28/8/18

Χρήστος Σαρτζετάκης: Ο συμμοριτοπόλεμος 1946-1949


Η ενασχόληση με την περίοδο του λεγόμενου “εμφυλίου”, θεωρείται σήμερα “ξύσιμο παλιών πληγών”, και “ξεσκόνισμα σκελετών”, όμως θα θυμίσω τη ρήση: “Λαός που ξεχνα την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει”.
Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξιστορεί τα γεγονότα της εποχής του “εμφυλίου” (από τη δική του σκοπιά), που τόσο προσεκτικά αποσιωπήθηκαν από την Ελληνική ιστορία, μέσα από μια επιστολή του προς την εφημερίδα Αυγή τον Φεβρουάριο του 1999.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Νέα Πεντέλη, 24η Φεβρουαρίου 1999.
Πρὸς τὴν ἐφημερίδα
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ»,
῾Αγίου Κωνσταντίνου 12,
104 31 ᾽Αθήνας. 
Κύριε Διευθυντά,
῾Η «Κυριακάτικη Αὐγὴ» τῆς 21ης τρέχοντος μηνὸς Φεβρουαρίου σὲ δισέλιδο κείμενο, ὑπὸ τὸν ὑπέρτιτλο «῾Ιστορία», τοῦ συνεργάτου της  Γ. Α. Λεονταρίτη,  ἀσχολεῖται μὲ γεγονότα τῆς τραγικῆς γιὰ τὴν χώρα μας περιόδου 1944 ἕως 1949, μὲ ἀφορμή, ὅπως γράφει, μήνυμά μου,ποὺ ἀπέστειλα πρὸς ἐφεδροπολεμιστικὲς ὀργανώσεις τοῦ νομοῦ Φλωρίνης διὰ τὸ ἐφετεινὸ μνημόσυνο πεντηκονταετίας πρὸς τιμὴν τῶν πεσόντων κατὰ τὴν μάχην τῆς Φλωρίνης τῆς 12.2.1949.
Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ βεβαίως μὲ ὅσα ἀνιστόρητα ὁ συνεργάτης σας ἀναπτύσσει,  ἀπαράδεκτα ἀκόμη καὶ μὲ τὸ ἐλαφρυντικὸ τῆς δημοσιογραφικῆς προχειρότητος  ὅταν τὰ ἐμφανίζει ὡς δῆθεν «ἱστορικὴ ἀλήθεια», ὅπως π.χ. ὅταν γράφει γιὰ «κυβερνητικό», ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ, καὶ «δημοκρατικό», ἀπὸ τὴν ἄλλη, στρατό. ᾽Αφοῦ ὁ πρῶτος ἦτο ὁ πραγματικὰ ἐθνικὸς στρατός, ὑπακούων εἰς τὰς διαταγὰς  ἐλευθέρως καὶ δημοκρατικῶς ἐκλεγμένης (ὅπως καὶ διεθνὴς ἐπιτροπή, ποὺ εἶχε παρακολουθήσει τὴν διενέργεια τῶν ἐκλογῶν, ἀπεφάνθη)  ἑλληνικῆς κυβερνήσεως,  ὑπὸ Πρωθυπουργὸν ὄχι κανένα «δεξιόν», ἀλλὰ τὸν  χαρακτηριζόμενον ἀπὸ τοὺς δεξιοὺς ὡς «συνοδοιπόρον» τῶν ἀριστερῶν, ἀείμνηστον ᾽Αρχηγὸν τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων Θεμιστοκλῆν Σοφούλην.
Εθνικὸς λοιπὸν ἦτο ὁ στρατός, ποὺ  ἠγωνίζετο τὸν ἀγῶνα τῆς ῾Ελλάδος, καὶ μάλιστα λειτουργούσης τῆς Βουλῆς καὶ μὲ τὴν ρητὴ στήριξι τοῦ συνόλου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας. ᾽Ενῷ ὁ ἀντίπαλος δῆθεν «δημοκρατικὸς» στρατός, μόνον τέτοιος δὲν ἦτο, ἀφοῦ τὰ περισσότερα μέλη του ἦσαν παραπλανημένοι ἢ καὶ βιαίως στρατολογημένοι. Καὶ νὰ μὴ ξεχνᾶμε τὶς τραγωδίες τῆς ἀλληλοεξοντώσεως τῶν στελεχῶν του, ὡς καὶ νὰ δολοφονήσουν ἐπεδίωξαν ἀκόμη καὶ τὸν᾽Αρχηγό του Μάρκο Βαφειάδη, νὰ μὴ λησμονοῦμε τὶς ἀπελπισμένες κραυγὲς «μὴ μὲ σκοτώνεις σύντροφε ! » ὅσων παγιδεύθηκαν στὴν ἐγκληματικὴ συμμορία, ὡς καὶ τὶ τύχη ἐπεφύλαξαν στὸν ὄντως χαρισματικὸ  Καραγιώργη, τὸν «Γυφτοδῆμο» τοῦ «Ριζοσπάστη», ἀφοῦ τὸν κατήντησαν τρελλό. Τὶ ἄγνοια ἢ θρασύτης λοιπὸν τοῦ συνεργάτου σας νὰ ἀναφέρεται στὸ κείμενό του ἀκριβῶς στοὺς δύο αὐτούς! 

Κυρίως ὅμως  ψευδώνυμος «δημοκρατικὸς στρατὸς» εἶχε τὴν πολιτικὴ κάλυψι μόνον αὐτοῦ ποὺ τὸν συνέπηξε, τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος ῾Ελλάδος καὶ κανενὸς ἄλλουοὔτε  τῆς Ε.Λ.Δ. (῾Ενώσεως Λαϊκῆς Δημοκρατίας) τοῦ Αλεξάνδρου Σβώλου,  οὔτε τῶν᾽Αριστερῶν Φιλελευθέρων τοῦ ᾽Ιωάννου Σοφιανοπούλου, παρὰ τὰ ἀντιθέτωςμὲ κακοποίησι καὶ πάλι τῆς ἀλήθειας, ὑπὸ τοῦ συνεργάτου σας ὑποστηριζόμενα. ᾽Αφοῦ καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἀριστερὰ κόμματα, καίτοι διέκειντο εὐμενῶς πρὸς τὸ Κ.Κ.Ε.,  εἶχαν διαχωρίσει ἀπὸ αὐτὸ τὶς εὐθῦνες των ἢδη μὲ τὴν ἔναρξι τῶν Δεκεμβριανῶν τοῦ 1944, μάλιστα δὲ ὁ Σοφιανόπουλος ἦτο ῾Υπουργὸς ᾽Εξωτερικῶν τῆς Κυβερνήσεως τοῦ ἀειμνήστου Νικολάου Πλαστήρα καὶ τὴν ἀντεπροσώπευσε κατὰ τὴν συμφωνία τῆς Βάρκιζας, προεδρεύσας τῆς διασκέψεως. ῎Ετσι κείμενα, ὅπως τὸ προκείμενο τοῦ συνεργάτου σας, ποὺ χωρὶς συστολὴ τὰ ἀντίθετα ἐμφανίζουν, ἂν δὲν ὀφείλονται σὲ παχυλωτάτη ἄγνοια τῶν γεγονότων, ὑπηρετοῦν, μὲ τὴν πλήρη διαστροφὴ τῆς ἀλήθειας, προπαγανδιστικοὺς ὁλοφάνερα σκοπούς, πρὸς συσκότισι τῆς ἱστορικῆς συνειδήσεως τοῦ ἔθνους, καὶ φυσικὰ μόνον «ἱστορία»  δὲν  συνιστοῦν.
᾽Επιβάλλεται, ὅμως,  ὅπως τύχῃ ἀπαντήσεως τὸ ἀνιστόρητο κείμενο σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ στὶς πρὸς τὸ πρόσωπό μου, σαφῶς καταφρονητικές, ἀναφορές του. 
᾽Ενοχλήθηκε συντάκτης του πολύ καὶ μὲ κακίζει, διότι μὲ τὸ μήνυμα, ποὺ ἔστειλα,  ἀνταποκρίθηκα στὴν πρόσκλησι τῶν ἐφεδροπολεμιστικῶν ὀργανώσεων Φλωρίνης, ποὺ ἔκαναν τὸ Μνημόσυνο, καθὼς  καὶ γιὰ τὸ περιεχόμενό του.  
Αὐτοαναγορεύεται ἔτσι σὲ διατάκτη τοῦ τὶ πρέπει καὶ τὶ δὲν πρέπει νὰ κάνουν ἄλλοι καὶ σὲ ὑπερκείμενο ἐλεγκτὴ τῶν λεγομένων των! 
Εὰν ὅμως εἶχε τὴν ἀρετὴ τῆς νηφαλιότητος καὶ ὄντως δημοκρατικὴ συνείδησι, δὲν θὰ ἠνωχλεῖτο τόσον ἀπὸ ἀντίθετες πρὸς τὶς ἰδικές του ἀπόψεις ἄλλων. Καί, ἐὰν διαφωνοῦσε καὶ ἄντεχε σὲ δημοκρατικὸ διάλογο, ἁπλούστατα θὰ ἔπρεπε, ἀντὶ ἀναιδῶν χαρακτηρισμῶν (ὅπως ὅτι ἐχρησιμοποίησα γλῶσσα μισαλλοδοξίας, μετεμφυλιακοῦ κράτους, ὑστερικῶν ἐθνικοφρόνων, ἀκροδεξιῶν, κλπ.), νὰ ἀποτολμήσει ὄχι ἄθροισι ἀερολογιῶν, ἀλλὰ μία πρὸς μία ἀντίκρουσι τῶν λεγομένων εἰς τὸ μήνυμά μου. 
Γιὰ νὰ  διευκολύνω τὸν συντάκτη, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐφημερίδα σας, ἔστω καὶ τώρα, σημειώνω τὰ ἀκόλουθα καὶ ἀναμένω ἀπάντησι, ἐὰν βεβαίως ἠμπορεῖτε καὶ σᾶς συμφέρει νὰ δώσετε:

