Η προσέγγιση της τραγωδίας από άλλη σκοπιά

Δεν ένιωσα ούτε στιγμή θλίψη όταν οι βίλες κυκλωνόταν από τις φλόγες. Κατα βάθος παρακαλούσα να δω όλα τα τερατουργήματα των νεοελλήνων να γίνονται στάχτη. Να γίνει μολότοφ η φωτιά και να μην αφήσει τίποτε όρθιο από οικισμούς που ξεφύτρωσαν στο πουθενά και που θέλουν να με πείσουν, όλοι οι συνένοχοι, ότι είναι νόμιμοι.
Αντιθέτως σε αυτή την χώρα, που οι θεοί έχουν αφήσει εδώ και αιώνες, ο τσοπάνης την πλήρωσε πάλι με τα 500 πρόβατα, οι ελαιώνες των ντόπιων που βλέπεις ότι είναι εκεί, από τον κορμό του δέντρου, για πάνω από 60 χρόνια και αυτή η γη των πεύκων και των πουλιών, των αλεπούδων και των λαγών, της πραγματικής χώρας που καταπατούν δίποδα ανελέητα για να κοκορευθούν στο γραφείο ότι έχουν και «βίλα».
Κατάλαβα αυτές τις ημέρες πώς διαχωρίζεται το νόμιμο από το ηθικό. Το νόμιμο λέγεται «Οικισμός» και το ηθικό «Χωριό», λέξη που δεν ακούστηκε από κανέναν κάτοικο, ρεπόρτερ της κακιάς ώρας και πολιτικό παράγοντα αυτές τις τελευταίες ημέρες. Ξεκαθάρισε με την μία γιατί στο ολοκαύτωμα της Πελοποννήσου κάηκαν άνθρωποι. Κανείς δεν καίγεται για την γη που ουσιαστικά δεν του ανήκει. Έμαθα ότι βάρβαροι χάραξαν δρόμους και τράβηξαν καλώδια με το έτσι θέλω για να έχουν ένα εξοχικό για το Σαββατοκύριακο και μία δικαιολογία για τα αυτοκίνητα των 5,000 κυβικών. Ανακάλυψα τέλος ότι άλλο το «σπίτι» και άλλο οι «κατοικία». Για το πρώτο σκοτώνεις, για το δεύτερο απλά κόβεις μία επιταγή στον δημόσιο λειτουργό που θα σου την νομιμοποιήσει.
Από την άλλη πλευρά, τα άθλια ανθρωπάκια της πολιτικής βρήκαν το έδαφος που τους ταιριάζει για να κάνουν τις προεκλογικές δηλώσεις τους. Η καμμένη γη ήταν πάντα το κατάλληλο σκηνικό για τους γελοίους. Αμέσως θυμήθηκα την συνάντηση των πολιτικών αρχηγών των Δεκέμβρη του 2008 όταν καταλάβαιναν ότι η οργή θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Με τη μία υπήρξε σύμπνοια και κοινές δηλώσεις. Προχθές όμως δεν είχαν να φοβηθούν τίποτε. Έφτιαχναν ήδη τους νέους «οικισμούς» που θα κοσμήσουν την Πεντέλη, τον Μαραθώνα και τον Κιθαιρώνα με «κατοικίες» πολλών τετραγωνικών και ορόφων καθώς και την ολοκλήρωση του βόθρου της Αττικής με το όνομα Γραμματικό που πλέον δεν έχει να μολύνει τίποτε τριγύρω. Αυτές οι ψήφοι έχουν αξία και όχι αυτές των πραγματικά καμένων Ελλήνων.
Θυμήθηκα τα αγροτικά και τα φορτηγά ιδιωτών από όλη την Ελλάδα να κατηφορίζουν προς την Πελοπόννησο για ένα φορτίο τροφή για τα ζώα, με ρούχα και κουβέρτες για τους Έλληνες της λησμονιάς και τώρα μέσα από την οθόνη βλέπω ότι τα ρούχα στις κρεμάστες μιας μισοκαμμένης κατοικίας ήταν περισσότερα από τα δέντρα στο απέναντι βουνό. Ούτε την βοήθειά μας δεν έχουν ανάγκη αυτοί οι νεοέλληνες. Θα μείνει μόνο η φωνή του 26χρονου που μπήκε μέσα στο μαντρί να σώσει τα ζωντανά του και κατέρρευσε όταν δεν μπόρεσε να τα σώσει όλα.
Συγνώμη που δεν λυπήθηκα για τους «νεοέλληνες» που δεν θα έχουν πλέον θέα από τα μπαλκόνια των «κατοικιών» τους στους «οικισμούς». Άλλωστε σε λίγα χρόνια θα μπουν σε σχέδιο πόλης και θα κοντράρονται για το ποιος έχει μεγαλύτερο πάρκινγκ για τα τέσσερα αυτοκίνητα της οικογένειας. Μόνο οι ήσυχοι επώδυνοι θάνατοι των δέντρων και των ζώων θα μας αποδεικνύουν ότι αυτή την γη την κλέψανε, την χωρίσανε και την κάψανε νομίμως και νεοελληνοπρεπώς.
ΠΗΓΗ: Simple Man