Η σοβούσα κρίση είναι βαθύτατα κοινωνική. Στη δημιουργία της συμβάλαμε όλοι- από τους αγρότες που εγκατέλειψαν τα κτήματά τους, ως την πολιτική ηγεσία της χώρας που αφέθηκε πολλές φορές να διολισθήσει σε κατωφέρειες της διαφθοράς.
Πρέπει από την αρχή να παραδεχθούμε ότι στον κατήφορο της παρακμής και της διαφθοράς αφέθηκαν συχνά και οι εφημερίδες καθώς και τα λοιπά μέσα ενημερώσεως.
Για τις ευθύνες των πολιτικών αλλά και του κάθε απλού πολίτη που έβλεπε τον ξεπεσμό και δεν αντέδρασε έχομε επανειλημμένως μιλήσει. Σήμερα θα μιλήσουμε για τα δικά μας λάθη και παραλείψεις.
Διότι όπως για να υπάρξει διαπλοκή συμφερόντων προαπαιτείται η ύπαρξη πολιτικών πρόθυμων και ικανών να διαπλακούν, έτσι και για να δημιουργηθεί η σημερινή κρίση που εξαπλούται σε ΟΛΑ τα λεγόμενα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως), έπρεπε να γίνουν σφάλματα ικανά να διαβάλουν τους δημοσιογράφους και να υπονομεύσουν την αξιοπιστία των έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημερώσεως.
Η κρίση στα ΜΜΕ είναι βέβαια πρωτίστως κρίση επιχειρηματική. Σε μιαν εποχή (ως το έτος 2009) απατηλής, ως απεδείχθη, ευμάρειας τα μέσα ενημερώσεως «ανεπτύχθησαν» σε ξύλινα πόδια, που έσπασαν με την πρώτη εμφάνιση της μεγάλης και αγνώστου διάρκειας οικονομικής κρίσης.
Στηριγμένοι κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στα έσοδα από τις διαφημίσεις δημιουργήσαμε αδηφάγους «γίγαντες» τόσο στον χώρο του παραδοσιακού Τύπου όσο και στον νεοπαγή τομέα της τηλεόρασης. Συνηθίσαμε τους αναγνώστες και τους τηλεθεατές στο «τζάμπα», δώσαμε «δώρα» απατηλά και προσφορές ψευδεπίγραφες.
Ασφαλώς είναι υπερβολικός ο αριθμός των εφημερίδων στην Ελλάδα, πολλές από τις οποίες είναι εκ γενετής θνησιγενείς και προφανώς η έκδοσή τους έχει άλλα ελατήρια. Αλλά αν μιλήσουμε για τις εφημερίδες με τις λογικές ή τις σχετικά πολύ μεγάλες κυκλοφορίες, θα δούμε ότι και αυτές χάνουν πολλά εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο! Διότι έχουν στηθεί με λανθασμένους υπολογισμούς. Κατά κανόνα τα χρήματα που εισπράττουν από την κυκλοφορία τους οι εφημερίδες δεν αρκούν για την επιβίωσή τους με τις προδιαγραφές (πολυσέλιδα, πρόσθετα ένθετα, προσφορές ψευδεπίγραφες αλλά και προσφορές πραγματικές) που έχουν καθιερωθεί. Το προϊόν που αγοράζει ο αναγνώστης κοστίζει το καθένα περισσότερο από όσα σου αποδίδει το Πρακτορείο- δηλαδή υπάρχει το παράδοξο συχνά να αυξάνει η ζημιά σου όσο ανεβαίνει η κυκλοφορία!
Τι μέλλει γενέσθαι; Κατ΄ αρχήν, ο τρώσας και ιάσεται. Εμείς που έχομε τις ευθύνες για τη διολίσθηση του ελληνικού Τύπου και των τηλεοράσεων στη χορεία των προβληματικών επιχειρήσεων, εμείς πρέπει να βρούμε και τη θεραπεία. Και θα τη βρούμε!
«Το Βήμα της Κυριακής», «Τα Νέα» και τα περιοδικά του Δημοσιογραφικού μας Οργανισμού ολοκλήρωσαν ήδη τη μελέτη του προβλήματος και έχουν καταλήξει στις αποφάσεις τους, τις οποίες συντόμως θα προτείνουν στους αναγνώστες.
