Αν υπάρχει κάτι διασκεδαστικό σ’ αυτή την ιστορία του Brexit είναι η αμηχανία του Φάρατζ και ο πανικός στα μάτια του Μπόρις Τζόνσον. Γιατί είναι λαϊκιστές, αλλά λαϊκιστές μεγάλης χώρας, δεν τους παίρνει να κάνουν το Όχι την επόμενη μέρα Ναι, ντρέπονται. Και ξέρουν ότι τώρα το πανηγύρι τελείωσε, έρχεται ο λογαριασμός. Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα όφελος στην αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρώπη. Το ξέρει η Αγγλία, το ξέρει η Ευρώπη, το ξέρει όλος ο κόσμος. Εδώ και μισό αιώνα τα ευρωπαϊκά κράτη προσπαθούν να δημιουργήσουν την ενωμένη ήπειρο. Σήμερα πια, στον καιρό της παγκοσμιοποίησης, κάθε ευρωπαϊκή χώρα μόνη της, ακόμα και η ισχυρότερη, είναι τριτεύουσα, ασήμαντη δύναμη.
Λαϊκιστές, αδίστακτοι πολιτικοί, για να κερδίσουν την εξουσία, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη διαμαρτυρία, κατασκευάζουν αποδιοπομπαίους τράγους, υπόσχονται εύκολες λύσεις. Και οδηγούν τις χώρες τους στην καταστροφή. Δεν είμαστε Λατινική Αμερική, δεν ξέρουμε τα καταστροφικά αποτελέσματα του κυβερνώντος λαϊκισμού. Οι χώρες της Ευρώπης έχουν περάσει δεκαετίες ήρεμης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με λαϊκισμό ελεγχόμενο, εντός ορίων. Έχουμε ξεχάσει τους κινδύνους, έχουμε ξεχάσει τα απλά μαθήματα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Οι δικοί μας φλογεροί «αγανακτισμένοι» της πλατείας, μετά από 2 δεκαετίες πλαστικής ευδαιμονίας, δεν ήξεραν καν ότι οι «αμεσοδημοκρατικές» σαχλαμάρες δεν είναι περισσότερη δημοκρατία αλλά λιγότερη. Ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, με ελέγχους και ισορροπίες, με διάκριση εξουσιών, με ανεξάρτητες αρχές, με κανόνες και δικλείδες ασφαλείας, είναι η δημοκρατία του σύγχρονου πολύπλοκου κόσμου μας και όχι η «αδιαμεσολάβητη» του αυταρχισμού, του λαϊκισμού, των δικτατοριών του 20ού αιώνα στο όνομα πάντα του «λαού».
Στο σύγχρονο μεταμοντέρνο κόσμο, οι παλιοί εφιάλτες μοιάζουν να ξαναγεννιούνται με νέα δύναμη. Στην υπερευαίσθητη «κοινότητα του συναισθήματος» των social media, ο λαϊκισμός είναι ισχυρότερος από τα επιχειρήματα. Στις σύγχρονες κοινωνίες του ναρκισσισμού και της θυματοποίησης, οι δημαγωγοί εύκολα υποδεικνύουν φταίχτες και εχθρούς για να χειραγωγήσουν το πλήθος και να κρύψουν τη δίψα τους για εξουσία. Στο φασματικό κόσμο της εικονικής πραγματικότητας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι οι πράξεις μας έχουν κόστος, ότι οι επιλογές μας δεν είναι ανώδυνες, ότι δεν μπορείς απλώς να πατήσεις το restart και να συνεχίσεις.
Τα δημοψηφίσματα είναι ιδανικά μέσα γι’ αυτή την παραπλάνηση. Συνηθισμένοι στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όπου ψηφίζουμε τους εκπροσώπους μας να αποφασίζουν εκ μέρους μας, πιστεύουμε ότι στα δημοψηφίσματα ψηφίζουμε όχι για να φέρουμε άμεσα αποτελέσματα αλλά για να πούμε τι αισθανόμαστε. Να εκφράσουμε διαμαρτυρία, θυμό, δυσφορία. Κι έτσι απαντάμε σε ερωτήσεις λειψές, χωρίς όλα τα δεδομένα. Τι θα πεις, ας πούμε, στην ερώτηση «συμφωνείς με κατώτατο μισθό 586 ευρώ;» Ναι, τι ωραίος που είναι, δεν χρειάζομαι άλλα λεφτά γιατί δεν φέρνουν την ευτυχία; Όχι, φυσικά θα απαντήσεις, τι να προλάβεις να καλύψεις με 5 κατοστάρικα; Ωραία, λοιπόν, είσαι άνεργος. Αν σου έλεγαν όμως, μόνο αυτός ο μισθός υπάρχει αυτή τη στιγμή, τον θες ή όχι; Η απάντησή σου θα ήταν διαφορετική.
