6/8/09

Θλιβερές Διαπιστώσεις.

Σύζευξη Ελλάδας Κύπρου σε όλους τους τομείς , ισχυρές ένοπλες δυνάμεις , διεθνής διαφώτιση και γαλούχηση της νεολαίας στα εθνικά ιδανικά θα έπρεπε να ήταν η άμεση αλλά και διαχρονική αντίδραση του έθνους. Αλλά αντ' αυτού το έθνος αποφάσισε συνθηκολόγηση . Ξεκίνησε άμεσα αποδεχόμενο την πολυπεριφερειακή ομοσπονδία για να οδηγηθούμε 3 χρόνια αργότερα στις συμφωνίες κορυφής και στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1974 ο Ελληνισμός έχασε μια καθοριστική μάχη , δεν έχασε όμως τον πόλεμο. Αυτό θα τον έχανε οριστικά αν η Τουρκία προχωρούσε στην κατάληψη όλης της Κύπρου. Αν η ηγεσία του Ελληνισμού που προέκυψε αμέσως μετά τα γεγονότα διαπνεόταν από γνήσια πατριωτικά αισθήματα και διορατικότητα , θα χάραζε ευθύς μια μακροχρόνια απελευθερωτική πορεία .
Σύζευξη Ελλάδας Κύπρου σε όλους τους τομείς , ισχυρές ένοπλες δυνάμεις , διεθνής διαφώτιση και γαλούχηση της νεολαίας στα εθνικά ιδανικά θα έπρεπε να ήταν η άμεση αλλά και διαχρονική αντίδραση του έθνους.
Αλλά αντ' αυτού το έθνος αποφάσισε συνθηκολόγηση . Ξεκίνησε άμεσα αποδεχόμενο την πολυπεριφερειακή ομοσπονδία για να οδηγηθούμε 3 χρόνια αργότερα στις συμφωνίες κορυφής και στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Έκτοτε η ΔΔΟ , στόχος των Τούρκων προ του 1974 , έγινε η σημαία του «αγώνα» μας. Ας ανατρέξετε σε χαρακτηρισμούς αξιωματούχων όλων των αποχρώσεων προτου 1974 για την Ομοσπονδία (όχι για ΔΔΟ ,αλλά απλώς Ομοσπονδία). Οι πιο μετριοπαθείς την θεωρούσαν σαν συνώνυμο της διχοτόμησης.
Η αποδοχή αυτού του στόχου από την πολιτική ηγεσία τότε ,ήταν σχετικά εύκολη. Την υπέγραψε ο Μακάριος **, ο οποίος διεκδικούσε το αλάθητο την τότε εποχή και οι όποιες αντιδράσεις από τους υποστηρικτές του ήταν πάντα σε χαμηλούς τόνους και μακριά κατά κανόνα από τα φώτα της δημοσιότητας. Η δε ενωτική παράταξη,αποδιοπομπαίος τράγος της προδοσίας του 1974 και έχοντας στο πηδάλιο της ένα άνθρωπο ξένο προς την ιδεολογία της και ευνοούμενο των Άγγλων, ήταν μοιραίο να ακολουθήσει τη λογική της συνθηκολόγησης. Μοναδικές οάσεις μέχρι το 1996 οπότε εμφανίστηκαν οι Νέοι Ορίζοντες με καθαρά αντιομοσπονδιακές θέσεις, ήταν ορισμένες φοιτητικές παρατάξεις όπως το Δράσις-ΚΕΣ ,ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ο Α_, μικρές ομάδες ατόμων , μεμονωμένες προσωπικότητες , η εφημερίδα Ένωσις και ίσως κάποιοι άλλοι.
Για την επίτευξη αυτού του στόχου καλλιεργήθηκε στο λαό πνεύμα ηττοπάθειας , η ειρήνη αναδείχθηκε σαν υπέρτερο της ελευθερίας αγαθό , ενώ οι νεοκύπριοι βρίσκοντας Τo προσφορότερο πλέον έδαφος συνέχισαν να διαβρώνουν την Εθνική συνείδηση των Ελλήνων της Κύπρου.
Μοιραίο επακόλουθο αυτής της πορείας ήταν να οδηγηθούμε σε λύσεις τύπου Ανάν. Το σχέδιο αυτό δεν ήλθε ουρανοκατέβατο , ήταν προϊόν της συγκεκριμμένης πορείας . Ευτυχώς διάφοροι συγκυριακοί παράγοντες όπως η παρουσία του Τασσου στην προεδρία, αλλά και η άμεση αντίδραση ομάδων πολιτών μας έσωσαν τότε.
35 χρόνια μετά τη βάρβαρη εισβολή του Αττίλα και οι οιωνοί δυστυχώς δεν είναι άριστοι. Αυτή τη στιγμή όλα δείχνουν ότι θα ξαναβιώσουμε τον εφιάλτη του 2004. Ο Χριστόφιας αποδεικνύεται ο πλέον ανεκδιήγητος αλλά και επικίνδυνος πρόεδρος . Έχει ήδη προβεί σε απαράδεκτες παραχωρήσεις ενώ είναι ξεκάθαρο ότι προετοιμάζει ποικιλοτρόπως το έδαφος για την επερχόμενη λύση. Ο ξένος παράγοντας εξαγοράζει συνεχώς συνειδήσεις . Η Εθνική Φρουρά έχει υποβαθμιστεί δραματικά , η Ελληνική μας Παιδεία βάλλεται συστηματικά, η εγκληματικότητα βρίσκεται στα ύψη , η λαθρομετανάστευση απειλεί τη δημογραφία και των ελεύθερων περιοχών , ο δε κρατικός μηχανισμός θυμίζει οίκο ανοχής.
Όσο όμως αναπνέουμε , ελπίζουμε. Οφείλουμε όσοι ακόμα σκεφτόμαστε Ελληνικά και δεν διαβρωθήκαμε ηθικά να συνειδητοποιήσουμε τον επερχόμενο θανάσιμο κίνδυνο και να αντιδράσουμε άμεσα. Το πρώτο στάδιο του αγώνα μας είναι η αναχαίτιση του ορατού πλέον , νέου σχεδίου . Αν το πετύχουμε ανοίγουμε τοδρόμο για μια νέα διεκδικητικότερη πορεία , αν όχι ο Ελληνισμός στην Κύπρο αποκτά ημερομηνία λήξης.
Οφείλουμε να κερδίσουμε την επερχόμενη καθοριστική μάχη. Είναι χρέος μας προς τα παιδιά μας και τις μελλοντικές γενιές αλλά και χρέος σε όσους αγωνίστηκαν και έπεσαν με το όραμα της Ένωσης ,είτε πολεμώντας τον Άγγλο αποικιοκράτη , είτε τον Τ/κ στασιαστή, είτε τον Τούρκο εισβολέα.

