30/6/16

Πώς οι Άγγλοι φαρμάκωσαν τους Γερμανούς

ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Οι Άγγλοι, με το BREXIT, κατάφεραν ισχυρότατο, μάλλον θανάσιμο, πλήγμα στη γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη οδηγώντας την ίδια την ΕΕ είτε σε διάλυση είτε σε εκ βάθρων αναδιάρθρωση. Με αγωνία οι πιο υποψιασμένοι από τους 27 αναρωτιούνται αν η Ιταλία του Ρέντσι θα είναι μαζί τους όταν αρχίσουν να πέφτουν τα φθινοπωρινά φύλλα.
  Η εξαγγελθείσα προ εικοσαετίας «Νέα Ευρώπη» (κατά τον πατέρα Μπους), η φιλοαμερικανική Ανατολική Ευρώπη, προορίζεται (από τις ΗΠΑ) αν όχι να αναλάβει τα ηνία πάντως να εξισορροπήσει την επιρροή του γαλλογερμανικού άξονα. Αυτή την αμερικανική στρατηγική αντιλαλούν στα δυτικοευρωπαϊκά πολιτικά σαλόνια οι δηλώσεις της Πολωνίδας πρωθυπουργού Μπεάτα Σίντλο ότι η παντοκρατορία των Γαλλο-Γερμανών τέλειωσε.

Το κεντρικό πολιτικό ζήτημα πίσω από το BREXIT είναι η στάση της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία του Πούτιν. Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι για τη μάχη κατά της Ρωσίας, οι Ανατολικοευρωπαίοι με επικεφαλής την Πολωνία είναι πολύ πιο έγκυροι και αποφασιστικοί από ότι το  εξαρτώμενο από το ρωσικό πετρέλαιο Βερολίνο ή το  μαλθακό Παρίσι. Οι κυβερνήσεις (και οι λαοί) της Ανατολικής Ευρώπης  τυφλωμένοι, δίκαια ή άδικα, από αρρωστημένο πάθος εναντίον της Ρωσίας, αδιαφορούν για το ότι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή πυρός, ενδεχομένως πυρηνικού, σε περίπτωση σύγκρουσης. Ο καθένας όπως στρώσει.
Ας προσέξουμε την αλληλουχία: Οι ΗΠΑ μίλησαν πριν από είκοσι χρόνια για μια Νέα Ευρώπη, την Ανατολική, σε αντιπαράθεση με την παλιά, Δυτική Ευρώπη. Την ίδια  γραμμή υπηρετούσαν από τότε οι Βρετανοί (ασχέτως κομμάτων) υποστηρίζοντας τη διεύρυνση της ΕΕ με ένταξη των ανατολικών χωρών και όχι την εμβάθυνση των σχέσεων των μελών της από τη Δυτική Ευρώπη. Οι Βρετανοί εκμεταλλεύτηκαν την ακόρεστη δίψα των Γερμανών για επέκταση προς Ανατολάς και τώρα τους πετσοκόβουν.
Στο ΒΡΕΧΙΤ, λοιπόν, ώθησαν μεν οι κακές έως άθλιες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες αλλά αυτές από μόνες τους δεν έχουν φέρει πλειοψηφικά νικηφόρα αποτελέσματα πουθενά στην Ευρώπη. Πχ στην Ισπανία η Δεξιά με τον Ραχόϊ κράτησε ανέπαφες τις δυνάμεις της, ανεξάρτητα από τους λόγους που οι Ποδέμος καθηλώθηκαν. (Παρένθεση: Την αριστερά θα όφειλε να απασχολήσει γιατί, παρά τα λεγόμενα, σε καθεστώτα με μακρόχρονη σκληρή δικτατορία (πχ Χιλή, Ισπανία)η διάδοχος κοινοβουλευτική Δεξιά πάει μια χαρά ενώ η διάλυση της ΕΣΣΔ θανάτωσε τα αριστερά κόμματα).
 Στην ΕΕ βιάζονται να κλείσουν την πληγή για να μη διαλυθούν αλλά ο Κάμερον παίζει καθυστέρηση στριφογυρίζοντας το μαχαίρι στην πληγή. Η ΕΕ αποδυναμώνεται είτε με διάσπαση/διάλυση/ανασύνθεση εκ βάθρων είτε με αναδιάρθρωση σε μικρότερες, πιο συνεκτικές αλλά και πιο αδύναμες συνομαδώσεις των ευρωπαϊκών χωρών, ελεγχόμενες από τις ΗΠΑ. Η τρίτη λύση, να υποταχθεί πλήρως η Γερμανία (αυτονόητα και η Γαλλία του Ολάντ) στους αμερικανικούς σχεδιασμούς, ιδίως ως προς τη Ρωσία, είναι ανεδαφική. Οι ΗΠΑ δεν θα εμπιστευτούν έτσι κι αλλιώς το Βερολίνο.
