29/8/18

Η Στρατηγική Τύφλωση που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή

γράφει ο Διονύσιος Τσιριγώτης
Τα ξημερώματα της 26ης Αυγούστου του 1922 (νέο ημερολόγιο) ξεκίνησε η επίθεση των κεμαλικών στρατιωτικών δυνάμεων, έναντι της ελληνικής στρατιάς Μικράς Ασίας, συνωθώντας στην άμεση κατάρρευση του ελληνικού μετώπου, στην άτακτη οπισθοχώρηση των ελληνικών δυνάμεων και στις συμπαρομαρτούσες τραγικές απολήξεις για τον Ελληνισμό της περιοχής. Η νικηφόρα αντεπίθεση του Μουσταφά Κεμάλ, αποδίδεται στην επίτευξη του τακτικού αιφνιδιασμού της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας, αξιοποιώντας κατά το μέγιστο δυνατό βαθμό, τη διαμορφωθείσα τοπική υπεροχή στρατιωτικής ισχύος στο νότιο τμήμα του ελληνικού μετώπου, στην προεξέχουσα του Αφιόν Καραχισάρ.
Ο αντικειμενικός στρατιωτικός στόχος συνίστατο στην καταστροφή του κέντρου βάρους του αντιπάλου –της ελληνικής στρατιάς Μικράς Ασίας– μέσω μιας αποφασιστικής μάχης. Όπως ο ίδιος ο Κεμάλ αναφέρει: «Ἡ Διοίκησις τοῦ μετώπου ἀπεφάσισεν ὅθεν νὰ προβῇ εἰς τὰς τελευταίας προετοιμασίας, διὰ νὰ γίνῃ ἡ ἐπίθεσις εἰς τὸν τομέα τῆς Ιης Στρατιᾶς μεταξὺ Ἀκὰρ καὶ Ἀχοὺρ Ντάγ. Σκοπὸς τῆς ἐπιθέσεως θὰ εἶναι νὰ νικηθῇ ὁ ἐχθρὸς εἰς μεγάλην μάχην ἐκ παρατάξεως καὶ νὰ ἐκριφθῇ πρὸς βορρᾶν». Ποιοι είναι,όμως, οι παράγοντες που συνέτειναν στην κατάλυση της ελληνικής στρατηγικής στη Μικρά Ασία;
Έχοντας καταδείξει σε προηγούμενη ανάλυσή μας, την εφικτότητα του πολιτικοστρατιωτικού εγχειρήματος στη Μικρά Ασία, στις γραμμές που ακολουθούν, θα επικεντρωθούμε στη διερεύνηση των αιτίων που οδήγησαν στην ολική αποδιάρθρωση της ελληνικής υψηλής στρατηγικής-πολιτικής των μετανοεμβριανών κυβερνήσεων.
Σπεύδοντας να προδηλώσουμε το συμπέρασμά μας, οφείλουμε να συνομολογήσουμε ότι τα γενεσιουργά αίτια της Μικρασιατικής Καταστροφής εντοπίζονται στην στρατηγική ανεπάρκεια των μετανοεμβριανών ελληνικών κυβερνήσεων να διαμορφώσουν-εφαρμόσουν μια συγκροτημένη πρόταση πολιτικής, συναρμοσμένη με τις επιταγές του εσωτερικού και διεθνούς περιβάλλοντος.
Αναλυτικότερα, τα σημεία τρωτότητας της ελληνικής υψηλής στρατηγικής εντοπίζονται στην προορατική αδυναμία της μετανοεμβριανής κυβέρνησης να διαγνώσει τις άμεσες εξωτερικές απειλές. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στη διακοίνωση των δυνάμεων της Αντάντ (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία) τον Δεκέμβριο του 1920 για επιβολή διπλωματικού-οικονομικού αποκλεισμού της Ελλάδας, στην περίπτωση επανενθρόνισης του βασιλιά Κωνσταντίνου.
Γεγονός που επαληθεύτηκε μετά το συντριπτικό ποσοστό (98%) υπέρ της επανόδου του βασιλιά Κωνσταντίνου στο δημοψήφισμα της 5ης Δεκεμβρίου 1920, οδηγώντας στην αναστροφή των στρατηγικών προσανατολισμών των δυνάμεων της Αντάντ. Μέσω της σύναψης μιας σειράς διμερών συνθηκών με την κεμαλική κυβέρνηση (ιταλοκεμαλική τον Ιούλιο 1921 και γαλλοκεμαλική  τον Οκτώβριος 1921), σε συνέχεια της προηγηθείσας ρωσοκεμαλικής συνθήκης (Συνθήκη Alexandropol, Νοέμβριος 1920).
Η αμετροέπεια των αντιβενιζελικών
Εξίσου προβληματική κρίνεται και η αμετροέπεια της μετανοεμβριανής κυβέρνησης, κατά τη διαδικασία προσδιορισμού του αντικειμενικού πολιτικού στόχου της ελληνικής υψηλής στρατηγικής, σε συνάρτηση με τους διατιθέμενους συντελεστές ισχύος. Αν και θα μπορούσε κανείς να επικρίνει τον Βενιζέλο, αναφορικά με τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες της Αθήνας για την ανάληψη του πολιτικοστρατιωτικού εγχειρήματος στην Ιωνία, καθίσταται αναμφίλεκτα απαγορευτική, ακόμα και η απλή σκέψη της συνέχειας της ελληνικής στρατιωτικής εμπλοκής στη Μικρά Ασία, υπό συνθήκες οικονομικής απίσχνασης.
Για να γίνει κατανοητή η τάξη μεγέθους των εξόδων της εκστρατείας, αρκεί να αναφέρουμε ότι το συνολικό ποσό για την κάλυψη των δαπανών από το Μάιο του 1919 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1920 ανέρχονταν σε 1.018.012.000 γαλλικά φράγκα, ενώ οι συμμαχικές πιστώσεις που είχε διασφαλίσει ο Βενιζέλος για το 1918, ανέρχονταν στα 850.000.000 γαλλικά φράγκα, χωρίς ωστόσο να είναι άμεσα ρευστοποιήσιμες, όπως και οι νέες πιστώσεις που έλαβε από Αγγλία-Γαλλία ύψους 100.000.000 γαλλικών φράγκων για το 1919.
Το καίριο ζήτημα στο περιβάλλον αυτό συνέχεται με την απόφαση των μετανοεμβριανών κυβερνήσεων για συνέχιση και εντατικοποίηση του πολιτικοστρατιωτικού εγχειρήματος στη Μικρά Ασία. Υπό την απουσία εναλλακτικών στρατηγικών επιλογών, συνωθούνται στην επιλογή μιας κοντόθωρης επιθετικής στρατιωτικής στρατηγικής, με αντικειμενικό στόχο την καταστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων του Κεμάλ.
Ο πόλεμος δεν είναι αυτοσκοπός
Η πολιτική αυτή πράξη αποτελεί το τρίτο κατά σειρά σημείο τρωτότητας της ελληνικής υψηλής στρατηγικής, στο βαθμό που δεν συνεκτιμήθηκαν οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες για τη συνέχιση της εκστρατείας. Όπως ορθά ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε επισημάνει, ο πόλεμος δεν ήταν αυτοσκοπός, αλλά μέσο για τη δημιουργία ενός περιφερειακού, περιβάλλοντος ασφαλείας για τους ελληνικούς πληθυσμούς της Ιωνίας και συνεπαγόμενα για την πραγμάτωση του αέναου πολιτικού στόχου της εθνικής-εδαφικής ολοκλήρωσης, δηλαδή της Μεγάλης Ιδέας.
Χαρακτηριστικά, σε επιστολή του προς τον στρατηγό Δαγκλή, (21.7.1921), ανέφερε: «Ἡ ἄρνησις τῆς Κυβερνήσεως νὰ δεχθῇ καὶ κατ’ ἀρχὴν κἂν τὴν μεσολάβησιν τῶν Δυνάμεων ἀποτελεῖ τὸ τελευταῖον κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἔγκλημα τῶν Κυβερνητῶν αὐτῶν. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γίνεται λόγος περὶ συνεχίσεως τῆς ἐθνικῆς ἡμῶν πολιτικῆς ὑπὸ τῆς παρούσης Κυβερνήσεως, ὅταν διὰ τῆς ἐπανόδου τοῦ Κωνσταντίνου καὶ τῆς συνεπείᾳ ταύτης διαρρήξεως τῆς συμμαχίας μὲ τὰς Μεγάλας Δυνάμεις ἀνετράπη ἡ βάσις τῆς πολιτικῆς ἐκείνης;».