1) Πράγματι, δὲν ὁμιλῶ γιὰ «ἐμφύλιο πόλεμο». Καὶ δὲν τὸ κάνω, διότι, γιὰ ὅσους ἔχουν ἑλληνικὴ παιδεία, ὁ «πόλεμος» κυριολεκτεῖται μόνον ἐπὶ διαμάχης μετὰ ξένων, ποτὲ μετὰ ὁμοφύλων. ᾽Εὰν ὁ συνεργάτης σας εἶχε διαβάσει π.χ. τὸν Πλάτωνα, θὰ ἐγνώριζεν, ὅτι πολέμιοι εἶναι μόνον οἱ ξένοι καὶ ὁ πόλεμος μόνον μὲ ξένους διεξάγεται, ἐνῷ ἡ διαμάχη μὲ ὁμοφύλους λέγεται «στάσις»  (Πολιτεία, 470 Β, « … λέγω δὲ τὰ δύο, τὸ μὲν οἰκεῖον καὶ ξυγγενές,  τὸ δὲ ἀλλότριον καὶ ὀθνεῖον. ἐπὶ μὲν οὖν τῇ τοῦ οἰκείου ἔχθρᾳ στάσις κέκληται, ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ ἀλλοτρίου πόλεμος»). 

῎Αλλωστε «στάσι» ἐχαρακτήρισε ἤδη τὴν κομμουνιστικὴ ἐξέγερσι τοῦ Δεκεμβρίου 1944, ἀπὸ τὴν πρώτη κιόλας ἡμέρα τῆς διασκέψεως τῆς Βάρκιζας (2.2.1945), καὶ αὐτὸς ὁ προεδρεύσας αὐτῆς, ὡς ἀνωτέρω, ᾽Ιωάννης Σοφιανόπουλος, εἰπών, κατὰ λέξιν, μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς : «῝Εν μόνον ἠμποροῦμεν ἀπὸ τοῦδε ἐν πάσῃ ἀσφαλείᾳ νὰ παρατηρήσωμεν, ὅτι, ἂν εἶναι ἀκριβὲς ὅτι πολλοὶ παρεσύρθησαν εἰς τὴν στάσιν ἐκ τοῦ φόβου τῆς ἐπανόδου εἰς ἀνελεύθερον καθεστώς, ἀπὸ τῆς ἐποχῆς κατὰ τὴν ὁποίαν καὶ ᾽Αντιβασιλεία ἐγκατεστάθη καὶ Κυβέρνησις γνησία δημοκρατικὴ ἀνέλαβε τὴν ἐξουσίαν, ὁ φόβος τῆς ἐπανόδου εἰς οἱοδήποτε δικτατορικὸν ἢ τυραννικὸν  καθεστὼς εἶναι τελείως ἀδικαιολόγητος καὶ μόνον πρόφασιν δύναται νὰ ἀποτελῇ» 
(βλέπε τὴν ὁμιλία αὐτὴ στὸ βιβλίο τοῦ Παναγιώτη Βενάρδου῾Η συμφωνία τῆς Βάρκιζας, ἐκδόσεις τῆς ἐφημερίδος  «Τὸ Ποντίκι»,  ᾽Αθήνα, 1995, σελ. 27 ἑπ.).
Καὶ ὁ λέγων αὐτὰ Σοφιανόπουλος δὲν ἦτο κανένας «μοναρχοφασίστας», ἢ «ταγματασφαλίτης», ἢ «ἀκροδεξιός», ἢ «μπουραντᾶς», ἢ ὁ,τιδήποτε παραπλήσιο, κατὰ τὸ ἐαμο-κομμουνιστικὸ  ὑβρεολόγιο τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ δοκιμασμένος ρωσόφιλος  καὶ σοσιαλιστής, ἱδρυτὴς τὸ 1930 τοῦ «᾽Αγροτικοῦ Κόμματος», κινηματίας τοῦ 1935 καταδικασθεὶς σὲ ἰσόβια, Αρχηγὸς ἀκολούθως τοῦ συμπηχθέντος ἀπὸ ἀριστερὰ κόμματα, κατὰ τὴν ὑπαγορευθεῖσα ἀπὸ τὸν Στάλιν μόδα τῆς ἐποχῆς, «Λαϊκοῦ Μετώπου», ἐξόριστος ἐπὶ δικτατορίας Μεταξᾶ, ἔγκλειστος ἐπὶ κατοχῆς ἐπὶ μακρὸν στὶς φυλακές, ἱδρυτὴς στὴ συνέχεια τῆς «Νεοδημοκρατικῆς ῾Ενώσεως ᾽Αριστερῶν», καὶ τέλοςσυνιδρυτὴς τὸ 1950 τῆς «Δημοκρατικῆς Παρατάξεως» ἀριστερῶν κομμάτων, χρηματίσας ἐπανειλημμένως καὶ βουλευτής, πάντοτε τῆς ἀριστερᾶς (βλέπε γιὰ ὅλα αὐτὰ τὸ περὶ τοῦ ἀνδρὸς λῆμμα εἰς τὴν ᾽Εγκυκλοπαίδειαν ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΑΝΝΙΚΑ, τόμος 55, 1993, σελ. 44). ῾Απλῶς ὁ ἄνθρωπος,ὡς ἀληθινός, γνήσιος δημοκράτης ἐσέβετο τὴν ἀλήθεια καὶ δὲν τὴν κακοποιοῦσε, ὅπως κάνουν τώρα συστηματικῶς ἀσύδοτοι κονδυλοφόροι.

