«Από επιλογή και όχι από τύχη» – Εισαγωγή στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση»
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Υπό τη σημερινή μορφή του, ο/η μαθητής/ρια δικαιούται μία αποκλειστική και ταυτόχρονα αφαιρετική ευκαιρία με τις πανελλήνιες εξετάσεις.
Συγκεκριμένα, ο μαθητής δικαιούται από το Υπουργείο Παιδείας αλλά και από την Ελληνική κοινωνία, μία και μοναδική ευκαιρία να επιτύχει να ασχοληθεί με αυτό που θέλει και να δώσει νόημα στη ζωή του. Αυτή η ανεύθυνη συμπεριφορά, όχι μόνο οδηγεί σε ψυχολογικά προβλήματα και ανώφελες αγχωτικές επιπτώσεις τους μαθητές, αλλά επιπλέον, αποτελεί μια διαρκή απόδειξη έλλειψης Δημοκρατίας στην χώρα.
Σε περίπτωση αποτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις, ο μαθητής οδηγείται σε αναμονή ενός ολόκληρου έτους για επανεξέταση. Κατά το έτος αυτό, ο μαθητής αναγκαστικά δεν ασχολείται με τίποτα δημιουργικό, παρόλο που βρίσκεται στην πιο παραγωγική και δυναμική στιγμή της ζωής του. Συγκεκριμένα, ο μαθητής ξοδεύει επιπλέον χρήματα σε εξωσχολικά φροντιστήρια προετοιμασίας εξετάσεων, «χάνοντας» ουσιαστικά τελείως μία ολόκληρη χρονιά από τη ζωή του. Να σημειωθεί ότι η επιτυχία στην δεύτερη προσπάθεια πανελλαδικών εξετάσεων δεν είναι καθόλου βέβαιη. Οι στατιστικές μάλιστα αποδεικνύουν το αντίθετο, και επιπλέον επισημαίνουν ότι οι περιπτώσεις επιτυχίας μειώνονται όσο αυξάνεται ο αριθμός των προσπαθειών του υποψηφίου (ακόμα πιο λίγες πιθανότητες επιτυχίας στην τρίτη προσπάθεια πανελλαδικών, κ.ο.κ.).
Σε περίπτωση επιτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις, ο μαθητής «βολεύεται» με μία κατώτερη μηχανογραφική επιλογή (δεύτερη, τρίτη, ή και πολύ χειρότερη). Και σε αυτό το σημείο, βέβαια, η χώρα μας απογοητεύει τους νέους Έλληνες πολίτες και τους αναγκάζει να σπουδάσουν για τέσσερα χρόνια κάτι που ποτέ δεν ήθελαν, κάτι που δεν τους εκφράζει, και που δεν πιστεύουν ότι μπορεί να τους αναδείξει ως δημιουργικούς ανθρώπους. Παρόλα αυτά, και βάσει των κοινωνικών μας προκαταλήψεων, τα παιδιά τελειώνουν την αναγκαστική αυτή σχολή γιατί θεωρείται «καλό το να έχεις ένα πτυχίο». Ως αποτέλεσμα, έχουμε τις αμέτρητες περιπτώσεις ανθρώπων που εργάζονται σε τομέα τελείως διαφορετικό από αυτόν των σπουδών τους. Τα δύο αυτά στοιχεία (η απαραίτητη ανάγκη οιουδήποτε πτυχίου και το αυτονόητο της εργασίας σε άσχετο αντικείμενο) είναι βασικά συστατικά του «Εθνοκτόνου Αστικού Μύθου», δεν είναι σύγχρονα, προσβάλλουν τις Ελληνικές αρχές της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας και θα πρέπει να πολεμηθούν και τέλος να ξεπεραστούν. Οι νέοι, δημιουργικοί και αποφασισμένοι Έλληνες πολίτες χρειάζονται ένα και μοναδικό πτυχίο, αυτό της ειλικρινής τους αρεσκείας, και μία και μόνο δουλειά, αυτή που τους εκφράζει ως ανθρώπους και τους καθιστά παραγωγικά και δημιουργικά μέλη της Ελληνικής και γενικότερα της Ανθρώπινης κοινωνίας των πολιτών. Οτιδήποτε άλλο θα πρέπει να θεωρείται πολιτικό-εκπαιδευτικό καρκίνωμα, και επιβεβαίωση ότι η Ελλάδα πρέπει να κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξασφαλίσει το υγιές μέλλον της αλλά και το μέλλον των νέων πολιτών της.
Τέλος, το παρόν σύστημα δεν παρέχει ούτε επαρκή ενημέρωση στους μαθητές για τις επιλογές τους, και η ενημέρωση η οποία παρέχεται, δεν δίδεται με σωστό και ουσιαστικό τρόπο έτσι ώστε να αποβεί χρήσιμη για τον μαθητή.
Για τους ανωτέρω λόγους προτείνονται οι εξής αλλαγές για την βελτίωση, αν όχι για την πραγματική επιτέλους λειτουργία, του συστήματος εισαγωγής στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση.
ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ
Συγκεκριμένα, προτείνεται η μετατροπή του Γ’ έτους Λυκείου σε ένα προπαρασκευαστικό έτος για την Γ’ βάθμια εκπαίδευση. Για να συμμετέχει κάποιος στο έτος αυτό μπορεί να υπάρχει κάποιος ελάχιστος απαιτούμενος βαθμός της Β’ Λυκείου συνολικά ως έτος, ή ως συμψηφισμός των βαθμών του μαθητή κατά την Β’ και Α’ Λυκείου μαζί.