Ειδικότερα, η αδυναμία επίτευξης μιας αποφασιστικής νίκης, λόγω των διαφορετικών στρατιωτικών στρατηγικών (άμεση προσέγγιση για τον ελληνικό τακτικό στρατό με στόχο τη διεξαγωγή μιας αποφασιστικής μάχης, έμμεση προσέγγιση με στρατηγική ανταρτοπόλεμου για τις άτακτες κεμαλικές δυνάμεις τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 1921) θα οδηγήσει σε μια παρατεταμένη στρατιωτική επιχείρηση προς τα ενδότερα της Μικράς Ασίας για την επίτευξη του αντικειμενικού στρατιωτικού στόχου, δηλαδή την καταστροφή των κεμαλικών στρατιωτικών δυνάμεων.
Ξεπερνώντας τα όρια
Το γεγονός ότι η στρατηγική του Κεμάλ αποσκοπούσε στην εξουθένωση των ελληνικών δυνάμεων, παρασύροντας τις, στη μικρασιατική ενδοχώρα, μακριά από τις γραμμές ανεφοδιασμού-επικοινωνιών τους και ενεργώντας υπό ακραίες επιχειρησιακές συνθήκες, επιβεβαιώνεται από το αποτέλεσμα των επιθετικών επιχειρήσεων πέρα από τον Σαγγάριο και τη διάβαση της Αλμυράς Ερήμου (Αύγουστος 1921).
Ήταν η διακοπή της ελληνικής επίθεσης, μετά τις εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ιούλιου (1921) για την καταστροφή των κεμαλικών δυνάμεων και την κατάληψη του Αφιόν Καραχισάρ, Κιουτάχειας και Εσκή Σεχίρ που θα επιβεβαιώσει την αξιωματική παραδοχή του Πρώσου στρατιωτικού και θεωρητικού του πολέμου, Καρλ Βον Κλαούζεβιτς για τη συνέχεια της επιθετικής δράσης, έως ότου επιτευχθεί η ολοκληρωτική καταστροφή των εχθρικών δυνάμεων.
Σε αντίθετη περίπτωση, ο αμυνόμενος θα αγοράσει χρόνο για την ανασύνταξη των δυνάμεων του, όπως ακριβώς συνέβη με τις στρατιωτικές δυνάμεις του Κεμάλ. Αντίστροφα, η ελληνική στρατιά Μικράς Ασίας υπερέβη τα όρια της επιθετικής της δράσης κατά το πέρας των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ιουνίου-Ιουλίου 1921, χωρίς ωστόσο να επιτύχει τον αντικειμενικό στρατιωτικό της στόχο, την καταστροφή των κεμαλικών δυνάμεων.
Οι έγκαιρες προειδοποιήσεις του Έλληνα αρχιστράτηγου Αναστάσιου Παπούλα και του Ελευθέριου Βενιζέλου για συνθηκολόγηση και στρατιωτική απεμπλοκή από την Μικρά Ασία δεν συνυπολογίσθηκαν από την ελληνική πολιτική ηγεσία, γεγονός που αποδείχθηκε καθοριστικό για την έκβαση του αποτελέσματος. Ο αντιστράτηγος Παπούλας, διαγιγνώσκοντας την υπέρβαση του κορυφαίου σημείου της ελληνικής επίθεσης, θα υποστηρίξει, ως βέλτιστη λύση στο αδιέξοδο που περιάγονταν η ελληνική στρατιωτική στρατηγική, τη σύναψη ανακωχής, κατοχυρώνοντας όσον το δυνατόν ευρύτερα εδαφικά τετελεσμένα.
«[…] υποβάλλω εντύπωσίν μου ότι ο αγών τείνει προσλάβη ως εξ ισοπάλου αντιμετώπων δυνάμεων χαρακτήρα αγώνος χαρακωμάτων […] Ούτος έσεται επ’ ωφέλεια εχθρού διαρκώς συμπληρούντος ελλείψεις του και οχύρωσιν εδάφους […] Παράτασιν επιχειρήσεων θεωρώ επικίνδυνον […] Στρατός απέδωκε ότι ηδύνατο […] Επίτευξις ταχείας ανακωχής κατόπιν μέχρι σήμερον επιτυχιών θα ήτο αρίστη λύσις και από ηθικής απόψεως και συμφέροντος Στρατεύματος».
Η απονομιμοποίηση της κυβέρνησης
Τελευταία και εξίσου σημαίνουσα παράμετρος που θα πρέπει να αποτιμηθεί είναι η εσωτερική και εξωτερική απονομιμοποίηση της πολιτικής των μετανοεμβριανών κυβερνήσεων. Από τη μια πλευρά η απόφαση για συνέχιση και εντατικοποίηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία δεν ενέχει καθολική αποδοχή από το σύνολο της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας.
Εκτός του ευμεγέθους αριθμού των φυγόστρατων και των λιποτακτών, που άγγιζε τις 90.000, μία ομάδα Ελλήνων ανώτατων αξιωματικών υπεισέρχεται σε προπαρασκευαστικές ζυμώσεις/διεργασίες για την εκδήλωση πραξικοπήματος με στόχο την ανατροπή της ελληνικής κυβέρνησης και την εκθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου.
Από την άλλη πλευρά με δεδομένη την μεταστροφή της εξωτερικής πολιτικής των δυνάμεων της Αντάντ, ευθύς με την επανενθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου, ήταν θέμα χρόνου η ολική αναθεώρηση των όρων της συνθήκης των Σεβρών. Στη διάσκεψη του Λονδίνου τον Μάρτιο του 1921 οι δυνάμεις της Αντάντ κατέληξαν σε σχέδιο απόφασης για την τροποποίηση των όρων της συνθήκης.
Εν ολίγοις, η τραγική κατάληξη της μικρασιατικής εκστρατείας δύναται να αποδοθεί στην ανασύνταξη των δυνάμεων του παλαιοκομματισμού/κομματοκρατίας που υπονόμευσαν εσωτερικά το πρόταγμα της εθνικής ολοκλήρωσης, με αποτέλεσμα η ανορθολογική πολιτική απόφαση για συνέχιση της εκστρατείας, υπό την απουσία εξωτερικών διπλωματικών-οικονομικών συντελεστών ισχύος να οδηγήσει στην στρατηγική υπερεπέκταση της ελληνικής στρατηγικής στην Μικρά Ασία και στην εκρίζωση των ελληνικών πληθυσμών της Ιωνίας.
ΠΗΓΗ:https://slpress.gr/idees/i-stratigiki-tyflosi-poy-odigise-sti-mikrasiatiki-katastrofi/

23 σχόλια:

  1. Θα μείνω στην 1η πρόταση.
    "...Τα ξημερώματα της 26ης Αυγούστου του 1922 (νέο ημερολόγιο)..."
    13 Αυγούστου ξεκίνησε η επίθεση και τουλάχιστον αυτός εδώ ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι ΣΑΝ 26 Αυγούστου ΕΝΝΟΕΙ με το νέο ημερολόγιο. Οπότε αφαιρώντας 13 μέρες έχουμε την ημερομηνία του παλιού.
    Και του παλιού ημερολογίου οι ημερομηνίες είναι οι σωστές γιατί όταν διαβάζουμε βιβλία-ημερολόγια-μαχών απο στρατιώτες που κατέγραφαν τις μάχες και την πορεία της εκστρατείας χρησιμοποιούν τις πραγματικές ημερομηνίες[του παλιού].

