Διακοινοτικές: Καταφύγιο όσων δεν έχουν πολιτική

Πρώτο, συνομιλούντες στο διηνεκές, αποκρύβουν την ανυπαρξία πολιτικής. Και δεύτερο, σε περίπτωση αδιεξόδου, τους προσφέρει η τουρκική αδιαλλαξία το άλλοθι της αποενοχοποίησης της πολιτικής τους. Στην ουσία, διά της πολιτικής που ακολουθούν, παραπέμπουν τη λύση σε βάθος χρόνου, τσιμεντώνουν τα τετελεσμένα, παγοποιούν την κατοχή και γενικά κάνουν εκείνο που κατηγορούσαν ότι έκανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Είναι όλοι τους απορριπτικοί της κακιάς ώρας και ας υποδύονται τους ρεαλιστές.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι ηγέτες αυτού του τόπου κατέστησαν τις διακοινοτικές συνομιλίες λάβαρο της πολιτικής τους. Οι «διάλογοι» με τον εκάστοτε κατοχικό ηγέτη της άλλης πλευράς έγιναν το καταφύγιο όλων των Προέδρων και άλλοθι για την ανικανότητά τους να χαράξουν αποτελεσματική πολιτική που να προωθεί το Κυπριακό προς τη λύση του. Δεν υπάρχει πιο εύκολη και άνετη διέξοδος για έναν ηγέτη να οχυρώνεται πίσω από τις ψευδεπίγραφες συνομιλίες και να ισχυρίζεται ότι έχει πολιτική στο εθνικό θέμα. Και να επιδεικνύει τις υποκριτικές δηλώσεις των ξένων παραγόντων και τους ψεύτικους επαίνους τους, ως δήθεν στήριξη της πολιτικής του από τη διεθνή κοινότητα.
Το ίδιο πράττει τώρα και ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Μη έχοντας άλλην πολιτική να παρουσιάσει, επιμένει να προβάλλει τον ψευδεπίγραφο διάλογό του με τον Ταλάτ, ως τη μόνη διαδικασία εξεύρεσης λύσης. Προβάλλει τις υστερόβουλες στηρίξεις του διεθνούς παράγοντα, ως απόδειξη, δήθεν, της ορθότητας της πολιτικής του, επικαλείται την κινητικότητα, για να υποστηρίξει ότι «έβγαλε την Κύπρο από τη γωνιά» που την είχε θέσει, θέλει να πει, ο Τάσσος με την άρνησή του να εισέλθει σε ψευδεπίγραφο διάλογο (προφανώς επειδή γνώριζε ποιες καταστροφικές συνέπειες θα είχε το βέβαιο ναυάγιο ενός τέτοιου διαλόγου) και επιμένει να τρέφει με ψευδαισθήσεις τον κόσμο. Προφανέστατα αγνοεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας ότι υπάρχουν «κινητικότητες» στο Κυπριακό (όπως η παρούσα), που έχουν την ίδια επικινδυνότητα, και ίσως να είναι πιο επικίνδυνες από τη μη ύπαρξη κινητικότητας. Προσπαθεί ο Πρόεδρος να αποκρύψει από το λαό ότι οι συνομιλίες οδηγούνται σε αδιέξοδο. Προσπαθεί να εμπεδώσει ψευδαισθήσεις και κούφιες ελπίδες στον κόσμο ότι «κάτι» μπορεί να βγει στο τέλος. Με εκείνο το στερεότυπο «υπάρχουν συγκλίσεις αλλά και αποκλίσεις» επιχειρεί να δώσει άλλην εικόνα σε όσα γίνονται. Δεν μας εξηγεί πού βρίσκονται οι συγκλίσεις και πού οι αποκλίσεις. Διότι αν η σύγκλιση είναι ότι η Μετεωρολογική Υπηρεσία θα υπάγεται στην Ομόσπονδη Κυβέρνηση και όχι στα δύο χωριστά κράτη των δύο λαών, και οι αποκλίσεις εντοπίζονται στο περιουσιακό, στο εδαφικό, στο θέμα των εγγυήσεων και στους εποίκους, τότε αυτή δεν είναι σύγκλιση, αλλά παρωδία σύγκλισης. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας γνωρίζει πολύ καλά ότι οι προτάσεις των Τούρκων είναι προτάσεις συνομοσπονδίας και λύσης δύο κρατών. Γνωρίζει ότι οι τουρκικές θέσεις υπερφαλάγγισαν το σχέδιο Ανάν. Και όμως συνεχίζει να μας μιλά για τη μόνη διαδικασία που μπορεί να καταλήξει σε λύση. Γιατί, τόσο ο Δημήτρης Χριστόφιας όσο και οι υπόλοιποι ηγέτες μας, επιλέγουν την οδό που προδιαγράψαμε; Διότι είναι η πιο εύκολη. Πρώτο, συνομιλούντες στο διηνεκές, αποκρύβουν την ανυπαρξία πολιτικής. Και δεύτερο, σε περίπτωση αδιεξόδου, τους προσφέρει η τουρκική αδιαλλαξία το άλλοθι της αποενοχοποίησης της πολιτικής τους. Στην ουσία, διά της πολιτικής που ακολουθούν, παραπέμπουν τη λύση σε βάθος χρόνου, τσιμεντώνουν τα τετελεσμένα, παγοποιούν την κατοχή και γενικά κάνουν εκείνο που κατηγορούσαν ότι έκανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Είναι όλοι τους απορριπτικοί της κακιάς ώρας και ας υποδύονται τους ρεαλιστές.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΩΣΤΑΚΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