30/4/15

Στο κόκκινο

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
ΕΙΚΟΝΑ---Γενικά,-κολλημένος-στον-τοίχο2
Όταν οι Έλληνες βομβαρδίζονται συνεχώς με αρνητικές ειδήσεις, όπως το πότε θα χρεοκοπήσει η χώρα τους ή το πώς θα οδηγηθεί στη δραχμή και στην κόλαση, ενώ η κυβέρνηση δεν ζητάει το αυτονόητο, τη διαγραφή χρέους, το παιχνίδι έχει τελειώσει   

Όταν μία χώρα, η οποία έχει βιώσει έξι χρόνια τρομακτικής ύφεσης εμφανίζει ξανά, μετά από ένα μικρό διάλλειμα, αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης, ελλείμματα στον προϋπολογισμό, καθώς επίσης στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, έχοντας ένα δυσθεώρητο δημόσιο χρέος και μηδενική ρευστότητα στα ταμεία της, έχει πλέον ολοκληρώσει τον καθοδικό σπειροειδή κύκλο του διαβόλου – ο οποίος οδηγεί στην απόλυτη χρεοκοπία.
Ο μόνος λόγος δε, για τον οποίο καταφέρνει ακόμη να διατηρείται στα όρια του χάους, σε τεντωμένο σκοινί, είναι το ότι είναι μέλος της Ευρωζώνης – έχοντας ως εκ τούτου ακόμη τη δυνατότητα να δανείζεται. Όταν όμως οι τράπεζες της έχουν υποθηκεύσει πάνω από το 30% των δανείων τους στην ΕΚΤ (γράφημα), οπότε την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων, απλά και μόνο για να μπορέσουν να καλύψουν τις συνεχείς εκροές καταθέσεων, οι οποίες έχουν φτάσει στα 27 δις € μέσα σε λίγους μήνες, δεν υπάρχει πλέον καμία ελπίδα – όσο αισιόδοξος και αν είναι κανείς.
.
ΓΡΑΦΗΜΑ - Ευρωζώνη, ΕΚΤ, τράπεζες, δάνεια υποθηεκευμένα.
.
Από την άλλη πλευρά, όταν οι Έλληνες βομβαρδίζονται συνεχώς με αρνητικές ειδήσεις, μεταξύ των οποίων με αναφορές για το πότε και το πώς θα χρεοκοπήσει η χώρα τους, για επόμενες αυξήσεις φόρων, για μία νέα άνοδο της ανεργίας (όταν μειώνεται το ετήσιο ΑΕΠ κατά 50.000 € χάνεται αυτόματα μία θέση εργασίας), για αυξανόμενες πιθανότητες εξόδου από την Ευρωζώνη και επιστροφής στη δραχμή, οπότε στην κόλαση, είναι αδύνατον ποτέ να λειτουργήσουν ορθολογικά, να επενδύσουν ή να καταναλώσουν.
Περαιτέρω, δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει ότι μία χώρα, με δημόσιο χρέος της τάξης των 320 δις € ή 180% του ΑΕΠ της, με εξωτερικό χρέος σχεδόν 420 δις € ή 236% του ΑΕΠ της, με υπερχρεωμένο τραπεζικό τομέα, με καταστραμμένο παραγωγικό ιστό, με μηδενική φοροδοτική ικανότητα των Πολιτών της κοκ., είναι αδύνατον ποτέ να επιστρέψει σε πορεία ανάπτυξης – ενώ άνευ ανάπτυξης δεν μπορούν να δημιουργηθούν εισοδήματα και θέσεις εργασίας, χωρίς τα οποία δεν υπάρχει καμία προοπτική για το μέλλον.
Όταν δε διαπιστώνουν οι Έλληνες πως η πολιτική τους ηγεσία, σχεδόν στο σύνολο της, συμπεριφέρεται σαν ένα μικρό και ανόητο παιδί που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τα προβλήματα, με τα οποία είναι αντιμέτωπο, συνεχίζοντας να διαπληκτίζεται στα τηλεοπτικά παράθυρα ή να προβαίνει σε βαρύγδουπες ανακοινώσεις εντελώς κενές νοήματος, τότε χάνουν εντελώς τις ελπίδες τους – κατανοώντας πως βρίσκονται δυστυχώς με την πλάτη στον τοίχο, περιμένοντας να σωθούν από κόμματα που δεν έχουν καν την κοινή λογική και δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, παρά το ότι η χώρα τους βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού.
Στα πλαίσια αυτά, είναι πολύ δύσκολο να περιμένει κανείς βοήθεια από την Ευρώπη – παρά το ότι μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας θα μπορούσε να θέσει σε μεγάλη δοκιμασία τόσο τη νομισματική ένωση, όσο και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Αν μη τι άλλο, για να μπορέσει να βοηθηθεί η Ελλάδα, για την καταστροφή της οποίας συνευθύνεται η πολιτική που της επιβλήθηκε (ανάλυση), θα έπρεπε να ζητήσει αυτά που πραγματικά χρειάζεται – τη διαγραφή χρέους, καθώς επίσης αναπτυξιακά μέτρα, παρέχοντας τα εύλογα ανταλλάγματα που θα απαιτηθούν.
Όταν όμως η κυβέρνηση επιμένει σε ανόητες «κόκκινες γραμμές», όπως για παράδειγμα στη μη αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, γνωρίζοντας πως σε περίπτωση μη συμφωνίας με τους δανειστές η χώρα θα χρεοκοπήσει, οπότε δεν θα υπάρχουν καν τουρίστες για να πληρώσουν τον όποιο ΦΠΑ, ενώ δεν ζητάει το αυτονόητο, την ονομαστική διαγραφή του χρέους, τότε είναι καλύτερα να προετοιμάζεται κανείς για τα χειρότερα – την επιστροφή στη δραχμή η οποία, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, αφού έχουν δηλαδή προηγηθεί έξι χρόνια ύφεσης, με την ανεργία στο ζενίθ, χωρίς παραγωγικό ιστό και με τα ταμεία άδεια, θα είναι συνώνυμη με την επί γης κόλαση.
.
ΥΓ: Σύμφωνα με την πρόσφατη μελέτη του ΔΝΤ (Global Financial Stability Report), ακόμη και η πιο μικρή κρίση στον πλανήτη, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο κραχ – αφού τα ρίσκα έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό μετά τον Οκτώβριο του 2014, ενώ οι κεντρικές τράπεζες έχουν καταναλώσει όλα τους τα όπλα (βασικά επιτόκια, ποσότητα χρήματος), χωρίς να έχουν κανένα αποτέλεσμα.
Η ξαφνική πτώση του ρυθμού ανάπτυξης στις Η.Π.Α., η οποία τρομοκράτησε τη Fed, με αποτέλεσμα να αναβάλλει επ’ αόριστον την αύξηση των επιτοκίων, το χθεσινό κραχ των ομολόγων και του χρηματιστηρίου της Γερμανίας, το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία αμερικανική προειδοποιητική βολή στη χώρα, με στόχο την αναίρεση της πολιτικής λιτότητας που επιδεινώνει την ανάπτυξη,  καθώς επίσης μία σειρά άλλων ενδείξεων, τεκμηριώνουν τα παραπάνω – αποτελώντας μία μοναδική, ανέλπιστη ευκαιρία για την Ελλάδα, η οποία όμως θα είναι η τελευταία.

 Βασίλης Βιλιάρδος, Senior Analyst (Macro-economics)

© Copyright 2015 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.

3 σχόλια:

  1. Development doesn´t come one day to another. BUT with the right incentives the government could attract the capital the Greeks have in deposits outside Greece. That would have an immediate result...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από καρδιάς...

    Μας χωρίζουν θάλασσες. Βαθιές και τόσο μαύρες που θα τρομάξεις, ραγιά της αριστεράς, της δεξιάς, του κέντρου, του κράτους και του παρακράτους. Η τρύπια βαρκούλα που έβγαλες στα ρηχά και αρμενίζεις μέχρι εκεί που πατώνει ο αστράγαλός σου φαντάζει από εδώ που σε βλέπουμε σαν καρυδότσουφλο.

    Μας χωρίζουν βουνά. Ψηλά κι άγρια, καημένε της πολιτικής, της εξουσίας, της συντεχνίας, της λαμογιάς. Η μυρμηγκοφωλιά που έχτισες με λαγούμια υπόγεια μοιάζει από εδώ που σε χαζεύουμε σαν λιλιπούτειος τάφος που αργά ή γρήγορα θα πλημμυρίσει με την πρώτη βροχή.

    Μας χωρίζουν κάμποι χρυσαφένιοι, ανόητε των διαπραγματεύσεων, των συμβιβασμών και των υποκλίσεων. Νομίζεις ότι καβαλάς άτι με κόκκινη σημαία και σκάμε στα γέλια που είσαι ένας Δον Κυρ Φώτης καβάλα σε αρουραίο που κρατά στο χέρι λευκό πανί μη και σε λυπηθεί το κοπάδι ευρωπαϊκών προβάτων που έρχεται καταπάνω σου.

    Μας χωρίζουν ουρανοί. Έναστροι και φεγγαρόφωτοι, γελοίε της ιδιοτέλειας, της έμμισθης δουλοπρέπειας, του άνανδρου χαρακτήρα. Από τόσο μακρυά φαίνεται ξεκάθαρα ότι έρπεις μαζί με το σινάφι σου αλλάζοντας δέρμα ανάλογα με το ποιο αφεντικό σου πετάει σάπιο κομμάτι κρέας να χορτάσεις την ακόρεστη πείνα της υποτέλειας.

    Μας χωρίζουν περισσότερα από όσα ήλπιζες ότι μας δένουν. Θεώρησες αριστερόβλακα ότι θα τσιμπούσαν οι πάντες στο δόλωμα ελπίδα που πέταξες στα ρηχά. Έπιασες μόνο ψάρια που φοβούνται τα βαθιά νερά. Αναλώσιμα, αμελητέα απουσία από την ωκεάνια σε διαστάσεις ελληνική ψυχή. Ψαράκια που τσίμπησαν κάποτε στην "Αλλαγή" του πράσινου, στην "Νέα Ελλάδα" του μπλε και τώρα στην "Ελπίδα" του άχρωμου. Αυτά χορταίνουν με ψίχουλα αρκεί να είναι σίγουρα κάθε μήνα στο τρύπιο τσανάκι made in EU. Δεν έχουν καμία σχέση με τα απύθμενα στομάχια των Ελλήνων που δεν χορταίνουν παρά μόνο με δουλεμένο από χαρακωμένα χέρια ζυμωτό ψωμί.

    Σε κάνουμε χάζι από βουνοκορφές, από νησίδες, από φεγγάρια να έχεις το νου σου μη σου κάνει επίθεση το ελληνικό αεράκι και σου γυρίσει το καρυδότσουφλο πριν έρθουν οι Μεγάλες Δυνάμεις και νιώσεις καραβοκύρης σε υπερωκεάνιο. Νομίζεις ότι το να ξαναγίνεις ανάχωμα μεταξύ της Ελλάδας και της Ε.Ε είναι το ίδιο εύκολο όπως τέσσερα χρόνια πριν. Ξέρεις εσύ πότε. Την στιγμή που τα τούβλα της Βουλής άρχισαν να τρίζουν. Τώρα όμως είσαι πολύ μικρός για το Τέρας που έρχεται προς τα εδώ για να το καλύψεις όσο κι αν δουλεύουν τα φτυάρια του λαμογιοστρατού που έφτιαξες μαζεύοντας αρβιλοφύλακες από όλες τις μεραρχίες των κομμάτων. Μάζεψες όλο τον "αφρό", μόνο που για μας ο "αφρός" αυτός είναι γνωστός από παλιές εποχές.