Κατά τη διάρκεια του προπαρασκευαστικού αυτού έτους (Γ’ Λυκείου) θα υπάρχει σαφής προσπάθεια α) ενημέρωσης των μαθητών για τις επιλογές τους, και β) ενσωμάτωσης των υποψηφίων φοιτητών στις σχολές Γ’ βάθμιας εκπαίδευσης της αρεσκείας τους. Από άποψη ύλης, το προπαρασκευαστικό έτος θα αποτελεί εκπαιδευτική ιδιαιτερότητα και πρωτοτυπία. Συγκεκριμένα, τα μαθήματα κατά την χρονιά αυτή, δεν θα στοχεύουν στην αύξηση του γνωστικού αντικειμένου, αλλά θα διδάσκεται γενικότερα τι σημαίνει το κάθε μάθημα στην σύγχρονη εποχή και πραγματικότητα (θα τίθεται στο χωροχρονικό του πλαίσιο και θα παρουσιάζονται τυχόν νέες μελέτες, ανακαλύψεις, σύγχρονες προκλήσεις και τάσεις), και τι σημαίνει το κάθε μάθημα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά την δεδομένη χρονική στιγμή για τον μαθητή. Απώτερος σκοπός του εν λόγω εγχειρήματος είναι η ανάδειξη των επαγγελματικών πτυχών των διαφόρων μαθημάτων και αντικειμένων, και η ενημέρωση των μαθητών για αυτές.
Η είσοδος στις σχολές θα κρίνεται από την πορεία των μαθητών καθ’ όλη τη διάρκεια του προαπρασκευαστικού έτους (Γ’ Λυκείου), και έτσι όπως αυτή θα εκφράζεται από τις τρεις βαθμολογίες του μαθητή στα τρία εξάμηνα του εν λόγω έτους (δλδ. μέσος όρος έτους). Η τριμηνιαία σταδιακή πορεία είναι σαφώς ένα πιο αξιόπιστο μέτρο αξιολόγησης των μαθητών το οποίο αναδεικνύει την σαφή και συνεχόμενη πορεία τους, εν αντιθέσει με την μία και μοναδική, αφαιρετική εξέταση η οποία επηρεάζεται πολλές φορές από διαφόρου τύπου συγκυρίες και περιστάσεις και μηδενίζει την πραγματική αξία του κάθε φοιτητή. Το σημαντικότερο όμως εδώ είναι ότι όπως και κατά την προηγούμενη περίπτωση εισαγωγής στο προπαρασκευαστικό έτος, θα απαιτείται ένας ελάχιστος βαθμός ώστε να μπορεί ο μαθητής να αποφοιτήσει από την Γ’ Λυκείου και αφού επιτύχει τον βαθμό αυτόν θα μπορεί να εγγραφεί σε οποιαδήποτε σχολή ανώτατης εκπαίδευσης της αρεσκείας τους. Ως επιβράβευση προς τους μαθητές που επιτυγχάνουν υψηλότερες βαθμολογίες αυτό θα μετράει υπέρ τους κατά το πρώτο εξάμηνο της φοίτησής τους στη σχολή που θα επιλέξουν, με την προσαύξηση στο βαθμό αποτελεσμάτων της εξεταστικής τους. Επιπλέον μαθητές που αρίστευσαν κατά το προπαρασκευαστικό έτος της Γ’ Λυκείου θα εγγράφονται στην σχολή της αρεσκείας τους αλλά θα συμμετέχουν κατ’ευθείαν στο δεύτερο ακαδημαϊκό έτος σπουδών (ως δευτεροετείς φοιτητές με υποχρέωση όμως εξέτασης και στα μαθήματα του πρώτου έτους), με αποτέλεσμα να δύνανται να αποφοιτήσουν νωρίτερα από τη σχολή της αρεσκείας τους και να συνεχίσουν την ακαδημαϊκή τους πορεία ή να ακολουθήσουν οιουτοτρόπως τα όνειρά τους το συντομότερο δυνατό.
Η ουσιαστική αλλαγή εδώ είναι η όλη νοοτροπία εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Στην περίπτωση αυτή, δεν μιλάμε για αδίστακτο ανταγωνισμό σε επίπεδο εισαγωγής στις σχολές, αλλά για υγιή ανταγωνισμό κατά τη διάρκεια φοίτησης (και αποφοίτησης) σε αυτές και στην ανεύρεση εργασίας· στους τομείς δηλαδή που υπάρχει νόημα ανταγωνισμού. Στην ουσία, αν αναλογιστεί κανείς τις σύγχρονες απαιτήσεις φαίνεται λίγο αστείο να ζητάμε από τους μαθητές να αριστεύσουν σε τομείς και μαθήματα άσχετα με το αντικείμενο/επάγγελμά τους, και να τους μοιράζουμε πτυχία πανεπιστημίων απαιτώντας μόνο την εισαγωγή τους σε αυτά. Με την υπάρχουσα κατάσταση, εφόσον κάποιος εισαχθεί σε μια σχολή, έχει βεβαιώσει την επικείμενή αποφοίτηση του από αυτή σε κάποιο χρονικό διάστημα, κάτι το οποίο οδηγεί σε απαξίωση και ακαδημαϊκή ανεπάρκεια του όλου συστήματος.Εναλλακτικά, μπορεί ο οποιοσδήποτε φοιτητής να βοηθηθεί από το διεστραμμένο σύστημα φοιτητικών νεολαίων-παρατάξεων-στρατών και να εξασφαλίσει υψηλές βαθμολογίες από κομματικοποιημένους καθηγητές, με το να ψηφίσει απλά το αντίστοιχο κόμμα στις φοιτητικές εκλογές (όπως έχει αναφερθεί ήδη και θα αναλυθεί και σε μετέπειτα άρθρα). Απαιτείται, λοιπόν, αφενός να δίνουμε την ευκαρία στους μαθητές να εισαχθούν στις σχολές τις αρεσκείας τους, αλλά να πασχίσουν για να αποφοιτήσουν από αυτές – μέχρι και να αποβληθούν από αυτές σε περίπτωση α) διαρκούς αποτυχίας τους σε εξετάσεις μαθημάτων κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους, β) διατήρησης χαμηλού γενικού μέσου όρου στις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις και γ) συγκέντρωσης μεγάλου αριθμού απουσιών από την παράδοση μαθημάτων, η συμμετοχή στην οποία φυσικά θα πρέπει να θεωρηθεί επιτέλους υποχρεωτική για όλα τα μαθήματα. Με άλλα λόγια, το σημαντικότερο στοίχημα των νέων είναι και θα πρέπει να είναι η Γ’ βάθμια εκπαίδευση και η ενασχόλησή τους με το μελλοντικό τους επάγγελμα, και όχι οι αδιέξοδες και κυριολεκτικά μονοδιάστατες πανελλήνιες εξετάσεις