Απαντάμε στην ερώτηση αν είμαστε ευχαριστημένοι, αντί να επιλέγουμε. Στο δημοψήφισμα-παρωδία του 2015, η ερώτηση ήταν τόσο παραπειστική που θα έπρεπε να αρνηθούμε και τη συμμετοχή ακόμα. Τι να απαντήσεις στο «Preliminary debt sustainability analysis»; Ποια θα ήταν όμως η έκβαση του δημοψηφίσματος, αν ήξερες τη συνέχεια; Αν ήξερες δηλαδή ότι η πραγματική ερώτηση ήταν:
«Θες μια συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση ή θέλεις μια συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση με κλειστές τις τράπεζες, κάπιταλ κοντρόλ, 26.000 λουκέτα, 1,4% ύφεση και διαλυμένο το τραπεζικό σύστημα;»
Ή, ακόμα χειρότερα, με έξοδο από την ΕΕ, με επιστροφή στη δραχμή και υποτίμηση του εισοδήματός σου κατά 80%; Η στερλίνα έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 1985, έγραφαν οι εφημερίδες τις πρώτες μέρες του Brexit. Χιλιάδες εταιρείες ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το Λονδίνο, πιθανό νέο οικονομικό κέντρο στη θέση του Σίτυ η Φρανκφούρτη. Οι Εγγγλέζοι αρχίζουν να κάνουν το λογαριασμό. Ο λαϊκισμός οδηγεί πάντα στην ήττα, στη διάλυση της χώρας. Σκοτία και Ιρλανδία προετοιμάζουν δημοψήφισμα απόσχισης. Αν επέμενα στο όχι, έλεγε πέρυσι ο πρωθυπουργός του Όχι για να αντιμετωπίσει τους συντρόφους του που επέμεναν, θα ήταν η ανατίναξη της χώρας. Αυτή τη φορά, είχε δίκιο.
«Αυτή η Ευρώπη έφερε το Brexit» γράφουν οι εφημερίδες του αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού. «Ο δολοφόνος της Κοξ αντιπροσωπεύει τον εφιάλτη που η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιούργησε» λέει η υπουργός της κυβέρνησης του λαϊκισμού. Που φέτος δεν είναι υπέρ του Όχι, αφού πέρυσι που ήταν με το όχι το έκανε «ναι» και φέτος δεν πρόλαβε να το κάνει «ίσως» αλλά δεν το είπε σε όλους του κόμματος που είναι ακόμα υπέρ του όχι, ούτε σε όλους της κυβέρνησης που είναι σύμμαχοι του Φάρατζ. Φταίει η Ευρώπη δηλαδή, λένε, για τους εχθρούς της, φταίει το θύμα για το δολοφόνο του. Πολλές φορές μπερδευόμαστε. Νομίζουμε ότι όποιος φωνάζει πιο πολύ για τα δεινά μας, είναι πιο κοντά μας. Όμως τους πολιτικούς δεν τους εκλέγουμε, δεν τους πληρώνουμε για να θρηνούν τα δεινά του κόσμου. Υπάρχουν οι επαγγελματίες μοιρολογίστρες γι’ αυτό, οι δημοσιογράφοι. Τους πολιτικούς τους κρίνουμε για τις λύσεις που προτείνουν. Και ω, τι έκπληξη: Αυτοί που φωνάζουν δυνατά, οι «φίλοι του λαού», αποδεικνύονται με τις χειρότερες πολιτικές για το λαό τους. Αυτοί που βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση, που διαλύουν το κράτος.