    Το λέω γιατί διαβάζοντας βιβλία, έγγραφα αλλά και διάφορα άρθρα για την Μικρασιατική Εκστρατεία ΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ να βάζω τα γεγονότα σε μια χρονολογική σειρά.
    Δεν μπορεί δηλαδή ένα γεγονός που χρονικά έγινε πριν από ένα άλλο επειδή ο ένας συγγραφέας χρησιμοποιεί το ΝΕΟ ημερολόγιο και ένας άλλος το ΠΑΛΙΟ να δημιουργούνται ιστορικά παράδοξα.

    Ένα παράδειγμα για να γίνω πιο κατανοητός: Υπάρχουν συγγραφείς, αρθρογράφοι στο διαδίκτυο που θεωρούν ότι είναι σωστή η ημερομηνία 15-Μαίου-1919 όταν ο Ελληνικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη.[με το νέο ημερολόγιο]
    Και διαβάζουμε κάπου αλλού ότι στις 9-Μαίου-1919 ο στρατός μπήκε στην Μαινεμένη και στις 12-Μαίου-1919 μπήκε στη Μαγνησιά.[με το παλιό]
    Δηλαδή πρώτα απελευθερώσαμε την Μαινεμένη και μετά τη Σμύρνη...

    Υπάρχει κάπου ένα ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ της Μικρασιατικής Εκστρατείας και των γεγονότων της όπου όλες του οι ημερομηνίες να είναι ολόσωστες[να είναι δηλαδή με το παλιό] ή έστω να είναι και με το παλιό και με το νέο[διπλές ημερομηνίες];

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ότι να'ναι..... Δεν κατάφερα να διαβάσω ούτε το μισό άρθρο καθώς άμεσα έγινε αντιληπτό το επίπεδο. (...<>). Κατά τη γνώμη μου το Ευαγγέλιο για να κατανοήσει κάποιος τα της εποχής εκείνης είναι το βιβλίο Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ εκδ. Κυρομάνου που πρακτικά αποτελεί ένα debate μέσω αρθρογραφίας μεταξύ Βενιζέλου-Μεταξά.Ούτε σχόλια, ούτε ατεκμηρίωτες γνώμες ψευτο-'ιστορικών' και περίεργων/αυθαίρετων, καλή ώρα, ΄άναλυτών΄. Διαβάζεις το συγκεκριμένο βιβλίο και μόνος σου καταλήγεις σε ασφαλή συμπεράσματα χωρίς πλύσεις εγκεφάλου και 'παρατρεχάμενους' της Ιστορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προς @ΙΩΝ ΠΡΩΤΟΠΑΙΔΟΥ
      Όπως δεν διάβασες το άρθρο, έτσι δεν διάβασες και το σχόλιο μου. Δεν το διάβασες.
      Εγώ ζήτησα ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ.
      Όπως ακριβώς εννοώ το χρονολόγιο και το προσδιορίζω στο σχόλιο μου.
      Το βιβλίο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ» δεν έχει χρονολόγιο και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση απάντηση στο ερώτημα μου.

      Θες και μια κρίση μου για το βιβλίο αυτό; Ακου την λοιπόν:
      Καμία απολύτως σχέση ο Μεταξάς της περιόδου 1915-1922 με τον Μεταξά του έπους του 1940.

      Ενώ είχαμε την 1η φάση διωγμού-γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολικής Ελλάδος(Ανατ.θράκη, Μικρά Ασία, Πόντος) και μιλάω για την περίοδο 1914-1918 όπου τουλάχιστον 300.000 Έλληνες κατέφευγαν στην ελεύθερη Ελλάδα κυνηγημένοι και πάνω απο 150.000-200.000 τουλάχιστον δολοφονούνταν στα ΑΜΕΛΕ ΤΑΜΠΟΥΡΟΥ ή μέσα στα σπίτια τους απο συμμορίες τούρκων[τα γράφει το βιβλίο του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Μαύρη βίβλος διωγμών και μαρτυρίων του εν Τουρκία Ελληνισμού (1914-1918) Οικουμενικόν Πατριαρχείο»] δεν τα βγάζω ξέρεις απο το μυαλό μου...και το βιβλίο πλέον κυκλοφορεί ΕΛΕΥΘΕΡΟ στο διαδίκτυο.

      Ο Βενιζέλος ΕΛΕΓΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ-> να στείλουμε στρατό για να προστατεύσουμε τον Ελληνισμό της Ανατολής και να επιβλέψουμε την επιστροφή των εκδιωχθέντων, κάτι που έγινε.
      Να τους προστατέψουμε και ΝΑΙ, να εντάξουμε στον ελληνικό κορμό έστω για αρχή Ιωνία και Ανατ.θράκη.
      Να τους προστατέψουμε γιατί ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΜΕ θα τους σφάξουν όλους[2.700.000 Έλληνες] όπως έκαναν με 1.500.000 Αρμενίους και 900.000 Ασσύριους Χριστιανούς.
      Τα νέα για τις γενοκτονίες Αρμενίων και Ασσυρίων τα γνώριζαν πλέον και σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη απο τις μαρτυρίες/ντοκουμέντα των επιζησάντων προσφύγων.

      Τι έλεγε τότε ο Μεταξάς μέσα στην ανωριμότητα του, μέσα στη δειλία του, μέσα στην ασχετοσύνη του; ότι δεν μπορούμε να πάμε, ότι δεν είμαστε έτοιμοι, ότι η Γερμανία θα κερδίσει στο τέλος τον Α.Π.Π. και άλλα τέτοια χαζά.
      Οι συχαμένοι Γερμανοί ήταν τότε σύμμαχοι και φιλαράκια με τους Τούρκους θυμίζω.

      Καμία όμως απολύτως σχέση ΑΥΤΟΣ ο Μεταξάς με τον ώριμο Μεταξά του έπους του 1940 αλλά και της περιόδου 1936-1940 συνολικά.
      Τον 2ο Μεταξά τον εκτιμώ παρα πολύ.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Ηρέμησε αγαπητέ asepites, κανείς δεν ασχολείται σοβαρά με σένα και με αυτά που λες. Το σχόλιο μου αναφερόταν στο κυρίως άρθρο και όχι στην δική σου κρίση παροξυσμού.