Β’ ΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι η σωστή ενημέρωση των μαθητών για τις επιλογές τους. Είναι σαφές ότι είναι υποκριτικό να περιμένει κάποιος από νέους 17 ετών να λάβουν τις βέλτιστες δυνατές αποφάσεις για το μέλλον τους χωρίς καμμία βοήθεια. Γι’αυτό, απαιτείται η βοήθεια και η συνεργασία μαθητών, γονέων, δασκάλων αλλά κυρίως των πρυτανικών αρχών, οι οποίοι θα παρακολουθούν την πορεία του μαθητή κατά το προπαρασκευαστικό έτος, και θα τον συμβουλεύουν καθ’όλη τη διάρκεια επιλογής σχολής φοίτησης. Η συμμετοχή και βοήθεια των πρυτανικών αρχών, στην ουσία δημιουργεί μια de facto σχέση και συνέχεια μεταξύ σχολείου και πανεπιστημίου – κάτι το οποίο είναι σαφώς αναγκαίο αλλά προς το παρόν ανύπαρκτο. Η σχέση αυτή θα βοηθήσει για μια πιο ομαλή μετάβαση από την Β’ βάθμια στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση.
Επιπλέον, οι πρυτανικές αρχές (μέσω συγκρεκριμένων εκπροσώπων) θα πρέπει να διεξάγουν πλήρεις παρουσιάσεις/ενημερώσεις σε σχολεία (και όχι μόνο) για τις σχολές που εκπροσωπούν, για το τί αυτές πραγματεύονται ακαδημαϊκά, και για το ποιες επαγγελματικές επιλογές παρέχουν στους φοιτητές τους. Αξίζει να επισημανθεί σε αυτό το σημείο ότι με το ισχύον σύστημα, μαθητές, γονείς και πολλές φορές και δάσκαλοι, έχουν πλήρη άγνοια για ένα μεγάλο ποσοστό των Ελληνικών πανεπιστημίων και του αντικειμένου τους.
ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ
Ίσως όμως το σημαντικότερο μέτρο το οποίο θα πρέπει να ληφθεί για την εξυγίανση και εξομάλυνση της διαδικασίας εισαγωγής στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση είναι η απαραίτητη αλλαγή νοοτροπίας σε κοινωνικό επίπεδο. Μία αλλαγή νοοτροπίας της Πολιτείας, των εκπαιδευτικών αλλά και των γονέων, για το τι ακριβώς σημαίνει ανώτατη εκπαίδευση για τον μαθητή και τη ζωή του. Συγκεκριμένα, απαιτείται η υπέρβαση λανθασμένων πεποιθήσεων και ιδεών που θεωρούνται δεδομένες όπως ότι «το παν είναι κάποιος να περάσει σε μια σχολή», όποια και αν είναι αυτή, ότι «η φοίτηση δεν χρειάζεται να έχει κάποια σχέση ή αντιστοιχία με την εργασία», ότι «νομικός και γιατρός είναι τα καλύτερα επαγγέλματα» και θα πρέπει να προτιμούνται, κτλ. Επίσης χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε, ότι ούτε το Υπουργείο Παιδείας, ούτε οι πολιτικοί, ούτε η Ελληνική κοινωνία δικαιούται να στερήσει από τα νέα παιδιά το αναφαίρετο δικαίωμα τους στην προσπάθεια να γίνουν αυτοί που ονειρεύονται – και αυτό ακριβώς κάνουν οι πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να επιτρέψουμε σε όλους τους Έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτου ηλικίας, να εισέρχονται στις σχολές της αρεσκείας τους, και εκεί, σε ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον, να προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τα ονειρά τους. Είτε επιτύχουν και αποφοιτήσουν από μια σχολή, είτε αποτύχουν και αποβληθούν από αυτήν, τους οφείλουμε το δικαίωμά τους στην προσπάθεια. Απατείται τελικά να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, ότι δεν υπάρχουν ούτε «καλύτερα» επαγγέλματα, ούτε κάποιο ουσιώδης νόημα στον παιδικού τύπου ανταγωνισμό των πανελληνίων εξετάσεων αλλά ούτε ημίμετρα στην παιδεία μας. Αυτό που υπάρχει είναι μια βαθειά ανάγκη για να παρέχουμε στα παιδιά μας την παιδεία που θα τους βοηθήσει να αναδείξουν τον καλύτερό τους εαυτό, την παιδεία που θα τους εμπνεύσει, την παιδεία που θα τους αναδείξει σε δημιουργικούς ανθρώπους και ενεργούς πολίτες της Ελλάδας, την παιδεία που πραγματικά θέλουν, την καλύτερη δυνατή παιδεία.