Για την Ευρώπη μπορούν να μιλάνε οι ευρωπαϊκές και δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις. Όχι οι εχθροί της, όχι οι θαυμαστές του Πούτιν, όχι ο αυταρχικός λαϊκισμός. Μπορούμε να πούμε πολλά για την Ευρώπη, για τα προβλήματα, για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει. Όχι όμως με αυτούς που την απειλούν. Όχι με αυτούς που απειλούν την ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική δημοκρατία των δικαιωμάτων, του κοινωνικού κράτους, της ελευθερίας.
Αυτές οι περιβόητες «πανίσχυρες ελίτ» πώς χάνουν τόσο εύκολα; Μήπως αλλού κρύβονται; Ο λαϊκισμός είναι εχθρός της ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα ή την Αγγλία. Είναι η πιο αντιδραστική πολιτική, είναι η πολιτική των πιο βολεμένων ελίτ που φοβούνται τον ανοιχτό, δημοκρατικό, αλληλοεπηρεαζόμενο κόσμο. Η γενιά Erasmus της Αγγλίας αυτό το ξέρει πολύ καλά, οι νέοι της Ελλάδας μάλλον πρέπει να αναρωτηθούν για μερικά πράγματα που θεωρούν βέβαια.
με εντολη Σαμαρα το αρθρο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεχίζουμε τις βρισιές και τις προσβολές;
ΔιαγραφήΔεν ξέρω τι σας έχουν κάνει, αλλά εμένα όταν μου έγραφαν ότι θα κάψουν στα κάρβουνα τα παιδιά μου και θα μου σφάξουν το λαιμό, το είχα πάρει περισσότερο ψύχραιμα.
ΔιαγραφήΗ πικρή αλήθεια είναι ότι μας λέτε συνεχώς ότι είναι θαυμάσια η ΕΕ. Γνωρίζετε ότι την ΕΕ την έφτιαξαν τα αποφυλακισμένα στελέχη της IGFarben, της πραγματικής μεγαλύτερης εταιρείας του πλανήτη που κρυφίως ακόμα και σήμερα, μέσα από τα παρακλάδια της, συνεχίζει να αποτελεί το μεγαλύτερο αφεντικό των διεθνών αγορών καθώς ελεγχει τεράστιο μέρος του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος; Η Ελισάβετ παίζει κόντρα στην παγκόσμια κυριαρχία που έφερε και τη δική μας πατρίδα πολύ κοντά στον θάνατο.
Αυτά που για δεκατίες σας δίδαξαν περι των αιτιών της Μικρασιατικής Καταστροφής και των δήθεν παντοκρατόρων Εβραίων είναι μικρό μέρος της αλήθειας. Η μεγάλη αλήθεια είναι πίσω από αυτούς που παραδοσιακά έχουν για δούλο τους τον Εβραϊσμό και τον εξαπατούν συνεχώς απλά διότι είναι εξυπνότεροι και ικανότεροι από αυτόν.
Τα στελέχη της αιγκεφαρμπεν πήραν φακέλους στα χερια τους οι οποίοι είχαν φτιαχτεί κατα τη διάρκεια του πολέμου στην Μαδρίτη από τους ανώτατους Γερμανούς στρατηγιστές, και οι οποίοι πήραν την έγκριση από Αμερικανούς στρατιωτικούς στους οποίους υπάχθηκαν οι Γερμανοί. Στην ουσία ακριβώς δεν υπάχθηκαν, διότι ακόμα και σήμερα οι κεντρικοί σύμβουλοι και στρατηγιστές των ΗΠΑ είναι Made in Germany.
Τέλος πάντων, και οι Γερμανοί έχουν το δίκιο τους, αλλά η ΕΕ έχει φέρει την παρακμή και το γονάτισμα στα περισσότερα μέλη της τα οποία λεηλατεί το πανέξυπνο Γερμανικό κεφάλαιο, συχνά παρέα και με Ισραηλινούς και άλλους στους οποίους δίνει πολύ καλές μίζες.