Ο αμετανόητος

** Υπάρχουν πληροφορίες ότι τα περί υπογραφής απο τον Μακάριο είναι Μύθος ή καλύτερα μυθοπλασίες της Αμερικανικής και Αγγλικής Διπλωματίας, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος λένε πληροφορίες απο πολύ έγκυρη πηγή δεν έχει υπογράψει κανένα σχετικό έγγραφο το μόνο που έχει καταθέσει σαν έγγραφο είναι εναν χάρτη.Οταν υπάρξει Δημοσίευση σχετικά με το θέμα αυτό απο τον ιστότοπο θα αναρτηθεί.

5 σχόλια:

  1. >Ο αμετανόητος<

    Έχει δίκιο ο σκύλος της φωτογραφίας πάνω δεξιά! Μπράβο, σκύλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ Δημητράκη, Δημητράκη,
    ξύλο που θα το φας.
    Δεν φτάνει που είσαι ανανάκι,
    είσαι και μπουνταλάς!

    (Άδεται κατά το "κουνελάκι" που μαθαίναμε στο δημοτικό).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ρε αδέλφια Κύπριοι πως τον βγάλατε αυτόν τον τύπο για Πρόεδρο. Είσαστε καλά;

    Τώρα μπορεί κάποιος απ εσάς -δικαιολογημένα- να γυρίσει και να μου πει ..είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!;-)


    Νήμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Μύθος της "Οδυνηρής Λύσης"
    Ένας από τους κυριότερους παράγοντες για τους οποίους ολοένα και διολισθαίνουμε στο Κυπριακό Πρόβλημα από το 1959 μέχρι σήμερα, είναι η απουσία οξυδερκούς πολιτικής σκέψης εκ μέρους μας. Η μη δημιουργία μιας "σχολής", η οποία να αναλύει τα διεθνή δεδομένα, να επεξεργάζεται πιθανά σενάρια που θα μπορούσαν να προκύψουν στο εγγύς ή απώτερο μέλλον, να προλαβαίνει καταστάσεις πριν αυτές γίνουν τετελεσμένα.