      Διαγραφή
  3. Η επιτομή της ανικανότητας ή προσοδίας στην Εξέχουσα του Αφιόν Καραχισάρ είναι η αναμνηστική φωτογραφία από τους τρεις αιχμαλωτισθέντες στρατηγούς του μικρασιατικού μετώπου και συγκεκριμένα του Νικολάου Πλαστήρα που απετυχε να ελέγξει και να εκκαθαρισει τις μεραρχιες και τα συντάγματά κάτωθεν του από την κομμουνιστική προπαγάνδα και να προβεί σε ανάπτυξη προκεχωρημένων φυλακίων. Η πέμπτη πρωινή της 13-26/8/22 ήρθε εξ απήνης για το στράτευμα. Φυλακισθείς του εφέρθησαν οι τούρκοι άψογα, ελθών δε στην Ελλάδα ουδέποτε εκλήθη σε απολογία. Μάλιστα επί Βενιζελου διωρίσθη νομάρχης. Ποτέ δεν εδωσε εξηγηση για το πώς απέτυχε να κρατήσει το Α ΣΣ στην θεση αμύνης του..
    Τιμή και δόξα στους στρατιώτες και τους αξιωματικούς που είναι διεσπαρμένοι στα Άγια Χώματα της Μ.Ασίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι ο Νικολαος Πλαστήρας αλλα ο Νικόλαος Τρικούπης

      Διαγραφή
    2. Ναι ρε παιδιά. Μπερδεύτηκα. Εκλαιγαν και τα παιδιά, διάβαζα και κατι για τον Πλαστηρα κτλ...

      Διαγραφή
  4. Πιο πάνω εννοείς προφανώς τον Τρικούπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Pns_Exe
    Ο Νικόλαος Πλαστήρας ήταν αυτός που "...που απετυχε να ελέγξει και να εκκαθαρισει τις μεραρχιες" ; ; ;
    Ο Νικόλαος Πλαστήρας ήταν αυτός που "...Φυλακισθείς του εφέρθησαν οι τούρκοι άψογα..." ; ; ;

    Έχεις μπερδέψει τον Νικόλαο Πλαστήρα(μαύρο καβαλάρη) με τον Νικόλαο Τρικούπη...Εννοείται καλοπροαίρετα σε διορθώνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τον Τρικουπη εννοώ. Εκεινη την ωρα διαβαζα και κατι για τον Πλαστηρα. Τον Τρικουπη εννοώ. Συγγνώμη

      Διαγραφή
  6. Κλασσικός βενιζελικός ιστορικός. Επιχειρείται άλλη μιά φορά ο βιασμός της ιστορίας
    Σχετικά με τους """συμμάχους μας""
    1. Ήδη ο Εντουρ Ντριώ έχει αποκαλύψει από τα απόρηττα τηλεγραφήματα του γαλλικού ΥΠΕΞ ότι η απόφαση για αλλαγή πολιτικής έναντι της Ελλάδος ώστε να μην δοθούν όσα είχαν υποσχεθεί για την είσοδό της στον ΑΠΠ, ήταν ειλημμένη από το 1917, και μάλιστα με τον λόγο που επικαλέσθηκαν το 1920, δηλαδή τον βασιλέα Κωνσταντίνο Β'.
    2. Οι κατεστραμμένες οικονομίες της Γαλλίας- Ιταλίας, είχαν απόλυτη ανάγκη τα δις που εξασφάλισε ο κεμάλ από τον Λένιν. Ετσι, με την πρόφαση της αλλαγής κυβέρνησης, άνοιξαν οι αποθήκες υλικού Ιταλών και Γάλλων στις περιοχές Κιλικίας και Συρίας-Λιβάνου, και ο Κεμάλ βρέθηκε με οπλισμό που ήταν ότι πιό σύγχρονο διέθεταν οι τότε στρατοί της Ευρώπης. Μάλιστα επ[ειδή ήταν ανίκανοι να χειριστούν τα του ΠΒ, """νοικιάσαν"" και γάλλους χειριστές.
    Η αδυναμία να ελέγξουν το βόρειο μέτωπο παρά τις προσπάθειες που κατέβαλλαν οι βενιζελικοί, ήταν ένας λόγος πολύ σοβαρός για να πάρει ουδέτερη στάση η Αγγλία, καθώς δεν επιθυμούσε τα Στενά να είναι μη ελεγχόμενα από μία χώρα την οποία μπορούν με τον ένα ή άλλο τρόπο να ελέγξουν. Εδώ, το Σουέζ που το 1967 είχε Ισραηλινούς από τη μία και Αιγύπτιους από την άλλη, το 1973 """επιτράπει"" να ξεκαθαρίσει η κατάσταση (μόνο Αιγύπτιοι) αρκεί να πέράσει η Αίγυπτος στη σφαίρα του αγγλοσαξωνικού μπλόκ.

    Οι Ελληνικές Δυνάμεις
    1. Από την πρώτη στιγμή κατέστη αναπόφευκτη η διεύρυνση της ζώνης της Εντολής , καθώς ήταν ο μόνος τρόπος προστασίας της Σμύρνης. Ξεκίνησε από 3 χιλ περίμετρο και κατέληξε στα 250 χιλ. διότι έπρεπε να φυλαχθούν αμιγείς ελληνικοί πληθυσμοί της Ιωώνιας ακτής. Και βέβαια ο μέθυσος Δαγκλής που έβλεπε μάχες από τα υπόγεια καπηλειά, και οι συν αυτώ, ούτε που πέρναγε από το μυαλό τους η απόλυτη ανάγκη για εκκαθάριση του βόρειου μετώπου. Κάτι που το επισήμανε ο Ι. Μεταξάς.
    2. Η ανάληψη της κυβέρνησης από τον Γούναρη και μετά αυτόν, βρέθηκαν στο ίδιο ερώτημα που βρέθηκε και ο Μ. Αλέξανδρος, και ο Ναπολέων και ο Χίτλερ κλπ. Εχει νόημα η κατάληψη εδαφών/ Οχι. Προέχει η καταστροφή του αντιπάλου στρατού. Αυτό θα έκανε και θα κάνει ο οποιοσδήποτε Στρατηγός ή υπεύθυνος κυβερνήτης.
    3. Δεν γίνεται να αλλάζεις Αρχιστράτηγο και να μην αλλάζεις σχεδόν κανέναν από τους ηγήτορες των σχηματισμών, ηγήτορες οι οποίοι αποδεδειγμένα είχαν κομματική τύφλα και είχαν πλούσια προυπηρεσία σε βενιζελικά πραξικοπήματα και ""κατορθώματα"" όπως πχ η σύσταση του κράτους της Θεσσαλονίκης. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πλήστοι εξ αυτών, αν δεν ανέτρεπαν με το πραξικόπημα του 1923 την κυβέρνηση, αντιμετώπιζαν κατηγοριες Στρατηγών του Μετωπου για αποφυγή μαχών και λιποταξία, με πρώτο και καλλίτερο τον Πλαστήρα.
    4. Τέλος, η μεγαλύτερη βλακεία τους να παραμείνει στο επιτελείο της Στρατιάς ο αρχιβενιζελικός Σαρήγιαννης, ο οποίος εκπόνησε και το πιό ανόητο σχέδιο υποχώρησης (μετωπο της ορθής γωνίας), ουδείς βενιζελικός το ακουμπά, καθώς λεπρεπε να στραφούν όλα τα πυρά στον Χατζηανέστη, ο οποίος ήταν σφόδρα αντίθετος μ' αυτό.
    Και άν κάποιοι κατηγορούν τον Μεταξά, δεν έχουν παρά να διαβάσουν τα γράμματα που αντήλλαξε με τον Βενιζέλο, για να πάρουν τις απαντήσεις τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο βιασμός της ιστορίας επιχειρείται απο αντιστόρητους.
      1) Λες οτι «...ήταν ειλημμένη από το 1917...» Ε και; Δηλαδή έπρεπε ο Βενιζέλος να αφήσει 2.700.000 Μικρασιάτες
      να σφαχτούν ενώ όλη η Ευρώπη γνώριζε τότε για το 1.500.000 δολοφονημένων Αρμενίων, για τους 300.000 τουλάχιστον Μικρασιάτες πρόσφυγες στην ελεύθερη Ελλάδα και τους 150.000-200.000 δολοφονημένους Έλληνες της περιόδου 1914-1918;
      Μόνο ένας δειλός, μόνο ένας Μη-Έλληνας, μόνο ένας συνεργάτης των Τούρκων δεν θα ήθελε να προστετέυσουμε τους Έλληνες της Ανατ.Ελλάδος. Υπενθυμίζω ότι Τούρκοι & Γερμανοί ήταν σύμμαχοι και φιλαράκια στον Α.Π.Π.