Στη Βρετανία την πλειοψηφία εξασφάλισε Υψηλή παρέμβαση, συντονισμένη με τη λαϊκή βούληση. Έτσι ώστε, συμβολικά και πρακτικά το BREXIT εντάσσεται στην αντιγερμανική παράδοση της Βρετανίας όπως εκφράστηκε ηγετικά από το Παλάτι ήδη από τον Β΄ Μεγάλο Πόλεμο. Δεν πρόκειται για πληκτικό μάθημα Ιστορίας αλλά για δρώντα συμφέροντα όπου οι ναυτικές Δυνάμεις (Βρετανοί, Αμερικάνοι αλλά και Έλληνες…) συντάσσονται παγίως εναντίον των χερσαίων Δυνάμεων, υπό τη Γερμανία,-έτσι ώστε ο «φασίστας Μεταξάς» να ταχθεί με τους ιδεολογικά αντίπαλους Άγγλους, επιβεβαιώνοντας και αυτός ότι η ιδεολογία υποτάσσεται στα γεωπολιτικά συμφέροντα και όχι το αντίθετο. Η σχέση, αν υφίσταται, της πάλης των τάξεων με την εξωτερική πολιτική, χρειάζεται μελέτη…
Η ομαδοποίηση των ευρωπαϊκών χωρών ήταν, μεταπολεμικά, αναγκαία για να μπορούν, ηττημένοι και νικητές, άπαντες ρημαγμένοι, να διεκδικήσουν  κάποιο, συμπληρωματικό, ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις. Όταν η κατάρρευση της ΕΣΣΔ έκανε αναπόφευκτη τη γερμανική ενοποίηση, η ΕΕ είχε επί πλέον στόχο να αποτρέψει τον γερμανικό έλεγχο στην Ήπειρο, απαντώντας στο ερώτημα: ευρωπαϊκή Γερμανία ή Γερμανική Ευρώπη. Έγινε το δεύτερο και η ιστορική αλαζονεία της Γερμανίας φέρνει την τρίτη αποτυχία του Βερολίνου να κυριαρχήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι ο τελευταίος μεγάλος πολιτικός της Γερμανίας ήταν ο Μπίσμαρκ, τέλη του 19ου αιώνα.
Το δημοψήφισμα είναι αμετάκλητο δηλώνει ο Κάμερον, ο ηττηθείς αλλά «ο -χωρίς- να –βιάζεται- να –παραιτηθεί» πρωθυπουργός, ο υποτίθεται μπάτλερ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, καρφώνει γερά το καρφί στο φέρετρο του Βερολίνου. Καλή η Παγκοσμιοποίηση αλλά αυτός την πατρίδα του, τη Βρετανική Αυτοκρατορία υπηρετεί, ακόμα και ως σκιά του εαυτού της. Και όσο καθυστερεί να θέσει προς συζήτηση το θέμα στους 27 τόσο αυτοί κάθονται στ’ αναμμένα κάρβουνα, με τον Ολάντ να καίγονται να μπατζάκια του από την επερχόμενη Λεπέν. Η Μέρκελ, με το μαχαίρι χωμένο στην πλάτη, ευγενεστάτη.
Η Γερμανία δεν μπορεί να γίνει Μεγάλη Δύναμη και να ασκήσει εξωτερική πολιτική πλανητικής εμβέλειας χωρίς Ένοπλες Δυνάμεις και χωρίς πηγές Ενέργειας. Τις ελάχιστες γερμανικές ΕΔ τις ελέγχουν οι ΗΠΑ μέσω ΝΑΤΟ και χωρίς την άδειά τους δεν μπορεί να υπάρξει πρόσβαση του Βερολίνου σε πηγές Ενέργειας πχ της Μ. Ανατολής.  Η Γερμανία εφηύρε ως λύση την οικονομική συντριβή και την πολιτική υποδούλωση της Ελλάδας (και της Κύπρου) με στόχο τα ανεκμετάλλευτα ενεργειακά αποθέματα (Αιγαίο- Κρήτη κλπ). Σιγά που θα τους τα αφήσουν οι Αμερικάνοι.