Mην αναφέρετε Σαμαράδες και εντολές, δείτε την πραγματικότητα ως έχει, ο Γεωργελές-που είναι το χρηματιστήριο; Ωέω;- και ο κάθε Γεωργελές, λένε εσκεμμένως ανοησίες, μόλις βγει η Ιταλία από το ευρώ θα περάσουν σε άλλο level εσκεμμένης ανοησίας. Μέχρι τώρα μετράμε ως σκάρτους τρεις λαούς, τους Έλληνες, τους Γάλλους και τους Άγγλους, έπονται και άλλοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την Ευρώπη μπορούν να μιλάνε οι ευρωπαϊκές και δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις. Όχι οι εχθροί της, όχι οι θαυμαστές του Πούτιν, όχι ο αυταρχικός λαϊκισμός. Μπορούμε να πούμε πολλά για την Ευρώπη, για τα προβλήματα, για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει. Όχι όμως με αυτούς που την απειλούν. Όχι με αυτούς που απειλούν την ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική δημοκρατία των δικαιωμάτων, του κοινωνικού κράτους, της ελευθερίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου ειναι το κοινωνικο κρατος;η ελευθερια;θα μας τρελλανει ο Γεωργελες;Σαββα,θεωρω οτι αδικεις την ιστοσελιδα σου,αναρτωντας αρθρα αυτου του τυπου και του athens voice.ΑΛηθεια,τι θελει να μας πει για τον Πουτν;τι προβλημα εχει ο δημοκρατης Γεωργελες;Οποτε λοιπον δεν χρειαζεται ν αποφασιζουν οι λαοι για τις τυχες τους,μονο ο Γεωργελες ο Πρετεντερης και οι δικοι τους.Θα τριζουν τα κοκκαλα του Περικλη η και αυτος δεν ηταν δημοκρατης;
Χρήστο
Διαγραφήη ανάρτηση δεν σημαίνει και ενστερνισμό.
Κανείς δεν έχασε διαβάζοντας ένα άρθρο.
Δηλαδή αν βάζουμε μόνο άρθρα της μια πλευράς, όπως του Λυγερού, θα είμαστε καλύτεροι;
Όχι Χρήστο, η πολυφωνία είναι το μοναδικό εμβόλιο στη σήψη.
Διάβασε και μην αποδέχεσαι αυτά που λέει.
Διάβασε όμως.
Για να μπηκα εδω,σημαινει οτι διαβασα.Καταλαβαινω τι θες να πεις,απλα οταν βλεπω AV,ειμαι καπως προκατειλημενος.Παντως αυτα που λεει αυτος ο τυπος,για να λεμε την αληθεια,τα λεει ολος ο mainstream τυπος.Μπαινω στην ιστοσελιδα αυτη γιατι θελω και την αλλη αποψη,νομιζω ολοι γι αυτο μπαινουν ολοι...
ΔιαγραφήΑκριβως οταν αναρτα αρθρα απο τετοια εντυπα/site νοιωθω οτι προσβαλλομαι . Οταν απο ενα αρθρο τιμιο και επιστημονικο οπως του Σταυρου Καλ. μου αναρτα αρθρα τετοιων αρθρογραφων που ειναι ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΙ, προσβαλλομαι.
ΔιαγραφήΠεριμένουμε με αγωνία την κατάρρευση του Ηνωμένων Βασίλειου.Διαλυεται το Βασίλειο ,πανε και τα αγγλικά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα στειλουμε και χαρτι υγειας,Βενεζουελα θα γινει....
ΔιαγραφήΟσο για την μεγαλη ηπειρο,δεν βλεπω να γινεται αναφορα στο ΤΤΙP.Επισης,αυτη μεγαλη ηπειρος,πρεπει να εχει μεσα και την Ρωσια,αλλα αυτο απ οτι καταλαβαινω δεν αρεσει στον Γεωργελε και τους αλλους...
«Αυτή η Ευρώπη έφερε το Brexit». Ακριβώς. Η μόνη σωστή φράση στο κείμενο, έστω κι αν γράφτηκε για να συνεχίσει αλλιώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα.