Συμμετέχετε στο φόρουμ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΙΔΕΩΝ
Το παρόν άρθρο θα εξετάσει το σημερινό σύστημα εισαγωγής στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση (ΑΕΙ/ΤΕΙ) και θα προτείνει σαφείς ιδέες για τη βελτίωση του υπάρχοντος συστήματος.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Υπό τη σημερινή μορφή του, ο/η μαθητής/ρια δικαιούται μία αποκλειστική και ταυτόχρονα αφαιρετική ευκαιρία με τις πανελλήνιες εξετάσεις.
Συγκεκριμένα, ο μαθητής δικαιούται από το Υπουργείο Παιδείας αλλά και από την Ελληνική κοινωνία, μία και μοναδική ευκαιρία να επιτύχει να ασχοληθεί με αυτό που θέλει και να δώσει νόημα στη ζωή του. Αυτή η ανεύθυνη συμπεριφορά, όχι μόνο οδηγεί σε ψυχολογικά προβλήματα και ανώφελες αγχωτικές επιπτώσεις τους μαθητές, αλλά επιπλέον, αποτελεί μια διαρκή απόδειξη έλλειψης Δημοκρατίας στην χώρα.
Σε περίπτωση αποτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις, ο μαθητής οδηγείται σε αναμονή ενός ολόκληρου έτους για επανεξέταση. Κατά το έτος αυτό, ο μαθητής αναγκαστικά δεν ασχολείται με τίποτα δημιουργικό, παρόλο που βρίσκεται στην πιο παραγωγική και δυναμική στιγμή της ζωής του. Συγκεκριμένα, ο μαθητής ξοδεύει επιπλέον χρήματα σε εξωσχολικά φροντιστήρια προετοιμασίας εξετάσεων, «χάνοντας» ουσιαστικά τελείως μία ολόκληρη χρονιά από τη ζωή του. Να σημειωθεί ότι η επιτυχία στην δεύτερη προσπάθεια πανελλαδικών εξετάσεων δεν είναι καθόλου βέβαιη. Οι στατιστικές μάλιστα αποδεικνύουν το αντίθετο, και επιπλέον επισημαίνουν ότι οι περιπτώσεις επιτυχίας μειώνονται όσο αυξάνεται ο αριθμός των προσπαθειών του υποψηφίου (ακόμα πιο λίγες πιθανότητες επιτυχίας στην τρίτη προσπάθεια πανελλαδικών, κ.ο.κ.).
Σε περίπτωση επιτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις, ο μαθητής «βολεύεται» με μία κατώτερη μηχανογραφική επιλογή (δεύτερη, τρίτη, ή και πολύ χειρότερη). Και σε αυτό το σημείο, βέβαια, η χώρα μας απογοητεύει τους νέους Έλληνες πολίτες και τους αναγκάζει να σπουδάσουν για τέσσερα χρόνια κάτι που ποτέ δεν ήθελαν, κάτι που δεν τους εκφράζει, και που δεν πιστεύουν ότι μπορεί να τους αναδείξει ως δημιουργικούς ανθρώπους. Παρόλα αυτά, και βάσει των κοινωνικών μας προκαταλήψεων, τα παιδιά τελειώνουν την αναγκαστική αυτή σχολή γιατί θεωρείται «καλό το να έχεις ένα πτυχίο». Ως αποτέλεσμα, έχουμε τις αμέτρητες περιπτώσεις ανθρώπων που εργάζονται σε τομέα τελείως διαφορετικό από αυτόν των σπουδών τους. Τα δύο αυτά στοιχεία (η απαραίτητη ανάγκη οιουδήποτε πτυχίου και το αυτονόητο της εργασίας σε άσχετο αντικείμενο) είναι βασικά συστατικά του «Εθνοκτόνου Αστικού Μύθου», δεν είναι σύγχρονα, προσβάλλουν τις Ελληνικές αρχές της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας και θα πρέπει να πολεμηθούν και τέλος να ξεπεραστούν. Οι νέοι, δημιουργικοί και αποφασισμένοι Έλληνες πολίτες χρειάζονται ένα και μοναδικό πτυχίο, αυτό της ειλικρινής τους αρεσκείας, και μία και μόνο δουλειά, αυτή που τους εκφράζει ως ανθρώπους και τους καθιστά παραγωγικά και δημιουργικά μέλη της Ελληνικής και γενικότερα της Ανθρώπινης κοινωνίας των πολιτών. Οτιδήποτε άλλο θα πρέπει να θεωρείται πολιτικό-εκπαιδευτικό καρκίνωμα, και επιβεβαίωση ότι η Ελλάδα πρέπει να κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξασφαλίσει το υγιές μέλλον της αλλά και το μέλλον των νέων πολιτών της.
Τέλος, το παρόν σύστημα δεν παρέχει ούτε επαρκή ενημέρωση στους μαθητές για τις επιλογές τους, και η ενημέρωση η οποία παρέχεται, δεν δίδεται με σωστό και ουσιαστικό τρόπο έτσι ώστε να αποβεί χρήσιμη για τον μαθητή.
Για τους ανωτέρω λόγους προτείνονται οι εξής αλλαγές για την βελτίωση, αν όχι για την πραγματική επιτέλους λειτουργία, του συστήματος εισαγωγής στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση.
ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ
Συγκεκριμένα, προτείνεται η μετατροπή του Γ’ έτους Λυκείου σε ένα προπαρασκευαστικό έτος για την Γ’ βάθμια εκπαίδευση. Για να συμμετέχει κάποιος στο έτος αυτό μπορεί να υπάρχει κάποιος ελάχιστος απαιτούμενος βαθμός της Β’ Λυκείου συνολικά ως έτος, ή ως συμψηφισμός των βαθμών του μαθητή κατά την Β’ και Α’ Λυκείου μαζί.
Κατά τη διάρκεια του προπαρασκευαστικού αυτού έτους (Γ’ Λυκείου) θα υπάρχει σαφής προσπάθεια α) ενημέρωσης των μαθητών για τις επιλογές τους, και β) ενσωμάτωσης των υποψηφίων φοιτητών στις σχολές Γ’ βάθμιας εκπαίδευσης της αρεσκείας τους. Από άποψη ύλης, το προπαρασκευαστικό έτος θα αποτελεί εκπαιδευτική ιδιαιτερότητα και πρωτοτυπία. Συγκεκριμένα, τα μαθήματα κατά την χρονιά αυτή, δεν θα στοχεύουν στην αύξηση του γνωστικού αντικειμένου, αλλά θα διδάσκεται γενικότερα τι σημαίνει το κάθε μάθημα στην σύγχρονη εποχή και πραγματικότητα (θα τίθεται στο χωροχρονικό του πλαίσιο και θα παρουσιάζονται τυχόν νέες μελέτες, ανακαλύψεις, σύγχρονες προκλήσεις και τάσεις), και τι σημαίνει το κάθε μάθημα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά την δεδομένη χρονική στιγμή για τον μαθητή. Απώτερος σκοπός του εν λόγω εγχειρήματος είναι η ανάδειξη των επαγγελματικών πτυχών των διαφόρων μαθημάτων και αντικειμένων, και η ενημέρωση των μαθητών για αυτές.
Η είσοδος στις σχολές θα κρίνεται από την πορεία των μαθητών καθ’ όλη τη διάρκεια του προαπρασκευαστικού έτους (Γ’ Λυκείου), και έτσι όπως αυτή θα εκφράζεται από τις τρεις βαθμολογίες του μαθητή στα τρία εξάμηνα του εν λόγω έτους (δλδ. μέσος όρος έτους). Η τριμηνιαία σταδιακή πορεία είναι σαφώς ένα πιο αξιόπιστο μέτρο αξιολόγησης των μαθητών το οποίο αναδεικνύει την σαφή και συνεχόμενη πορεία τους, εν αντιθέσει με την μία και μοναδική, αφαιρετική εξέταση η οποία επηρεάζεται πολλές φορές από διαφόρου τύπου συγκυρίες και περιστάσεις και μηδενίζει την πραγματική αξία του κάθε φοιτητή. Το σημαντικότερο όμως εδώ είναι ότι όπως και κατά την προηγούμενη περίπτωση εισαγωγής στο προπαρασκευαστικό έτος, θα απαιτείται ένας ελάχιστος βαθμός ώστε να μπορεί ο μαθητής να αποφοιτήσει από την Γ’ Λυκείου και αφού επιτύχει τον βαθμό αυτόν θα μπορεί να εγγραφεί σε οποιαδήποτε σχολή ανώτατης εκπαίδευσης της αρεσκείας τους. Ως επιβράβευση προς τους μαθητές που επιτυγχάνουν υψηλότερες βαθμολογίες αυτό θα μετράει υπέρ τους κατά το πρώτο εξάμηνο της φοίτησής τους στη σχολή που θα επιλέξουν, με την προσαύξηση στο βαθμό αποτελεσμάτων της εξεταστικής τους. Επιπλέον μαθητές που αρίστευσαν κατά το προπαρασκευαστικό έτος της Γ’ Λυκείου θα εγγράφονται στην σχολή της αρεσκείας τους αλλά θα συμμετέχουν κατ’ευθείαν στο δεύτερο ακαδημαϊκό έτος σπουδών (ως δευτεροετείς φοιτητές με υποχρέωση όμως εξέτασης και στα μαθήματα του πρώτου έτους), με αποτέλεσμα να δύνανται να αποφοιτήσουν νωρίτερα από τη σχολή της αρεσκείας τους και να συνεχίσουν την ακαδημαϊκή τους πορεία ή να ακολουθήσουν οιουτοτρόπως τα όνειρά τους το συντομότερο δυνατό.