      2)Λες ότι «...άνοιξαν οι αποθήκες υλικού Ιταλών και Γάλλων στις περιοχές Κιλικίας και Συρίας-Λιβάνου...]
      Εδώ αναφέρεσαι στην Συμφωνία της Αγκύρας, ή Συμφωνία Φραγκλέν Μπουϊγιόν μεταξύ Γαλλίας και του Κεμάλ Ατατούρκ στις 20 Οκτωβρίου του 1921 στην Άγκυρα.
      Τότε κυβέρνηση ήταν οι φιλοβασιλικοί με την αγαστή συνεργασία των ανθελλήνων της τότε αριστεράς-κκε.
      Ένα χρόνο σχεδόν κυβερνούσαν οι φιλοβασιλικοί μετά τις εκλογές της 1-11-1920.Επί της κυβερνήσεως τους υπογράφτηκε αυτή η συμφωνία

      3) Λες ότι «...Η αδυναμία να ελέγξουν το βόρειο μέτωπο παρά τις προσπάθειες που κατέβαλλαν οι βενιζελικοί...»
      Για πες μας περιπτώσεις όπου οι βενιζελικοί μέχρι τις 1-11-1920 που κυβερνούσαν δεν μπορούσαν να ελέγχουν το βόρειο μέτωπο(Ελληνοπεριοχές Αιολίας, Μυσίας, Βιθυνίας με πρωτεύουσα την Προύσα)
      Όχι πες μας σε παρακαλώ πολύ και μετά να μας πεις πως έλενξαν το βόρειο μέτωπο ΜΕΤΑ ΤΙΣ 1-11-1920 που κυβερνούσαν οι φιλοβασιλικοί.
      Απο τις 2-Μαιου-1919 τους πρώτους 17μήνες ηγούνταν της εκστρατείας οι Βενιζελικοί και τους υπόλοιπους 22μήνες οι φιλοβασιλικοί.

      4)Ξαναγράφεις πιο κάτω «...απόλυτη ανάγκη για εκκαθάριση του βόρειου μετώπου...»
      Θα μας πεις τι έκανε ή τι δεν έκανε για το θέμα αυτό η βενιζελική κυβέρνηση μέχρι της 1-11-1920 και τι αντίστοιχα η φιλοβασιλική μετά τις 1-11-1920;

      5)... Εχει νόημα η κατάληψη εδαφών/ Οχι. Προέχει η καταστροφή του αντιπάλου στρατού...»
      Εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου στο έπακρο. Ο τρόπος όμως που το έκανε δεν ήταν καθόλου ο σωστός.

      Διαγραφή
    2. 6) «...Δεν γίνεται να αλλάζεις Αρχιστράτηγο και να μην αλλάζεις σχεδόν κανέναν από τους ηγήτορες των σχηματισμών...»
      Και να βάζεις στη θέση μπαρουτοκαπνισμένων, ετοιμοπόλεμων και άριστων γνωστών του Μικρασιατικού Πολέμου , πιο πριν του πολέμου στην ουκρανία, των βαλκανικών πολέμων, αξιωματικούς που είχαν να πολεμήσουν, να πιάσουν υπηρεσία, να «δουλέψουν στον στρατό=να το πω λαικά» 4,6 αλλά και 10 χρόνια! ! !
      Εγώ ποτέ δεν θα πω ότι αυτοί οι άσχετοι και ανεκπαίδευτοι φιλοβασιλικοί αξιωματικοί που πιάσαν υπηρεσία μετά τις 1-11-1920 δεν ήταν πατριώτες ή οτι δεν αγαπούσαν την Ελλάδα. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Και ελληνική ψυχή είχαν, και πατριώτες και εθνικιστές όπως και οι βενιζελικοί ήταν.
      Και το αίμα τους χύνανε και αυτοί όπως και οι βενιζελικοί αξιωματικοί.
      Αλλά ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ λέμε στο ποδόσφαιρο και αυτό είναι διαχρονικό συμπέρασμα και διδαχή.
      Όταν λοιπόν την αλλάζεις με αξιωματικούς ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΠΙΑΝΑΝ ΣΠΑΘΙ Η ΟΠΛΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 4,6,8,10 ΧΡΟΝΙΑ η κατάληξη δεν θα μπορούσε να είναι παρά η γνωστή καταστροφική.

      7) Λες τέλος «...Τέλος, η μεγαλύτερη βλακεία τους να παραμείνει στο επιτελείο της Στρατιάς ο αρχιβενιζελικός Σαρήγιαννης...»
      Για να δούμε λοιπόν εδώ τι θέλεις να πεις. Να καταλάβουν και αυτοί που μας διαβάζουν.
      Ως γνωστόν το επιτελείο της Στρατιάς είχε πολλούς επιτελάρχες. Κάθε επιτελείο έχει πολλούς τον αριθμό επιτελαρχών σωστά; Ανώτατων αξιωματικών, ανώτερων αξιωματικών κλπ
      O Πτολεμαίος Σαρήγιαννης ήταν ο μοναδικός επιτελάρχης που παρέμεινε μετά τις εκλογές της 1-11-1920 αν και βενιζελικός σωστά;
      Και θέλεις να μας πεις και να μας πείσεις ότι ενώ ήταν ο μοναδικός βενιζελικός στο επιτελείο...ενώ ήταν η απόλυτη μειοψηφία...αυτός έλυνε και έδενε και οι υπολοιποι φιλοβασιλικοί επιτελάρχες αλλά και η φιλοβασιλική κυβέρνηση η ίδια!!! κάθονταν στην γωνία τους άβουλοι και άπρακτοι.
      Αυτό δεν μας λες;
      Ο Σαρηγιάννης λοιπόν που αποστρατεύθηκε το Μάιο του 1922, πριν την Μικρασιατική Καταστροφή και ταυτόχρονα με την αποστράτευση του Αντιστρατήγου Αναστάσιου Παπούλα και ανακλήθηκε στο στράτευμα στις 24 Αυγούστου 1922, από την κυβέρνηση του Πέτρου Πρωτοπαπαδακη
      ΜΗΠΩΣ ΕΦΤΑΙΓΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΣ; Μήπως δηλαδή έφταιγε για το ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ Μαιου-Αυγουστου 1922;
      Kαι αφού ήταν ο «μπήξε και ο δείξε» ΓΙΑΤΙ τον επανφεραν στο στράτευμα στις 24-08-1922;
      Δεν με πείθει λοιπόν το επιχείρημα σου για τον Σαρήγιαννη όπως και δεν είναι δυνατόν να πείσει τον οποιοδήποτε.