    Πριν ακόμη υπάρξεις ως σπέρμα στον όρχι του προγόνου σου. Πέρασαν από εδώ στρατιές Εφιαλτών, Πηλιογούσηδων, Γερμανοτσολιάδων, Παρακρατικών, Πρασινοφρουρών, Κενταύρων, ΕΠΕΝιτών.....Τι να πρωτοθυμηθούμε! Η χεσμένη φουστανέλα έγινε κουκούλα, μετά έγινε γραβάτα και τώρα η γραβάτα έγινε κασκόλ. Εξελιχτήκατε ευρωπαϊκώς αλλά βρωμάτε το ίδιο. Το ξύγκι από το σβέρκο της εποχής του Σκόμπι πέρασε στο ξύγκι του προκοιλιού της "Αλλαγής" και έφτασε να γίνει ξύγκι στο προκοίλι του εγκεφάλου σας στην εποχή του "Νέου Συμφώνου για την Ελλάδα".

    Είναι υπέροχα να σας αγναντεύουμε από τόσο μακρυά. Ξεφορτωθήκαμε κι εκείνη τη θλίψη για όσους δεν έφταιξαν και την "πάτησαν". Έγινε ανάμνηση η ευαισθησία για τον δειλό που δεν έμαθε τίποτε εδώ και χρόνια. Τον κρίμα που είδε φως Ελπίδας και μπήκε στο καρυδότσουφλό σας να σωθεί.

    Να σωθεί κι ας στερέψει η θάλασσα, κι ας καεί το στάρι στους κάμπους κι ας γίνει χαλίκι η Πίνδος, κι ας δώσουμε τα χέρια με αυτούς που ψήφιζαν το 2010, το 2011, το 2012, το 2013, το 2014 να γαμηθούν τα πάντα για το μεροκάματο της δουλικής βολής τους. Αυτούς τους σιχαινόμαστε περισσότερο από τους καπετάνιους των ρηχών νερών. Ήδη σπρώχνουν ο ένας τον άλλον πάνω στην αστεία λέμβο σωτηρίας για να πάρουν θέση με καλύτερη θέα...προς τον πάτο.

    Είναι απίστευτη η Ελλάδα μακρυά σας.
    Μυρίζει βασιλικό κι αγιόκλημα.
    Έχει ένα σκοτάδι τόσο φωτεινό που δεν φοβάσαι τίποτε.

    Από την γη της καρδιάς μας,
    χαιρετούμε τους μελλοθάνατους...

    Πηγή Simple Man
    ΑΠΛΟ ΟΛΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο συγγραφέας επιμένει συνεχώς στα άρθρα του ότι η μη διαγραφή του μεγαλύτερου ποσοστού του Δημόσιου χρέους είναι το κομβικό σημείο, για την έξοδο της χώρας από την εντατική και την επαναφορά της στην ζωή.

    Δεν έχει καθόλου άδικο.

    Όμως οι θεράποντες δολοφόνοι δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ μέσα από τις νορμάλ διαδικασίες των διάφορων (και αδιάφορων) θεσμών να συναινέσουν σε μία τέτοια λύση, διότι τότε τινάζεται στον αέρα ή "θεραπευτική" αγωγή που έχουν επιβάλλει στην χώρα μας.

    Το παιχνίδι επομένως είναι πολεμικό, και όχι απλά πολιτικό, αλλά σίγουρα δεν είναι οικονομικό.

    Όλα τα επιμέρους φιγκυράν στην εικόνα είναι παρόντα, οι αγορές, τα χρηματιστήρια, τα ομόλογα, τα παράγωγα, ακόμη και η μικρή Ολλανδέζα. Παρόντα, άλαλα και αδιάφορα.

    Ο πόλεμος έχει ξεκινήσει εναντίον του Δ΄ Ράιχ, εκεί είναι η ουσία, και εκεί καλούμαστε να τοποθετηθούμε για το μέλλον μας, και κυρίως το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

    Αρκετά κράτησαν οι κυριλέ διαπραγματεύσεις με τους δολοφόνους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.