Η άλλη λύση, ανατροπή συμμαχιών και  συνεταιρισμός Βερολίνου-Μόσχας, θα οδηγούσε ακαριαία σε παγκόσμιο πόλεμο με πρωτοβουλία των ΗΠΑ. Ορισμένοι αναρωτιούνται αν ένας τέτοιος συνεταιρισμός θα ήταν το πρόσχημα ή η σφραγίδα σε μια ειλημμένη απόφαση καταστροφής.

5 σχόλια:

  1. Σαββα στα περιςςοτερα συμφωνώ απόλυτα .Το μονο σημειο που Εξ αρχής ειμαι επιφυλακτικός ,ειναι το κατα πόσον θα γίνει τελικά το περιβόητο BREXIT .Εδω παίζεται πολυ μεγάλη παρτίδα απο τους Αγγλοαμερικανούς και σίγουρα αποβλέπουν στην παρεμπόδιση της γερμανορωσσικης συνεργασίας.Εδω ο σουλτάνος παει να τα βρει και ηδη αρχισανε τα...νταούλια..να σκάνε .Τυχαιο??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άλλο ένα εξαιρετικό άρθρο άπό το infognomon. Επική ανάλυση από τον αρθρογράφο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν πιστεύω ότι ο Κάμερον είναι πρόθυμος να διαλύσει το 'Ηνωμένο βασίλειο' για χάρη κάποιων Αμερικανικών σχεδίων. Επί τέλους , υπάρχουν και λογικοί άνθρωποι στην Βρετανία, αν και αδυνατώ να καταλάβω/αποδεχθώ την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ βασιλική παρέμβαση, που δεν διεψεύσθη, όσο ξέρω. Το συμφέρον της Ελλάδος είναι με τη Γερμανία και την Ενωση, και τολμώ να πώ, το παγκόσμιο συφέρον είναι με την στερέωση της ΕΕ.Ολη η αναταραχή της αραβικής ανοίξεως, η εισβολή στην Μ Ανατολή, και η διάλυση των αραβικών κρατών, ποιόν ωφελεί; Οχι τους γείτονες, που υφίστανται μιαν απίστευτη εισβολή εκατομμυρίων προσφύγων, που δοκιμάζουν την αντοχή όλου του πολιτισμού μας ως Ευρωπαίων, ούτε των Ρώσσων, ούτε των Κινέζων, ούτε των τρίτων δυνάμεων. Ούτε των ΗΠΑ, σε μακράν ανάλυση, γιατί η μονοκρατορία των ολίγων τραπεζιτών δεν είναι ευημερία των ΗΠΑ. Εδώ χρειάζεται ηγεσία, και έμπνευση. Οσο για τον μεγάλο ασθενή , την Τουρκία, καλύτερα να αποδεχθή μιαν ομοσπονδιακή λύση, που θα δυναμώσει την ηγεσία της, αφού θα ελευθερώσει τους λαούς της από την μεγάλη καταπίεση. Και το Ισραήλ θα μπορεί να διαπραγματευθή την αποδοχή της υπάρξεώς του, παραχωρώντας ολίγα από τα δόλια κέρδη του, κυρίως εδαφικα, στα θύματα του πολέμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όσο πιό παράδοξες, ανεδαφικές και αντιφατικές είναι οι θέσεις και τα συμπεράσματα μιάς ανάλυσης,τόσο πιό βαθυστόχαστη παρουσιάζεται η ανάλυση αυτή. Εδώ ο έγκριτος παλαιός και έμπειρος αναλυτής φιλοδοξεί να πείσει εαυτόν και ημάς ότι η απομάκρυνση τής Βρετανίας από την Ε.Ε. παρ' όλες τις πολλές αρνητικές για το Η.Β. παρενέργειες αποτελεί "καρφί στο φέρετρο τού Βερολίνου" και πισώπλατη μαχαριά στην Μέρκελ.
