός «τιμωρήθηκε», γιατί τόλμησε να φέρει κοντά την Δεξιά και την Αριστερά να καθίσουν σ’ ένα τραπέζι, να συζητήσουν και να φτάσουν σε σημείο να συνεργαστούν και να συγκυβερνήσουν. Συνέβαλε ώστε μίση και εχθρες που χώριζαν για σαράντα χρόνια το λαό μας, να τεθούν στο περιθώριο και να βρούν ένα δίαυλο επικοινωνίας ατενίζοντας ενωμένοι με αισιοδοξία το μέλλον. Αυτό το κατόρθωμά του ο Μπακογιάννης το πλήρωσε ακριβά. Τόσο ο Γιωτόπουλος όσο και ο Κουφοντίνας γνώριζαν ότι αυτός ήταν ο «στρατηγικός νους» πίσω από τη συγκυβέρνηση. Και τον σκότωσαν…
Η δολοφονία εξέπληξε πολύ, κυρίως εκείνους που τον γνώριζαν από τον καιρό που ζούσε στη Γερμανία, αγωνιζόταν εναντίον της Χούντας και έδινε ελπίδες και κουράγιο στον φιμωμένο ελληνικό λαό. Τότε ήρθε η πρώτη «εκτέλεση» του… Φίλος του από την Αθήνα του τηλεφώνησε την άνοιξη του 1970 στη βαυαρική ραδιοφωνία: « Παύλο, το υπουργείο των Εσωτερικών ανακοίνωσε οτι στερείσαι της Ελληνικής ιθαγένειας λόγω της αντεθνικής σου δραστηριότητος στη Γερμανία...» Η είδηση του τραυμάτισε την ψυχή, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησε, ότι, “Οταν αγωνίζεσαι για κάτι, έχει και τις συνέπειές του”.
Ο Παύλος γεννήθηκε το 1935 στη Βελωτά Ευρυτανίας, γιος του παπά - Κώστα και της Ειρήνης Μπακογιάννη. Στα νεανικά του χρόνια η τραγωδία του ανταρτοπολέμου άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια στην ψυχή του Παύλου. Εζησε τις ωμότητες και τις θηριωδίες αλλά και τους κινδύνους που διέτρεχε η οικογένειά του.
Σπούδασε στην Πάντειο και έκανε μεταπτυχιακές στο Μόναχο. Εκεί ανέλαβε τη διεύθυνση του ελληνόφωνου προγράμματος της «Ντώϋστε Βέλλε». Ήταν δραστήριο μέλος της ΕΡΕ ενώ μετά την 21η Απριλίου 1967 ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση. Το 1974 επέστρεψε στην Αθήνα, νυμφεύθηκε την κόρη του Κων. Μητσοτάκη Ντόρα, εργάστηκε ως δημοσιογράφος και το 1985 ανέλαβε πολιτικός σύμβουλος του Προέδρου της Ν.Δ. Κων. Μητσοτάκη. Το 1989 εξελέγη βουλευτής Ευρυτανίας, η ανάπτυξη της οποίας οφείλεται σε δικές του μελέτες για έργα που χρηματοδοτήθηκαν από κοινοτικά κονδύλια και άλλαξαν την όψη του νομού.
