Η Γεωπολιτική Αξία του Αγίου Ορους

του Κώστα Κόλμερ

Εάν η γεωπολιτική υπεραξία της Ελλάδος μέλλει να καταδειχθή, από την απομάκρυνση της Τουρκίας εκ της δύσεως και την ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην αιγιαλίτιδα ζώνη, στο Άγιον Όρος (Α.Ο.) η γεωπολιτική αντιπαράθεση Αμερικής και Ρωσσίας είναι ήδη πραγματικότης και αποβαίνει υπέρ των συμφερόντων του Ελληνισμού.
Η Ρωσσική διείσδυση στο Α.Ο. δεν περιορίζεται τελευταίως μόνο στην αθρόα είσοδο Ρώσσων μοναχών και λαϊκών Σλάβων ή στην εκ βάθρων ανακαίνιση της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος (ΙΜΑΠ) υπό του Ρώσσου προέδρου Βλαδιμήρου Πούτιν, αλλά κυρίως ενισχύεται από τις πλούσιες χορηγίες Ρώσσων ολιγαρχών στα αγιορείτικα μοναστήρια.

Σύμφωνα με έγγραφη γνώμη τεσσάρων αντιπροσώπων ισαρίθμων μονών στις Καρυές (πρωτεύουσα του ΑΟ) έχουν επενδυθή κεφάλαια διακοσίων εκατομμύριων δολαρίων στο Α.Ο., με προτροπή της Ρωσσικής κυβερνήσεως , τα οποία όμως, κατά τον Αμερικανό εν Αθήναις πρέσβη Τζέφρυ Πάϊατ «λειτουργούν ως μία Ρωσσική , ηπίας μορφής εξουσία σε μία περιοχή χωρίς διεθνή δικαιοδοσία και άνευ οικονομικής διαφανείας». (ΣΣ: Γεωπολιτική είναι σχέσις εξουσίας και χώρου ,εν προκειμένω της χερσονήσου του Άθου και του Ρωσσισμού).

Η Ιερά Κοινότης έχει εκφράσει «επανειλημμένως» την άποψη για τις Ρωσσικές επιδιώξεις στο Α.Ο. τόσον στο απώτερο παρελθόν όσο και το 2016, ειδικώς στο ανακύψαν ζήτημα των ρωσσικών εορτασμών για τα «χίλια ετη (sic) μοναχισμού Ρώσσων στο Α.Ο.» καθώς και στο θέμα της αμφισβητουμένης ιδιοκτησία της ΙΜΑΠ στην περιοχή «Γουρνοσκήτης».

Αλλ’ η μεν ίδρυση της Ρωσσικής αυτοκρατορίας είναι πολύ μεταγενεστέρα του εκχριστιανισμού του Κιέβου από τους Έλληνες μοναχούς Μεθόδιον και Κύριλλον, η δε επιχειρουμένη ανοικοδόμηση της περιοχής Νέας Θηβαϊδος δεν έχει σκοπόν αλλο παρά την εγκατάσταση πολυαρίθμων ομάδων «εξαρτηματικών» στελεχών της ΙΜΑΠ , αφικνουμένων συστηματικώς εκ Μόσχας.

Εκ των Ελληνικών αντιδράσεων αλλά και του Αμερικανικού παράγοντος , η Ιερά Κοινότης αρνήθη την χορήγηση αδείας ενάρξεως οικοδομικών εργασιών στην Νέα Θηβαϊδα και ματαίωσε τι συνωμοτικές κινήσεις της ΙΜΑΠ που τελεί υπό Ρωσσική διοίκηση , αντικατασταθέντος του Ουκρανικής καταγωγής ηγουμένου.

Ως αποτελέσματος των αντιδράσεων στα Ρωσσικά σχέδια , ο πρόεδρος Πούτιν ανέκρουσε πρύμναν και επέτρεψε στους «πλουσίους Ρώσσους να επενδύουν ΜΟΝΟΝ σε «Ρωσσικά μοναστήρια και όχι σε Αγιορείτικα» , ο δε πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος συνέστησε στους Ορθοδόξους προσκηνητές , να λαμβάνουν την Θεία Μετάληψιν μόνον στο «ημέτερον μοναστήρι του Παντελεήμονος .Επίσης , η προσέλευση Ρώσσων στο Α.Ο. έχει περιορισθή δραστικά ώστε οι ξενοδόχοι της Ουρανούπολης χάνουν λεφτά.

Ούτε όμως, η ΙΜΑΠ είναι «ρωσσικό μοναστήρι» αρχαιώθεν , μήτε ο Τουρισμός στον Αθωνική χερσόνησο εξαρτάται αποκλειστικώς από την Ρωσσική πελατεία.

Εν τούτοις , στο «περιβόλι της Παναγιάς» (δηλ. στο Α.Ο.) παίζεται από πολλών ετών ένα ζωηρό Γεωπολιτικό παίγνιον. Μετά την πτώση του κομμουνισμού στην Ρωσσία το 1991, ανανεώθη το ενδιαφέρον της Ρωσσικής κυβερνήσεως για το Αιγαίον και τις «θερμές θάλασσες» , δοθέντος ότι η χώρα στερείτο λιμένων που να μην παγώνουν τον χειμώνα.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Ρωσσικής ομοσπονδίας Στεπάσιν σε δηλώσεις του στο Γερμανικό περιοδικό «Σπήγκελ» ισχυρίσθη ότι «το Α.Ο θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητο , όπως το Βατικανό , και όχι τμήμα της Ελληνικής επικράτειας» !...

Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Ρώσσοι προσπάθησαν να αμφισβητήσουν την Ελληνική κυριαρχία του Άθου και να την παρουσιάζουν ως «δυναστική επικυριαρχία». Το 1920 , ολίγον μετά την κομμουνιστική δικτατορία στην Ρωσσία , υπεστήριξαν ότι «η πορεία του Ελληνικού κράτους είναι ο εξελληνισμός του Α.Ο. και η παρεμπόδιση εισροής Ρώσσων μοναχών στην ΙΜΑΠ και στην σκήτη της Νέας Θηβαϊδος». Μερικές δεκαετίες ενωρίτερον , στο συνέδριον του Βερολίνου , υπό την προεδρία του Πρώσσου καγκελαρίου Όττο Μπίσμαρκ υπεγράφη η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) και ο Ρώσσος πρεσβευτής του Τσάρου στην Κων/λιν Ιγνάτιεφ προώθησε την ιδέα της «μεγάλης Βουλγαρίας». Ακολούθως ,η «εξέγερση του Ίλιντεν» σκοπόν είχε την προσάρτηση της Μακεδονίας από τους Βουλγάρους αλλά ο επακολουθείσας Μακεδονικός αγώνας του Παύλου Μελά , ο δεύτερος Βαλκανικός πόλεμος (1913) και η απελευθέρωση του Α.Ο το 1917 από τον νικηφόρο Ελληνικό στρατό ματαίωσαν τα Πανσλαβικά σχέδια. Με την βοήθεια της Αγγλικής διπλωματίας ακυρώθη η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και η Μακεδονία έγινε κατά τα 2/3 Ελληνική ,όπως κι παραμένει έκτοτε ,παρά τις αντίθετες προσπάθειες των Σλάβων και των κομμουνιστών.

Το ΄Αγιον ΄Ορος είναι ζώσα κοιτίδα του Ελληνισμού όπως τον εννοούσε ο Σεφέρης.

energia.gr/