ΔιαγραφήΓνωρίστε τον “ρατσιστή” Nigele Farage σε “ρατσιστικές” του ομιλίες που αναφέρεται και στην Ελλάδα και στο ευρώ
ΑπάντησηΔιαγραφήNigel Farage destroys Barroso's State of the Union, https://www.youtube.com/watch?v=Vms_vd_yWgY&feature=player_embedded
Farage: Η βούληση των λαών θα ανατρέψει την αντιδημοκρατική ΕΕ, https://www.youtube.com/watch?v=bnFCS1lHyeE
Who are you Mr President? Nigel Farage asks Van Rompuy, https://www.youtube.com/watch?v=dranqFntNgo
Nigel Farage vs. Angela Merkel, https://www.youtube.com/watch?v=T2rGseYGaPM
Nigel Farage; Angela Merkel in Private is more miserable than she looks in Public,
Nigel Farage; Angela Merkel in Private is more miserable than she looks in Public, https://www.youtube.com/watch?v=-5gxdqb40dA (αναφέρεται αναλυτικά στην Ελλάδα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μίσος για του Άγγλους βλέπω. Γελάει όμως καλά όποιος γελάει τελευταίος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δολοφονική απόπειρα με τις ρόδες του βόλβο ενάντια στον Φάρατζ απέτυχε.
Πιθανό να αποτύχει και η απόπειρα δολοφονίας της Αγγλίας.
Η Βασίλισσα Ελισάβετ γνωρίζει πολύ καλά τι έκανε, και η Ευρώπη της χρωστάει πολλά.
Κανείς δεν θέλει το θάνατο της Ευρώπης, όμως κανείς δεν θέλει και το θάνατο των λαών της Ευρώπης. Η βασίλισσα έπραξε πολύ σωστά με το να στηρίξει την ύπαρξη του δικού της λαού.
Σωστος
ΔιαγραφήΔυστυχώς το άρθρο απέχει της πραγματικότητας και χρησιμοποιεί βαριές εκφράσεις για τους ευρωσκεπτικιστές. Οι Άγγλοι έχουν κάνει πέντε χιλιάδες σενάρια και ασκήσεις επί χάρτου και σε πλήρη συνεννόηση με τις ΗΠΑ και με άλλους συμμάχους. Ποτέ δεν ενεργούν χωρίς σχέδιο και χωρίς στόχους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι βέβαιο οτι κανεις απο εμας δν ειναι σε θεςη να αποτιμήσει το κοςτος των δυο πλευρών και πολυ περιςςοτερο να κανει Την αποτίμηση του ποιος κερδίζει και ποιος θα χασει απο την όλη υπόθεση.Το πιθανότερο ομως και οι δυο σε καποιες πλευρές.Απο πολιτικη ομως πλευρα στην οποια μπορουμε να εχουμε αποψη σίγουρα αποτελει μια ήττα του γερμανογαλλικου άξονα ακομη και αν με διαφορα προσχηματα η έξοδος δεν θα πραγματοποιηθεί ( ΚΑΤ εμε οπως ειπα ειναι το πιθανότερο).Μεγαλη σημάςια εχει ο ρόλος της υπερδύναμης που θα φανεί στην πορεία., οχι φυςικα στις τηλεοραςεις Αλλα απο μικρά και αόρατα γεγονότα.Μπορουμε ομως να υποθέσουμε οτι δεν θα αποδυναμώσει τον πιστότερο και ισχυρότερο ευρωπαϊκό του σύμμαχο.Καλο ειναι να παρακολουθήσουμε και τις αντιδρασεις της πολωνιας μια και στη ανήκει στον α,ερικανικα άξονα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντως εκείνο που σε κάθε περιπτωςη εχει σημαςια να τονιστεί ως προέχον ειναι η ύπαρξη η αντίθετα η ανυπαρξία φωτισμένων ηγεσιών που θα μπορέσουν να δώσουν βηματισμό ανάπτυξης ( η αντίθετα εκφύλισης) της αγγλικής οικονομίας.
Τελος ο αρθογράφος καλο ειναι να λάβει υπόψιντου ως προς την θανατική ποινή που εξέδωσε , οτι η Αγγλία με την ευρύτερη βρετανική Κοινοπολιτεία των 43 τόσων χωρων σε ολο το κόσμο αποτελει και απο οικονομικής άποψης ενα μέγεθος που δεν μπαίνει σε τοσο ρηχό κόσκινο οπως αυτο που χρησιμοποιεί...
Ευτυχώς που ο Γεωρλελές σερβίρεται τακτικά και έχουμε και την διασκέδαση μας, ειδικά τώρα με τις ζέστες.
ΑπάντησηΔιαγραφή