Η ουσιαστική αλλαγή εδώ είναι η όλη νοοτροπία εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Στην περίπτωση αυτή, δεν μιλάμε για αδίστακτο ανταγωνισμό σε επίπεδο εισαγωγής στις σχολές, αλλά για υγιή ανταγωνισμό κατά τη διάρκεια φοίτησης (και αποφοίτησης) σε αυτές και στην ανεύρεση εργασίας· στους τομείς δηλαδή που υπάρχει νόημα ανταγωνισμού. Στην ουσία, αν αναλογιστεί κανείς τις σύγχρονες απαιτήσεις φαίνεται λίγο αστείο να ζητάμε από τους μαθητές να αριστεύσουν σε τομείς και μαθήματα άσχετα με το αντικείμενο/επάγγελμά τους, και να τους μοιράζουμε πτυχία πανεπιστημίων απαιτώντας μόνο την εισαγωγή τους σε αυτά. Με την υπάρχουσα κατάσταση, εφόσον κάποιος εισαχθεί σε μια σχολή, έχει βεβαιώσει την επικείμενή αποφοίτηση του από αυτή σε κάποιο χρονικό διάστημα, κάτι το οποίο οδηγεί σε απαξίωση και ακαδημαϊκή ανεπάρκεια του όλου συστήματος.Εναλλακτικά, μπορεί ο οποιοσδήποτε φοιτητής να βοηθηθεί από το διεστραμμένο σύστημα φοιτητικών νεολαίων-παρατάξεων-στρατών και να εξασφαλίσει υψηλές βαθμολογίες από κομματικοποιημένους καθηγητές, με το να ψηφίσει απλά το αντίστοιχο κόμμα στις φοιτητικές εκλογές (όπως έχει αναφερθεί ήδη και θα αναλυθεί και σε μετέπειτα άρθρα). Απαιτείται, λοιπόν, αφενός να δίνουμε την ευκαρία στους μαθητές να εισαχθούν στις σχολές τις αρεσκείας τους, αλλά να πασχίσουν για να αποφοιτήσουν από αυτές – μέχρι και να αποβληθούν από αυτές σε περίπτωση α) διαρκούς αποτυχίας τους σε εξετάσεις μαθημάτων κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους, β) διατήρησης χαμηλού γενικού μέσου όρου στις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις και γ) συγκέντρωσης μεγάλου αριθμού απουσιών από την παράδοση μαθημάτων, η συμμετοχή στην οποία φυσικά θα πρέπει να θεωρηθεί επιτέλους υποχρεωτική για όλα τα μαθήματα. Με άλλα λόγια, το σημαντικότερο στοίχημα των νέων είναι και θα πρέπει να είναι η Γ’ βάθμια εκπαίδευση και η ενασχόλησή τους με το μελλοντικό τους επάγγελμα, και όχι οι αδιέξοδες και κυριολεκτικά μονοδιάστατες πανελλήνιες εξετάσεις
Β’ ΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι η σωστή ενημέρωση των μαθητών για τις επιλογές τους. Είναι σαφές ότι είναι υποκριτικό να περιμένει κάποιος από νέους 17 ετών να λάβουν τις βέλτιστες δυνατές αποφάσεις για το μέλλον τους χωρίς καμμία βοήθεια. Γι’αυτό, απαιτείται η βοήθεια και η συνεργασία μαθητών, γονέων, δασκάλων αλλά κυρίως των πρυτανικών αρχών, οι οποίοι θα παρακολουθούν την πορεία του μαθητή κατά το προπαρασκευαστικό έτος, και θα τον συμβουλεύουν καθ’όλη τη διάρκεια επιλογής σχολής φοίτησης. Η συμμετοχή και βοήθεια των πρυτανικών αρχών, στην ουσία δημιουργεί μια de facto σχέση και συνέχεια μεταξύ σχολείου και πανεπιστημίου – κάτι το οποίο είναι σαφώς αναγκαίο αλλά προς το παρόν ανύπαρκτο. Η σχέση αυτή θα βοηθήσει για μια πιο ομαλή μετάβαση από την Β’ βάθμια στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση.
Επιπλέον, οι πρυτανικές αρχές (μέσω συγκρεκριμένων εκπροσώπων) θα πρέπει να διεξάγουν πλήρεις παρουσιάσεις/ενημερώσεις σε σχολεία (και όχι μόνο) για τις σχολές που εκπροσωπούν, για το τί αυτές πραγματεύονται ακαδημαϊκά, και για το ποιες επαγγελματικές επιλογές παρέχουν στους φοιτητές τους. Αξίζει να επισημανθεί σε αυτό το σημείο ότι με το ισχύον σύστημα, μαθητές, γονείς και πολλές φορές και δάσκαλοι, έχουν πλήρη άγνοια για ένα μεγάλο ποσοστό των Ελληνικών πανεπιστημίων και του αντικειμένου τους.
ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ
Ίσως όμως το σημαντικότερο μέτρο το οποίο θα πρέπει να ληφθεί για την εξυγίανση και εξομάλυνση της διαδικασίας εισαγωγής στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση είναι η απαραίτητη αλλαγή νοοτροπίας σε κοινωνικό επίπεδο. Μία αλλαγή νοοτροπίας της Πολιτείας, των εκπαιδευτικών αλλά και των γονέων, για το τι ακριβώς σημαίνει ανώτατη εκπαίδευση για τον μαθητή και τη ζωή του. Συγκεκριμένα, απαιτείται η υπέρβαση λανθασμένων πεποιθήσεων και ιδεών που θεωρούνται δεδομένες όπως ότι «το παν είναι κάποιος να περάσει σε μια σχολή», όποια και αν είναι αυτή, ότι «η φοίτηση δεν χρειάζεται να έχει κάποια σχέση ή αντιστοιχία με την εργασία», ότι «νομικός και γιατρός είναι τα καλύτερα επαγγέλματα» και θα πρέπει να προτιμούνται, κτλ. Επίσης χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε, ότι ούτε το Υπουργείο Παιδείας, ούτε οι πολιτικοί, ούτε η Ελληνική κοινωνία δικαιούται να στερήσει από τα νέα παιδιά το αναφαίρετο δικαίωμα τους στην προσπάθεια να γίνουν αυτοί που ονειρεύονται – και αυτό ακριβώς κάνουν οι πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να επιτρέψουμε σε όλους τους Έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτου ηλικίας, να εισέρχονται στις σχολές της αρεσκείας τους, και εκεί, σε ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον, να προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τα ονειρά τους. Είτε επιτύχουν και αποφοιτήσουν από μια σχολή, είτε αποτύχουν και αποβληθούν από αυτήν, τους οφείλουμε το δικαίωμά τους στην προσπάθεια. Απατείται τελικά να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, ότι δεν υπάρχουν ούτε «καλύτερα» επαγγέλματα, ούτε κάποιο ουσιώδης νόημα στον παιδικού τύπου ανταγωνισμό των πανελληνίων εξετάσεων αλλά ούτε ημίμετρα στην παιδεία μας. Αυτό που υπάρχει είναι μια βαθειά ανάγκη για να παρέχουμε στα παιδιά μας την παιδεία που θα τους βοηθήσει να αναδείξουν τον καλύτερό τους εαυτό, την παιδεία που θα τους εμπνεύσει, την παιδεία που θα τους αναδείξει σε δημιουργικούς ανθρώπους και ενεργούς πολίτες της Ελλάδας, την παιδεία που πραγματικά θέλουν, την καλύτερη δυνατή παιδεία.