    Βέβαια κάπου αγγίζει ο σοβαρός αναλυτής τα όρια τής φαιδρότητας, όταν από την μιά ψέγει την Γερμανία για ιστορική αλαζονεία, ενώ από την άλλη χαίρεται να φαντασιώνεται την Βρετανική Αυτοκρατορία,η οποία έστω και ως σκιά τούς εαυτού της είναι ακόμα σε θέση (ανθρωπιστική και σεμνή πάντα) να πετσοκόβει (sic!)τούς κακούς, οι οποίοι πάλι την πατήσανε. Και ενώ πολύ πιθανόν αν εφαρμοσθεί το μπρέξιτ, η Σκωτία και η Βόρεια Ιρλανδία αποχαιρετούν το Ηνωμένο Βασίλειο αφηνοντας το να συρρικνωθεί σε Αγγλο-Ουαλέζικο λείψανο, ενώ σαφέστατα διαφαίνεται επαναδραστηριοποίηση τού ΓαλλοΓερμανικού Άξονα και δημιουργικός επαναπροβληματισμός για την Ευρωπαϊκή προοπτική, ο φερόμενος ως γαλλοσπουδασμένος (επί χούντας, στο Παρίσι, στην Vincennes)αναλυτής βλέπει την Αγγλία να κατατροπώνει παρά ταύτα Γαλλία και Γερμανία.
    Δηλαδή ενώ η ίδια η Αγγλία είναι τίγκα δηλητηριασμένη, μέχρι τα μπούνια, δίνει στην Ευρώπη και ειδικοτερα στην Γερμανία μια δαγκωνιά, ελπίζοντας έτσι να φαρμακώσει την Γερμανία και να βλάψει και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
    So it is, if so you think Mr.Apostolopoulos,όπως λέμε και στα γαλλικά.

    Υ.Γ. Στις παρενέργειες τού Brexit μπορεί να καταγραφεί και η άκρως πιθανή υπβάθμιση τής Αγγλίας στον Οργανισμό τού υπό έναρξη Unified Patent Court (U.P.C.),τού οποίου μία από τίς τρείς ειδικευμένες έδρες επρόκειτο να είναι στο Λονδίνο (οι άλλες δύο στο Παρίσι και στο Μόναχο), ενώ τώρα κατ' αρχήν αποκλείεται η λειτουργία έδρας του U.P.C. εκτός εδάφους τής E.E.. Στις παρενέργειες αυτές νομίζω ότι, κατά παράδοξη ιδιαιτερότητα, μάλλον δεν θα είναι η αποδυνάμωση τής λίρας (στερλίνας), για την οποία η εμπερία τής ψυχρολουσίας τον Σεπτέμβρη τού 1992 λειτούργησε ως πάθημα που έινε μάθημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το αρθρο κανει μια αναλυση οσο μπορει να γινει αναλυση μεσω ενος τετοιου αρθρου και επιχειρει να προβλεψει οχι ενδεχομενα αλλα ενα συγκεκριμενο σεναριο. Ειναι διαφορετικο να προσπαθεις να προετοιμαστεις για διαφορετικα ενδεχομενα και αλλο να λες οτι αν γινει αυτο θα γινει μετα εκεινο. Εγω την δευτερη περιπτωση την απορριπτω ολοκληρωτικα. Θα ηταν μιο δημιουργικο να τεθει το ερωτημα πως απο εδω και περα θα διαχειριστει τοσο η ΕΕ οσο και το ΗΒ τις επιπτωσεις του Μπρεξιτ. ο Ολαντ φαινεται να εχει προβλημα πλεον οσον αφορα την δικη του πολιτικη επιβιωση γιατι ισως οι Γαλλοι να παρασυρθουν απο τους Βρετανους και να πανε μαζικα προς την Λεπεν, ειδικα αν παιξει η τελευταια το μεταναστευτικο χαρτι επιτυχως γιατι στη Γαλλια τα πραγματα ειναι μακραν χειροτερα απο ο,τι στην Βρετανια. Τωρα το ποσο και αν θα αλλαξει η Ευρωπη μενει να το δουμε το μονο σιγουρο φαινεται να ειναι μπροστα μια περιοδος αβεβαιοτητας που νομιζω ομως οτι ολοι θα επιδιωξουν να ομαλοποιηθει. Στην Βρετανια αλλωστε οι ηγετες του Μπρεξιτ εντελως ανεξηγητα παραιτηθηκαν εγω πιστευω για διαφορους λογους και κυριως οικονομικους....ενω ο Καμερον παραμενει, επισης φαινεται να εξαφανιζεται και ο Κορμπιν. Το ΗΒ σιγοουρα θα εχει θεμα με τους εθνικιστες της Σκωτιας που θελουν να μεινουν Ευρωπη, ισως και με τους βορειοιρλανδους. Οσον αφορα τις επιχειρησεις στο ΗΒ σιγουρα θα υπαρξουν αλλαγες εφοσον προχωρησει το μπρεξιτ. Αλλα ακριβεις προβλεψεις ειναι αδυνατο να κανει καποιος, μονον να αναπτυξει ενδεχομενα σεναρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.