Ως πολιτικός ο Μπακογιάννης ήταν ήπιος και συναινετικός. Θεωρούσε επιβεβλημένη την υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών, την επούλωση των πληγών του Εμφυλίου και του Διχασμού και την Εθνική Συμφιλίωση. Μέσα στο πλαίσιο αυτό εργάστηκε ως διαπραγματευτής μεταξύ Ν.Δ. και Συνασπισμού για τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τζαννετάκη…
Δυο ώρες μετά τη δολοφονία του Μπακογιάννη, στην πρωϊνή συνεδρίαση της Βουλής που μετέδιδε η τηλεόραση, ο Κων. Μητσοτάκης συγκινημένος πήρε το λόγο και είπε τα παρακάτω λόγια καταχειροκροτούμενος απο ολες τις πτέρυγες της Βουλής: «Εύχομαι το αίμα του Παύλου Μπακογιάννη να είναι το τελευταίο που χύνεται άδικα σ΄ αυτόν τον τόπο». Την επομένη κάτω απο καταρρακτώδη βροχή, χιλιάδες λαού παρακολούθησαν την νεκρώσιμο ακολουθία στην Μητρόπολη Αθηνών. Και αμέσως μετά, χιλιάδες αυτοκίνητα τον ακολούθησαν ως το Καρπενήσι οπου και ετάφη με τιμές.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News
Λεζάντες φωτογραφιων: 1) Ο Παύλος Μπακογιάννης. Έτσι όπως τον θυμόμαστε, χαμογελαστό! 2) Η τελευταία φωτογραφία του Παύλου με τον πεθερό του Κ. Μητσοτάκη, δύο μέρες πριν δολοφονηθεί, στα βουλευτικά έδρανα. 3) Αστυνομικοί μαζεύουν τους κάλυκες στην είσοδο της πολυκατοικίας μετά τη δολοφονία.
Στην ψευδο-δημοκρατία;
ΑπάντησηΔιαγραφή-H Eμπλοκή του στο σκάνδαλο Κοσκωτά "αδιαμφισβήτητη"
ΑπάντησηΔιαγραφή-Τα περίεργα της "εκτέλεσης" του παρόμοια με εκείνα του "Πέτσου"
πολλοί βολεύτηκαν με τον θάνατο του
-Οποιος θέλει ελεύθερα μπορεί να νομίζει ότι η 17Ν ήταν όσοι είναι στο Κορυδαλλό
-Πάνω και πέρα απο όλα η Δημοκρατική Φωνή της Ντουτσε Μπέλλε σήμερα μας λείπει
-Οσο για το επίτευγμα γεφύρωσης χάσματος Αριστεράς και Δεξιάς καλά θα κάνει όποιος θέλει να μιλά και να γράφει για αυτό να κοιτά τις υπόγοιες διαδρομές.
Είναι φανερό και δείγμα των σημερινών πολιτικών.Ήθελε να ενώσει το χάσμα αριστερών και δεξιών.Σκεφτόταν Ελληνικά και όχι πολιτικά.Τον "έστειλε" ο σταθμάρχης με συνοπτικές διαδικασίες.Αν υπήρχε κάποιος άλλος που σκεφτόταν Ελληνικά σε κυβερνούσα παράταξη θα τον έστελναν επίσης,με δολοφονία ή λάσπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές είναι οι διαδικασίες τους και κυβερνούν την Ελλάδα τόσα χρόνια.
Puppet Goverment λέγεται...
Puppet Government;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί είπες τώρα ρε Ozzy...
Never-ending maze
Drift on numbered days
Now your life is out of season
Come crawling faster
Obey your master
Από ατάκες και αποφθέγματα χορτάσαμε, (και βαρυστομαχιάσαμε!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρός να σοβαρευτούμε, και να κάνουμε χρήση σοβαρού λόγου, και όχι συνθημάτων.
Ακρίτα, ο τίτλος της ανάρτησης είναι "Παύλος Μπακογιάννης: “Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρώτο ερώτημα-ατάκα που έθεσα είναι "Στην ψευδο-δημοκρατία;"
Λόγω http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/06/blog-post_6219.html, και λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις Βενιζέλου περί αδιεξόδου που παράγει η δημοκρατία μας, εκτιμώ ότι κάθε άλλο παρά ασόβαρο σύνθημα εκτιμώ πως είναι.
Η φράση-ατάκα "Puppet Government", την ευθύνη για την ατακοποίηση της οποίας αναλαμβάνω πλήρως εγώ, δεδομένων των δηλώσεων Βενιζέλου περί χάρης που μας κάνει η τρόικα και τα συναφή ταπεινωτικά σε εθνικό επίπεδο, κάθε άλλο παρά ασύνδετα με το κομμάτι Master of Puppets των Metallica, μέρος των στίχων του οποίου παρέθεσα, είναι - και, ως εκ τούτου, κάθε άλλο παρά ασόβαρο σύνθημα εκτιμώ πως είναι.