      Διαγραφή
  7. Προφανώς πρόκειται για ένα αξιόλογο άρθρο του κ. Τσιριγώτη που όμως έχει μια σειρά από αδυναμίες. Εξηγούμαι:
    1. Στο Ουσάκ και στη Προύσσα, ανατολικότερα δηλαδή της συνθήκης των Σεβρών, δεν μας πήγαν οι μετανοεμβριανές κυβερνήσεις αλλά ο Βενιζέλος.
    2. Είναι εντελώς ρηχή η αντίληψη ότι οι Σύμμαχοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα λόγω της παλινόρθωσης. Είναι πασίγνωστο ότι η Γαλλική και Ιταλική πολιτική στην περιοχή είχε μεταβληθεί ήδη επί βενιζέλου (το κατέγραψε ο ίδιος στην αλληλογραφία του), ενώ τουλάχιστον οι μισοί Άγγλοι ιθύνοντες - ιδίως οι στρατιωτικοί - αντιστρατεύονταν την ελληνική παρουσία στη Μ. Ασία. Η Παλινόρθωση ήταν η αφορμή και όχι η αιτία που αναμφίβολα συντέλεσε στην γρηγορότερη εκδήλωση των αλλαγών, που ούτως η άλλως θα εκδηλώνονταν.
    3. Ο κ. Τσιριγώτης ψέγει την πολιτική ολοκληρωτικού πολέμου των μετανοεμβριανών δεν μας λέει όμως ποιά ήταν η εναλλακτική. Η μάλλον την ψελλίζει "Οι έγκαιρες προειδοποιήσεις του Έλληνα αρχιστράτηγου Αναστάσιου Παπούλα και του Ελευθέριου Βενιζέλου για συνθηκολόγηση και στρατιωτική απεμπλοκή από την Μικρά Ασία δεν συνυπολογίσθηκαν από την ελληνική πολιτική ηγεσία...". Άρα η λύση για τον κ. Τσιριγώτη θα ήταν ο ελληνικός στρατός να αποχωρήσει εθελοντικά από τη Μικρά Ασία χωρίς να ηττηθεί ποτέ! και παραδίδοντας τους Έλληνες της Μικράς Ασίας 18 μήνες νωρίτερα για να σφαγιαστούν στην προκυμαία της Σμύρνης. Επίσης πρέπει να παρατηρήσω ότι δεν έχω υπόψιν μου καμία σχετική προειδοποίηση του Παπούλα εκτός αν ο συγγραφέας εννοεί το τηλεγράφημα προς τη κυβέρνηση αφού είχε κριθεί η εκστρατεία στην Άγκυρα. Τότε δεν πρόκειται περί προειδοποίησης αλλά για εκ των υστέρων διαπίστωση.
    Όσον αφορά την απονομιμοποίηση της κυβέρνησης ομολογώ ότι δεν μπορώ να ακολουθήσω το νήμα της σκέψης του αρθρογράφου. Οι μετανοεμβριανές κυβερνήσεις δεν στηρίχθηκαν στις λόγχες ξένων δυνάμεων αλλά στη ψήφο της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Οι στασιασιαστικές ενέργειες βενιζελικών αξιωματικών στη Κωνσταντινούπολη και στο μέτωπο ήταν φυσικά προδοτικές, ομοίως ήταν και οι λιποταξίες (30.000 ήταν στη Κρήτη) τη στιγμή που παιζόταν το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού. Αναμφίβολα εκπορεύτηκαν από τα πάθη του διχασμού, αλλά αν κριθούν αντικειμενικά ήταν καθαρή προδοσία και τίποτε άλλο, όπως πχ οι λιποταξίες στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο των βασιλικών.