Το Δημοσιογραφικό Συγκρότημα που δημιούργησε πριν από σχεδόν έναν αιώνα ο Δημήτριος Λαμπράκης και ενδυνάμωσε ο κορυφαίος εκδότης Χρήστος Δ. Λαμπράκης, διαθέτει το μεγαλύτερο κεφάλαιο που μπορεί να έχει ένας δημοσιογραφικός οργανισμός. Εκατοντάδες συντάκτες και συνεργάτες θα δώσουν και πάλι τη μάχη της Ενημερώσεως και θα την κερδίσουν. Μαζί με τους αναγνώστες.
Διότι η δύναμη μιας εφημερίδας είναι πρωτίστως οι αναγνώστες της. Αυτοί είναι που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις.
Εγώ πάντως πείστηκα.Το κάνει για να καθαρίσει η δημοσιογραφία και όχι γιατί πέσανε τα έσοδα του.Βρε ουστ.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι πολιτικοί αυτής της χώρας είναι αυτοί που είναι επειδή οι πολίτες αυτής της χώρας είναι αυτοί που είναι"
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να συνενοούμεθα, ο τραβεστί της φωτογραφίας είναι η ελληνική δημοσιογραφία, η οποία αντί να ελέγχει την εξουσία, έγινε συνδιαχειριστής της, συν άλλα πολλά...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ σκαλ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γιατί οι άλλοι δύο κοιτάζουν περίεργα τα οπίσθια ... της δημοσιογραφίας; Μήπως ξέρουν ότι είναι ... διπλής αναγνώσεως; :-))
::::Διότι η δύναμη μιας εφημερίδας είναι πρωτίστως οι αναγνώστες της. Αυτοί είναι που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις.::::
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί να ξέρει να την χειρίζεται πρός δικό της κέρδος ενάντια στις κυβερνήσεις. Αν αυτό δεν είναι έμμεση απειλή συν τα προηγηθέντα περί επιτελείου τότε τί είναι; Καί μάλλον και απειλή κατά των άλλων εκδοτών που δεν συνεργάζονται με το σύστημα.
Λιγότεροι για να περνάν τα μηνύματα ευ_κόλος, (όπως στη φώτο).
"Διότι η δύναμη μιας εφημερίδας είναι πρωτίστως οι αναγνώστες της. Αυτοί είναι που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις."
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου ρε Σταύρακα παιχταρά. Εσκεμμένο (αλλά και ευεξήγητο) το "λάθος" σου. Η δύναμη μιας εφημερίδας είναι η προπαγάνδα της (στη γλώσσα σου: "πειθώ" και "εγκυρότητα"), εργαλεία είναι τα παπαγαλάκια της, και σκοπός είναι το ανεβοκατέβασμα τών κυβερνήσεων ανάλογα με τα τρέχοντα συμφέροντά σας. Οι (χειραγωγούμενοι) αναγνώστες δεν είναι ούτε δύναμη, ούτε καν ενεργητικά και αυτόβουλα όντα. Είναι απλά το μέσον δια τού οποίου ασκείται η πραγματική δύναμη (σας). Κατά τα λοιπά με κάλυψε το σχόλιο τού jean (4:10μμ).
Το μόνο πρόβλημα ρε Σταύρακα είναι ότι κάθε χρόνος που περνάει, κάθε μήνας και κάθε βδομάδα, οι πελάτες σας λιγοστεύουν κι έτσι το μέσον σας αδυνατίζει και η μπογιά σας περνάει όλο και λιγότερο στην πλέμπα. Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι τελειώσανε και τα κοινοτικά πακέτα. Άρα, τι σάς έμεινε μονάχα σ' αυτή την έρμη ζωή; Οι αποκρατικοποιήσεις; Άντε, ότι προλάβετε κι αρπάξετε κι εκεί. Και μετά; Μετά θα πρέπει να δουλέψετε κι εσείς. Ξέρετε πώς γίνεται αυτό; Το μπορείτε;
Την καλύτερη τοποθέτηση στα υπαρξιακά αυτά ερωτήματα Σταύρακα, την είχε κάνει πριν από χρόνια (επί Σημίτη ακόμα) ένα άλλο μπουμπούκι τού είδους σας, ο Γ. Κουρής τής Αυριανής: "Ή θα παίρνουμε όλοι (οι εκδότες) δημόσιες εργολαβίες ή δεν θα κλέβει κανείς"...
Πιγκουίνε
ΑπάντησηΔιαγραφή"ξέρετε πώς γίνεται αυτό; το μπορείτε;"
Ε άμα φτάσουν ως εκεί, θα το γυρίσουν στο "¨δεν αξίζει τον κόπο".
Τα έχουμε ακούσει και από άλλους, θα το θυμάσαι.
Ελίνα