Τα συνθήματα είναι άχρηστα όταν είναι κενά περιεχομένου και, αντιθέτως, ζωτικής επικοινωνιακής σημασίας όταν συμπυκνώνουν συμπεράσματα εννοιών και συζητήσεων που έχουν προηγηθεί. Προφανώς θεωρείς ότι το περιεχόμενο στο οποίο στηρίζονται αυτά τα συνθήματα είναι σαθρό. Υποχρεούμαι να δεχτώ τη θέση σου.
Παύλο δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ας πούμε...αλλά υπάρχει Ντόρα όμως που δεν λέει να μας αφήσει ήσυχους. Κάθε λίγο πετιέται στα κανάλια (την παίζουν δηλαδή) και μας πετάει κανα τσιτάτο πρώτης Δημοτικού. Άστα να πάνε. Εσύ έφυγες νωρίς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνώριζα ότι είναι του Παύλου Μπακογιάννη αυτή η φράση. Σίγουρα μόνο ένας ιδεολόγος θα την ξεστόμιζε. «Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Όμορφη φράση, ελπιδοφόρα, αλλοίμονο όμως σήμερα κατάντησε να είναι το μόνιμο γλυφιτζούρι όλων των πολιτικών, απορώ πως δεν έχει λειώσει ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι γίνεται όμως όταν η ίδια η εφαρμογή της Δημοκρατίας, είναι ένα ΑΔΙΕΞΟΔΟ ; Σαν αυτό που ζούμε σήμερα ; Αναρωτιέμαι, υπήρξε ποτέ Δημοκρατία, την βίωσαν ποτέ οι άνθρωποι, απόλαυσαν τους καρπούς της, ή έχει υπάρξει ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, μια ΥΠΟΣΧΕΣΗ προς εκμετάλλευση στα χέρια πάσης φύσεως ύπουλων καιροσκόπων που ποτέ τους δεν ενδιαφέρθηκαν για την ΕΥΤΥΧΙΑ και την ΠΡΟΟΔΟ του εκάστοτε Δήμου ;
Ποιος μπορεί να το απαντήσει αυτό ; Μήπως κυνηγούμε χίμαιρες τελικά, και προσφέρουμε ευάλωτο τον εαυτό μας στις ορέξεις άλλων συστημάτων διαχείρισης των κοινών, που αιώνες τώρα, κρύβονται πίσω από την έννοια της Δημοκρατίας ; Αδυνατώ να καταλήξω σε συμπέρασμα, το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι η ύπαρξη της Δημοκρατίας προϋποθέτει την ύπαρξη δημοκρατών – πολιτών. Υπάρχει αυτό το είδος όμως, ή οι καλοί μας πρόγονοι, γεννήτορες της σπουδαίας έννοιας της Δημοκρατίας είχαν κατά νου έναν ανθρωπότυπο που δεν έχει εμφανιστεί ακόμα στην Γη ;
Τι αξία έχει, τελικά, μια θεωρία, όταν δεν δύναται να εφαρμοστεί στην πράξη ;
Ο Νίκος Καζαντζάκης έχει πει στην Ασκητική ότι :
«Η στερνή, η πιο ιερή μορφή της θεωρίας είναι η πράξη.
Όχι να βλέπεις πώς πηδάει η σπίθα από τη μια γενεά στην άλλη, παρά να πηδάς, να καίγεσαι μαζί της.
Η πράξη είναι η πλατύτερη θύρα της λύτρωσης.»
