To άρθρο του Βότση που επικαλείται ο Κοροβέσης

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ
Αν μάθεις την αλήθεια
μην την πεις
γιατί θα σε σκοτώσει
ΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ, «Χαφιές»
Να ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής δύο τινά, χρήσιμα ίσως, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεδριάζει αύριο:
Πρώτον: Ο Περικλής Κοροβέσης, που δεν κιότεψε ποτέ στη ζωή του (έμεινε αλύγιστος σε πολύ δυσκολότερα, για να τον κάμψουν τώρα οι συντροφικοί εκβιασμοί, οι λοιδορίες και οι απειλές), δεν είναι μόνος και ευάλωτος. Και δεν προσφέρεται για αποδιοπομπαίος τράγος, μπας και περισωθεί κάτι από τη συνοχή μιας ημιδιαλυμένης παράταξης, που τρώει τις σάρκες της με την εσωστρέφεια.
Και δεύτερον: Καμιά κομματική ηγεσία και κανένα κομματικό όργανο δεν νομιμοποιούνται να αξιώνουν ιταμά δηλώσεις μετανοίας και την παραίτησή του. Ο «πληβείος της Βουλής», όπως εύστοχα απεκλήθη με τα «πόθεν έσχες», δεν έχει εκκολαφθεί σε δοκιμαστικό σωλήνα κομματικού μηχανισμού: κατέκτησε την κοινωνική καταξίωση. Βγήκε βουλευτής με μοναδικές δαπάνες 130 ευρώ σε κεράσματα με τσίπουρο. Δεν πριμοδοτήθηκε από τον μηχανισμό του «Συνασπισμού», που είναι ολοφάνερο ότι «δεν τον πάει» (παραείναι αντικομφορμιστής, με ομολογημένες αδυναμίες και πάθη, ελευθερόφρων και ελευθερόστομος, που για καμιά σκοπιμότητα δεν θα κρύψει την αλήθεια) και νομίζει τώρα ότι βρήκε την ευκαιρία να γλιτώσει απ' αυτόν.
Σε πείσμα των κομματικών μηχανισμών, τον συγγραφέα των «Ανθρωποφυλάκων» έστειλαν στη Βουλή (όπου και τους εκπροσωπεί επαξίως) εκείνοι από το μέγα πλήθος των ανέντακτων της Αριστεράς, που τον θεωρούν άνθρωπό τους, τον αγαπούν και τον εμπιστεύονται.
Για μένα, ο Περικλής είναι από τους εντιμότερους Ελληνες και τους αγνότερους αγωνιστές της Αριστεράς, που δεν υπήρξε και ευτυχώς δεν θα γίνει ούτε κομματικός γραφειοκράτης ούτε εξουσιομανής ούτε κατ' επάγγελμα πολιτικός και ούτε βέβαια πολιτικάντης.
Πορεύομαι, επί μισόν αιώνα, πλάι του και καμαρώνω -παρ'ότι κάπου κάπου διαφωνώ με πολιτικές θέσεις και επιλογές του.
Συνυπεύθυνος νιώθω για όλον αυτό τον ορυμαγδό, που ξεσηκώθηκε εναντίον του -και θα 'ταν καλό να βάλουν ορισμένοι αδιάντροποι χαλινάρι στη γλώσσα τους. Δικό μου κείμενο, που ο σεμνός και τολμητίας διανοητής Κώστας Μπέης θεώρησε αδιανόητο να μένει αναπάντητο, «ανακύκλωσε» ο Περικλής -όπως έγραψε προχθές στην «Ε». Γι' αυτές τις «κουταμάρες, μπαρούφες και κουβέντες του καφενέ», κατά τον αμετροεπή Στάθη, πρόκειται.