2) Οἱ τοῦ ψευδωνύμου «δημοκρατικοῦ στρατοῦ» ὑπῆρξαν λοιπόν στασιασταί, κατευθυνόμενοι ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε.᾽Αφοῦ κανένα ἀπολύτως ἄλλο κόμμα δὲν συνετάχθη μὲ τὴν ἔνοπλη ἀνταρσία. Εἶχαν δὲ ἐκπαιδευθῆ καὶ ὀργανωθῆ σὲ στρατόπεδα τῶν, ὑπὸ κομμουνιστικὸν τότε καθεστώς, γειτονικῶν μας χωρῶν, κυρίως Γιουγκοσλαβίας (Μποῦλκες, κλπ), ἀλλὰ καὶ Βουλγαρίας καὶ ᾽Αλβανίας, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐξεπορεύθησαν καὶ ποικιλοτρόπως ἐβοηθοῦντο, ὅπως καὶ Διεθνὴς Ἐπιτροπὴ τοῦ ᾽Οργανισμοῦ ῾Ηνωμένων ᾽Εθνῶν (στὴν ὁποία μετεῖχον καὶ Σοβιετικοί) μετὰ πολυχρόνιο ἐπιτόπιο ἔρευνα διεπίστωσε καὶ ρητῶς κατέγραψε στὴν συνταχθεῖσα ἔκθεσί της. ῎Αλλωστε καὶ τὸ κατευθῦνον τοὺς στασιαστὰς Κ.Κ.Ε. ἦτο ἤδη ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του ξενοκίνητο, ἀφοῦρητῶς διεκήρυσσε, ὅτι ἦτο κόμμα διεθνιστικό, ὄχι ἐθνικό, καὶ εὑρίσκετο σὲσχέσεις  ἐπαναστατικῆς συνεργασίας  μὲ τὰ ἀδελφὰ κομμουνιστικὰ κόμματα τῶν ἄλλων χωρῶν, ἀνεγνώριζε δὲ πάντοτε τὴν καθοριστικὴ πρωταρχία τῆς Σοβιετικῆς ῾Ενώσεως, πρὸς τὶς ἀποφάσεις καὶ τὰ κελεύσματα τῆς ὁποίας καὶ πάντοτε τυφλῶς συνεμορφοῦτο. Αὐτὰ εἶναι γεγονότα πασίγνωστα,ἔχουν δὲ ἐπανειλημμένως ὁμολογηθῆ δημοσίως, μὲ γραπτὰ κείμενα, καὶ ἀπὸ ἰθύνοντες, ἀκόμη καὶ Γενικοὺς Γραμματεῖς καὶ ἄλλοτε π.χ. τὸν ᾽Ελευθέριο Σταυρίδη, βλέπε τὸ βιβλίο του, Τὰ παρασκήνια τοῦ Κ.Κ.Ε., ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του μέχρι τὸ 1950,᾽Αθῆναι, 1953 ) καὶ προσφάτως, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλα ἡγετικὰ στελέχη τοῦ Κ.Κ.Ε. σὲ πληθώρα βιβλίων των.- 

᾽Αναμφισβητήτως λοιπὸν οἱ καθοδηγούμενοι ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. στασιασταί, πού, ἐλαχίστη μειονοψηφία, αὐτοί, ἐκινήθησαν καὶ μὲ ξένη ἐκπαίδευσι καὶ ξένη βοήθεια ἐσήκωσαν τὰ ὅπλα κατὰ τῆς ἰδίας των Πατρίδος, προκειμένου νὰ ἐγκαταστήσουν στὴν χώρα μας, ἐναντίον τῆς θελήσεως τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ,  κομμουνιστικὸ  καθεστώς, ὑπῆρξαν ξενοκίνητοι.

3) Οἱ ἐπιδιώξεις λοιπὸν τῶν στασιαστῶν δὲν ἀπεκρύπτοντο. ῏Ησαν ἡ ἀνατροπὴ τοῦ κρατοῦντος δημοκρατικοῦ, παρὰ τὶς ἀτέλειες στὴν ἐφαρμογή του,  πολιτεύματος καὶ ἡ ἀντικατάστασίς του μὲ κομμουνιστικὸ καὶ ὑπαγωγὴ τῆς Πατρίδος μας στὸ τότε σοβιετικὸ μπλόκ. Καὶ ὅλα αὐτὰ βιαίως, διὰ τῶν ὅπλων. 
Διότι  μὲ ἐλεύθερες ἐκλογὲς δὲν ἠμποροῦσαν ποτὲ νὰ τὰ ἐπιτύχουν.  ᾽Αφοῦ οἱ ἐπηρεαζόμενοι ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. ἐκλογεῖς, χωρὶς μάλιστα καὶ νὰ καταταγοῦν ὅλοι τους στὸν δῆθεν «δημοκρατικὸ στρατό», ἀντεπροσώπευαν καὶ τότε μιὰ μικρὴ μειοψηφία, ὅπως ἀπεδείχθη μὲ τὴν διαταχθεῖσα ἀποχὴ ἀπὸ τὶς βουλευτικὲς ἐκλογὲς τῆς 31 Μαρτίου 1946, ἡ ὁποία ἀνῆλθε σὲ ποσοστὸ μόλις 10% τῶν ἐκλογέωνὅπως διεπίστωσε  καὶ  Διεθνὴς Ἐπιτροπή, ποὺ παρηκολούθησε τὴν διενέργεια τῶν ἐκλογῶν ἐκείνων, καὶ κατέγραψε στὴν ἔκθεσί της. Καὶ μάλιστα ὅταν τὴν ἀποχὴ ἐκείνη ἀκολούθησαν ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. καὶ ἄλλες ἀριστερὲς ὁμάδες.  Τὴν ἀλήθεια ἄλλωστε αὐτῶν ἐπικυρώνει σταθερῶς καὶ ἐπὶ δεκαετίες τώρα, ὑπὸ καθεστὼς ἀκράτου ἐλευθερίας καὶ μὲ πλήρη δυνατότητα λειτουργίας ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν κομμάτων καὶ κομματιδίων, ὁ μονοψήφιος πάντοτε ἀριθμὸς τῶν κομμουνιστικῶν ψήφων στὸ σύνολό τους (ὅλων τῶν ὁμάδων των).
 ᾽Ασήμαντη λοιπὸν μειοψηφία στασιαστῶν ἐπῆρε τότε τὰ ὅπλα, πρὸς δυναμικὴν ἐπιβολὴ τῶν παραπάνω ἐπιδιώξεων τῆς κομμουνιστικῆς ἡγεσίας ἐναντίον τῆς θελήσεως τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ. ᾽Αλλὰ τέτοιες πράξεις εἶναι κακουργήματα  καὶ  ὀνομάζονται ἀπὸ τὸν Ποινικό μας Κώδικα (ἄρθρα 134 καὶ 135)   ἐσχάτη προδοσία.

4) ᾽Αναγνώρισι ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. τῆς σοβιετικῆς πρωταρχίας καὶ συμμόρφωσι πρὸς τὶς σοβιετικὲς ὑπαγορεύσεις ἐσήμαινε καὶ υἱοθέτησι τῶν σοβιετικῶν σχεδίων. ῞Οπως εἶναι πασίγνωστο, ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ μεσοπολέμου ἡ Κομμουνιστικὴ Διεθνὴς (Κομιντέρν)  εἶχε ἀποφασίσει τὴν αὐτονόμησι τῆς Μακεδονίας καὶ τὴν σύμπηξι  ξεχωριστοῦ Μακεδονικοῦ κράτους ἀπὸ τὰ τρία τμήματα τῆς γεωγραφικῆς Μακεδονίας, τὸ ἑλληνικό, τὸ νοτιοσλαβικὸ καὶ τὸ βουλγαρικό. 

Τὸ σχέδιο δὲ αὐτὸ εἶχεν υἱοθετήσει ἔκτοτε τὸ Κ.Κ.Ε, ποὺ μὲ τὸν δῆθεν «δημοκρατικό» του «στρατὸ» καὶ τὴν δῆθεν «δημοκρατικὴ κυβέρνησι» τῶν βουνῶν ἠγωνίζετο πλέον ἐνόπλως νὰ πραγματοποιήσει, ὅπως καὶ ρητῶς διεκήρυσσε. ῎Αλλωστε οἱ γειτονικὲς χῶρες μὲ αὐτὴ τὴν προοπτικὴ ἔδιναν τὴν βοήθειά τους, ἰδίως ἡ Νοτιοσλαβία τοῦ Τίτο, ποὺ διεκδικοῦσε τὴν ἡγεμονία της στὴν κομμουνιστικὴ Βαλκανική. Τέτοιες ὅμως ἐπιδιώξεις, δηλαδὴ ὁ διὰ τῆς βίας τῶν ὅπλων ἀκρωτηριασμὸς τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, μὲ ἀπόσπασι τῆς Μακεδονίας μας, εἶναικακούργημα καὶ ὀνομάζονται ἀπὸ τὸν Ποινικό μας Κώδικα (ἄρθρα 138 ἑπόμενα) προδοσία τῆς χώρας.

5) ᾽Ακόμη καὶ οἱ προπαρασκευαστικὲς πράξεις τῆς συμφωνίας ἢ τῆς ἑνώσεως πρὸς διάπραξιν κακουργημάτων συνιστοῦν κατὰ τὸν Ποινικό μας Κώδικα (ἄρθρον 187) τὸ ἔγκλημα τῆς συστάσεως καὶ συμμορίας.  ᾽Αφοῦ λοιπὸν οἱ στασιασταὶ τοῦ K.Κ.Ε. εἶχαν συμφωνήσει καὶ ἑνωθῆ γιὰ τὴν  διάπραξι  τῶν παραπάνω  κακουργημάτων  τῆς ἐσχάτης προδοσίας καὶ τῆς προδοσίας τῆς χώραςχωρὶς καμμιὰ ἀμφιβολία ἦσανσύμφωνα μὲ τὸν νόμο, συμμορίτες.  Καὶ ὡς ὄργανα ἀποκλειστικῶς τοῦ Κ.Κ.Ε. κομμουνιστοσυμμορίτες, κατὰ τὸν χαρακτηρισμό, ποὺ ὅλοι, ἐπίσημος ῾Ελλάς, κόμματα καὶ ἑλληνικὸς λαὸς κοινῶς ἐχρησιμοποιοῦσαν τότε. 

6)  ῾Επομένως, οἱ εἰς τὸ μήνυμά μου χαρακτηρισμοὶ τῶν στασιαστικῶν ἐκείνων ὁμάδων ὡς ξενοκινήτων καὶ ἐθνοπροδοτικῶν κομμουνιστοσυμμοριῶν εἶναι ἀπολύτως ἀκριβεῖς καὶ μόνον τὴν ἱστορικὴν ἀλήθειαν ἀποδίδουν. ᾽Εὰν λόγοι πολιτικῆς σκοπιμότητος ὑπηγόρευσαν σὲ ἄλλους (π.χ. στὸν μνημονευόμενο ἀπὸ τὸν συνεργάτη σας ὡς «βαθύτατα ἀντικομμουνιστὴ»  Καραμανλῆ), μερικὲς δεκαετίες ὕστερα ἀπὸ τὰ γεγονότα, τὴν ἀποφυγὴ τῆς ἀληθείας, αὐτὸ μοῦ εἶναι παντελῶς ἀδιάφορο. Καὶ μάλιστα ὄχι ἀξιομίμητο παράδειγμα, ὅλως ἰδιαιτέρως γιὰ τὴν συγκεκριμένη περίπτωσι τοῦ τελουμένου Μνημοσύνου. Διότι εἰς τὰ Μνημόσυνα εἶναι διὰ τοὺς ὑπευθύνους ἄνδρες παντελῶς ἀνεπίτρεπτη ἡ, χάριν ὁποιασδήποτε πολιτικῆς σκοπιμότητος, παραποίησι ἢ ἀπόκρυψι τῆς ἀλήθειας. Καὶ θὰ ἀποτελοῦσε ὕβριν εἰς τὴν μνήμην τῶν ἡρῴων ἐκείνων, ποὺ ἔδωσαν τὴν ζωή τους γιὰ νὰ μείνει ἡ Πατρίδα μας ἐλεύθερη, ἐκτὸς τοῦ ἀπανθρώπου σταλινικοῦ κομμουνιστικοῦ ζυγοῦ, καὶ ἀκέραιη χωρὶς ἀκρωτηριασμούς, τὸ νὰ ἀποσιωπήσω τὸ διατὶ καὶ ἐναντίον ποίων ἀγωνιζόμενοι ἐθυσιάσθησαν. ῾Απλῶς, δὲν διέστρεψα τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια μὲ σημερινὲς παραμορφωτικὲς διόπτρες. ᾽Ηκολούθησα πιστῶς τὴν ἀντικειμενικὴ τῶν γεγονότων καταγραφή, ὅπως ἄλλωστε τὰ ἐβίωνε τότε ὁλόκληρος ὁ ῾Ελληνικὸς λαὸς καὶ τὰ ἀξιολογοῦσε ὁλόκληρος ἡ πολιτική του ἡγεσία. ῎Ετσι, ἂς μὴ ξεχνᾶτε τὸν περίφημο χαρακτηρισμό, ὄχι κανενὸς ἀντιδραστικοῦ, ἀλλὰ τοῦ ἀληθινοῦ δημοκρατικοῦ ἡγέτου, τοῦ θρυλικοῦ «γέρου τῆς Δημοκρατίας» ἀειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου,  γιὰ τὸ τότε Κ.Κ.Ε., ὅτι «εἶναι τὸ κόμμα τοῦ ἐγκλήματος καὶ τῆς ἐθνικῆς προδοσίας».
Καὶ ἀκόμη : Οἱ ἰδιότητές μου ὡς τέως ᾽Ανωτάτου Δικαστοῦ καὶ τέως Προέδρου τῆς ῾Ελληνικῆς Δημοκρατίας ὄχι μόνον δὲν ἀπέκλειαν, ἀλλά, ἀντιθέτως, ἐπέβαλλαν τὴν μετὰ παρρησίας ἔκθεσι τῆς ἀλήθειας,αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ καὶ μὲ τὸ μήνυμά μου ἔκανα. ῾Η σχετικῶς συνήθως προβαλλομένη ἀνάγκη ἐθνικῆς συμφιλιώσεως πρέπει νὰ βιώνεται, ὅπως καὶ ἔκανα καθ᾽ ὅλη τὴν ζωή μου. Καὶ ὄχι νὰ ὁδηγῇ στὸν στραγγαλισμὸ τῆς ἀληθείας μὲ τὴν παραποίησι ἢ καὶ μόνον ἀποσιώπησι ἀναμφισβητήτων γεγονότων. Διότι, ὅπως καὶ ἡ λέξις τὸ λέγει, ἀλήθεια εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς λήθης. Δὲν πρέπει τίποτε νὰ ξεχνᾶμε. ῎Αλλωστε τὴν λήθη τὴν ἐπιθυμοῦν αὐτοί, ποὺ μὲ δολιότητα τὴν ἐπικαλοῦνται, μόνον μονομερῶς. ῎Ετσι ἐνῷ καθημερινῶς  πληθαίνουν οἱ ἀναφορὲς στὰ ἔντυπά τουςἐφημερίδες, περιοδικὰ καὶ βιβλία, μὲ ἑορτασμοὺς ἐπετείων καὶ «ἀνδραγαθημάτων» τοῦ δῆθεν «δημοκρατικοῦ στρατοῦ», δηλαδὴ μὲ ὡραιοποίησι ὅλων τῶν ἐγκλημάτων του εἰς βάρος τῆς ἑλληνικῆς μας Πατρίδος,  οἱ ἴδιοι ἀξιώνουν τὴν πλήρη σιωπὴ ὅλων τῶν ἄλλων ! Αὐτὸ εἶναι τὸ  ψευδώνυμο «δημοκρατικό» τους ἦθος !…

7) ῾Ως ῞Ελλην λοιπὸν ὡμίλησα, ποὺ σέβεται τὴν ἀλήθεια. Καὶ ὡς ἀληθινὸς, ὄχι ψευδώνυμος δημοκράτης. Τὴν δὲ δημοκρατικότητά μου τὴν ἐπέδειξα καὶ τὴν ἀπέδειξα σὲ ὅλη μου τὴν ζωὴ μὲ ἔργα, ὄχι μὲ κούφιες ἀερολογίες. Καὶ ὡς Δικαστής, μὲ διεθνῆ μάλιστα ἀναγνώρισι, καὶ ὡς Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας. Κίβδηλη ἑπομένως ἡ προσπάθεια ἐμφανίσεως καὶ συναναμίξεώς μου μὲ ἀκροδεξιούς, ποὺ καταβάλλει ὁ συνεργάτης σας. ῾Ο ὁποῖος μὲ ἀληθινὴ φασιστικὴ πρακτική, προδήλως ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὴν ἰδεολογικὴ τρομοκρατία, ποὺ ἀσκοῦν ὁμόφρονές του, μὲ ἐγκαλεῖ γιὰ τὸ μήνυμά μου.῎Ετσι, ἐκτελῶν καθήκοντα λογοκριτοῦ σταλινικῶν καταβολῶν καὶ προδιαγραφῶν, γράφει, ὅτι ὡς διατελέσας Πρόεδρος Δημοκρατίας  δὲν ἔπρεπε νὰ ἐκφράζομαι ὅπως στὸ μήνυμά μου. ῾Ως καὶ ὅτι, ἐὰν εἶχα «δημοσιοποιήσει» (κατὰ τὸν νεολογισμὸ τῶν ἀγραμμάτων, θέλει νὰ ᾽πῆ «γνωστοποιήσει») τὶς ἀπόψεις μου, ἀσφαλῶς δὲν θὰ εἶχα ὑποδειχθῆ, οὔτε ἐκλεγῆ ποτὲ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας.  ᾽Αλλά, οἱ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀπόψεις μου ἦσαν σὲ ὅλο τὸ περιβάλλον μου γνωστές, πάντοτε τὶς εἶχα καὶ οὐδέποτε τὶς ἀπέκρυψα, καὶ δὲν ὑπῆρχε ἀντίθετος πρὸς τοῦτο λόγος, ἀφοῦ μόνον τὴν ἀλήθεια ἐξέφραζαν. Καὶ βεβαίως δὲν προετάθην Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας γιὰ «ἀπόψεις», ποὺ εἶχα ἢ δὲν εἶχα περὶ γεγονότων τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ γιὰ «ἔργα» μου, τὸ ἔργο μου ὡς Δικαστοῦ καὶ τὴν συνακόλουθη ἀντιδικτατορικὴ  ἐναντίον τῆς χούντας  δραστηριότητά μου, ποὺ μοῦ ἐστοίχισαν ἀπάνθρωπες διώξεις, πολύμηνες φυλακίσεις καὶ
 βασανιστήρια. 
Οπως καὶ ἡ μετὰ τὴν λῆξι τῆς Προεδρικῆς μου θητείας πρότασις πρὸς ἐπανεκλογήν μου, ὑπεστηρίχθη ἀπὸ τὸ ΠΑ.ΣΟ.Κ., κατὰ τὴν πρώτη ψηφοφορία, καὶ ἀπὸ τὸν τότε ἑνιαῖο Συνασπισμὸ τῆς ᾽Αριστερᾶς καὶ τῆς Προόδου, καὶ κατὰ τὶς τρεῖς ψηφοφορίες τῆς πρώτης, πρὸ τῶν ἐκλογῶν, φάσεως τῆς διαδικασίας, ὄχι γιὰ «ἀπόψεις» μου, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἐπιδειχθεῖσα ἄψογη, ὅπως ὅλα τὰ πολιτικὰ κόμματα ρητῶς καὶ δημοσίως ἀνεγνώρισαν, ἐπιτέλεσι τῶν Προεδρικῶν μου καθηκόντων, ἰδίως κατὰ τὴν δύσκολη περίοδο τῆς πολιτικῆς κρίσεως τῆς περιόδου 1988-1989-1990.-
᾽Ακόμη, ἐπιβάλλεται, νὰ ἐπισημανθῇ, ὅτι τὸ περὶ «ἀπόψεων» θεώρημα τοῦ συνεργάτου σας μόνον φασιστικὴ νοοτροπία προδίδει.᾽Αφοῦ στὶς δημοκρατίες ὁ καθένας κρίνεται κατὰ τὰ ἔργα του καὶ «οὐδεὶς κρεμᾶται γιὰ τὶς σκέψεις του», κατὰ παλαιὰν γερμανικὴν παροιμίαν. Καί, ἐπίσης, ἐμβάλλει καὶ σὲ ἐπίκαιρα ἐρωτήματα.  ᾽Ερωτῶ λοιπὸν τὸν πολυπράγμονα λογοκριτὴν καὶ τιμητήν μου : ῾Ο ᾽Ανδρέας Παπανδρέου καὶ τὸ ΠΑ.ΣΟ.Κ., ποὺ προέτειναν καὶ ἐξέλεξαν τὸν σημερινὸ Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, δὲν ἐγνώριζαν, ὅτι ὁ ἐπιλεγείς, ἐπὶ δεκαετίες ἐνεργὸς πολιτικός των ἀντίπαλος, ἦτο συντηρητικὸς καὶ μάλιστα βασιλόφρωνὅτι δηλαδὴ δὲν συμφωνοῦσαν καθόλου μαζί του, ὄχι ἁπλῶς περὶ γεγονότων τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ οὔτε σὲ θεμελιώδεις ἰδεολογικούς των προσανατολισμούς ;  ᾽Ασφαλῶς καὶ τὸ ἐγνώριζαν!
 ῾Επομένως δὲν ἦσαν οἱ ἀπόψεις τοῦ προτεινομένου, ἀκόμη οὔτε καὶ οἱ ἰδεολογικοί του προσανατολισμοί, ποὺ ἐβάρυναν διὰ τὴν ἐκλογή του. ῎Αλλα ὑπῆρξαν τὰ κριτήρια τῆς ἐπιλογῆς. ῞Οπως εἰς τὴν περίπτωσίν μου ὑπῆρξεν ἡ ἐπιδίωξις τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. νὰ κερδίσῃ ἐκ νέου τὶς ἐκλογές, τὸ 1985, ὅπως καὶ τὸ ἐπέτυχε, χάρις εἰς τὴν ἀνάδειξί μου εἰς τὴν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ ᾽Ανδρέας Παπανδρέου δημοσίως ρητῶς ἀνεγνώρισε. – Καί, ἐὰν πάλιν αὐτὴ ἡ  «ἀνακολουθία»  πολιτικῆς ἰδεολογίας καὶ πολιτικῆς πρακτικῆς ἀποδοθῇ ἐνδεχομένως ἀπὸ τῆς πλευρᾶς σας εἰς τόν, συνήθως καταγγελλόμενο ἀπὸ φωνὲς, ποὺ διεκδικοῦν τὴν καθαρόαιμη σοσιαλιστικὴ καὶ κομμουνιστικὴ ὀρθοδοξία, «ἐκφυλισμὸ» τοῦ, κατὰ τὴν κρίσι τους,  «ἀστικοῦ»  ΠΑ.ΣΟ.Κ., τότε διερωτῶμαι, ἀκολουθῶν τὴν λογικὴ τοῦ συνεργάτου σας, καὶ φυσικὰ καὶ τῆς ἐφημερίδος σας, ποὺ δημοσιεύει τὸ κείμενό του, μήπως ἡ θερμὴ ὑποστήριξις, ποὺ παρέχεται ἀπὸ τὴν «Αὐγή» στὸν σημερινὸ Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καὶ ἡ ρητὴ δήλωσις τοῦ Προέδρου τοῦ Συνασπισμοῦ Κυρίου Νίκου Κωνσταντοπούλου, ὅτι θὰ προτείνει  τὴν ἐπανεκλογήν του, ὀφείλονται 
ὄχι στὴν ἐπιδειχθεῖσα πολιτεία τοῦ Κυρίου Στεφανοπούλου, ἀλλὰ σὲ συμφωνία τους πρὸς τὶς γνωστὲς ἀπόψεις του, ὡς πολιτικοῦ ἀνδρὸς συντηρητικοῦ καὶ μάλιστα βασιλόφρονος, ἀπὸ τὶς ὁποῖες οὐδέποτε δημοσίως ἔχει ἀποστῆ.  Λοιπόν, ἔγινεν ὁ Συνασπισμὸς κόμμα τῶν «βασιλοφρόνων συντηρητικῶν κομμουνιστῶν» (!), καὶ ἡ «Αὐγή», ὄργανο μὲ ἰδιαίτερη θέρμη τοῦ κόμματος αὐτοῦ, ἄλλαξε στὰ κρυφὰ ἰδεολογικὴ πορεία ;  ᾽Αναμένω καὶ ἐπ᾽ αὐτοῦ ἀπάντησι…
Φυσικὰ ἐλάχιστες ἐλπίδες διατηρῶ, ὅτι θὰ δημοσιεύσετε τὴν παροῦσα ἐπιστολή μου καὶ ὅτι θὰ ἀπαντήσετε σὲ ὅλα τὰ παραπάνω ἐρωτήματά μου. Διότι ἡ δημοσίευσις καὶ οἱ τεκμηριωμένες ἀπαντήσεις, δηλαδὴ συγκεκριμένως καὶ μὲ ἀποδείξεις, ὄχι μὲ ἀερολογίες, προϋποθέτουν δημοκρατικὴ συνείδησι (ὄχι μόνον τοποθέτησι) καὶ  βιωμένη δημοκρατικὴ πρακτική. Καθὼς καὶ εἰλικρινῆ ἐπιθυμία σωστῆς ἐνημερώσεως  τῶν ἀναγνωστῶν. 
᾽Αλλὰ ἡ καθολικὴ ὅλων πεῖρα διδάσκει, ὅτι αὐτὰ συνήθως ἐλλείπουν ἀπὸ ὅσους ὑπηρετοῦν πολιτικὲς σκοπιμότητες καὶ εἰδικεύονται εἰς τὴν παρουσίασι τῶν πάντων μέσῳ αὐτῶν, μὴ διστάζοντες ἀκόμη καὶ εἰς τὴν διαστροφὴ καὶ ἀναμφισβητήτων γεγονότων, ὅταν δὲν τοὺς εἶναι ἀρεστά.
Πάντως προσωπικῶς, ὅπως ἔκανα σὲ ὅλη μου τὴν ζωή, θὰ ἐξακολουθήσω νὰ λέγω τὴν ἀλήθεια καὶ μόνον τὴν ἀλήθεια, πρὸς κάθε κατεύθυνσι. Πρὸ παντὸς ὅταν ἀναιδῶς προκαλοῦμαι. Καὶ δὲν πρόκειται ὑπὸ τὸ κράτος κανενὸς δημοσιεύματος, καμμιᾶς ἰδεολογικῆς τρομοκρατίας νὰ καμφθῶ καὶ νὰ ἀποστῶ ἀπὸ τὴν ἀπαρέγκλιτη αὐτὴ γραμμή. Διότι αὐτὸ ὑπαγορεύει ἡ συνείδησίς μου ὡς ῞Ελληνος καὶ ἀληθινοῦ Δημοκράτου.-
Μὲ τὴν προσήκουσα ἐκτίμησι
[ὑπογραφή]   Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης

14 σχόλια:

  1. Εδώ περιέχεται όλη η ουσία της ψευδώνυμης "συμφιλίωσης" που κατασκεύασε η μεταπολίτευση. Η πλευρά των σταλινικών (ΚΚΕ) και των συνοδοιπόρων τους μετά το 1974 παρήγαγαν χιλιάδες προπαγανδιστικές δημοσιεύσεις και βίντεο, ενώ η εθνική πλευρά ψέλλιζε κάτι ελάχιστα, επειδή μετά τη Χούντα η Αριστερά ήταν της μόδας. Τεράστια ευθύνη γι' αυτά όλα φέρουν η γραικυλική Νέα Δημοκρατία και ο δημαγωγός Ανδρέας Παπανδρέου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας υπενθυμίζω οτι ο αρχηγλος της Ν.Δ αποχωρησε απο την ψηφοφορία και ετσι [ δεν ειμαι νομικός] πιστευω οτι νομίμως κάποιοι μπορουν να λένε τα πραγματα οπως ηταν.Δηλαδη "Συμμοριτοπόλεμος" και μόνο.

      Διαγραφή
  2. Από τα πιό μεστά σε αλήθειες κείμενα που έχω διαβάσει για τη συγκεκριμένη εποχή, του συμμοριτοπολέμου.
    Τα 5 ψηφίσματα με την ετικέτα ""αστείο"", δείχνει πόσα τρολλάκια του αριστερού χώρου τα έκαναν επάνω τους και προτίμησαν ένα ψήφισμα, αντί σχολίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ψηφίσματα με την επισήμανση "αστείο" αποδεικνύουν την αμηχανία αυτών που δεν μπορούν να χρεώσουν τον τέως ΠτΔ στην ακροδεξιά λόγω της προσωπικής του ιστορίας και συνεπώς δεν μπορούν με τις συνήθεις παρελκυστκες πρακτικές τους να απαξιώσουν τις συγκεκριμένες απόψεις.

      Διαγραφή
    2. Φανταστικό άρθρο. Ήδη το έχω κάνει save as στον υπολογιστή μου. Μέσα σε ελάχιστες σελίδες ο Σαρτζετάκης ξεφτιλίζει την αριστερά με επιχειρήματα και μόνο με επιχειρήματα.

      Διαγραφή
  3. Τεκμηριωμένο και αποκαλυπτικό άρθρο ---
    Ορισμένοι ‘προοδευτικοί’ ξέσκισαν τις σάρκες της πατρίδας ακολουθώντας ξένους ινστρούχτορες …
    Αν αυτό δεν είναι προδοσία τότε τι είναι προδοσία?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επειδή αυτή η πληγή δεν κλείνει και κάποιοι(απ'όλους τους πολιτικούς χώρους), όταν συζητάμε γι' αυτό το θέμα, δεν προσφέρουν σωστές υπηρεσίες προς την πατρίδα με αυτά που γράφουν να τα βάλουμε λίγο στη σειρά:

    1) H Ελλάς είχε αποφασιστεί να ανήκει στο Δυτικό στρατόπεδο. Το που θα ανήκει σε κάθε περίπτωση η Ελλάς δεν αποφασίζεται εντός της χώρας αλλά από τους μεγάλους της προστάτες. Αυτό δεν είναι αερολογία αλλή η ωμή πραγματικότητα. Μακάρι μια μέρα να αποφασίσουμε να γίνουμε πιο ισχυρή και λιγότερο διεφθαρμένη χώρα για να αποφασίζουμε μόνοι μας και όχι οι πρεσβείες για μας.

    2) Αν είχε αποφασιστεί να ανήκουμε στο Ανατολικό μπλόκ στη θέση των Σέρμαν θα ήταν τα Τ34 των Σοβιετικών και η ιστορία θα ήταν εντελώς διαφορετική. Αντί για συμμορίτες, θα μιλούσαμε για φασίστες κτλ.

    3) Αναλύοντας ψυχρά τα δεδομένα, ευτυχώς όλα αυτά δεν γίνανε διότι η τύχη της Μακεδονίας θα ήταν εντελώς διαφορετική και τη δεκαετία του 90 είχαμε την τύχη άλλων βαλκανικών χωρών.

    Δεν αξίζει λοιπόν να γράφουμε για συμμοριτοπόλεμο κτλ. Ήταν εμφύλιος πόλεμος, το χειρότερο είδους πολέμου.

    https://www.youtube.com/watch?v=5-3z7-Kn7gA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εάν αγαπητέ αναφέρεστε στην Πελοπόννησο, Ρούμελη, Ήπειρο κλπ τότε θα μπορούσαμε ΙΣΩΣ να μιλήσουμε για εμφύλιο. Στον χώρο όμως της Μακεδονίας ήταν συμμοριτοπόλεμος: Από την μια ο Εθνικός Στρατός και από την άλλη οι Σλάβοι του Τίτο και οι κατσαπλιάδες του ΚΚΕ.

      Διαγραφή
  5. ΚΟΥμμουνιστοσυμμορίτες, τούς ἔλεγε ὅλη ἡ Ἑλλάδα, ὄχι ὅμως οἱ ἴδιοι τούς ἑαυτούς τους.
    Θυμᾶμαι, ὅτι οἱ ἀριστεροί κουμμουνιστές, μετά τήν μεταπολίτευση τόν Ἰούλιο τοῦ 1974, δέχονταν τόν ὅρο ἀντάρτες γιά τούς πολεμήσαντες στόν ἐμφύλιο σπαραγμό, ἐνῶ ἀντιθέτως, ἀπέκρουαν μόνο τόν ὅρο ΚΟΥμουνιστορυμμορίτες, τονιζοντας ὅτι δέν ἦσαν συμμορίτες.
    Αὐτά τά θυμᾶμαι καλά.
    Ἀρκετά ἀργότερα, νομίζω περί τό 1980, κατάλαβαν φαίνεται, ὅτι ὁ ὅρος ἀντάρτες σήμαινε καί ὅτι δέν εἶχαν καμία νομιμοποίηση στόν λαό πράγματι.
    Τοῦτο, δηλαδή ἡ στέρηση κάθε νομιμοποιήσεως τῶν ἀνταρτῶν στόν λαό, νομίζω πρέπει νά συντελέσθηκε λόγω τῶν Δεκεμβριανῶν τοῦ τέλους τοῦ 1944, ὁπότε ὅλη ἡ Ἑλλάδα, πλήν ὅσων ἀφελῶν ἦσαν στον ΕΛΑΣ, και ἄρα παγιδευμένοι στην ἐνημέρωση μόνο ἀπό τόν ΕΛΑΣ, κατάλαβε ὅτι τούς τέως ἀντάρτες κατά τῶν Γερμανῶν, μετά τον Δεκέμβριο τοῦ 1944, τούς ἐνδιέφερε ὄχι ὁ Ἐθνικός Ἀπελευθερωτικός ἀγώνας, ἀλλά ἡ κατάκτηση τῆς ἐξουσίας.
    Ὅλη ἡ Ἑλλάδα ἔτσι το κατάλαβε ! …πλήν τῶν ἰδίων, πού ζοῦσαν τό ὄνειρο τοῦ "δημοκρατικοῦ στρατοῦ στά βουνά" και δέν ἤθελαν τό ὄνειρο νά τελειώσῃ ἄδοξα.
    Πολλοί ἐξ αὐτῶν, λόγω καί τῶν ἐν τῶ μεταξύ (κατά την κατοχή ἤδη) ἐγκλημάτων τους… Κι ἄλλοι, λόγω τῆς ἀποδοχῆς τῆς προπαγάνδας τῶν πρώτων, και χειραγωγούμενοι ἀπό παρουσίαση τῆς μισῆς ἀλήθειας:
    Πράγματι, ἰδίως στην Νότια Ἑλλάδα, ἀρκετοί Ταγματασφαλίστες εἶχαν πλιατσικολογήσει και ἐγκληματίσει (σκοτώσει, βιάσει,…), ὁμοίως με τούς ἐγκληματίες ἀντάρτες.
    Πράγματι, ἀκροβολισμένοι στο Ξενοδοχεῖο τῆς Μεγάλης Βρετανίας Ἐγγλέζοι, εἶχαν βαρέσει διαδηλωτές τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στο ψαχνό, στο Σύνταγμα, για να προκληθῆ civil war (ἡ μετάφρασις «ἐμφύλιος πόλεμος» πού χρησιμοπιήθηκε και ἀπό τόν Παναγιώτη Κανελλόπουλο [φίλος του ἦταν ὁ Σαρτζετάκης και τον συμβουλεύθηκε προτοῦ γίνει Πρόεδρος] , εἶναι ἀνεπιτυχής - πείσθηκα, ἀπό το ἄρθρο τοῦ Προέδρου Σαρτζετάκη).
    Πράγματι, Ἐγγλέζοι και πρώην ταγματασφαλίτες συνέδραμαν τήν προσπάθεια τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἐκλεγμένης νόμιμα, να μήν γίνει ἡ Ἑλλάδα κουμουνιστική.
    Αὐτά ὅμως, δεν συνιστοῦσαν στην συνείδηση τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, αἰτία γιά συνέχιση τοῦ κουμμουνιστικοῦ ἀγῶνα. Ἀντίθετα, νομιμοποιοῦσε ὁ κουμμουνιστικός ἀγῶνας, ὡς ἀντεθνικός, τόσο τούς Ἐγγλέζους πού βοηθοῦσαν την ἐκλεγμένη Κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος, καί τήν εξ ἀνάγκης προσωρινή συγχώρεση, ἀπό τούς μη γνωρίζοντες λεττομερῶς συγκεκριμένα ἐγκλήματά τους, τῶν ταγματασφαλιτῶν.
    Γιατί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Β μέρος
    Διότι, μέχρι τον Δεκέμβριο τοῦ 1944, ἡ μισή Ἑλλάδα ἀκολουθοῦσε το ΕΑΜ καί τίς συγγενεῖς ὀργανώσεις του ἤ τούς συμπαθοῦσε. Ὄχι ὅμως ἀπό θέλησή της για μιά κουμουνιστική Ἑλλάδα, οὔτε για να δοθῆ ἡ Μακεδονία σέ σλαβικό λάο, ἀλλά ἀπό παραπαλάνηση, ὅτι ἐπρόκειτο τάχα γιά Ἐθνικό και Ἀπελευθερωτικό, ἀπό τούς Γερμανούς και Βουλγάρους, Μέτωπο (ΕΑΜ).
    Μετά το τέλος τοῦ 1944, ὁ Ἑλληνικός λαός, κατάλαβε, καί δεν συγχωροῦσε στούς κουμμουνιστές την ἐξακολούθηση ἑνός ἀγῶνα πού γινόταν πλεον καθαρά ἀντεθνικός.
    Ἔτσι, το «κουμμουνιστοσυμμορίτες» ἔγινε κοινή συνείδηση ὅλων τῶν Ἑλλήνων, πλήν τῶν ἰδίων, ἄλλων ἐξ αὐτῶν ἐγκληματιῶν και αὐτο-παραπλανουμένων, και ἄλλων ἐξ αὐτῶν παγιδευμένων και παραπλανουμένων για τά καλά.
    Δεν ὑπῆρξε ποτέ μετά τον Δεκέμβριο τοῦ 1944, οὔτε ΕΑΜ ἀληθινό πλέον, οὔτε «δημοκρατικός στρατός» πλέον.
    Εἶχαν ὑπάρξει, ἔστω μέχρι τον Δεκέμβριο τοῦ 1944, ἀληθινά; Πολύ λίγο….
    Τόσο λίγο, ὅσες λίγες ἦσαν οἱ ἐπιθέσεις τους κατά τῶν δυνάμεων κατοχῆς πού δεν στόχευαν κυρίως, εἴτε σέ πλιάτισικο, εἴτε στό να ἐξαναγκασθοῦν ἄνδρες τῶν χωριῶν και νέες κοπέλλες, νά πάρουν τά βουνά μαζί τους.
    Τόσο λίγο, πράγματι ὑπῆρξε μέχρι τον Δεκέμβριο τοῦ 1944, ΕΑΜ ἀληθινό και «δημοκρατικός στρατός»,
    ὅσο τούς πίστεψαν ὅσοι καλόπιστοι μετά τον Δεκέμβριο τοῦ 1944 κατάλαβαν περί τίνος ἐπρόκειτο, κατάλαβαν την παγίδα τοῦ κατευθυνόμενου ΚΚ, και τούς ἐγκατέλειψαν. Αὐτούς ἐκπροσώπησε θα ἔλεγε κανείς, τό αὐτο-‘αποκληθέν ΕΑΜ και ὁ ΕΛΑΣ ἤ λεγόμενος δημοκρατικός στρατός, μέχρι το τέλος τοῦ 1944.
    Σέ αὐτῶν τήν ἐκπροσώπηση, ὀφειλόταν ἡ χαρά τους, για το ὅτι κάτι καλό κάνουν, μέχρι το τέλος του 1944 (κι ἄς μήν ἦταν πάντα καλό, ἀλλά ἀντιθέτως…- ἀλλά δεν γώριζαν οἱ περισσότεροι ὅτι πολλοί ἀπό τούς «πράκτορες τῶν Γερμανῶν» πού φόνευαν, ἦσαν γνήσιοι Ἕλληνες πατριῶτες, ἤ ἁπλῶς σχετικῶς πλούσιοι τῶν ὁποίων τη περιουσία ἤ την γυναίκα, ἐποφθαλμιοῦσε κάποιος ἀνώτερός τους καπετάνιος….).
    Λοιπόν, οἱ καλόπιστοι τοῦ ΕΑΜ, πού γλίτωσαν και δεν παγιδεύθηκαν μέσα στον ΕΛΑΣ στα βουνά, ἀλλά τον Δεκέμβριο τοῦ 1944 κατάλαβαν την παγίδα τοῦ κατευθυνόμενου ΚΚ, και ἐγκατέλειψαν κάθε συμπάθεια προς το τάχα «ΕΑΜ», οἱ περισσότεροι, πλήρωσαν την καλοπιστία τους. Πῶς;
    Μέ τήν ρετσινιά τοῦ ἀριστεροῦ, ἤ καί τοῦ κρυπτοκουμουνιστή, ἀπονεμηθεῖσα σε αὐτούς ἀπό τούς πλέον ἐγκληματίες πρώην ταγματασφαλίτες….,
    τούς ὁποίους ἡ συνέχιση τῆς ὅποιας ἀνατρεπτικῆς δράσεως τῶν κουμμουνιστῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀλλά και μετέπειτα, πολύ τούς βοήθησε (τούς ἐγκληματίες πρώην ταγματασφαλίτες) νά σταθοῦν ἀνέγγιχτοι, και νά ἐλέγξουν τήν στρατιωτική και πολιτική ζωή τῆς Ἑλλάδος, μετά το 1949.
    Βοηθήθηκαν ἀπό την ὅλη ἀντεθνική προσπάθεια τοῦ ΕΛΑΣ ἤ «δημοκρατικοῦ στρατοῦ» , ἴσως πιό πολύ και ἀπό τούς Ἐγγλέζους!

    Ὁ Ἑλληνικός λαός πάντως, στό τέλος τοῦ 1944, ἤθελε εἰρήνη πλέον, καί καμία ἀναταραχή.
    Σύντομα ἔτσι, οἱ ἀντάρτες κατά τῶν Γερμανῶν, μεταβλήθηκαν στην συνείδησή του, σέ ἀντάρτες κατά τῆς πατρίδος, κατά τῆς Ἑλλάδος.
    Ἀπό τό 1980 περίπου, μέ πρῶτο τό Κ.Κ., ἄρχισαν να αὐτοαποκαλοῦνται οἱ ἠλικιωμένοι πλέον πρώην ἀντάρτες, ὅλο καί πιό ἐπίμονα, "δημοκρατικός στρατός".
    Ὁ ὅρος δέ, παρηλλαγμένος στό καθαρευουσιάνικο "κΟμμουνιστοσυμμορίτες",
    πού λεγόταν ἐπί δικτατορίας στό ραδιόφωνο ἰδίως,
    μέ τήν ἐπίμονη χρήση τῆς δημοτικῆς μετά τό 1974, κατέστη ξένος εἰς τά ὦτα τῶν περισσοτέρων Ἑλλήνων.
    Τό δέ σύνηθες στόν λαό Κουμουνιστοσυμμορίτες ἤ ἀντάρτες (με ἀρνητική χροιά), δέν ἐλέχθη ἀπό τό 1974 καί μετά, σέ τηλεόραση καί ραδιόφωνο.
    Ἔτσι, τεχνητά, ἔπαυσαν νά χρησιμοποιοῦνται οἱ ὅροι αὐτοί. Και τό «ἀντάρτες», πού δεν σήμαινε πλέον κυρίως ἀντάρτες κατά τῶν Γερμανῶν, ἀλλά ἀντάρτες κατά τῆς Ἐλλάδος, συνδέθηκε με ἀνδρομική στοχευμένη χρήση του πάλι,ἀπό τον ἀριστετρό τύπο, με την «τιμή τῆς συμμετοχῆς στον δημοκρατικό στρατό»,
    Τώρα ὅμως, με την προδοσία τῆς Μακεδονίας, οἱ ὅροι αὐτοί ,
    Κουμουνιστοσυμμορίτες ἤ ἀντάρτες (με ἀρνητική χροιά),
    ἐπανέρχονται και ζωντανεύουν τά ἀνακλαστικά τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ κατά τῆς προδοσίας, ἀνακλαστικά τόσο κατά τῶν ἐθνικιστῶν Σλάβων τότε και τώρα, ὅσο και κατά τῶν ἀχαρακτήριστα ἀχάριστων ΗΠΑ τώρα.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επιτέλους στην Εθνική αντεπίθεση στον φασισμό της αριστεράς που τόσα χρόνια την αφήναμε να αλωνίζει με ολεθρια αποτελέσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μετά από όλα όσα μας έχουν πλήξει την τελευταια δεκαετία, (δεν χρειάζεται να πούμε ποιό πολιτικό κόμμα ευθύνεται γι αυτήν, πάρτε τα αποτελέσματα των εκλογών, ευτυχώς τους δοκιμάσαμε ΟΛΟΥΣ) αναδύθηκε ξανά μια ψευτοϊστορία που έχει έναν και μοναδικό στόχο:

    Τον εθνικό διαχασμό.

    Προφανώς γιατι οι σοβαρές κρίσεις ενώνουν έναν λαό. Και αυτό οι φίλοι μας, οι εταίροι μας και οι σύμμαχοί μας ΔΕΝ θα το αφήσουν ποτέ να συμβεί! καθώς το κουτό ρητό "λαός ενωμένος ποτέ νικημένος" το ξέρουν και οι κότες

    Εμένα προσωπικά τα "λόγια" του Σαρτζετάκη, με αφήνουν αδιάφορη. Ας τα ακούσουν όσοι επιθυμούν για άλλη μια φορά την πλήρη διάλυση της φτωχειάς πατρίδας μας.
    Και να θυμήσω την ρήση του Γ. Καραμπελιά: Μετά τους Φράγκους οι Τούρκοι. Εύκολο γι αυτούς θα βρούν μια χώρα διαλυμένη από τους Φράγκους ΑΛΛΑ και από τον ίδιο της τον λαό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετικό σχόλιο. Το έχω κι εγώ πολλάκις τονίσει. Όχι μόνο κάκιστες υπηρεσίες προσφέρουν οι αναρτήσεις αυτές, αλλά είναι και ύποπτες. Αλλά επειδή, ως φαίνεται, δεν φθάνει το εν λόγω θέμα, ανατρέχουμε κάθε τόσο και στον προ 100 ετών Εθνικό Διχασμό και στο ποιος έφταιξε για την ήττα μας στην Μ. Ασία.

      Κατά τ' άλλα, κάποιοι μιλάνε για ανάγκη εθνικής ομοψυχίας (κι) εδώ μέσα.

      Μήπως δεν μπορούμε να ζήσομε χωρίς διχόνοια; Μήπως αυτό είναι το πιο πιστικό στοιχείο τής ελληνικής μας ταυτότητας;

      Διαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.