Συμμετέχετε στο φόρουμ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΙΔΕΩΝ
Οι απόψεις σου είναι αντικοινωνικές: «να βολέψουμε τα καημένα τα παιδιά εκεί που θέλουν, αν αποτύχουν τα πετάμε στα σκουπίδια». Καθαρός ατομικισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κοινωνία έχει συγκεκριμένες ανάγκες από κάθε επάγγελμα και η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να τηρεί αυστηρά τις αναλογίες γιατρών, δικηγόρων, δασκάλων, αστυνομικών, ΔΥ, κτλ ανά 10.000 κατοίκους. Άρα θα πρέπει να επιλεγούν ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ, γιατί υπάρχει τεράστια διαφορά αυτού που ΘΕΛΩ με αυτό που ΜΠΟΡΩ.
Αφού επιλεγούν οι ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ, την ευθύνη για την αποτυχία τους την έχουν αποκλειστικά οι καθηγητές.
Δεν είναι δυνατών να σου δίνουν μαθητές που ο πιο αδύναμος έχει το 85% της μέγιστη βαθμολογίας και να κόβεις τους μισούς.
Εισάγουμε και ιδιωτικά πανεπιστήμια για αυτούς που «ΘΕΛΟΥΝ», αλλά και γιατί έχω δει τους ιδιωτικούς καθηγητές να «σκίζονται» για να καταλάβεις αυτό που διδάσκουν λόγο αξιολόγησης των μαθητών, ενώ έχω δει τους δημόσιους να κάνουν ότι θέλουν και να μην τους νοιάζει η απόδοση των φοιτητών «γιατί είναι χαζά».
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΜΟΝΟ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ.
Σε καμία περίπτωση να μην θεωρηθώ υποστηρικτής του υπάρχοντος συστήματος το οποίο και εγώ θεωρώ ότι πρέπει να αλλάξει , αλλά έχω να κάνω κάποιες επισημάνσεις :
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Στα μειονεκτήματα του υπάρχοντος συστήματος αναφέρεται το άγχος μίας εξέτασης στο τέλος τη Γ’ Λυκείου και τα έξοδα φροντιστηρίων κλπ. Για να εισαχθείς όμως στο προπαρασκευαστικό έτος του νέου συστήματος πάλι χρειάζεται κάποιο βαθμολογικό κριτήριο στη Β’ Λυκείου ή και στην Α’ ακόμη. Να θεωρήσουμε ότι οι μαθητές για να πετύχουν αυτά τα κριτήρια δεν θα αγχώνονται ή δεν θα πηγαίνουν φροντιστήριο για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους ;
Το άγχος λοιπόν ή τα φροντιστήρια δεν θα πρέπει να αναφέρεται σαν μειονέκτημα αφού θα περιέχεται σε οποιαδήποτε διαδικασία επιλογής υποψηφίων …
Τα ίδια βέβαια ισχύουν και για το προπαρασκευαστικό έτος παρόλο που θα έχει 3 βαθμολογίες από τα αντίστοιχα τρίμηνα ή εξάμηνα .
2. Η αξιολόγηση των μαθητών στην Α’ ή Β’ τάξη θα είναι γραπτές , προφορικές μεικτές σε πανελλήνιο ή σε τοπικό-σχολικό επίπεδο ; είναι κάτι που δεν αναφέρθηκε και είναι ουσιαστικού ενδιαφέροντος. Θυμίζω ότι μέχρι την μεταρρύθμιση Αρσένη οι αριστεύσαντες προέρχονταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία από δημόσια εκπαίδευση ενώ μετά που έγιναν ανά σχολικές μονάδες είδαμε ραγδαία αύξηση των ποσοστών των ιδιωτικών …
3. >>Η ουσιαστική αλλαγή εδώ είναι η όλη νοοτροπία εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Στην περίπτωση αυτή, δεν μιλάμε για αδίστακτο ανταγωνισμό σε επίπεδο εισαγωγής στις σχολέςαλλά για υγιή ανταγωνισμό κατά τη διάρκεια φοίτησης…<<
Εφόσον οι θέσεις των σχολών είναι περιορισμένες πάντα θα μιλάμε για υγιή αδίστακτο ανταγωνισμό.
4. >>Και σε αυτό το σημείο, βέβαια, η χώρα μας απογοητεύει τους νέους Έλληνες πολίτες και τους αναγκάζει να σπουδάσουν για τέσσερα χρόνια κάτι που ποτέ δεν ήθελαν, κάτι που δεν τους εκφράζει, και που δεν πιστεύουν ότι μπορεί να τους αναδείξει ως δημιουργικούς ανθρώπους.<<
Διαφωνώ κανένας δεν σε αναγκάζει να σπουδάσεις οτιδήποτε είτε σε εκφράζει είτε όχι.