Επειδή πολλοί το επικαλούνται κατά πως τους βολεύει και ελάχιστοι φαίνεται να το έχουν διαβάσει, παραθέτω κατά λέξη το επίμαχο απόσπασμα άρθρου μου (13-07-09) σ' αυτές τις στήλες:

«... Οι δραστηριότητες της "Ζίμενς" στη χώρα μας έχουν μια εξόχως ενδιαφέρουσα προϊστορία διάστικτη από σκανδαλωδώς χαριστικές πολιτικές ενέργειες. Η κορυφαία το 1990: Η τότε "οικουμενική" κυβέρνηση του Ξεν. Ζολώτα απεφάσισε να ακυρώσει διεθνή διαγωνισμό για την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ, που έβαινε προς προκλητικά χαριστική κατακύρωση στη "Ζίμενς" σε σύμπραξη με την Intracom του Σωκ. Κόκκαλη και να προκηρύξει νέο. Και ξαφνικά παρενέβησαν από κοινού οι τρεις πολιτικοί ηγέτες (Αν. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκης και Χ. Φλωράκης) ανέτρεψαν πραξικοπηματικά την κυβερνητική απόφαση και η κατακύρωση ολοκληρώθηκε -ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για τη συναινετική διαπλοκή και όσα έκτοτε ακολούθησαν. Ανεπιβεβαίωτες φήμες, που ουδέποτε διερευνήθηκαν, προσδιόριζαν τότε τη "μίζα" σε δύο δισ. δρχ. για το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη Ν.Δ. και ένα δισ. για τον ενιαίο τότε "Συνασπισμό". Ποια είναι η όλη αλήθεια, ο Θεός κι η ψυχή τους. Το απολύτως βέβαιο και εύγλωττο είναι το πολιτικά ομόθυμο αρχηγικό πραξικόπημα...».
Απ' όλα αυτά, οι καλοθελητές των ΜΜΕ, και οι κραυγές της συνασπισμένης οργής απομόνωσαν σαν ισχυρισμό του Κοροβέση ότι και η Αριστερά πήρε «μίζες» από τη «Ζίμενς». Ούτε λέξη για το αρχηγικό πραξικόπημα, που συνιστά απτό και μέγα πολιτικό σκάνδαλο. Και πουθενά, βέβαια, το όνομα του Σωκ. Κόκκαλη...
Θα προσθέσω σήμερα ότι προσπάθησα τότε να διασταυρώσω αυτές τις «ανεπιβεβαίωτες φήμες».
Ο Κων. Μητσοτάκης αρκέστηκε να μου πει ότι ήταν επιτακτικά αναγκαίος ο εκσυγχρονισμός του ΟΤΕ και ότι η κυβέρνηση Ζολώτα κωλυσιεργούσε. Λέξη για τη «μίζα».
Ο Χαρ. Φλωράκης, με τον οποίο είχα τότε πολύ καλές σχέσεις (όσο κι αν ανατριχιάσουν κάποιοι στον «Ριζοσπάστη» που με ανεβοκατεβάζουν προβοκάτορα, μου είχε προτείνει, με προξενητή τον Μίμη Ανδρουλάκη, να αναλάβω τη διεύθυνση απογευματινής «μετωπικής» εφημερίδας) αντέδρασε γελώντας, όταν τον ρώτησα αν ο «Συνασπισμός» το τσέπωσε το ένα δισ. «Και σαν χωρατό είναι κακό, Γιώργη...». «Τόσο χωρατό, καπετάνιε, όσο και το ότι ο Κόκκαλης ενισχύει το κόμμα;», αντέτεινα. Σοβάρεψε απότομα και ξεστράτισε την κουβέντα.
Τον Αν. Παπανδρέου λυπόμουν να τον στενοχωρήσω κι άλλο, έτσι όπως ήταν πια ερείπιο με τη Δήμητρα Λιάνη (και κουστωδία υπουργών) να τον σέρνει στην Παναγία Σουμελά και στην Τήνο -ώσπου να του φέρει τον πατέρα Εφραίμ στο μέγαρο Μαξίμου για να τον σώσει...
Θέλουν τώρα να πιστέψουμε ότι το αρχηγικό πραξικόπημα έγινε μόνο και μόνο για το καλό του ΟΤΕ (και της... πατρίδας!) και να δεχθούμε ότι ήταν ανίκανος ο αείμνηστος Ξεν. Ζολώτας, που αρνήθηκε με σθένος να συνδέσει το όνομά του με ένα τεράστιο σκάνδαλο; Ε, όχι...
Οτι βγάζει «σκελετούς από τα ντουλάπια» κατηγορεί τον Κοροβέση ο διευθυντής της «Αυγής» Ν. Φίλης με την επιλεκτική μνήμη (θυμίζει λ.χ. ότι το 1989 «η ΕΑΡ δεν πήρε άδεια ραδιοφωνικού σταθμού», δεν θυμάται, όμως, ότι είναι δικό της πόνημα ο άθλιος νόμος, που εκχωρεί προνομιακά την ιδιωτική ραδιοτηλεόραση στους, κατά τον πρωθυπουργό, «νταβατζήδες»...).
Αλλά το σκάνδαλο της «Ζίμενς», που ταλανίζει τώρα τον τόπο, δεν ήρθε ουρανοκατέβατο. