29/1/11

Η πτώση της κομματικής αυτοκρατορίας

Σταύρος Καλεντερίδης
Στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα θεωρείται δεδομένη η ύπαρξη πολιτικών κομμάτων σε ένα πολιτικό σύστημα εκπροσώπησης. Τα πολιτικά κόμματα λειτουργούν διαχρονικά ως πολιτικές οντότητες μέσω των οποίων οι πολίτες μπορούν να οργανωθούν βάσει κοινών πολιτικών ή/και ιδεολογικών πεποιθήσεων και να διεκδικήσουν ή να επηρεάσουν την εξουσία.
Η προσφορά των πολιτικών κομμάτων στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι αδιαμφισβήτη, όπως επίσης θεωρείται αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι τα κόμματα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου πολιτικού κόσμου. Αυτό βέβαια μπορεί να είναι αλήθεια στην περίπτωση ενός Ρεπουμπλικάνικου καθεστώτος, αλλά όχι ενός Δημοκρατικού. Στην περίπτωση του πρώτου, οι πολίτες εκλέγουν αντιπρόσωπους οι οποίοι αποφασίζουν για το κοινό συμφέρον. Στην δεύτερη, οι πολίτες αποφασίζουν οι ίδιοι για μείζονα θέματα που τους αφορούν και παίρνουν το μέλλον της ζωής και της χώρας στα χέρια τους. Η δεύτερη αυτή περίπτωση συνιστά το πολίτευμα της Δημοκρατίας, το οποίο συναντάται μερικώς και πολύ σπάνια στην σύγχρονη εποχή.
Η Δημοκρατία δεν είναι τα κόμματα. Η Δημοκρατία γεννήθηκε, άνθισε και επαναπροσδιορίστηκε απελευθερωμένη από κομματικές οργανώσεις. Υπάρχουν διάφορα φωτεινά παραδείγματα των επιτευγμάτων της Δημοκρατίας η οποία λειτούργησε υπεράνω και άνευ κομμάτων.
            Στην αρχαία Αθήνα ο Περικλής ήταν από τους σπουδαιότερους ηγέτες της δημοκρατικής πόλης-κράτους. Ο ίδιος, αν και είχε αμέτρητους ακόλουθους καθώς και πολλούς πολιτικούς συμμάχους που χρησιμοποιούσε για να ασκήσει την επιρροή του στην πόλη, δεν ανήκε σε κάποιο πολιτικό κόμμα (οι Δημοκρατικοί αποτελούσαν ιδεολογική ομάδα που υποστήριζε μια συγκεκριμένη μορφή πολιτεύματος και όχι κομματικό μηχανισμό). Αντίθετα, η πολιτική του ισχύς πήγαζε από το ήθος του, από το γεγονός ότι ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής και από τα καθήκοντά του ως εκλεγμένος και διακεκριμένος στρατηγός της Αθήνας. Ο Χρυσός Αιώνας που ακολούθησε για την πόλη, αποδεικνύει ότι η παρουσία και λειτουργία πολιτικών κομμάτων δεν είναι υποχρεωτική για την πρόοδο μιας Δημοκρατίας.
            Αντίστοιχα, το Κογκρέσο της Φιλαδέλφειας στις Αμερικανικές αποικίες δεν ήταν οργανωμένο βάσει κομματικών πεποιθήσεων ή μηχανισμών. Τα μέλη του περιοριζόντουσαν στο να εκπροσωπούν την θέληση των 13 αποικιών και όχι τις προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων κομματικών ηγετών. Ο George Washington κράτησε ένα κράτος ενωμένο απέναντι σε μια εχθρική διεθνή κοινότητα και έναν Αγγλο-Γαλλικό πόλεμο ο οποίος απειλούσε να σύρει τις νεοσυσταθείσες Η.Π.Α. σε πλήρη εμπλοκή. Ο πρώτος πρόεδρος των Η.Π.Α. αντιμετώπισε αυτές τις πιέσεις έναντι αναπτυσσόμενων κομματικών δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας τους. Ως αποτέλεσμα, οι Η.Π.Α. εξήλθαν αλώβητες και ικανές να αντιμετωπίσουν από θέση ισχύος την αποδυναμωμένη Ευρώπη.
Αρκεί κάποιος να μελετήσει την σημερινή διεθνή σκηνή για να παρατηρήσει αντίστοιχα φαινόμενα. Οι περιπτώσεις όπου κράτη αποτυγχάνουν (πολιτικά ή/και οικονομικά) λόγω του νεποτισμού και της διαφθοράς που αποτελούν αναπόσπαστα δομικά στοιχεία και χαρακτηριστικά των κομμάτων, αυξάνονται συνεχώς. Η προφανής περίπτωση είναι σαφώς αυτή της Ευρώπης. Ολόκληρη η ήπειρος χαρακτηρίζεται από την παντοδυναμία των κομμάτων στην πολιτική ζωή των χωρών και έχει οδηγηθεί σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, στο παρελθόν ή ακόμα και τώρα, σε πολιτικά αδιέξοδα. Επιπλέον, η απάθεια των πολιτών για τα κόμματα και την πολιτική ζωή είναι μεγαλύτερη σήμερα όσο ποτέ. Για παράδειγμα, στην Ιρλανδία, ως αποτέλεσμα της αποδοκιμασίας του κόσμου λόγω της εξελισσόμενης οικονομικής κρίσης, ο Πρωθυπουργός Brian Cowen πολύ πρόσφατα αναγκάστηκε να παραιτηθεί από ηγέτης του κόμματός του. Ο Ιρλανδικός λαός νοιώθει πλέον παγιδευμένος σε πολιτικο-κομματικές επιλογές οι οποίες δεν τον εκπροσωπούν. Αντίσχοιχα παραδείγματα υπάρχουν σε όλη την ήπειρο γενικότερα, και συγκεκριμένα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ε.Ε. έχοντας υιοθετήσει τα κομματικά μοντέλα των κυρίαρχων κρατών μελών της, έχει ορίσει τον εαυτό της ως ένα βραδυκίνητο οργανισμό ο οποίος ξεψυχά από την έλλειψη οράματος και συναίνεσης των πολιτών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ίσως η σημαντικότερη απόδειξη αυτής της νέας τάσης κομματικής απαξίωσης, αφού η συμμετοχή στις ευρωεκλογές του 2009 ήταν πιο μικρή από ποτέ. Αυτό βέβαια δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη, αν αναλογιστεί κανείς το γεγονός ότι οι απλοί πολίτες της Ένωσης δεν γνωρίζουν τον σαφή ρόλο του οργάνου αυτού (όπως επίσης και πολλοί ευρωβουλευτές). Η απαξίωση είναι επίσης αποτέλεσμα της κομματικοκρατούμενης νοοτροπίας που έχει υιοθετηθεί για τη διεξαγωγή ευρωεκλογών, όπου ουσιαστικά οι πολίτες καλούνται από τους τοπικούς αρχηγούς κομμάτων να ψηφίσουν το εθνικό τους κόμμα, χωρίς αυτό βέβαια να έχει κάποια σχέση με την πολιτική πραγματικότητα στο Ευρωκοινοβούλιο (οι εθνικοί τοπικοί άρχοντες δεν έχουν καμμία ουσιαστική εξουσία στο εν λόγω σώμα). Τέλος, αδιαμφισβήτητο παράδειγμα της νέας αυτής τάσης αποτελούν τα διάφορα δημοψηφίσματα των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών (Δανία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Σουηδία, Γαλλία, Ολλανδία), όπου στην ουσία καταψηφίστηκε ξεκάθαρα το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων και κομμάτων στις εν λόγω χώρες, που πήρε θέση υπέρ των Ευρωπαϊκών αυτών δημοψηφισμάτων.
Οι Η.Π.Α. παραμένουν μέχρι σήμερα οι πρωτοπόροι των δυτικών πολιτικών μοντέλων και προτύπων. Στην περίπτωση των Η.Π.Α., η μόδα της «πτώσης» των κομμάτων είναι ήδη πραγματικότητα. Συγκρεκριμένα, τα δύο μεγάλα κόμματα φαίνονται ανίκανα να διαχειριστούν τα πολιτικά κεφάλαια της χώρας και γι’ αυτό το λόγο είτε δημιουργούν, είτε αναγκάζονται να δώσουν χώρο και πολιτική δύναμη σε πολιτικές ομάδες πολιτών. Από τη μία οι Δημοκρατικοί, όντας ανάξιοι να διαχειριστούν την επικράτησή τους στο Κογκρέσο από το 2006, ανάγκασαν τον Barack Obama να προχωρήσει στη δημιουργία προοδευτικού κινήματος εθελοντών πολιτών με την ονομασία Organizing for America (OFA). Είναι γεγονός, ότι ήταν το κίνημα αυτό το οποίο οδήγησε τους Δημοκρατικούς στις μεταρρυθμιστικές τους νίκες (Υγεία, Οικονομία) και όχι το Δημοκρατικό κόμμα. Αντίστοιχα, το Ρεπουμπλικάνικο κόμμα φάνηκε ανίσχυρο να αντιδράσει στο ανερχόμενο Tea Party Express Movement, και παραχώρησε πολιτική ισχύ στο εν λόγω κίνημα. Το Tea Party επέβαλλε πολλούς από τους Ρεπουμπλικάνους υποψηφίους στις εκλογές του 2010, τις περισσότερες φορές ενάντια στη θέληση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος (το οποίο κάποιες φορές υποστήριξε ξεχωριστό δικό του υποψήφιο!), και κέρδισε μεγάλες εκλογικές νίκες, εν αντιθέσει με τους «καθαρόαιμους» πολιτικούς υποψηφίους του Ρεπουμπλικάνικου κόμματος.
Σημαντικότερη όμως απόδειξη της νέας αυτής «μόδας» έναντι των κομμάτων είναι η επανάσταση των «Υακίνθων» στην Τυνησία, στις αρχές του 2011, η οποία οδήγησε στην παραίτηση του επί 23 χρόνια δικτάτορα Ben Ali και στη διαφυγή του στη Σαουδική Αραβία. Όπως έχουν ήδη αναφέρει τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, οι διαδηλώσεις που οδήγησαν στις εξελίξεις αυτές δεν καθοδηγήθηκαν από κανένα κόμμα. Αντίθετα, ήταν διαδηλώσεις των πολιτών της Τυνισίας όπου συνειδητοποίησαν ότι το «φτιαχτό» πολιτικό-κομματικό σύστημα του Ben Ali δεν ήταν πλέον χρήσιμο και λειτουργικό γι’ αυτούς και για τη χώρα τους. Στο ίδιο κλίμα, και κατά τη διάρκεια σύνταξης αυτού του άρθρου, έχουν ήδη ξεκινήσει αντίστοιχες διαδηλώσεις σε Ιορδανία και Αίγυπτο. Και στις δύο περιπτώσεις οι δυτικόφιλες πολιτικές ηγεσίες (ένας βασιλιάς και ένας δικτάτορας) έχουν ήδη προβεί σε πολιτικές παραχωρήσεις για την αποφυγή περαιτέρω διαμαρτυριών. Στην περίπτωση της Αιγύπτου, μάλιστα, η οποία διαφαίνεται ως η πιο σοβαρή, διεθνείς ρεπόρτερ και ακαδημαϊκοί επισημαίνουν πως οι τωρινές διαδηλώσεις είναι οι πρώτες στην ιστορία της Αραβικής Δημοκρατίας που δεν υποκινήθηκαν από κάποιο πολιτικό κόμμα.
Παρατηρούμε λοιπόν, ότι ενώ η Βόρειος Αφρική και η Μέση Ανατολή διψούν για την πολιτική τους αναγέννηση, τα κόμματα διαφαίνονται κατώτερα των περιστάσεων και ανίκανα να ανταπεξέλθουν στην θέληση των πολιτών, με αποτέλεσμα οι πολίτες να τα αγνοούν και να οργανώνονται μόνοι τους (μέσω Facebook και λοιπών social media) για να πάρουν την μοίρα και την τύχη στα χέρια τους.
Διακρίνεται συνεπώς, μία πραγματική πολιτική τάση και ανάγκη υπέρβασης και παραγκωνισμού των πολιτικών κομμάτων, έτσι ώστε να μπορέσουν οι πολίτες να επιφέρουν ουσιαστικές και άμεσες αλλαγές στη ζωή και τη χώρα τους. Μία τάση η οποία ξεκίνησε σαφώς από τον δυτικό κόσμο (Η.Π.Α. και Ευρώπη) και φαίνεται τώρα πως αποκτά προεκτάσεις και σε άλλες ηπείρους (Αφρική, Ασία).
Ως συμπέρασμα, μπορούμε να πούμε ότι η νέα τάση αυτή δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζει κανέναν. Χρειάζεται μόνο να αναλογιστεί κανείς τη σύγχρονη καταστροφική επιρροή των κομμάτων στις ζωές των πολιτών για να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό. Διαφθορά, ανικανότητα, εθνική προδοσία, πολιτική αδαημοσύνη, υποβάθμιση/έλεγχος των Μ.Μ.Ε., υποβάθμιση του κοινωνικού επιπέδου/κουλτούρας, ελεγχος/εκμετάλλευση των νέων και των εργαζομένων (μέσω των συνδικαλιστικών οργανώσεων), είναι μέρος μόνο των αρνητικών επιπτώσεν των κομμάτων.
Τέλος, αναλογιζόμενοι ότι η μονοπώληση της πολιτικής εξουσίας, ζωής και συμμετοχής από τα κόμματα είναι ίσως το σημαντικότερο συστημικό πρόβλημα στην σύχρονη Ελληνική πραγματικότητα, καλούμε τους δημιουργικούς πολίτες της ανερχόμενης Ελληνικής Κοινωνίας των Πολιτών να αποφασίσουν να οργανωθούν –όχι κομματικά ή ιδεολογικά, αλλά παραγωγικά και θεματικά για κοινά προβλήματα και ανάγκες, και να επιφέρουν ουσιαστική και μόνιμη αλλαγή στις ζωές τους και τη χώρα μας.

24 σχόλια:

  1. Χρειάζεται ένα μίνιμουμ εσωκομματικής δημοκρατίας για να γίνουν αυτά. Π.χ. στις ΗΠΑ οι πολίτες δεν εκλέγουν απλώς τον αντιπρόσωπο μιας περιφέρειας αλλά και το ποιος θα είναι ο υποψήφιος του κάθε κόμματος για τη θέση αυτή. Έτσι μπορεί και ένα κίνημα όπως το tea party να περάσει τους δικούς του κι όχι αυτούς που θέλει η ηγεσία του κόμματος.
    Εδώ σε μας ποιοι καθορίζουν τις λίστες των κομμάτων και με τι κριτήρια. Μια στενή ομάδα στην Αθήνα αποφασίζει ποιοι θα είναι υποψήφιοι σε όλη την Ελλάδα.
    Χώρια τα δημοψήφισματα. Στις ΗΠΑ σε κάθε εκλογή είτε είναι για βουλευτή είτε για γερουσιαστή είτε για δήμαρχο μπορεί κανείς με κάποιο όριο υπογράφων να θέσει προς δημοψήφισμα μια πρόταση η οποία εφόσον περάσει είναι υποχρεωμένη η πολιτεία εκείνη να την περάσει στη νομοθεσία της.
    Το αμερικανικό πολίτευμα είναι το αρτιότερο μια απλή αντιγραφή αρκεί, δεν χρειάζεται να την ξανανακαλύψουμε εμείς την Αμερική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αριστη και με "Γνωση" αυτων που ερχονται στις ανθρωπινες κοινωνιες
    η δικη σου αναλυση.Κατι νεο περναει στο ανθρωποσυστημα αλλα απο
    που ερχεται,ποιοι το επεξεργαστηκαν
    και ποια τα κρυφα του σημεια που δεν ειναι ακομα ορατα.Τα τελευταια
    χρονια εχω παψει να ειμαι ευπιστος σε αυτα που συμβαινουν η θα συμβουνε στο μελλον γιατι αισθανομαι οτι καποιες ομαδες τα μαγειρευουν στο ημιφως μακρυα απο τα βλεμματα των πολλων και για το..."καλο" των πολλων??? Μπορει.
    Οσον αφορα για τον Περικλη και τον βιο του θα πρεπει να αντιλαμβανεσαι
    οτι εφερε τον σπορο των πρωτων "ιερατειων" της εποχης του.
    [[[Στην αρχαία Αθήνα ο Περικλής ήταν από τους σπουδαιότερους ηγέτες της δημοκρατικής πόλης-κράτους. Ο ίδιος, αν και είχε αμέτρητους ακόλουθους καθώς και πολλούς πολιτικούς συμμάχους που χρησιμοποιούσε για να ασκήσει την επιρροή του στην πόλη, δεν ανήκε σε κάποιο πολιτικό κόμμα (οι Δημοκρατικοί αποτελούσαν ιδεολογική ομάδα που υποστήριζε μια συγκεκριμένη μορφή πολιτεύματος και όχι κομματικό μηχανισμό). Αντίθετα, η πολιτική του ισχύς πήγαζε από το ήθος του]]]
    Το ιδιο συνεχιστηκε απο τοτε μεχρι σημερα και θα συνεχιζεται στο μελλον,αλλοι "διοικουνε" εξωτερικα εφαρμοζοντας τις γενικες γραμμες αυτων των "αφθαρτων"που αποφασιζουν εσωτερικα.Πιστευω οτι σε αυτους "εσωτερικα" θα πρεπει να κυριαρχει το ηθος και η δικαιοσυνη
    οπως και η οραματικη ματια για την πορεια της συνολικης ανθρωποτητας.
    Πιστευω οτι υπαρχει η θα επρεπε μα υπαρχει ενας τελειος μηχανισμος που επιλεγει σε γραμμικη ροη τα ατομα αυτα οταν καποιοι ητε λογω ηληκιας ητε λογω οιασδηποτε φθορας,
    διοτι το ανθρωπινο στοιχειο δεν παυει να υπαρχει σε ολους,θα πρεπει να αντικαθιστανται απο αλλους εξισου αξιους.
    Σου ευχομαι καλη συνεχεια οπου και να βρισκεσαι και να συνεχισεις τα ομορφα αρθρα σου σαν αυτο εδω που δημοσιευσες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ
    Τα κομματα ειναι μορφες οργανωσης. Αν εινα αναξια αντκαθιστανται από αλλες.
    ΥΓ Τραυμα στο χερι με εμποδιζει προσωρας να γραψω αναλυτικοτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κύριε Καλεντερίδη, πιστεύτε πραγματικά ότι στην χώρα μας, - δεν γνωρίζω τί γινεται σε άλλες - έχουν αληθινές διαφορές τα κόμματα μεταξύ τους; Δεν έχετε ακόμα καταλάβει ότι, όλοι όσοι αποτελούν το πολιτικό κατεστημένο, είναι ένα και το αυτό;
    Και κοροϊδεύουν το λαό πως έχουν ιδεολογικές διαφορές;
    Ποιά άλλη απόδειξη γι΄αυτό χρειάζεται όταν όλοι συμφωνούν ομόφωνα στις αυξήσεις των αποδοχών και απολαβών τους;
    Ποιά άλλη απόδειξη χρειάζεται όταν το ΚΚΕ επιμένει σε κατώτατο ημερομίσθιο στα 1400 ευρώ και στους εργάτες που απασχολεί δίνει όσα και οι "πλούσιοι" βιομήχανοι; Ποιά άλλη απόδειξη θέλετε όταν η ΝΔ επιβάλλει σοσιαλιστική πολιτική και το ΠΑΣΟΚ φιλελεύθερη;;;
    Ακόμα δεν νιώσατε ότι τη χώρα μας δεν την κυβερνούν οι πολιτικόι, αλλά οι αθέατοι εσωτερικοί και εξωτερικοί δυνάστες; Εσείς, με την εμπειρία σας από μυστικές υπηρεσίες, δεν τα έχετε διαπιστώσει όλα αυτά;
    Κάτι ακόμα. Πριν μερικά χρόνια στην Αλβανία ο λαός επαναστάτησε και προσπάθησε να αυτοκυβερνηθεί. Όμως οι "αθέατοι" έσπευσαν να καπελώσουν την επανάσταση στέλνοντας στρατό (ακόμα και ο σημίτης) για να "βοηθήσουν" την Αλβανία! Στην πραγματικότητα να προλάβουν μη τυχόν και ο λαός καταφέρει να αυτοκυβερνηθεί!
    Τρέμουν οι αθέατοι κάτι τέτοιο.
    Η Ιστορία μας έχει δείξει ότι μετά από καθε επανάσταση ακολουθεί μια επόμενη σκλαβιά. Θυμάστε την Γαλλική, που μιλούσε για ισότητα, αδελφότητα και ελευθερία; Και γεννήθηκε ο "αυτοκράτορας" Ναπολέων! Θυμάστε το "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών"; και βγήκε ο Παπαδόπουλος! Θυμάστε την μεταπολίτευση με τον "θεό ΚΚ"; Και βγήκε το " Η Κύπρος κείται μακράν"!
    Πείτε μας λοιπόν ακριβώς τί έχετε στο μυαλό σας. Όχι πια συνθήματα και αόριστες υποσχέσεις.
    Αυτό κάνουν πάντα οι "αθέατοι", με "ποδίτσες" ή όποια άλλα σύμβολα και σκλαβώνουν το λαό.
    γ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι, καλά! Πολίτες όμως δεν υπάρχουν πάνω σε τούτο τον πλανήτη.

    Όλοι μας είμαστε πειθήνιοι υπήκοοι, δηλαδή υπάκουοι, της διεθνούς πολυαρχίας της χρηματιστικής, που μας κυβερνάει τόσο άτσαλα αλλά και τόσο πιστά, μέσα από την δεσποτική μας κομματοκρατία. Αχ, με πόσο τυφλή πίστη νομιμοποιούμε κάθε φορά με την ψήφο μας, ναι, εμείς οι ίδιοι, την δεσποτική μας κομματοκρατία...

    Πως μπορούμε άραγε να ξυπνήσουμε τα κομματόσκυλα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Πάντα μας πουλάνε στην δεσποτική μας κομματοκρατία... Πάντα!

    Εάν δεν υπάρχει πρόσβαση στο Ίντερνετ, τότε κάποιοι από μας θα πάμε ίσως στα ΚΑΠΗ της γειτονιάς μας. Γιά να πείσουμε τα κομματόσκυλα προχωρημένης ηλικίας, της δεσποτική μας κομματοκρατίας, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να ξαναγίνουν Ελληνίδες και Έλληνες, δηλαδή οπαδοί της ελληνικά αυθεντικής δημoκρατίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αναμφισβήτητα η αμεσότητα στη Δημοκρατία είναι το ποθούμενο στο τρόπο διακυβέρνησης, όμως να θυμήσω τα ολέθρια λάθη που δίεπραξε η Εκκλησία του Δήμου στην Αρχαία Αθήνα: θετική απόφαση για την Σικελική εκστρατεία,που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν οι Αθηναίοι στον Πελοποννησιακο πόλεμο.Ακόμη Εκτέλεσαν τους 6 στρατηγους που νίκησαν στην μάχη με τους Σπαρτιάτες στις Αργινούσες(κοντά στα παράλια της Μ.Ασίας) επειδή όταν ξέσπασε καταιγίδα δεν περιμάζεψαν τους ναυαγους και τους νεκρους.Μεταξύ των καταδικασθέντων και ο γιος του Περικλή. ΕΞΟΡΙΣΑΝ ΤΟΝ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ!
    Μήπως λοιπόν ουκ εν το πολλώ το ευ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πες το λιγο διαφορετικα. Τα κομματα προσφερουν ολες τις προϋποθεσεις για να περεισφρύσουν σε αυτα τα οργανωμενα κυκλωματα, ή να δημιουργηθούν τετοια μέσα σε αυτα. Τα οργανωμενα κυκλωματα θετουν τα κομματα υπο τον ελεγχο τους με την παροδο του χρονου, και τα μετατρεπουν σε φορεις οργανωμενου εγκληματος. Ετσι ειδαμε στην χωρα μας το απιστευτο ριφιφι του 1999, την απιστευτη αρπαχτη των ολυμπιακων αγωνων κλπ κλπ. Ειναι νομος του συμπαντος η μετατροπη ενος κομματος σε συμμορια. Οι νονοι αρεσκονται να καταμετρουν τις πανακριβες βιλες στις συζητησεις που γινονται μεταξυ τους, ή τα κοττερα. Μεσα σε ενα κελυφος προστασιας απροσπελαστο, εφοσον κινουνται μεσα στα ορια του big. Κορυφαιο παραδειγμα ο τσοχατζοπουλος. Το οργανωμενο αυτο εγκλημα οδηγει τους πολιτες στην φτωχεια και στον φυσικο θανατο. Ο αγιοποιημενος ορος "δημοκρατια" ειναι στην πραγματικοτητα η φυλακη που προστατευουν μεχρις θανατου οι εγκλειστοι της, δηλ εμεις. Απατη η συγχρονη δημοκρατια. Σημερα η ανθρωποτητα βιωνει την βαρβαροτητα της δικτατοριας της δημοκρατιας. Η μονη ελπιδα ειναι το ιντερνετ, το οποιο αποδεσμευει ακηδεμονευτες κοινωνικες δυναμεις, και οδηγει στην πλατια και αμεση δημοκρατια, τοπικη και παγκοσμια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χαίρομαι πολύ που είδα μια τέτοια ανάρτηση,μπράβο Σταύρο,επιτέλους να συζητήσουμε για την πηγή όλων των κακών της χώρας μας,τα κόματα.

    Κατά τη γνώμη μου τα κόματα στην Ελλάδα έχουν μετατραπεί σε αιρέσεις,είναι πάρα πολοί αυτοί που έχουν φτάσει σε επίπεδα λατρείας.

    Για τους περισότερους κοματικούς που ασκούν εξουσία,το χαρακτηριστικό δίλημα είναι αυτό της προτεραιότητας μεταξύ του κόματος και της πατρίδας,μόνο τυχαίο δεν είναι που όλοι αυτοί οι παρασιτικοί οργανισμοί του κράτους επιλέγουν σχεδόν πάντα το κόμα.

    Τα κόματα ήταν και η αποκλειστική αιτία της αναξιοκρατίας,στέλνοντας χιλιάδες άξιους νέους στο εξωτερικό ενώ ταυτόχρονα πολαπλασίαζε το δημόσιο τομέα με αμφιβόλου ικανότητας υπαλήλους,αρκούσε μόνο ότι ήταν ''δικός'' τους.

    Δεν θα μπορούσαν φυσικά να μην έχουν σχέση και με τη διαφθορά,και σε αυτό τον αρνητικό δείκτη για τη χώρα μας τα κόματα έχουν κατακτήσει την κορυφή με το σπαθί τους,η διαφθορά τους αρχίζει απο τα πιο χαμηλά κλιμάκια της ιεραρχίας και όσο φτάνει προς την κορυφή τόσο προστίθενται μηδενικά στο ποσό που απαιτείται,βέβαια δεν είναι και ερασιτέχνες ώστε να διακινδυνεύουν την ελευθερία τους σε περίπτωση που αποκαλυφθεί η ενέργεια τους,έχουν φροντίσει και για αυτό,ψήφισαν νόμο που είναι αδύνατον να συληφθούν και να πάνε φυλακή ή ακόμη και να δικαστούν,το τραγικό είναι ότι για να αλάξει αυτός ο Νόμος θα πρέπει να γίνει μετατροπή στο Σύνταγμα,το συντομότερο που μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο είναι το 2013,μέχρι τότε μπάτε σκύλοι......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Με λίγα λόγια,είναι αποκλειστικές αντιπροσωπείες συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων.,εστία διαφθοράς και τίποτα παραπάνω,ικανά μόνο να διχάζουν τους Έλληνες και πολές φορές μας έχουν οδηγήσει σε ταπεινωτικές ήτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η Ελλάδα κρατήθηκε κάτω από τά νύχια τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας καί σέ όλο αυτό τό διάστημα η χώρα μας ήταν ένα πλουτοφόρο κτήμα τών Τούρκων.Οι ΄Ελληνες δέν είχαν τίποτα δικό τους.Όλα ανήκαν στούς Τούρκους.Ακόμα,κι'αυτά τά παιδιά τών Ελλήνων,γινόντουσαν εκλεκτοί στρατιώτες τού Σουλτάνου.Καί αυτό τό εκλεκτό σώμα οι Τούρκοι τό ονόμαζαν γεννίτσαρους.Αυτοί οι γενίτσαροι ήταν παιδιά τών ίδιων τών υπόδουλων λαών τής Βαλκανικής.Αρπαγμένα από μικρά μέσα από τήν αγκαλιά τών δικών τους,γινόντουσαν μέ το πέρασμα τού χρόνου μιά συνεχής μάστιγα βασάνων καί ταπεινώσεων όλων τών λαών πού ζούσαν υπό τούρκικη κατοχή.Μέ κατάλληλη διαπαιδαγώγηση καί σφυρηλάτημένη πειθαρχία οι γενίτσαροι αποκτούσαν τό συναίσθημα πώς εξυπηρετούν τόν Αλλάχ,τιμωρόντας σκληρά καθέναν πού σήκωνε τό ανάστημά του εναντίον τού αρχηγού τους,πού δέν ήταν άλλος,παρα ο κάθε φορά Σουλτάνος τής Υψηλής Πύλης.
    Η Ευρώπη έμεινε κατάπληκτη από τίς νίκες τών Ελλήνων σέ όλα τά χρόνια τής Επαναστάσεως του 1821,Ο Ουγκώ γιά τό ολοκαύτωμα τού Μεσολογγιού θά γράψει:
    "΄Ολα γιά σάς είναι τιμή,χαρά καί πανηγύρια-ηττηθήκατε πάνω στή Γή,μά θά νικήσετε στήν ιστρία".
    Άν καί τα λόγια αυτά τού μεγάλου βάρδου καί άφθαστου καί αθάνατου Ουγκώ μάς τιμουν μέ τό πάρα πάνω,ωστόσο οι πατέρες μας δέν νίκησαν μόνο στήν ιστορία,αλλά καί πανω στή γή!Τά σκοξίματα καί τά τραγούδια τού πόνου δέν ταιριάζουν σέ ανθρώπους σάν τούς ήρωες τού'21!
    Η φρίκη-μά μαζί καί ντροπή!-ανήκει στά ανακτοβούλια τών αυλών τής Ευρώπης πού χειροκροτούσαν τίς θηριωδίες τών Τούρκων κατακτητών καί πρόβλεπαν τήν πλήρη καί οριστική καταστροφή τού επαναστημένου ελληνικού λαού.Καί ο αγώνας τής γωνιάς αυτής τής γής,δέν ήταν μόνον ένας αγώνας γιά νά μάς κυβερνουν ΄Ελληνες,αντί τών Τούρκων πού τόσα χρόνια τώρα κάνουν αυτοί τήν δουλειά!(έως τίς μέρες μας,Αξεινος Πόντος,Ιωνία-Σμύρνη,Ανατολική Θράκη,μαρτυρική Κύπρος)Αλλά ο αγώνας ο δικός μας,μαζί μέ τήν εθνική ανεξαρτησία έκλεινε μέσα του καί τήν πάλη γιά τά ανθρώπινα δικαιώματ.΄Οπως χιλιάδες χρόνια πρίν οι ΄Ελληνες δίδαξαν πρώτοι στήν ανρωπότητα τό φιλελευθερισμό καί τή δημοκρατία,έτσι καί τότε,τό αθάνατο '21 ,ερχόταν νά διδάξει τά δικαιώματα τού ανθρώπου σέ μιά δεσποτική καί απολυταρχική Ευρώπη καί Ανατολή!Από τούτο εδώ βγαίνει καί η λύσσα τού Μέττερνιχ τής Αυστρίας,τού Πάλμερστον τής Αγγλίας καί τού Σουλτάνου τής Τουρκίας!Η λύσσα τους δέν είναι μόνον γιατί ζητούσαμε καί ζητάμε τήν ελευθερία μας,αλλά γιατί μέ τό νόημα πού δίνουμε στούς εθνικο-απελευθερωτικούς μας αγώνες διαχρονικά,γινόμαστε οι μπουρλοτιέρηδες μέ τό δαυλό στό χέρι γιά νά ανάψουμε τή φωτιά τού Προμηθέως καί σέ άλλους λαούς!Τά δίναμε, καί θά τά δώσουμε άν χρειασθεί, γιά τήν εθνική μας ανεξαρτησία καί τήν ελευθερία καί τήν δημοκρατικήν μας ζωή.Γιά αυτό καί τό Σύνταγμά μας πού ψηφίσαμε τό 1864 ΉΤΑΝΕ τό πιό φιλελεύθερο και δημοκρατικό τής Ευρώπης!Αναθέταμε τήν φύλαξη τού Συντάγματος στόν πατριωτισμό τών Ελλήνων καί όλα τά διοικητικά όργανα νά εκλέγονται μέ καθολική ψηφοφορία τών Ελλήνων.Κάτι πού ξέχασαν οι δικοί μας ΄Αρχοντες τά τελευταία χρόνια,πού χωρίς δημοψηφίσματα ,μάς οδήγησαν σέ αυτή τήν δυστυχή συγκυρία τής Οικονομικής δυσπραγίας!
    Για μάς τούς Πολίτες πέρα βρέχειγιά όλα αυτά...Προχειρολογούμε σέ όλα τά ζητήματα-αυτά τά ζητήματα πού καίνε καί ζητάνε τήν λύση τους,γιά τό καλό όλων τών Ελλήνων,από τό 1821 καί ως σήμερα ακόμη....!
    ΕΙΘΕ!
    ΑΡΚΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. -Αλευρομάγειρος
    -Βαγενά
    -Βαρώτσος
    -Βερνίκος
    -Βούλγαρης
    -Γαβράς
    -Γαληνού
    -Γιαλλουρίδης
    -Γιανναράς
    -Γκατζούλη
    -Γκόνης
    -Γλύκατζη-Αρβελέρ
    -Γουλανδρή
    -Γραμματικόπουλος (Γιουρτσίχιν)
    -Γρίβας
    -Εμφιετζόγλου
    -Εφραίμογλου
    -Ζουράρις
    -Ήφαιστος
    -Καλεντερίδης
    -Καραμπελιάς
    -Καργάκος
    -Κρανιδιώτης
    -Κωνσταντακόπουλος
    -Λαζαρίδης
    -Λαμπράκη-Πλάκα
    -Λυγερός
    -Λυμπέρης
    -Μαζαράκης
    -Μάργαρης
    -Μαρκεζίνης
    -Μελισσανίδης
    -π. Μεταλληνός
    -Μπαμπινιώτης
    -Μπονίκος
    -Νανόπουλος
    -Ναξάκης
    -Νικοπούλου
    -Παντερμαλής
    -Παπά
    -Ράφτης
    -Σαββίδης
    -Σαρρής
    -Σιμόπουλος
    -Σπανουδάκης
    -Σπύρου
    -Τριανταφυλλίδης
    -Φίλιας
    -Χαραλαμπίδης
    -Χαριτόπουλος
    -Χατζάρας

    (τζιμης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Brisko afti tin analysi os mMia apo tis simantikoteres anartiseis ston Infognomona, pou prepei na tin diavasoun oloi.

    Alla afto to "kaloume tous dimiourgikous polites klp.." thelei kapoia peretairo diefkrinisi,i katalabo lathos ;;

    Diladi agapite Sabba, exoume dynatotita na kanoume kati paromoio me tin Tynisia i tin Aigypto, xoris na proelthei Xaos kai allhlosparagmos;

    Ma emeis ypotithetai oti exoume "dimokratika" eklegmeni Kybernisi (esto kai me molis 22% toy eklogikou somatos). Yparxoun tetoies proypotheseis allagis sistymatos diakybernisis stin Ellada xoris aimatoxysia;;

    Xenokrates apo Bienni

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σωστός. Η κεντρική ιδέα τού άρθρου αποδίδεται άριστα από την ετυμολογία τής λέξης "κόμμα": Κόμμα = κομμάτι = μέρος = επιμερισμός = κατακερματισμός τής κοινωνίας (στο τέλος). Είναι ακριβώς η λογική τής κομματοκρατίας που έχει διαιρέσει πολλαπλά και σχεδόν διαλύσει την κοινωνία. Παράδειγμα: Από πέρσι οι σφυγμομετρήσεις (έστω και στρογγυλεμένες) κατέγραφαν την αντίθεση τής κοινωνίας στο θέμα τών λαθρομεταναστών. Ακόμα και στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, το ποσοστό κατά τού νομοσχεδίου έφτανε το 59%. Εν τούτοις, στη βουλή τα κόμματα εμφανίζονταν να είναι μισά υπέρ και μισά κατά, ισοπαλία δηλαδή! Είναι ή δεν είναι νόθευση τής βούλησης τού λαού αυτό;

    Ακόμα χειρότερα: Στο σχέδιο Ανάν στην Κύπρο. Ενώ τα κόμματα ήταν μοιρασμένα (με το ΑΚΕΛ επαμφοτερίζον), η λαϊκή βάση ήταν 75% κατά του σχεδίου! Το ανάλογο συνέβαινε κι εδώ. Κι αν πιάσουμε και το θέμα τής ονομασίας τών Σκοπίων, εκεί θα έπεφτε το γέλιο τής αρκούδας έτσι και τολμούσανε να κάνουν δημοψήφισμα. Και ακόμα θυμάμαι τούς μεγαλοπαπαγάλους τών ΜΜΕ να κατακεραυνώνουν στα παράθυρα όποιον είχε αντίθετη γνώμη για τη χρήση τού ονόματος Μακεδονία: "Μα αφού σχεδόν όλα τα κόμματα συμφωνούν, εσείς γιατί διαφωνείτε;"

    Η κομματοκρατία είναι ο προσφορότερος τρόπος να νοθεύεις τη λαϊκή βούληση. Άμα είσαι κοσμοεξουσιαστής, πιο εύκολα λαδώνεις λίγες ηγεσίες και άλλους 50-100 πρόθυμους "διαμορφωτές" τής κοινής γνώμης, παρά έναν ολόκληρο λαό. Και επειδή το ξέρουν καλά, γι αυτό δουλεύουν πάνω από τη λογική τών κομμάτων και τοποθετούν τούς ανθρώπους τους σε καίρια πόστα σε όλους τούς θεσμούς (κόμματα, ΜΜΕ, πανεπιστήμια, διοίκηση κλπ).

    Ε λοιπόν, έτσι πρέπει να τούς πολεμήσουμε κι εμείς. Έξω από τη λογική τών κομμάτων. Να αναδεικνύουμε θέματα σε συλλογικό - κοινωνικό επίπεδο αυξάνοντας έτσι την πίεση προς τα κόμματα. Το ίδιο να κάνουν και όσοι ανακατεύονται με τα κόμματα, μέσα στα κόμματά τους. Να επιδοκιμάζεται οτιδήποτε θετικό αναδεικνύεται σε κάθε κόμμα και να αποδοκιμάζεται οτιδήποτε αρνητικό. Η καθολική λαϊκή αντίδραση στο βιβλίο τής ΣΤ' Δημοτικού (τής Ρεπούση) έδειξε το δρόμο.

    Υ.Γ. skal, μού φαίνεται ότι το skalάκι, έτσι όπως πάει, θα σου βάλει τα γυαλιά στο τέλος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ειλικρινά πιστεύω ότι το Internet θα μας σώσει. Θα επιτρέψει τις κατακερματισμένες ατεγκτες δυνάμεις να συναθροιστούν και να φέρουν κάτι από την αρχαία άμεση δημοκρατία στη σημερινή διακυβέρνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σταύρο δέν διαθέτω επιστημονική κατάρτηση και εξιδίκευση ανάλογη του επιπέδου σου.Διαθέτω τον "κοινό νού" που γνωρίζεις πολύ καλά πόσο σημαντικός ήταν για την Αρχαία Αθήνα

    Γράφεις ....Τέλος, αναλογιζόμενοι ότι η μονοπώληση της πολιτικής εξουσίας, ζωής και συμμετοχής από τα κόμματα είναι ίσως το σημαντικότερο συστημικό πρόβλημα στην σύχρονη Ελληνική πραγματικότητα,....

    Οπως θα γνωρίζεις ή Δημοκρατία στην Ελλάδα απο τον β παγκόσμιο πόλεμο και μετά είναι καχεκτική, το κράτος είναι και παρακράτος, το σύνταγμα επιτρέπει την ύπαρξη του αντισυνταγματικού.

    Ετσι γεννήθηκε η κρατική γραφειοκρατία η οποία για να υπάρξει ως κατεστημένο, διαμορφώνει το δημοκρατικό πολίτευμα κατά το δοκούν μέσα απο τα παρακάτω:

    -Απο τον τρόπο εκλογής (εκλογικος νόμος, περιφέρειες, αναλογίες βουλευτών ανά νομό) νοθεύεται η λαική εντολή.
    -Απο το δέσιμο της κρατικής γραφειοκρατίας με τα πολιτικά κόμματα προκειμένου να εκμεταλλευτούν στο ακέραιο την απουσία κάθε ελέγχου.
    -Απο ένα σύστημα πελατειακών σχέσεων στο οποίο για να έχεις πρόσβαση στις οποίες υπηρεσίες ή και σε πολλά αγαθά είναι απαραίτητη η κομματική εντολή.
    -Απο την κατευθυνόμενη πληροφόρηση που γεννά και ελεγχόμενες συμπεριφορές.

    Πολύ σύντομα λοιπόν η κρατική γραφειοκρατία και η κομματική εξουσία συναντήθηκαν, αντιλαμβανόμενες πως το συμφέρον είναι κοινό και το συμφέρον είναι η διαχείριση του Εθνικού Πλούτου των Εθνικών Θεμάτων προς όφελος τους

    Γράφεις...καλούμε τους δημιουργικούς πολίτες της ανερχόμενης Ελληνικής Κοινωνίας των Πολιτών να αποφασίσουν να οργανωθούν –όχι κομματικά ή ιδεολογικά, αλλά παραγωγικά και θεματικά για κοινά προβλήματα και ανάγκες, και να επιφέρουν ουσιαστική και μόνιμη αλλαγή στις ζωές τους και τη χώρα μας.

    Απαντώ: Είναι μεγάλη πρόκληση να βρείς και να βρείτε τον κοινό τόπο συνάντησης των ανησυχιών αυτών.

    Με όλο το θάρρος (αν και δεν γνωριζόμαστε) σε προειδοποιώ για ένα κίνδυνο, το έκανα και παλαιότερα. Ο λόγος σας και ο λόγος σου πρέπει να είναι κατανοητός στο ευρυτερο κοινωνικό σύνολο, μην περιχαρακωθείς-τε στα στενά πλαίσια της επιστημονικής κοινότητας.Χρειαζεται και πρέπει η εκλαϊκευση των θέσεων σας, των απόψεων σας, ώστε να γίνουν κτήμα του απλού Ελληνα Πολίτη.

    Η κριτική συνείδηση αποτελεί το θεμέλιο του δημοκρατικού ανθρωπου και ο δημοκρατικός άνθρωπος απαραίτητη και αναγκαία συνθήκη για την Δημοκρατία των Πολιτών

    Ετσι οι απόψεις θα αποκτήσουν αυτό που απαιτεί η κοινωνία σήμερα, Θέσεις με ευρύτερη συναίνεση

    Κτήμα είς αεί έγραφε ο Θουκυδίδης, ανοίξου στο Λαό έλεγε ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης.

    Καλή επιτυχία στην προσπάθεια σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τζίμη εγώ πουθενά;

    (δεν είμαι κολλητός κάποιου υπουργού)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πόλυ ενδιαφέρον άρθρο και πολύ ενδιαφέροντα και εύστοχα σχόλια από τους ανγνώστες του μπλόγκ. Εγώ το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι πλέον η τεχνολόγια έχει προοδεύσει τόσο πολύ που μας παρέχει τη δυνατότητα να ξεφορτωθούμε αυτούς τους διεφθαρμένους παρασιτικούς οργανισμούς οι οποίοι δεν εκρφράζουν παρά μόνον τη πελατεία τους. Με ένα κωδικό πρόσβασης και όνομα χρήστη θα μπορούσαμε να εκφράζουμε γνώμη για όλα τα ζητήματα που ενδιαφέρουν τους πολίτες όχι απλώς σχολιάζοντας αλλά και ψηφίζοντας. Θυμίζω ότι οι δικαστές στην αρχαία Αθήνα ήταν πολίτες και όχι είδική επαγγελματική ομάδα. Όλοι είχαν υποχρεώση να γνωρίζουν τους νόμους οι οποίοι ήταν απλοί και κατανοητοί από όλους. Τώρα χρειαζόμαστε νομικούς που ούτε και αυτοί έχουν πλήρη γνώση δεδομένου ότι η πολυνομία και η αλλήλοεπικάλυψη των νόμων έιναι κανόνας δημιουργόντας μια χαοτική κατάσταση ως προς την ερμηνεία τους και την επιβολή τους οδηγώντας στην παραβατικότητα την ανομία και φυσικά τη διαφθορά κατι που σε τελική ανάλυση οφείλεται και εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα κόμματα διότι τους παρέχει άπειρες δυνατότητες συναλλαγής,αποφυγής ευθυνών κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καί ένα δημοτικό Κολοκοτρωναίικα τραγούδι,νά νοιώσουμε...νά ανέβει το ηθκό μας...η ψυχή μας!
    "Μαράθηκαν τά δέντρα,
    κι ούλα τά κλαριά ,τόν Δήμο*

    Μαράθηκε κι ο Δήμος
    από τά κλά ι ματα ,τόν Δήμο
    από τά κλάματα...

    Κι ή Μάνα του τού λέει
    καί τόν παρηγοράει,τόν Δήμο
    καί τόν παρηγορεί

    Γιά σείκω απάνω Δήμο
    καί μήν πικραίνεσαι,τόν Δήμο
    Καί μήν πικραίνεσαι

    Βγένει ψηλά στ'αλώνια
    κι ανγάντιο στό χωριό,τόν Δήμο
    Κι αγνάντιο στό χωρίο..
    Βλέπει φωτιές να καίνε,
    μέσα απ'τά σπίτια τους,τόν Δήμο

    Μάνα τής λέει θά φύγω,
    θά πάγω στά βουνά..
    Θά πάου νά γίνω κλέφτης,
    με τάλλα τά παιδιά,τόν Δήμο μου
    Ωρα καλή σου Δήμο,
    καί μέ τήν Λευτεριά,τόν Δήμο μου!
    Φιλιά στόν Ζαχαριά!,τόν Δήμο μου!

    *"Δήμος",αυτό τό όνομα είχε καί ο προ-προπάπος τού Θεοδώρου Κολοκοτρώνη!
    Λάμπρος Μπότσικας τού Δήμου,ένας από τούς γυιούς του ήταν ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης πού άλλαξε το όνομά του ,γιά λόγους προστασίας(άλλαζαν συνεχώς επώνυμο,γιατί τούς κυνηγουσαν συνεχώς οι Τουρκοι καίοι κοτζαμπασί...)
    Ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης απέκτησε 7 γυιούς τουρκομάχους:
    Αναγνώστης 1745-1797,
    ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ 1747-1780,πατέρας τού ΓΈΡΟΥ!
    Αναστάσιος,Απόστολος,Βασίλειος,Γεώργιος,Ιωάννης(Ζορμπάς=βίαιος)...
    Μέ το συνθηματικό "Δήμος",εννοούσαν οι εχθροί του Κολοκοτρώνη,τόν ίδιο.
    "Ένα γράμμα κρυπτογραφημένο,πού είχε γραφτεί από τόν αδελφό του Κανέλλου Δεληγιάννη,Νικόλαο,αναφέρει:
    "Ηττήθημεν.Ας έχη δόξαν ο Θεός.΄Αλλως άν ενικώμεν,ο Δήμος εγίνετο Βασιλεύς".
    Αποκρυπτογραφήθηκε απο τόν Γραμματέα τής Γερουσίας Σκαλίδη,με εντολή του Γερουσιαστή Αναγνωστη Παπαγιαννακόπουλου.
    Τόν παροιμοιάζουν μέν έναν συμπατριώτη τους αλήτη καί νούμερο καζούρας!
    Μάλλον μίσος ...γιά τούς Κολοκοτρωναίους!Τό τότε Προνόμιον μέ τούς συμφεροντολόγους...τουρκολάγνους-ξενολάγνους τής ιστορίας!
    Παπούλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Το πρόβλημα δεν είναι τα πολιτικά κόμματα, αλλά οι επιλογές μας, οι οποίες καθορίζουν τη δύναμη των κομμάτων.

    Ο πολυκομματισμός είναι πρόβλημα μόνο για τα απολυταρχικά καθεστώτα. Ας μη ρίχνουμε νερό στο μύλο συμφερόντων που κρύβονται πίσω από τέτοια καθεστώτα... Αν δεν μας αρέσουν τα υπάρχοντα κόμματα, ας μην τα ψηφίζουμε ή, ακόμη καλύτερα, ας φτιάξουμε ένα άλλο κόμμα που θα εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά μας.

    Σημείωση: Ο Περικλής όχι μόνο ανήκε σε κόμμα, αλλά είχε και πολύ σύγχρονες πρακτικές όταν ήταν να αναθέσει τα δημόσια έργα σε φίλους του (π.χ. Φειδία, ο οποίος κατηγορήθηκε δις για υπεξαίρεση χρυσού). Το δε αντίπαλο ολιγαρχικό κόμμα είχε αρχηγούς την εποχή του Περικλή τον Κίμωνα (γιο του Μιλτιάδη και εγγονό του Κίμωνα-οικογενειοκρατία και τότε!) μέχρι το 450 π.Χ. και έπειτα το Θουκυδίδη (γνωστό ιστορικό και συγγενή του Κίμωνα). Μην έχετε αυταπάτες... Είμαστε απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Συμφωνῶ εἰς ὅλα πρὸς τὸ ἄρθρον τοῦ κυρίου Σταύρου Καλεντερίδου, καθῶς καὶ τὸ σχόλιον τοῦ Πιγκουΐνου.
    Πράγματι ἡ ὕπαρξις καὶ μόνη τῶν κομμάτων εἶναι ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ διαίρει καὶ βασίλευε εἰς τὴν κοινωνίαν. Τὰ κόμματα ὑπάρχουν διὰ νὰ διχάζουν τὸν λαόν. Τοῦτο ὁμοῦ μετὰ τῆς «ἀντιπροσωπεύσεως» τῆς λαϊκῆς βουλήσεως ὑπὸ τῶν βουλευτῶν εἶναι αἱ αἰτίαι αἱ καθιστῶσαι τὸν ὅρον «Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία» σχῆμα ὀξύμωρον. Ἡ ἀντιπροσώπευσις καὶ ἡ δημοκρατία εἶναι ἀδύνατον νὰ συνυπάρξουν, ὥστε ὁ ὀρθὸς ὅρος διὰ τὸ παρὸν πολίτευμα εἶναι «Ψευδεπίγραφος Δημοκρατία» ἢ «Συγκεκαλυμμένη Ὀλιγαρχία».
    Ὁ ὀλιγαρχικὸς δόλος ἐδημιούργησεν περίπτερα ἐκφράζοντα –ὑποτίθεται– διαφόρους ἰδεολογίας, ὥστε νὰ δύναταί τις νὰ ἐπιλέξῃ, καὶ αὐτὸ ὀνομάζει δημοκρατίαν. Δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἀντικαθιστᾷ τὴν ἀναγκαίαν ὁμόνοιαν καὶ συνεργασίαν μετὰ τοῦ κομματικοῦ ἀνταγωνισμοῦ, ἐκτρέπει δὲ τὴν μὲν πολιτικὴν εἰς κοινὴν ἀγορὰν προϊόντων, τοὺς δὲ πολιτικοὺς εἰς ἐμπόρους ἰδεῶν. Ὅμως ἡ κοινωνία δὲν ἀντιμετωπίζει τὰ προβλήματά της μέσῳ ἰδεολογιῶν (*1), τὰ ἀντιμετωπίζει διὰ τῆς χρήσεως τοῦ ὀρθοῦ λόγου. Καὶ γέννημα τοῦ Ὀρθοῦ Λόγου ὑπῆρξεν ἡ Δημοκρατία.
    Τὸ ἄρθρον μοῖ προκαλεῖ ἀνεκδιήγητον χαρά, ἐπειδὴ ἀποδεικνύει (μεταξὺ καὶ ἄλλων συμβαινόντων εἰς τὴν ἑλληνικὴν κοινωνίαν καὶ διεθνῶς), ὅτι ἡ ἀπαίτησις τῆς [ἀμέσου (*2)] Δημοκρατίας ἄρχεται λαμβάνουσα σάρκαν καὶ ὀστᾶ. Τὰς ἰδέας αὐτὰς ὑποστηρίζω καὶ ἐγὼ ἀπὸ πολλῶν ἤδη ἐτῶν, ἀλλ’ ἡ ἀπάντησις, ἣν ἐλάμβανον εἰς τὴν καλλιτέραν τῶν περιπτώσεων, ἦτο «αὐτὰ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν». Ὅταν αἱ ὡς ἄνω ἰδέαι ἐφαρμοσθοῦν εἰς τὴν πρᾶξιν, τότε ἡ χαρὰ θὰ εἶναι ἔτι μεγαλυτέρα. Θὰ ἔλθῃ κάποτε ἡ ἐποχή, καθ’ ἣν εἰς τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας τὰ παιδία θὰ διδάσκωνται περὶ τῆς ἐποχῆς τῆς Ῥεπουμπλίκας ὡς περὶ μίας ἐποχῆς ὀλιγαρχίας, διαφθορᾶς, σήψεως καὶ δουλείας, ἥτις θὰ θεωρῆται ὀλίγον μόνον βελτίων τοῦ μεσαίωνος.
    Σημειωτέον, ὅτι διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν ἡ ἀνθρωπότης ἀναζητεῖ τὴν ἐπίλυσιν τῶν προβλημάτων της εἰς τὰ νάματα τοῦ Παγκοσμίου Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ.

    *1 Ἡ ἐφαρμογή, δυστυχῶς, αὐτῆς τῆς νοοτροπίας ὡδήγησεν τὴν χώραν εἰς τὸ σημερινὸν ἀδιέξοδον.
    *2 Πλεονασμὸς

    Εἷς Ἕλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Mιλάμε για δημοκρατία στην Ελλάδα, με την κληρονομική διαδοχή και την γενικευμένη συναλλαγή και διαφθορά που συμπυκνώνεται σε τρεις λεξούλες: δοβλέτι, ρουσφέτι, μπαξίσι;

    Μιλάμε για δημοκρατία στην Ελλάδα και τολμάμε να αυτο-συγκρινόμαστε με την Αθήνα του 5ου αι.
    ή την Αμερική σήμερα;

    Μιλάμε για την ελληνική "δημοκρατία" του τερατουργήματος της ενισχυμένης αναλογικής;

    Όσο για τα κόμματα είναι το βασικό στοιχείο και το αναγκαίο κακό μιας αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Και όπως έγραψε ο Hans Köchler, το κομματικό σύστημα μπορεί να θεωρηθεί μια μορφή ολιγαρχίας.
    (Democracy and the International Rule of Law
    Propositions for an Alternative World Order
    Selected Papers Published on the Occasion of the Fiftieth Anniversary of the United Nations
    Vienna/New York: Springer-Verlag, 1995)

    Νομίζω ότι εμάς μας εκφράζει απόλυτα ο Robert Michels που έγραψε ότι κάθε πολιτικό σύστημα τείνει να εκπέσει σε ολιγαρχικό πολίτευμα.

    Οπότε η άμεση δημοκρατία για εμάς είναι άπιαστο όνειρο. Καταρχήν, ως πολίτες είμαστε πλήρως άσχετοι με αμερικανικές πρακτικές δανεισμένες από την άμεση δημοκρατία, όπως initiative, referendum, recall...
    Και λόγω παντελλούς έλλειψης παιδείας, ακόμα και η άμεση δημοκρατία εδώ, θα εκφυλιζόταν σε οχλοκρατία.

    Διότι είναι λογικό ότι η παράγκα
    ακόμα και αν της αλλάξεις ταμπέλα, πάντα παράγκα θα παραμένει
    εφόσον κατοικείται από τους ίδιους διεφθαρμένους και απαίδευτους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. τζιμη,

    και εγώ έχω "έτοιμη" και αποστηθισμένη τέτοια λίστα :)

    "Σχετικοί" μαζί με άσχετους αξιοπρεπέστατους, επιφανέστατους και κυρίως αθώους

    Κάτι άλλο πιο αληθινό έχεις να μας πεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κύριε Σάββα είστε μεγάλος δάσκαλος...
    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. «...αναλογιζόμενοι ότι η μονοπώληση της πολιτικής εξουσίας, ζωής και συμμετοχής από τα κόμματα είναι ίσως το σημαντικότερο συστημικό πρόβλημα στην σύχρονη Ελληνική πραγματικότητα, καλούμε τους δημιουργικούς πολίτες της ανερχόμενης Ελληνικής Κοινωνίας των Πολιτών να αποφασίσουν να οργανωθούν –όχι κομματικά ή ιδεολογικά, αλλά παραγωγικά και θεματικά για κοινά προβλήματα και ανάγκες, και να επιφέρουν ουσιαστική και μόνιμη αλλαγή στις ζωές τους και τη χώρα μας.»

    Αγαπητέ Σταύρο, το άρθρο σου ήρθε για μένα σε μια εποχή έντονης αγωνίας και αμφιβολίας ως προς το πως αντιδρούμε πρακτικά σε αυτό που μας συμβαίνει. Το μυαλό μου περιφερόταν στις εναλλακτικές των κομμάτων, και φως δεν έβλεπα. Δεν έχω γνώσεις πολιτικών επιστημών, διάβασα το άρθρο με μεγάλη προσοχή, και αναμένω τις προτάσεις τρόπων εφικτών αυτής της αυτοοργάνωσης, σαν μόνη εναλλακτική στα κύματα κοινωνικής βίας που θα καταστούν αναπόφευκτα αν συνεχίσουμε να πορευόμαστε σαν θεατές της κατηφόρας της πολιτικής πραγματικότητας. Πρέπει κάποια στιγμή να βρούμε πραγματικά δημοκρατικούς τρόπους πολιτικής έκφρασης αλλά και αυτοπροστασίας από την προδοσία που μας περιβάλει, και ο λογαριασμός να πάει σε αυτούς που έχουν την κύρια ευθύνη για το ξόδεμα του δυναμικού αυτής της χώρας, σε αυτούς που οχυρωμένοι πίσω από τις απίστευτες παροχές και ασυλίες των πολιτικών κομμάτων – μηδενός εξαιρουμένου – έκαναν ότι μπορούσαν για να προδώσουν τα όνειρά μας και την Εθνική μας ταυτότητα, ύπαρξη, ανάπτυξη και κυριαρχία, παίζοντας με την ζωή μας, τις λέξεις και το μυαλό μας, σε σημείο που να θεωρούμαστε γραφικοί όταν μιλάμε για Έθνος και νευρωτικοί όταν δηλώνουμε ότι αγαπάμε την πατρίδα μας.

    Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι δεν έχουμε ανάγκη από μεσσίες και σωτήρες, έντιμους διαχειριστές των δεδομένων της πατρίδας μας χρειαζόμαστε, με απαραίτητη προϋπόθεση να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας, να καταλάβουμε ότι είμαστε πολιτικά όντα, και ότι εμείς, σαν λαός, σαν απλοί πολίτες, είμαστε σπουδαίοι απλά γιατί υπάρχουμε και έχουμε την πραγματική δύναμη και το δικαίωμα να αποφασίζουμε για την ζωή μας, αναλαμβάνοντας όμως παράλληλα και τις ανάλογες υποχρεώσεις. Κανείς δεν θα μας σώσει από τον κακό εαυτό μας, ούτε από τους προδοτικούς πολιτικούς, παρά μόνο εμείς, αρκεί να αποφασίσουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

    Ο χρόνος πλέον δεν μας χαρίζεται, η κάθε μέρα είναι και πιο πνιγηρή από την προηγούμενη, γι’ αυτό αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον προτάσεις για συγκεκριμένους τρόπους αυτής της αυτοοργάνωσης, έχουμε απόλυτη ανάγκη αυτήν την γνώση σήμερα, καθώς και τις δικλείδες ασφαλείας που θα καταστήσουν αυτές τις ομάδες πραγματικά δημοκρατικές. Είναι νομίζω σαφές ότι το σύστημα δεν έχει καμία πρόθεση αλλαγής, δεν φαίνεται να παίρνει τα μηνύματα, άρα δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα καλό από την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση. Από την άλλη, ο χρόνος λειτουργεί σε βάρος μας και η οργή που μαζεύουμε καθημερινά, αν δεν βρει έναν νέο πολιτικό τρόπο έκφρασης, φοβάμαι θα σαρώσει στο διάβα της δίκαιους και αδίκους και θα μας οδηγήσει ίσως σε μη αναστρέψιμα αρνητικά κοινωνικά δεδομένα.

    Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία και την ενημέρωση.
    Ρίκα Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.