>>Οι νέοι, δημιουργικοί και αποφασισμένοι Έλληνες πολίτες χρειάζονται ένα και μοναδικό πτυχίο, αυτό της ειλικρινής τους αρεσκείας, και μία και μόνο δουλειά, αυτή που τους εκφράζει ως ανθρώπους και τους καθιστά παραγωγικά και δημιουργικά μέλη της Ελληνικής και γενικότερα της Ανθρώπινης κοινωνίας των πολιτών<<
Διαφωνώ ως προς την αρέσκεια γιατί θα πρέπει να συνοδεύεται και από την ικανότητα κλπ
Θα ηθελα να προσθεσω οτι το προπαρασκευαστικο Γ ετος Λυκειου θα πρεπει να παραγει ευτυχισμενους και κατασταλαγμενους υποψηφιους πανεπιστημιων και οχι σερναμενα και απαγοητευμενα κουρελια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να γινει αυτο πρεπει βασει διεθνων στανταρνς ,που υπαρχουν για ολους τους τομεις, τα παιδια να δινουν αλεπαλληλα τεστ σε αυτα μεχρι να εμφανιστει η πραγματικη τους κλιση πρωταρχικη και εναλλακτικη για το που θα ειναι ικανα και ευτυχισμενα να αποδωσουν καλυτερα.Διοτι οι περισσοτεροι ωθουνται απο τους γονεις τους που συνηθως ειναι ανεγκεφαλοι στο θεμα "ευτυχισμενο Παιδι" και θελουν την δικη τους κοινωνικη θεση να επεκτεινουν χρησιμοποιωντας το θυμα-παιδι τους.Πρεπει με τα τεστ αυτα να αποσπαται το παιδι απο τα πακετα που του φορτωσαν οι γονεις του και να εξεταζεται ατομικα.Και εφ οσον ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ διαπιστωθει τι θελει και τι μπορει ενα παιδι τοτε αμεσα να ωθειται στο καταλληλο υποτμημα εντατικης προετοιμασιας της Γ Λυκειου για το τελικο τεστ που θα ειναι πανελληνιο και συγγεκριμμενης διαρκειας.Το τεστ αυτο θα εχει σχεση με τις κλησεις και ικανοτητες ενος παιδιου και οχι με τα μαθηματα που διδαχθηκε.Αυτα θα λαμβανονται υποψιν μονο σαν επικουρικη καταταξη βασει βαθμολογιων ,δηλαδη μονο σαν καποια μορια.Αναλογα τι τομεα επιθυμει το παιδι θα ειναι και τα τεστ που θα κανει οπως και το τελικο τεστ.
Δημοκρατία είναι παιδεία και όχι ο σημερινός αόριστα λεγόμενος πολιτισμός .
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Δημοκρατία είναι και ιστορία τιμημένη αδιάκοπα από τους άγνωστους κάθε μορφής άγνωστους στρατιώτες του ελληνικού γίγνεσθαι.
Το πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος έχει γελοιοποιηθεί έως καταντήσει η ασθενέστερη αν και ουσιωδέστατη έννοια εύχαρης ζωής και μέτρου ευημερίας.
Στην σημερινή διεθνή ανεξέλεγκτη τοκογλυφία ραγδαίες κοινωνικές και έως αντισυνταγματικές εξελίξεις μεταβάλουν τον άνθρωπο από καταναλωτικά δουλοπρεπἠ σε εθελόδουλο και εμφανώς τελικά λόγω απαιδευσιάς δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σύγχρονο δούλο.
Αποτελεσματική πειθώ Δημοκρατίας έχουμε ανάγκη κύρια αξιών και αρετών που να μπορούν να υπηρετηθούν άθλους με θαρραλέες και μόνο για ανεκτίμητης αξίας ιδέες που χειμάζουν..
Συγνώμη για την αργκό αλλά η χώρα μας έχει γεμίσει κάθε μορφής νταβατζήδων με ενέχυρο ίσως τα πάντα όχι μόνο γη κα ύδωρ. Η ιστορία των αρετών ( αξία που δεν ακούσθηκε αν δεν κάνω και μακάρι να κάνω λάθος να συνυπολογίζεται εδώ και χρόνια πουθενά ) διψά για ώριμες και ωραίες στις σύγχρονες ώρες πράξεις γιατί δεν είναι ούτε ήταν ποτέ με κανένα – κανένα τρόπο λόγια κενά.
Όσο για τα διψασμένα για γνώση σχολεία που ετοιμάζουν ακαδημαϊκούς πολίτες οι συγγραφείς των βιβλίων όχι τυχαία εδώ και χρόνια αφαίρεσαν την λέξη αρετή.
Όλοι οι δανειστές μας από τους παππούδες τους Βολτέρο κλπ όπως έχουν γράψει διδάχθηκαν να κάνουν πράξη αρετές από τους Έλληνες και όχι από το ΔΝΤ κλπ, σημερινά κέντρα αποφάσεων που υπηρετούν άλλη ιεράρχηση αξιών.
Αριστόβουλος
Σωστό Σέργιε, διότι εστιάζεσαι στην αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, κατανέμοντας τις κλίσεις και τα ταλέντα. Δυστυχώς, το μεγάλο λάθος ξεκινάει από την επιλογή σπουδών σε σχέση με τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Το να επιλέγει κανείς μια σπουδή με κριτήριο πού είναι ευκολότερο να περάσει ή ποιός κλάδος έχει την μεγαλύτερη ζήτηση, είναι μια πραγματικότητα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα αποδώσει, αν δεν έχει τη συναίνεση του εαυτού του-ότι αυτό του ταιριάζει πραγματικά και είναι αρκετά σίγουρος ότι θα το αντέξει για πολύ χρόνο. Ελίνα
ΑπάντησηΔιαγραφή