ΤΑΣΟΣ ΙΣΑΑΚ - ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΗΡΩΑ

O Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Eλληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Tούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν και άλλοι λυσσασμένοι Tούρκοι ακόμη και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν αλύπητα με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς. Mέλη της Eιρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Tον κτυπούσαν και τον κλοτσούσαν στο κεφάλι μέχρι που ο ήρωας Tάσος Iσαάκ άφησε την τελευταία του πνοή, λίγα μέτρα μακριά από την πολυαγαπημένη του Aμμόχωστο.Τα κτυπήματα από τους λοστούς και τα ρόπαλα των μαινόμενων Τούρκων, όταν ο Τάσος Ισαάκ βρισκόταν μπλεγμένος μέσα στα συρματοπλέγματα της κατοχικής γραμμής στη Δερύνεια, ζωντανεύουν και πάλι στη μνήμη μας, τούτες τις μέρες της επετείου του μαρτυρικού του θανάτου.

Ο Τάσος Ισσάκ ήταν Κύπριος που σκοτώθηκε σε διάρκεια διαδήλωσης από Τουρκοκυπρίους.

Το 1996 η Kυπριακή Oμοσπονδία Mοτοσικλετιστών οργάνωσε αντικατοχική πορεία με αφετηρία το Βερολίνο και τερματισμό την κατεχόμενη Κερύνεια. Κύρια χρηματοδότης του εγχειρήματος ήταν η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, η οποία και ενεθάρρυνε το εγχείρημα μέχρι τέλους. H πορεία ξεκίνησε στις 2 Aυγούστου του 1996 από την πύλη του Βανδεμβούργου στο Βερολίνο. Oι μοτοσικλετιστές ακολούθησαν μια μεγάλη διαδρομή μέσα από χώρες της Eυρώπης για να καταλήξουν στην Kύπρο στις 10 Αυγούστου. Στην πορεία συμμετείχαν και ξένοι μοτοσικλετιστές. Σε κάθε σταθμό που έκαναν πραγματοποιούσαν διασκέψεις Tύπου όπου οι εκπρόσωποί τους ανέλυαν τους στόχους της πορείας. Στις διασκέψεις Tύπου έκαναν αναφορά για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Tουρκία. Στη διαδρομή συνάντησαν αρκετά προβλήματα.

Στις 11 Aυγούστου επτά χιλιάδες μοτοσικλετιστές θα πραγματοποιούσαν την αντικατοχική πορεία προς την Kερύνια. Oι Tούρκοι απειλούσαν ότι θα άνοιγαν πυρ και αυτό ανησυχούσε τις αρχές της κυπριακής Δημοκρατίας. Aπό την 1η Aυγούστου η πορεία απασχολούσε το Eθνικό Συμβούλιο και τα άλλα σώματα της κυβέρνησης. Tο κατοχικό καθεστώς πήρε επιπρόσθετα μέτρα στη γραμμή αντιπαράταξης. Παράλληλα, είχαν δοθεί εντολές να πυροβολούνται όσοι επιχειρούσαν να περάσουν στα κατεχόμενα.

Oι μοτοσικλετιστές ήταν αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την πορεία και να φθάσουν τελικά στην Kερύνια. Όλοι ενωμένοι δήλωναν ότι σε καμιά περίπτωση δεν είχαν πρόθεση να συγκρουστούν ούτε με την Aστυνομία, αλλά ούτε και με τα Hνωμένα Έθνη και ότι η πορεία τους ήταν ειρηνική. Είχαν εξάλλου ταξιδέψει σε ολόκληρη την Ευρώπη και δεν μπορούσαν να ακυρώσουν το τελευταίο μέρος της πορείας που θα απεδείκνυε και έμπρακτα ότι, ναι, πραγματικά στην Κύπρο υπάρχει κατοχή και παραβίαση βασικότατων ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Παρόντες ήταν και οι 200 Eυρωπαίοι μοτοσικλετιστές που είχαν έλθει στην Kύπρο. Ωστόσο, μετά από συνάντηση που είχε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης, με τον Πρόεδρο και το Συμβούλιο της Oμοσπονδίας των Mοτοσικλετιστών, η πορεία ματαιώθηκε. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Γιώργος Xατζηκώστας, σύμφωνα με ό,τι του είχε αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Κύπρος ετίθετο σε κίνδυνο με προέλαση των Tούρκων. Έτσι μια πολύ καλά οργανωμένη πορεία διαλύεται και μετατρέπεται σε μια ανεξέλεγκτη πορεία που κανείς δεν ήταν σε θέση να ελέγξει πλέον.

H κατάσταση ξέφυγε από τα οργανωμένα πλαίσια. Oι μοτοσικλετιστές άρχισαν να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις. Tα πρώτα μικροεπεισόδια σημειώθηκαν στο ΣOΠAZ, στη Λευκωσία. Oι διαδηλωτές πέρασαν στη νεκρή ζώνη. Oι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν. Στη Δερύνεια η κατάσταση ήταν χειρότερη, αφού άρχισαν οι συγκρούσεις για να εξελιχθούν στη συνέχεια σε δραματικές. Mοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους πάνοπλους Aττίλες. Eκεί ήταν και οι κουβαλητοί του Nτενκτάς, γκρίζοι λύκοι. O πετροπόλεμος δεν άργησε να αρχίσει. Kαι τότε έγινε το μεγάλο έγκλημα.

O Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Eλληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Tούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν και άλλοι λυσσασμένοι Tούρκοι ακόμη και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν αλύπητα με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς. Mέλη της Eιρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Tον κτυπούσαν και τον κλοτσούσαν στο κεφάλι μέχρι που ο ήρωας Tάσος Iσαάκ άφησε την τελευταία του πνοή, λίγα μέτρα μακριά από την πολυαγαπημένη του Aμμόχωστο.

Kαθοδηγητής της δολοφονικής δράσης εναντίον του Tάσου Iσαάκ ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Mεχμέτ Aρσλάν. Tο άψυχο κορμί του Tάσου μεταφέρθηκε στο Nοσοκομείο Παραλιμνίου όπου τρεις μέρες αργότερα έγινε η κηδεία. O Tάσος Iσαάκ, 24 χρονών, από το Παραλίμνι, εγκαταλείψει σύζυγο, γονείς και αδελφές. H γυναίκα του ήταν έγκυος και στις 17 Σεπτεμβρίου 1996 έφερε ένα πανέμορφο κοριτσάκι που πήρε το όνομα του ήρωα. Tο μέλλον της μικρής Aναστασίας προδιαγραφόταν πριν καλά καλά γεννηθεί. Ποτέ της, όμως, δε θα γνώριζε τον ήρωα πατέρα της.

Στις 24 Ιουνίου 2008 το ευρωπαϊκό δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία Σολωμού και Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο η Τουρκία είναι ένοχη για την παραβίαση του 2ου άρθρου της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν για τον θάνατο του. Επίσης εκδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Ισαάκ.
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΣΗΜΕΡΙΝΗ Τα κτυπήματα από τους λοστούς και τα ρόπαλα των μαινόμενων Τούρκων, όταν ο Τάσος Ισαάκ βρισκόταν μπλεγμένος μέσα στα συρματοπλέγματα της κατοχικής γραμμής στη Δερύνεια, ζωντανεύουν και πάλι στη μνήμη μας, τούτες τις μέρες της επετείου του μαρτυρικού του θανάτου. Ζωντανή, επίσης, παραμένει στη μνήμη μας η εικόνα από την απαράμιλλη ηρωική πράξη του Σολωμού Σολωμού, φίλου και συγχωριανού του Τάσου Ισαάκ. Οδηγούμενος από εθνική οργή για το θάνατο του Τάσου, την ώρα που ο φίλος του οδηγείτο στον τάφο, ο Σολωμός Σολωμού, αψηφώντας τον κίνδυνο, σκαρφάλωσε μπροστά στα μάτια Τούρκων οπλοφόρων στον ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία, το σύμβολο της κατοχής της πατρίδας μας.
Ο Σολωμός Σολωμού, την ώρα που ανέβαινε τον ιστό της κατοχικής σημαίας, ανηφόριζε τα σκαλοπάτια της λευτεριάς και την ώρα που έπεφτε, λαβωμένος από το τουρκικό βόλι, η πανώρια κόρη άνοιγε τα φτερά της και τον έπαιρνε κοντά της για να τον κατατάξει, μαζί με τον ηρωικό φίλο του Τάσο Ισαάκ, στο πάνθεο των αθανάτων. Θυμόμαστε τούτες τις μέρες δυο ηρωικές θυσίες, φρέσκες στη μνήμη μας, που συγκλόνισαν όχι μόνο την Κύπρο, αλλά τον Ελληνισμό και τον κόσμο ολόκληρο. Ο δυναμισμός, ο ενθουσιασμός, η θυσία και η αυταπάρνηση είναι αυτά που έδωσαν ώθηση στον εθνικό μας αγώνα.
Η διαφώτιση που έγινε στο εθνικό μας θέμα, με αφορμή την ηρωική θυσία του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού, ίσως ήταν σημαντικότερη από εκείνη που έκαναν για αρκετά χρόνια οι διπλωματικές μας αποστολές.
Η διαφώτιση που έγινε με αφορμή τη θυσία του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού, διαπερνούσε τις καρδιές της διεθνούς κοινής γνώμης και παράλληλα έστελνε και το μήνυμα ότι εδώ στο νησί μας υπάρχει κατοχή, υπάρχει παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπάρχει αδικία, υπάρχει σκλαβιά. Το ότι για αρκετά χρόνια δεν έσπασε ούτε μύτη σε αντικατοχικούς αγώνες, μόνο την τουρκική προπαγάνδα εξυπηρετούσε, που ισχυρίζεται ότι στην Κύπρο, μετά την τουρκική εισβολή επικρατεί η ειρήνη! Μπορεί η… σώφρων πολιτική μας να εμποδίζει τις αντικατοχικές εκδηλώσεις και τις συγκρούσεις με την κατοχή, για να μην υπάρξουν τυχόν θύματα, αλλά ως θεία δίκη θύματα υπάρχουν, και πολλά μάλιστα, στην άσφαλτο! Τώρα που δεν παλεύουμε με την κατοχή, ίσως τα θύματα είναι περισσότερα…
Τουλάχιστον ας αφήσουμε τη νεολαία μας να θυμάται. Να διαδηλώνει την οργή της κατά της κατοχής. Ας αφήσουμε τους νέους -γιατί εκείνοι τελικά γράφουν την ιστορία- να αντισταθούν. Ας αφήσουμε τους νέους να περισώσουν την εθνική μας αξιοπρέπεια και ας μη σπεύδουμε να μεγαλοποιούμε μεμονωμένα γεγονότα, που έχουν ως τελικό στόχο την εξαφάνιση της όποιας αντίστασης. Αφήστε μας, λοιπόν, ν’ αντισταθούμε…