Εμείς, οι ηγέτες μας και το 1974

Τώρα γιατί τα αναφέρω αυτά; Για να γίνει σύγκριση με το 1974! Και επειδή από το 1974 και εντεύθεν επλεόνασαν η πολυλογία και οι «ηρωισμοί».....(Επαναλαμβάνω: Προσωπικά εγώ θεωρώ Ήρωες μόνο εκείνους που προδομένοι απ' όλους μας, άφησαν τα άγια κόκαλά τους εκεί... Οι υπόλοιποι, ΟΛΟΙ ανεξαίρετα, αποδειχτήκαμε πολύ κατώτεροι των περιστάσεων!).

Εμείς, οι ηγέτες μας και το 1974
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΔΡΕΑ Τ. ΛΟΥΚΑ
Απάντηση σε χρονογράφημα του Μάριου Δημητρίου


Αγαπητέ κ. Μάριε Δημητρίου, διάβασα το χτεσινό σου σημείωμα (Σ.Σ. 20 Αυγούστου, «Εφεδρικό, η γκρίζα λέξη της ζωής μου») το σχετικό με το Εφεδρικό. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για την τότε δράση του, άνκαι, όπως και εσύ, δεν ανήκω στην παράταξη η οποία το θεωρούσε «εχθρική» δύναμη. Στην πραγματικότητα δεν ανήκω σε καμιά παράταξη, άνκαι τελευταία αποπειράθηκα να ενταχθώ σε κάποιο κόμμα του Κέντρου, χωρίς επιτυχία. Και γιατί νομίζεις; Όπως το αντιλήφθηκα εγώ, επειδή όσοι ανήκουν σε κόμμα, οφείλουν να είναι απλώς οσφυοκάμπτες και χειροκροτητές του Αρχηγού... Διαφορετικά τι γυρεύουν στο κόμμα;
Ας επανέλθω όμως στο Εφεδρικό. Δεν υπήρξα ποτέ ούτε αντιμακαριακός αλλά ούτε και ιδιαίτερα μακαριακός. Πάντοτε θεωρούσα και θεωρώ πως το υπέρτατο κόμμα είναι η Πατρίδα και αν εκείνοι που είναι στο τιμόνι δεν τιμούν ούτε το ρόλο που αναλαμβάνουν ούτε τις προσδοκίες του Λαού, δεν τους ταιριάζει καμία υποστήριξη.
Πρόσφατα -και με το θέμα απασχόλησες και τη στήλη σου- προσπάθησα να πω μερικές αλήθειες για τον «πόλεμο» του 1974... Κάποιοι στους οποίους δεν άρεσαν οι αλήθειες που είπα, με αποκάλεσαν με διάφορα επίθετα... Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι, κατά τη γνώμη μου, η Κύπρος δεν θα έπρεπε τότε να οδηγηθεί σε εκείνα τα τραγικά γεγονότα. Κατά τη γνώμη μου όλα εκείνα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν είχαμε να μας κυβερνά μια ηγεσία που να νοιαζόταν πραγματικά για το Λαό και τον τόπο αποκλειστικά...
Εγώ υπηρέτησα τη θητεία μου στην Εθνοφρουρά μεταξύ 1964, όταν πρωτοϊδρύθηκε, και 1966, στο πυροβολικό. Η πειθαρχία τότε στην Εθνοφρουρά ήταν σιδερένια. Οι Έλληνες αξιωματικοί που ήσαν επικεφαλής, ήσαν άνθρωποι με ψυχή και μυαλό. Δεν θα ξεχάσω το διοικητή της 185 ΜΠΠ, ο οποίος δρώντας σαν παρατηρητής μιας πυροβολαρχίας, έκαμνε βολές εναντίον των τούρκικων φυλακίων στον Λωρόβουνο και άλλους στόχους της περιοχής, και πόσο καθοριστική ήταν εκείνη η δράση του για το αποτέλεσμα των μαχών της Τηλλυρίας... Γνωρίζετε τι ζημιές ή θύματα είχε εκείνη η πυροβολαρχία, παρόλη τη δράση της τούρκικης αεροπορίας; Ούτε ένα θύμα. Και η μόνη ζημιά ήταν μια σφαίρα από πολυβολισμό αεροπλάνου πάνω στη βάση εδραίωσης ενός των πυροβόλων... Και γιατί αυτά; Επειδή ο διοικητής, οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες της Ελληνικής μεραρχίας, οι οποίοι ως επί το πλείστον επάνδρωναν την πυροβολαρχία τότε, γνώριζαν πολύ καλά τη δουλειά τους...
Τώρα γιατί τα αναφέρω αυτά; Για να γίνει σύγκριση με το 1974! Και επειδή από το 1974 και εντεύθεν επλεόνασαν η πολυλογία και οι «ηρωισμοί».....(Επαναλαμβάνω: Προσωπικά εγώ θεωρώ Ήρωες μόνο εκείνους που προδομένοι απ' όλους μας, άφησαν τα άγια κόκαλά τους εκεί... Οι υπόλοιποι, ΟΛΟΙ ανεξαίρετα, αποδειχτήκαμε πολύ κατώτεροι των περιστάσεων!). Το 1974 πολύ απλά, προετοιμάσαμε μόνοι μας το έδαφος με τις φαγωμάρες μας, τις ανοησίες μας και τη δειλία μας και δώσαμε την ευκαιρία στη συμμορία των αμερικανοεγγλεζοτούρκων να επιβάλει τα σχέδιά της και το καθεστώς που επιθυμούσε και εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της στην Πατρίδα μας. Και αντί από τότε (μας δόθηκε μπόλικος χρόνος...) να αντικρίσουμε την τραγωδία που οι ίδιοι επιφέραμε στην πατρίδα μας με αυτοκριτικό πνεύμα, να παραδεχτούμε τα λάθη μας και να σκεφτούμε πώς να απαλλαγούμε από την τουρκοκρατία, συνεχίζουμε ακάθεκτοι τα ηρωιλίκια και τις μεγαλοστομίες!
Και οι υπερφίαλοι και εγωκεντρικοί πάσης φύσεως ηγέτες μας, καταπιέζουν εμάς για να δεχτούμε να «λύσουν» το Κυπριακό μέσα στα πλαίσια της Προεδρικής θητείας του ο καθένας. Σάμπως και μετά την ολοκλήρωση της προεδρικής θητείας ή του βιολογικού κύκλου αυτών των φωστήρων, η Κύπρος δεν θα υπάρχει και θα πρέπει να υποκύψουμε στα όσα μάς υποβάλλουν και επιβάλλουν οι ξένοι για να δοξαστεί ο κάθε Χριστόφιας ή Κληρίδης....
Και τι μας νοιάζει εμάς αν επείγεται η Τουρκία και οι πάτρωνές της, για λόγους δικούς τους, να αποσπάσουν σήμερα την υπογραφή μας με τους δικούς τους όρους; Θα γίνει μήπως χειρότερη η διχοτόμηση από ό,τι μας επιβλήθηκε εδώ και 35 χρόνια, αν δεν δεχτούμε; Κουραφέξαλα! Αλλά αυτή την «ηγεσία» διαθέτουμε...