του Σάββα Καλεντερίδη
Πριν από μερικές εβδομάδες κάναμε εκτενή αναφορά στον αρχικαπετάνιο Ντιγιάρ Μπαγκόκ, τον υπερήρωα της Κομπάνι, ο οποίος, αν και τραυματισμένος, έχασε τη ζωή του μαχόμενος επί δύο ημέρες στο Διοικητήριο των Δυνάμεων Ασφάλειας της πόλης.
Τότε είχαμε γράψει ότι μετά την απελευθέρωση της ηρωικής αυτής πόλης, που δίκαια έχει πάρει τον τίτλο «νέο Μεσολόγγι» ή νέο «Στάλινγκραντ», οι σύντροφοι και συμπολεμιστές του δεν βρήκαν τον πτώμα του ηρωικού αρχικαπετάνιου.
Έξι μήνες μετά το θάνατό του, το νεκρό σώμα του Μπαγκόκ βρέθηκε κάτω από τα ερείπια του Διοικητηρίου, για να παραδοθεί στη συνέχεια με τιμές στους οικείους του, στην κωμόπολη Νίσιβη (Νουσάιμπιν) του νομού Μάρντιν, στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν (ΝΑ Τουρκία).
Τότε είχαμε γράψει ότι μετά την απελευθέρωση της ηρωικής αυτής πόλης, που δίκαια έχει πάρει τον τίτλο «νέο Μεσολόγγι» ή νέο «Στάλινγκραντ», οι σύντροφοι και συμπολεμιστές του δεν βρήκαν τον πτώμα του ηρωικού αρχικαπετάνιου.
Έξι μήνες μετά το θάνατό του, το νεκρό σώμα του Μπαγκόκ βρέθηκε κάτω από τα ερείπια του Διοικητηρίου, για να παραδοθεί στη συνέχεια με τιμές στους οικείους του, στην κωμόπολη Νίσιβη (Νουσάιμπιν) του νομού Μάρντιν, στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν (ΝΑ Τουρκία).
Εκεί ο λαός τον τίμησε, αφού συμμετείχε σύσσωμος στην κηδεία, ενώ η μέρα κηρύχθηκε αργία για καταστήματα, σχολεία και άλλες υπηρεσίες.
Όταν έφτασε το φέρετρο του Μπαγκόκ στο κέντρο της πόλης, συνοδευόμενο ήδη από εκατοντάδες οχήματα από γειτονικές πόλεις και χωριά, το υποδέχτηκαν δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι της κωμόπολης και των γύρω χωριών, τιμώντας έτσι την 25ετή προσφορά του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του κουρδικού λαού!
Στη συνέχεια νέοι παρέλαβαν και σήκωσαν στους ώμους τους το φέρετρο, που ήταν τυλιγμένο την κουρδική σημαία, και τον μετέφεραν στο νεκροταφείο, ενώ το πλήθος κουβαλώντας σημαίες του Στρατού της Ροζάβας (YPG, YPJ) και του ΡΚΚ, φώναζε συνθήματα όπως «Ο καπετάνιος Ντιγιάρ ζει και πολεμάει στο Κομπάνι», «Ζήτω οι ήρωες του Κουρδικού Αγώνα», «Ζήτω ο ηγέτης μας Άπο» κ.ά.
Όταν η πομπή έφθασε στο νεκροταφείο, ομάδα νέων εκτόξευσε βεγγαλικά και αφού τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή για τους εθνομάρτυρες του Κουρδικού Αγώνα, έγινε η τελετή της ταφής του Μπαγκόκ.
Στο τέλος της τελετής εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και μαζικών φορέων έβγαλαν λόγο και το πλήθος έψαλε με μια φωνή τον εθνικό ύμνο του Αγώνα.
Η ιστορία της οικογένειας του Μπαγκόκ
Η οικογένεια του Μπαγκόκ έχει προσφέρει στον αγώνα. Ο πατέρας του, Αμπντουλκαντίρ Μπιλγκέ, δολοφονήθηκε από τους παρακρατικούς κόντρας της τουρκικής Χεζμπολάχ, το 1994. Ο μεγάλος του αδελφός, Ζεϊνέλ Αμπιντίν Μπιλγκέ, ήταν καπετάνιος του στρατού των ανταρτών (ARGK) του ΡΚΚ, με τον κωδικό Πίλιγκ, και έχασε τη ζωή του σε μάχη με τον τουρκικό στρατό στην κωμόπολη Τσουκούρτζα, το 1996. Ο άλλος αδελφός του, Χουσεΐν, βρίσκεται στη φυλακή για 23 ολόκληρα χρόνια, για συμμετοχή στο Κίνημα. Όσο για την 76χρονη μητέρα του, Μπαχάρ, εκείνη συμμετείχε στη φρουρά των πολιτών που συμπαραστέκονταν μερόνυχτα τους υπερασπιστές της Κομπάνι, στα σύνορα με τη Συρία!
Τότε είχε δηλώσει από τα σύνορα: «Είμαι η μάνα του μεγάλου Αρχηγού, είμαι η μάνα όλων των πολεμιστών μας, είμαι η μάνα του Κουρδιστάν. Εμείς δίνουμε αγώνα για τα δικαιώματά μας. Αυτό δεν γίνεται χωρίς κόστος. Εγώ δεν έχω καμία διαφορά από τις άλλες μάνες. Είμαι υπερήφανη για όλα τα παιδιά μου και για τον άνδρα μου. Εδώ και τρία χρόνια τα μάτια μου δεν βλέπουν, έχασα το φως μου. Όμως ήθελα να συμπαρασταθώ στον αγώνα που δίνει ο γιος μου και έτσι ήλθα στα σύνορα, κοντά στην πόλη Κομπάνι».
Η ιστορία του αρχικαπετάνιου Ντιγιάρ Μπαγκόκ στο άρθρο:
Αρχικαπετάνιος Ντιγιάρ Μπαγκόκ, ο υπερήρωας της Κομπάνι
Πηγή: Pontos news
Αλλοι Ανθρωποι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλια ηταν ετσι και για μας....
Δ.Ν.