    Για την απόδειξη του πιο πάνω, δεν απαιτείται τίποτα περισσότερο από μια απλή ανασκόπηση της σύγχρονης Ιστορίας μας. Οι συνθήκες εγγυήσεων του 1960, ήταν φανερό πως θα οδηγούσαν μελλοντικά στην "επέμβαση", την εισβολή δηλαδή, της Τουρκίας. Η αποδοχή εκ μέρους μας της λεγόμενης Τουρκο-Κυπριακής κοινότητας, αντί μιας μουσουλμανικής ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ μειονότητας ή έστω κοινότητας - όπως για παράδειγμα στη Θράκη - έδινε στην Τουρκία λόγο στα εσωτερικά της Κύπρου. Η απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας, άφηνε γυμνή την αμυντική μας θωράκιση. Το ίδιο το πραξικόπημα του 1974 που ΟΛΟΙ ανέμεναν αλλά βολεύονταν - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - να το αφήσουν να εκδηλωθεί, δεν υπήρχε περίπτωση να μην οδηγήσει σε εισβολή.

    Έτσι και σήμερα, έχουμε διολισθήσει στη "οδυνηρή λύση" της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Με τη θεωρία του "ευκταίου και εφικτού" να μας καθοδηγεί, ή καλύτερα να μας στοιχειώνει, από το 1977 μέχρι σήμερα. Λησμονώντας πως το 1977(όταν αποδεχτήκαμε και συμφωνήσαμε Δικοινοτική αλλά ΟΧΙ Διζωνική Ομοσπονδία) η Κύπρος ήταν μια χώρα με ορθάνοιχτες και αιμορραγούσες τις πληγές της εισβολής. Ένα κράτος με 200'000 πρόσφυγες που ζητούσαν στέγη, 1619 αγνοούμενους, συγγενείς πεσόντων, εγκλωβισμένους... Μια οικονομία κατεστραμμένη από την αρπαγή της Κερύνειας και κυρίως της Αμμοχώστου. Ένα νησί με μοναδικό σύμμαχο την Ελλάδα της μεταπολίτευσης η οποία καλά-καλά δεν είχε βάλει τάξη στα του οίκου της και συνεπώς αδυνατούσε να παράσχει βοήθεια. Μια χώρα που θα δεχόταν οτιδήποτε προκειμένου να απαλλαγεί από την πραγματική απειλή του τουρκικού στρατού, μια απειλή που είδε να πραγματώνεται μόλις 3 χρόνια πριν.

    Τώρα, τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες και ισότιμο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχει ενταχθεί στην Ο.Ν.Ε. και η Οικονομία της είναι εξασφαλισμένη, ενώ αμυντικά θωρακίζεται πέραν από το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα - ασχέτως αν κάποιοι το αφήνουν να ατονεί - και από το Ευρωπαϊκό Αμυντικό Δυναμικό. Οι προσπάθειες της Τουρκίας για ανακήρυξη ψευδοκράτους έχουν πέσει στο κενό(Ψήφισμα ΟΗΕ 541 του 1983). Η ένταξη και μόνο ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διασφαλίζει την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας μας. Σημαντικότερο δε απ' όλα, είναι πως με την ένταξή της, η Κύπρος πλέον καθίσταται ΚΡΙΤΗΣ της Ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας. Έστω και αν γεωστρατηγικά υστερεί, έχει την υπεροπλία στον πολιτικό και διπλωματικό τομέα. Ή τουλάχιστον, θα μπορούσε να την είχε, αν το επεδίωκε.

    Προς τι λοιπόν το άγχος και ο φόβος για τον μπαμπούλα της "τελευταίας ευκαιρίας"; Ανησυχούμε για την παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής δια του εποικισμού; Πολύ ορθά κάνουμε! Τι πράττουμε όμως προς την κατεύθυνση της ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗΣ αυτού του εγκλήματος; Ποιες πρωτοβουλίες αναλαμβάνουμε, σε συνδυασμό με την Ελλαδική διπλωματία, για την ανάδειξη αυτού του εγκλήματος; Πως εκμεταλλευόμαστε την παρουσία μας στην Ευρώπη ώστε να κάμουμε τη συμμετοχή μας ουσιαστική και με αξία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Από το 1992 (2&27 Απριλίου) το Συμβούλιο της Ευρώπης καταδικάζει την Τουρκία για μαζικές παραβιάζεις των Ανθρωπίνων μας Δικαιωμάτων και επιβεβαιώνει τον παράνομο, εκτεταμένο εποικισμό των κατεχομένων. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τόσο στην υπόθεση-σταθμός της Τιτίνας Λοϊζίδου το Δεκέμβριο του 1996, όσο και στη Διακρατική του 2001, δικαιώνει απόλυτα την πλευρά μας. Μόλις προ τριμηνίας, το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αποφαίνεται υπέρ του Μελέτιου Αποστολίδη και ενάντια στους "Όραμς", ουσιαστικά καταδικάζοντας τον σφετερισμό των Ελληνοκυπριακών κατεχόμενων περιουσιών από τον οποιοδήποτε, είτε Τούρκο, είτε Ευρωπαίο πολίτη...

    Ως πότε οι ξένοι θα παρουσιάζονται βασιλικότεροι του βασιλέως; Για πόσο καιρό θα απαιτούν οι άλλοι να απομακρυνθούν τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα κι εμείς θα συζητούμε τα ποσοστά που θα παραμείνουν και για ποιο διάστημα; Τι αξία έχει όταν τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια καταδικάζουν με βδελυγμία τον εποικισμό κι εμείς συζητούμε ήδη για πενήντα χιλιάδες εποίκους;

    Κανένας δεν μπορεί να μας υποχρεώσει να αποδεχτούμε την κατοχή και τα τετελεσμένα της. Η μόνιμη ανταλλαγή πληθυσμών, ο εποικισμός, η παραμονή κατοχικού στρατού, η αναγνώριση συνιστώντων "στέιτς" (που κατά τον σύμβουλο του Προέδρου, Τουμάζο Τσιελεπή μπορεί να είναι από Πολιτείες και Κρατίδια μέχρι... Δημοκρατίες!!! - ΡΙΚ, "Το Συζητάμε") αποτελούν συγχωροχάρτι της εισβολής και νομιμοποίηση της κατοχής!

    Δεν είναι μόνο οι ηρωικοί πεσόντες του 1974 που θα μας καταδικάσουν αν κάνουμε κάτι τέτοιο, αλλά όλες οι επερχόμενες γενιές του Ελληνισμού. Αν προσυπογράψουμε την τουρκοποίηση μέρους του νησιού μας, είναι ταυτόσημο με το να προδιαγράφουμε πλήρη κατάληψη της Κύπρου από την Τουρκία τα επόμενα χρόνια.

    Δεν αμφιβάλουμε για τις προθέσεις, τα κίνητρα και τον πατριωτισμό κανενός. Αμφισβητούμε όμως τη σχολή σκέψης πάνω στην οποία βαδίζουν οι αιρετοί άρχοντες του τόπου. Μια φιλοσοφία που θέλει να ικανοποιεί εις το διηνεκές την τουρκική αδηφάγο εξωτερική πολιτική, μη αντιλαμβανόμενη πως δεν πρόκειται ποτέ να κορεστεί. Δεν καταλαβαίνουν με άλλα λόγια οι ηγέτες μας, πως η Τουρκία δεν θα χορτάσει και δεν θα ικανοποιηθεί μέσα από μια "οδυνηρή λύση".

    Αντιθέτως, αν μετά από μια φρικαλέα και βάρβαρη εισβολή, κατόπιν μιας τριανταπεντάχρονης και πλέον κατοχής Ευρωπαϊκού μάλιστα εδάφους, η Τουρκία απενοχοποιηθεί, ενταχθεί μετά τιμών στην Ευρώπη και αποκομίσει και εδαφικά οφέλη, θα είναι μια άνευ προηγουμένου πανηγυρική νίκη της, όμοια της οποίας στην Ιστορία δεν υπήρξε ποτέ! Θα αποτελεί δικαίωση της πορείας που με απίστευτη συνέπεια τόσα χρόνια ακολουθεί η Άγκυρα. Συνεπώς, δεν θα έχει κανένα, μα κανένα απολύτως λόγο να μεταβάλει πλέον μια τόσο επιτυχημένη, κερδοφόρο για την ίδια, πολιτική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.