Οι άδειες των ταξί

 της Ελίνας Γαληνού
 Με την επιστροφή από τις διακοπές, οι επαγγελματίες του κλάδου των ταξί, επανήλθαν στο συμφωνημένο ραντεβού τους με τον υπουργό Συγκοινωνιών. Υποτίθεται, ότι ο υπουργός τους είχε διαβεβαιώσει ότι θα εξετάσει τις θέσεις τους πριν επανέλθουν στον διάλογο. Ασφαλώς οι ταξιτζήδες δεν περίμεναν καμία αλλαγή όσον αφορά την απόφαση για το άνοιγμα του επαγγέλματός τους. Μάλλον το είχαν χωνέψει ότι δεν γινόταν διαφορετικά, εφ΄όσον ο κλάδος τους θα ακολουθήσει το νέο καθεστώς που προβλέπεται και από το Μνημόνιο και τις αποφάσεις της κυβέρνησης.  
Ωστόσο, τα επαγγέλματα που ανοίγουν τώρα, καθώς αποτελούνται από διάφορες κατηγορίες εργασιών, έχουν το καθένα τις ιδιομορφίες τους. Φυσικά, η δικαιολογία "τόσα χρόνια έτσι γινόταν" δεν ευσταθεί και το ξέρουμε όλοι, δεδομένου ότι τα κλειστά επαγγέλματα, διατηρούσαν χρόνιες στρεβλώσεις στην ανταγωνιστικότητα. Ωστόσο, τα επαγγέλματα που ανοίγουν τώρα, έχουν διαφορετικά προβλήματα το καθένα. Αλλα προβλήματα π.χ έχει ένας μηχανικός ή δικηγόρος, και άλλα ένας αυτοκινητιστής ή φαρμακοποιός, αφ΄ής στιγμής του διαμηνύουν ότι η επαγγελματική άδεια δεν ανήκει σε κανέναν παρά μόνο στο κράτος".
Λογικά, η άδεια εξάσκησης ενός επαγγέλματος εφ΄όσον εκδίδεται από δημόσια αρχή, είναι δημόσιο αγαθό. Ομως, εφ΄όσον για πολλά χρόνια, κάποιες άδειες άλλαζαν χέρια με το καθεστώς μεταβίβασης ή πώλησης, έχουν μεσολαβήσει χρηματικές συναλλαγές μεταξύ ιδιωτών. Για την αγορά αδείας ταξί, ή φορτηγού, είναι αλήθεια ότι οι επαγγελματίες που απασχολούνται σ΄αυτούς τους κλάδους ως σήμερα, έχουν ίσως χρεωθεί ή πουλήσει σοβαρά περιουσιακά στοιχεία για να την αγοράσουν. Οταν λοιπόν επενδύθηκαν χρήματα και κόποι ζωής για αυτές τις άδειες, πώς έρχεται σήμερα το κράτος και ακυρώνει την οικονομική αξία τους; Θα μου πείτε, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων ήταν αναμενόμενο και θα έπρεπε να το περιμένουν. Είναι βέβαιο όμως ότι μαζί με αυτό, περίμεναν και μια πιό εξορθολογισμένη μετάβαση από το ένα καθεστώς στο άλλο. Ισως αυτό προσδοκούν και τώρα οι ταξιτζήδες να σκεφτεί ο υπουργός και να μην τους πάει το κεφάλι με τη μία...
Παρ΄όλα αυτά, οι οιωνοί της νέας συνάντησης δεν είναι θετικοί και ο πρόεδρος του κλάδου διαμηνύει ότι "η κατάσταση θα εξελιχθεί άσχημα". Ο υπουργός όμως, ο οποίος εμμένει στο ίδιο σημείο στο οποίο σταμάτησε ο προηγούμενος διάλογος, δείχνει παγερά αδιάφορος προς τη λαική αντίδραση. Αρνείται να ακούσει οποιαδήποτε φωνή δεν συνάδει με τη δική του, εμμένοντας μάλλον στην άρνησή του προς το σχέδιο του προκατόχου του κ. Ρέππα. Και υπό την εμφανή κάλυψη του πρωθυπουργού, επαναλαμβάνει το γνωστό ρεφραίν "Θα τα αλλάξουμε όλα και να το πάρουν απόφαση όλοι..."
Κανένας λογικός άνθρωπος δεν υποστηρίζει ότι η χώρα δεν χρειαζόταν κάποιες μεταρρυθμίσεις και ότι, παλαιά καθεστώτα χρονίων αγκυλώσεων δεν έπρεπε κάποτε να αναθεωρηθούν. Ομως αυτήν την άποψη τη συμμερίζονται και πολλοί επαγγελματίες του κλάδου των ταξί. Διάκεινται θετικά στο άνοιγμα του επαγγέλματος και στη δυνατότητα να αποκτηθούν στο εξής οι άδειες με το νέο σύστημα, αλλά να σεβαστεί ο υπουργός τα ώριμα δικαιώματα. Να σεβαστεί το γεγονός ότι όσοι πλήρωσαν χρυσές τις άδειες που έχουν, να μπορούν τουλάχιστον να αποζημιωθούν. Και όσοι επωφελήθηκαν από μαύρες πωλήσεις του τελευταίου διαστήματος ζημιώνοντας άλλους, μπορεί το κράτος να τους επιβάλει έκτακτη φορολόγηση. Παράλληλα, θα μπορούσαν να δοθούν κίνητρα πρόωρης συνταξιοδότησης σε σημερινούς κατόχους αδειών που πλησιάζουν τα όρια, ώστε να μειωθεί ο αριθμός ταξί. Επιπλέον, η χορήγηση νέων αδειών χωρίς κριτήρια πληθυσμιακά, πιθανότατα θα προκαλέσει ασφυξία στον κλάδο.
Αρα, ο ισχυρισμός του υπουργού "ότι κανένας δεν θέλει να χάσει τα προνόμιά του" είναι αβάσιμος. Δυστυχώς και η περίπτωση των ταξί και άλλες, μας δείχνουν ξανά ότι η κυβέρνηση αυτή απαρτίζεται από πρόσωπα που τους έγινε τρόπος ζωής να παρακάμπτουν τον διάλογο με την κοινωνία. Εύλογα λοιπόν αναρωτιούνται οι επαγγελματίες του κλάδου των ταξί "Τελικά γιατί ενδιαφέρεται ο υπουργός περισσότερο; Για να βρεί μια ορθολογική λύση στο άνοιγμα του επαγγέλματός μας, ή να περάσει ο εγωισμός του και μείς, ας τσακιστούμε; " Προφανώς, δεν είναι οι μόνοι που έχουν την ίδια απορία...