Εγω δεν θα ασχοληθω ουτε με Μπακογιαννηδες ουτε με κοσκωταδες.Ο καθενας απο αυτους επαιξε συνειδητα και στημενα το ρολακι του και οταν τελειωσε ηρθε η ωρα του ταμειου απο τα ιδια αφεντικα,να ειστε σιγουροι,και ανακυκλωθηκε.Εγω απλα θα ζητησω πρωτα την αδεια σας και θα την παρω ...μονος μου στο τελος να κανω μια μικρη και φιλικη εκκληση προς ολους τους νοημονες φιλους εδω στον ινφογνωμονα οτι=πατριωτες ολοι μικροι και μεγαλοι χρειαζομαστε εδω μεσα και σε ολες τις θεσεις και ρολους εθελοντες και μη αν και αυτη η τελευταια ιδιοτητα μου ειναι αδιαφορη προσωπικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι συμπληρωνω το προηγουμενο μηνυμα μου με το παρακατω βιντεο και ελπιζω να μη το πουνε καποιοι και καποτε,αργα η γρηγορα,εδω στον ινφογνωμονα. Αλλα δεν με ενδιαφερει ουτε και αυτο="να δεις που καποτε θα μας πουνε και μαλακες,να δεις που καποτε θα μας πουνε και χαζους"
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://youtu.be/g4KDFMApMmw
Ρε Ακριτα (με λογοτυπο την Ελληνικη
ΑπάντησηΔιαγραφήσημαια) τι ρολο παιζεις και ξανακτυπησες με απαραδεκτες εκφρασεις και σε λαβαμε και υπ οψιν γιατι σε περασαμε για τον δικο μας και καλο σχολιαστη-διαχειριστη Ακριτα(με λογοτυπο μια...μαιμου).Το εχεις ξανακανει και παλι τα ιδια και επιμενεις στο δικο σου τροπο.Τι ρολο παιζεις???
Anaconda άλλο Ακρίτας άλλο Akritas προσοχή και για να μην υπάρχουν παρανοήσεις ο εκ των συνδιαχειριστών του Ινφογνωμων είναι ο χιμπατζής σταυροπόδι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκρίτα, ευχαριστώ για την διευκρίνηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι παραξενεύτηκα από αυτή τη θέση, που θεώρησα ότι είναι δική σου. Επειδή όμως εδώ μέσα δεν είναι δημόσια υπηρεσία για να τα κάνω όλα κολυμπηθρόξυλο ως Έλλην πολίτης, το μόνο που είχα επιλογή να κάνω ήταν απλά να σταματήσω να σας επιβαρύνω.
Η γνωμοδότηση ανέφερε ότι δεν παράγω σοβαρό λόγο παρά μόνο μη αποδεκτά από τη διαχείριση συνθήματα, συνεπώς η μόνη υποχρέωση που είχα ήταν να αφοσιωθώ στη νομή δικαιωμάτων απόλαυσης των φυσικών μου προσόντων και να αφήσω τη σκέψη και την έκφραση σε όποιους έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα σε αυτές τις παραγωγικές ικανότητες.
Άσε που τα φάρμακα στοιχίζουν και, με τα νέα μέτρα συνταγογράφησης, οι αγωγές για βαρυστομαχιά λόγω υπέρμετρης κατανάλωσης ανακόντιων συνθημάτων έχουν αποκλειστεί από τις λίστες, συνεπώς θα ήταν ανήθικο να επιβαρύνω τον προϋπολογισμό των αναγνωστών.
Δεδομένης της διευκρίνησης, νομίζω ότι δεν τίθεται πια κάποιο από τα παραπάνω ζητήματα, πλην του εξής: το γεγονός ότι δεν έχω σοβαρευτεί σε τέτοια βαθειά γεράματα δε σημαίνει απαραίτητα ότι είμαι άσωτος ή gay: μπορεί να περιμένω τη... γίδα που μου 'ταξε ο Κριστιάν, εκτός εάν εσύ Akritas έχεις να μού προξενέψεις κάτι σε... κατσικάκι - πολλές προτιμούν τους τεντιμπόυδες που πετάνε ατάκες, αποφθέγματα και συνθήματα παρά κάποιον που κουράζει με informational warfare, unrestricted warfare, θεωρία διαπραγματεύσεων και άλλα τέτοια σοβαρά.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή