29/4/15

Το αφτί


Το αφτί
Με τον Σενέρ Λεβέντ
29/04/2015
Τι έγινε, τι συμβαίνει, κύριε Ταγίπ; Ζώστηκες το σπαθί από την πρώτη μέρα; Σε θύμωσε πολύ το θέμα της αδελφής χώρας; Τι θες; Σώνει και καλά να γίνουμε μητέρα-θυγατέρα; Να μείνεις πάντα εσύ μητέρα και εμείς να είμαστε η θυγατέρα; Να αρκουδίζουμε πάντα; Να γονατίζουμε; Να μην μεγαλώσουμε καθόλου; Να παίζουμε με τα παιχνίδια που μας χάρισες; Το παιχνίδι του κράτους. Της κυβέρνησης. Του κοινοβουλευτισμού. Έγιναν ντεμοντέ αυτά τα παιχνίδια. Δεν μας προσφέρουν ευχαρίστηση πλέον. Για να πω την αλήθεια, το λινγκρί, οι βόλοι και η μακριά γαϊδούρα ήταν πιο ευχάριστα από αυτά. Τι είπες; Να ακούνε τα αφτιά του τι λέει το στόμα του; Ηρέμησε.

Τι θυμός, τι οργή είναι αυτή. Ούτε Παταγονία είναι εδώ, ούτε Τουρκία, ούτε και έχεις απέναντί σου τον Ντενκτάς ή τον Έρογλου. Ούτε τον Ιρσέν Κιουτσιούκ. Αν έρθει στην Άγκυρα ο Μουσταφά μας μην τυχόν και τον ρωτήσεις «πόσος είναι ο μισθός σου». Εγώ σου το είπα. Αλλά αν θες, δοκίμασε. Άμα το μετανιώσεις, θα με θυμηθείς.

Καταλαβαίνω πως δεν είστε συνηθισμένοι να ακούτε τέτοιες κουβέντες. Έτσι σας έμαθαν όσοι τέθηκαν επικεφαλής μας μέχρι τώρα. Πάντα κάμπτονταν σαν καλάμια. Δεν στέκονταν όρθιοι. Ακόμα και όταν έλεγαν κάτι το αθώο, απολογούνταν παρά το γεγονός ότι είχαν δίκαιο. Παρανοήθηκαν τα λόγια μου, έλεγαν. Δεν ήθελα να το πω αυτό, έλεγαν. Διπλώνονταν, έσκυβαν μέχρι να τους συγχωρέσετε σαν να ήσασταν Θεός. Πρώτη φορά τώρα βρίσκεσαι αντιμέτωπος με αυτή την ανυπακοή, έτσι δεν είναι; Πρώτη φορά βγαίνει κάποιος που δεν σας λέει «παραποιήθηκαν τα λόγια μου, παρανοήθηκαν» και άλλα παρόμοια. Τι σας λέει; «Πήρα έγκριση από αυτό τον λαό, στηρίζω τα λόγια μου». Έτσι. Αυτό ήταν που νοστάλγησε η κοινωνία μας εδώ και χρόνια. Αυτό θέλαμε να ακούσουμε. Αφυπνιστήκαμε. Αρχίσαμε να συνερχόμαστε. Δεν υπάρχει πλέον μητέρα και θυγατέρα. Μόνο αδελφοσύνη υπάρχει.

Ο λαός γι’ αυτό εξέλεξε τον Ακιντζί. Είναι ζήτημα προσωπικότητας, κύριε Ταγίπ. Προσωπικότητα. Πρώτη φορά γίνεται αυτό. Θα έχει και συνέχεια. Η χώρα αυτή δεν είναι δική σας. Είναι δική μας. Δεν το καταλάβατε ακόμα; Βγάλαμε το νταούλι εκείνο πλέον από το σβέρκο μας και το πετάξαμε. Αν θα παίξεις, παίξε μόνο σου και χόρεψε. Μέχρι εδώ ήταν. Τελείωσε. Εμείς είμαστε οι πανδοχείς και εσύ ο ταξιδιώτης. Κοίτα καλά τις εκθέσεις που έρχονται από τα κοράκια στην Κύπρο. Όλος ο λαός βρίσκεται στο πόδι. Χειροκροτεί τον Μουσταφά. Η πλατεία δονείται. Στους δρόμους νταούλια και ζουρνάδες. Κάνουν χαλβά για την κηδεία του στάτους κβο. Να γλείφεις τα δάχτυλά σου.

Θα πλυθεί και θα ταφεί. Θα γίνει και ναμάζι γι’ αυτό. Θα διαβαστεί προσευχή. Δεν υπάρχει πλέον το σήκω-σήκω και το κάτσε κάτσε. Νόμιζα ότι γνώριζες τον Μουσταφά. Φαίνεται ότι ακόμα δεν τον γνωρίζεις. Όμως έπρεπε να είχατε μια ανάμνηση από την Ισπανία. Εκεί που όταν σας ρώτησε για το θέμα του πληθυσμού είχες πει «θεωρώ πολύ προσβλητική την ομιλία σας, κύριε Ακιντζί». Και ύστερα έκλεισες τον δρόμο του εδώ για εκδίκηση. Τώρα νά που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του. Βρίσκεται στο προεδρικό πλέον. Με τη συντριπτική πλειοψηφία των ψήφων του λαού. Μετά από πολλά χρόνια νιώσαμε περήφανοι για τους εαυτούς μας. Για τον ηγέτη μας. Χάρηκαν ακόμα και εκείνοι που δεν τον ψήφισαν και ένιωσαν υπερηφάνεια. Α, λίγο ακόμα και θα το ξεχνούσα. Ειδοποίησε λέγοντας «στείλε και από εμάς χαιρετίσματα». Το παλιό πλήρωμα του πλιάτσικου!

29/04/2015
ΠΟΛΙΤΗΣ

1 σχόλιο:

  1. Ἄσχετο μὲ τὸ θέμα τὸ σχόλιό μου ἀλλὰ δὲν ἀντέχω τὴν κακοποίησι τῆς γλῶσσας μου.

    Οὐς-ὠτὸς ,Δωρικά αὖς:κοινῶς αὐτί-ον.

    Ἐτυμολογεῖται ἐκ τοῦ ἄfημι=πνέω,διότι χωρίς πνοή ἀνέμου ἀκοή δὲν ὑπάρχει.

    Γι᾿αὐτὸ καί τὸ ἀκούω λέγεται ἀΐω.

    Ὄχι λοιπόν "αφτί". Ἔλεος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.