    Εν ολίγοις θεωρώ το συμπέρασμα του άρθρου φτωχό και άστοχο, καθώς δεν λαμβάνει υπόψιν του τέσσερις σημαντικές συνιστώσες της καταστροφής: τους συμμαχικούς ανταγωνισμούς στη περιοχή, το γεγονός ότι η Αγγλία και η Γαλλία είχαν μουσουλμανικές αποικίες, την ενίσχυση των κομμουνιστών στο Κεμάλ και τα πάθη του διχασμού. Χωρίς τα τέσσερα αυτά στοιχεία δεν μπορούμε να έχουμε μια ικανοποιητική εικόνα για τους λόγους που οδήγησαν στη καταστροφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και πολύ καλά είχε κάνει ο Βενιζέλος και μας πήγε στη Προύσσα και γενικότερα στην ΕΛΛΗΝΟΘΑΛΑΣΣΑ της Βιθυνίας όπως και στο Ουζάκιον της Φρυγίας. Τον Αυγουστο 1920 είχαν γίνει οι απελευθερώσεις των περιοχών αυτών.
    Αφού συνεχίζαν οι τούρκοι να σφάζουν γυναικόπαιδα και γέρους Έλληνες στις περιοχές αυτές δεν είχε άλλη επιλογή απο την ΕΛΛΗΝΙΚΗ επιλογή.Πιο πριν[πιο δυτικά] απο το ουζάκ ήταν η ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ αλλά και πλήθος ελληνικών χωριών που δεινοπαθούσαν.
    Τίποτε δεν είναι πασίγνωστο. Η παντελής ανικανότητα της φιλοβασιλικής κυβέρνησης και των φιλοβασιλικών αξιωματικών (όχι όλων) ας πάψει πια να κρύβεται ή να την κρύβουν κάποιοι.
    Η πλειοψηφία των βασιλικών ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ είναι αυτή που με τις καταγραφές τους, τα ημερολόγια τους, τις μαρτυρίες τους μαθαίνουμε για την ελλιπέστατη διοίκηση και γνώση διοίκησης που είχαν οι αποστρατευμένοι επί πολλά χρόνια φιλοβασιλικοί αξιωματικοί.
    Γιατί οι ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ είτε ήταν βασιλικοί είτε βενιζελικοί τους ενδιέφερε να έχουν αντίκρυσμα οι θυσίες τους και οι ταλαιπωρίες τους και για αυτό ξέσπασαν ΚΥΡΙΩΣ οι βασιλικοί στρατιώτες μετά την καταστροφή.
    Όλοι ήταν Ελληνόκαρδοι και πατριώτες μέχρι εκεί που δεν παίρνει είτε βενιζελικοί είτε βασιλικοί, είτε απλοί στρατιώτες είτε αξιωματικοί.
    Θα το λέω πάντα. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των βασιλικών αξιωματικών που πιάσανε υπηρεσία μετά τις 1-11-1920 ήταν απίστευτα ανεκπαίδευτοι και εκτός τόπου και χρόνου.
    «...Οι έγκαιρες προειδοποιήσεις του Έλληνα αρχιστράτηγου Αναστάσιου Παπούλα και του Ελευθέριου Βενιζέλου για συνθηκολόγηση...»
    Ο Αναστάσιος Παπούλας έγινε αρχιστράτηγος μετά τις 1-11-1920 από την βασιλική κυβέρνηση. Βασιλικός ήταν ο άνθρωπος και δικαίωμα του και η βασιλική κυβέρνηση τον έκανε αρχιστράτηγο.
    Το ότι είχε αυτήν την γνώμη, για αυτό δεν έφταιγε η βασιλική κυβέρνηση αλλά... έφταιγε ο Βενιζέλος;
    Δηλαδή κυβερνούσε η βασιλική κυβέρνηση αλλά για τις πράξεις της έφταιγε...ο Βενιζέλος;
    «...Οι μετανοεμβριανές κυβερνήσεις δεν στηρίχθηκαν στις λόγχες ξένων δυνάμεων αλλά στη ψήφο της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού...»
    Αφού γνωρίζεις ότι ναι μεν είχε κερδίσει τις εκλογές η βασιλική παράταξη λόγω του εκλογικού συστήματος ΑΛΛΑ ΣΕ ΨΗΦΟΥΣ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ αυτό θα πρέπει να το τονίζουμε.
    Με πιο απλά λόγια ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΨΗΦΟΥΣ είχε πάρει η βενιζελική παράταξη στις 1-11-1920.
    Και να τονίζουμε ότι σχεδόν όλοι οι ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ και ΕΒΡΑΙΟΙ υπήκοοι σε Ήπειρο, Μακεδονία και θράκη είχαν ψηφίσει δαγκωτό βασιλικούς.
    Ειδικά στη θεσσαλονίκη δεν υπήρχε ΕΒΡΑΙΟΣ που να μην ψήφισε βασιλικούς.
    Τα ντοκουμέντα και η ιστορία της εποχής το λένε, δεν τα βγάζω απο το μυαλό μου.
    Τώρα θα μου πεις...μα οι περισσότεροι μουσουλμάνοι σε Ήπειρο, Μακεδονία,θράκη Έλληνες εξισλαμισμένοι ήτανε. Έλληνες που δεν ξέρανε ούτε λέξη τουρκική. Το ξέρω και με πονάει αυτό.Όμως στις εκλογές τις 1-11-1920 πήγανε με το Ισλαμ, με την Τουρκία και...με τους βασιλικούς.Και οι βασιλικοί παρέα και αγγαλίτσα με τους ανθέλληνες τους αριστερούς-κκε[τότε σεκε]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φτάνουμε και στις λιποταξίες.Γράφεις «...Οι στασιασιαστικές ενέργειες βενιζελικών αξιωματικών στη Κωνσταντινούπολη...»
    Αφού γνωρίζεις ότι μετά τις εκλογές τις 1-11-1920 οι βενιζελικοί αξιωματικοί ΑΠΟΠΕΜΦΘΗΚΑΝ απο το στράτευμα. ΕΚΔΙΩΧΘΗΚΑΝ. Να το γράψω ακόμη πιο απλά τους απέλυσαν κλω-τση-δόν. Αν αυτό θεωρείται λιποταξία απο τα πεδία των μαχών της Μικράς Ασίας τότε ο στραβός είναι πολύ γιαλός...και εμείς πολύ στραβά αρμενίζουμε...
    Και τι τους περίμενε αν επέστρεφαν στην ελεύθερη Ελλάδα και στην Αθήνα; Φυλάκιση το λιγότερο αλλά και δολοφονία τους!!!
    Οπότε αυτοί οι βενιζελικοί αξιωματικοί πωρωμένοι με τα πεδία των μαχών και με την προστασία-απελευθέρωση της Ανατ.Ελλάδος επέλεξαν να βρίσκονται στην ΥΠΟ ΔΙΕΘΝΗ ΕΛΕΓΧΟ Κωνσταντινούπολη και με την 1η ευκαιρία που θα τους δίνονταν να εφορμούσαν ξανά κατά των τουρκικών ορδών.
    Ξέρεις έφτιαξαν και το ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ στην Κωνσταντινούπολη.
    Ηταν 100, 150, αλλού διαβάζω για 200 βενιζελικούς αξιωματικούς.
    Λιποταξίες απο τους ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ μας υπήρχαν δυστυχώς. Μέχρι όμως την 1-11-1920 δεν υπήρχε καμία λιποταξία. ΚΑΜΙΑ.
    Με το που ανέλαβαν κυβέρνηση οι φιλοβασιλικοί τότε άρχισαν και οι λιποταξίες. ΚΑΙ των λίγων αριστερών ανθελλήνων που και αυτοί υπηρετούσαν ως στρατιώτες αλλά και πλήθος ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ αλλά και ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ στρατιωτών.Καταλαβαίνεις πιστεύω ότι επειδή ο Έλληνας στρατιώτης δεν διοριζόταν[ώστε να ξέρει κάποιος το πολιτικό του φρόνημα για να τον διορίσει ή όχι] αλλά καλούνταν στον στρατό... ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ δεν μπορεί να γνωρίζει πόσοι βενιζελικοί και πόσοι βασιλικοί στρατιώτες λιποτάκτησαν. Ελπίζω αυτό το απλούστατο πράγμα να το καταλαβαίνουμε όλοι.
    Επί κυβερνήσεως λοιπόν των βασιλικών γινόντουσαν οι λιποταξίες αυτές. Επί διοίκησης βασιλικών αξιωματικών γίνονταν οι λιποταξίες αυτές.
    Δηλαδή επί κυβέρνησης των βασιλικών ο Ελληνικός Στρατός ήταν ένα μπάχαλο, ήταν ένα μπουρδέλο όπου όποιος ήθελε έφευγε και όπου ήθελε πήγαινε.
    Άλλος έπαιρνε άδεια αναρρωτική, άλλος άδεια για να πάει Ελλάδα να δει τους δικούς του και δεν επέστρεφαν ποτέ. Τα γραφεία στρατολογίας και οι υπηρεσίες στρατού στην Αθήνα όπου ήταν επιφορτισμένες με το να ελέγχουν ποιών στρατιωτών οι άδειες είχαν λήξει και δεν είχαν παρουσιαστεί για να επιστρέψουν στις μάχες της Μικράς Ασίας δεν ήξεραν τι τους γίνεται!!!
    Επαναλαμβάνω: Οι υπηρεσίες στρατού στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της Ελλάδος επί κυβέρνησης των φιλοβασιλικών ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΤΗΝ ΤΥΦΛΑ ΤΟΥΣ με το ίδιο τους το στράτευμα!
    Γράφεις «...ομοίως ήταν και οι λιποταξίες (30.000 ήταν στη Κρήτη)...» Τι προσπαθείς να πετύχεις με αυτό το ανιστόρητο και ψευδέστατο σχόλιο; Ότι οι λιποτάκτες ήταν Κρητικοί άρα κρητικοί=βενιζελικοί; Καταρχάς ΟΛΗ η δύναμη της Στρατιάς μας στη Μικρά Ασία ήταν 200.000 περίπου. Άρα σύμφωνα με εσένα το 15% ήταν Κρητικοί που ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ λιποτάκτησαν.Ή όχι όλοι;
    Δηλαδή η Κρήτη που στην απογραφή του 1920 είχε 346.584 πληθυσμό και αντιστοιχούσε ο πληθυσμός της στο 6,2% επί του συνόλου της ελεύθερης Ελλάδος η οποία τότε είχε πληθυσμό 5.536.375...δηλαδή το 6,2% της Ελλάδος[Κρήτη] έστελνε στον Ελληνικό στρατό ΔΥΟΜΙΣΙ ΦΟΡΕΣ περισσότερο στρατό απο αυτόν που του αναλογούσε πληθυσμιακά; ; ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δε μου λες...Πελοποννήσιοι λιποτάκτες δεν υπήρχαν; Απο Στερεά δεν υπήρχαν; Απο Αθήνα και Πειραιά δεν υπήρχαν; Αλήθεια τον Αύγουστο του 1922 είχε απομείνει κανένας Κρητικός στρατιώτης στα πεδία των μαχών, γιατί σύμφωνα με εσένα 30.000 είχαν λιποτακτήσει.Ή μήπως ήταν καμιά 40.000 οι Κρητικοί στρατιώτες ή και 50.000 που απλά απο αυτούς οι 30.000 λιποτάκτησαν;
    Γιατί τότε το 6,2% της Ελλάδος[Κρήτη] θα σήμαινε ότι έστελνε στο στρατό ΤΡΕΙΣ και ΤΡΕΙΣΗΜΙΣΙ φορές περισσότερο στρατό απο αυτόν που του αναλογούσε πληθυσμιακά.
    Δηλαδή προσβάλεις τους Πελοποννήσιους, τους Στερεοελλαδίτες, τους Αθηναίους, τους Πειραιώτες, τους Θεσσαλούς και τους υπόλοιπους Έλληνες αφήνοντας να εννοειθεί ότι δεν είχαν ικανό αριθμό στρατεύσιμων παλικαριών[μήπως εκεί γεννιόνταν περισσότερα κορίτσια;] και έτσι αυτό το κενό το αναπλήρωνε η Κρήτη.
    Βασιλική κυβέρνηση λοιπόν και βασιλικοί αξιωματικοί όπου επί των ημερών τους είχανε μετατρέψει το στράτευμα σε «μπάτε σκύλοι αλέστε» και πήραν στο λαιμό τους ΚΑΙ τους ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ μας. Γιατί οι ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ μας, είτε ήταν βασιλικοί είτε βενιζελικοί, είτε Πελοποννήσιοι είτε Μικρασιάτες, είτε Ρουμελιώτες είτε Πειραιώτες δεν νικήθηκαν π ο τ έ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ενας τραυματισμός στα μάτια μου, δεν μου επιτρέπει να πληκτρολογήσω όσο θα χρειαζόταν, προκειμένου να απαντήσω σε όλα έκείνα που γράφεις - με τέτοιο μίσος - για τους βασιλικούς πολιτικού-στρατιωτικούς και στρατεύσιμους εκείνης της εποχής.
    Ελπίζω, μετά 2 εβδ να μας δοθεί η ευκαιρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανένα απολύτως μίσος. Μα κανένα δεν έχω.
      Τα σχόλια μου είναι τα παραπάνω και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

      Διαγραφή
  12. προς ασεπίτες:
    1.Οι αξιωματικοί που κατέφυγαν στη Κωνσταντινούπολη δεν αποπέμφθηκαν αλλά αυτομόλησαν χωρίς να περιμένουν τις κρίσεις της νέας ηγεσίας. Είναι κοινός τόπος αυτό μπορείς να το διαβάσεις στην Ιστορία του Ελλ. Έθνους. Για τις εθνοφελείς τους υπηρεσίες εκεί όπως και για τη συντήρηση τους σας παραπέμπω στην αλληλογραφία Βενιζέλου - Δαγκλή.
    2. Είναι μύθος ότι οι αντιβενιζελικοί πήραν λιγότερες ψήφους από τους βενιζελικούς. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε ακριβώς πόσους πήραν καθώς τότε οι ψηφοφόροι δεν ψήφιζαν μια φορά μόνο αλλά κάθε υποψήφιο χωριστά. Επίσης είναι μύθος ότι οι Οθωμανοί και οι Εβραίοι έβγαλαν τους αντιβενιζελικούς. Εξηγούμαι: Από τα πέντε εκλογικά κέντρα των εβραίων της Θεσσαλονίκης στα τέσσερα ακυρώθηκαν οι εκλογές καθώς εισήλθαν άγνωστοι εν ώρα ψηφοφορίας και κατέστρεψαν τις κάλπες. Επίσης για τη μουσουλμανική ψήφο ας μην ξεχνάμε τις μουσουλμανικές ψήφους της Ανατολικής Θράκης που πήγαν όλες στους βενιζελικούς καθώς οι αντιβενιζελικοί δεν είχαν υποψηφίους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις τι σημαίνει η λέξη αυτομολώ; σημαίνει καταφεύγω στις τάξεις του εχθρού.
      Μήπως οι...«αυτομοληθέντες» υπηρέτησαν και στον τουρκικό στρατό κατ εσένα;
      Αλήθεια η Κωνσταντινούπολη δεν ήταν τότε[Νοέμβριος 1920] υπό τον έλεγχο και διοίκηση των διεθνών δυνάμεων όπως οι Άγγλοι ας πούμε όπου είχαν στρατό και ναυτικό στην Πόλη;

      Παρουσιάζεις την Πόλη σαν να ήταν τουρκοκρατούμενη και τουρκοΔΙΚΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ενώ μόνο τέτοια δεν ήταν τον Νοέμβριο 1920

      Αχά...μύθος το θέμα με τις ψήφους και δεν ξέρουμε ΠΟΣΕΣ ΨΗΦΟΥΣ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑ.
      Ε τι άλλο θα ακούσω βρε Ιωάννης Φιλίστωρ και στο λέω με κάθε καλοπροαίρετη διάθεση.
      Και τότε αφού δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό ψήφων ΠΩΣ βγήκε 1ο το χ κόμμα και 2ο το ψ κόμμα;
      Ρίξανε τα ζάρια και σε όποιον έκατσε ή διαβάσανε την τράπουλα;
      Λοιπόν τα σχόλια και των δυο μας είναι εδώ και οι αναγνώστες θα βγάλουν τα συμπεράσματα τους.

      Διαγραφή
  13. Μερικά ενδιαφέροντα λοιπόν για αυτούς τους περίπου 200 αμυνίτες Αξκούς που διέφυγαν χωρίς λόγο, αλλά αναπτύσσουν διχαστική δραστηριότητα και συνεπώς -εν μέσω πολέμω- προδοτική.
    Πρωταγωνιστής ο Γ. Κονδύλης. που με άρθρα του καλεί τους μαχόμενους άντρες όχι να πολεμήσουν τους τούρκους. Και ο Κεμαλ, μοιράζει με αεροπλάνα προκηρύξεις με εκείνα τα άρθρα πάνω από τις ελληνικές θέσεις.
    Με άρθρο του δημοσιευμένο στην εφημερίδα ""Πρωία"" της Κων/λης ο Κονδύλης απευθυνόταν στους στρατιώτες """Το αίμα που χύνεται και αι θυσίαι εις τας οποίας υποβάλλεσθε είναι μάταιαι. Πετάξτε τα όπλα σας και αναχωρήσατε δια τας εστίας σας. Μόνο ο Βενιζέλος δύναται να νικήση και να σώση την Ελλάδα"" Με βάση αυτό το άρθρο της Πρωίας, αθωωθηκε το 1935 ο Ιωαννης Διάκος, τον οποίο είχε μηνύσει για συκοφαντία ο Κονδύλης.
    Το επίσημο όργανο του Κεμάλ Χέρι, δημοσίευσε τότε φωτό του Κονδύλη με την επιγραφή ""Ο Σχης Κονδύλης σύμμαχος του κεμάλ"".
    Αηδιασμένος ο Βρετανος αρμοστής στην Πόλη Ραμπολτ, επιπλήτει τον εννδοίαστο και φανατικό βενιζελικό ""πατριάρχη"" Μελέτιο Μεταξάκη, στενό συνεργάτη των αισχρών αμυνιτών ""Είναι άραγε Ελληνες αυτοί που γράφουν τέτοια άρθρα? Ποτέ οι τούρκικες εφημερίδες δεν μεταχειρίστηκαν τόσο βίαιες εκφράσεις εναντίον της Ελλάδος (Ζαβιτσάνος)
    Δεν μπορώ άλη πληκτρολόγηση, αλλά νομίζω φτάνουν για τους ""καημένους"" τους αμυνήτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.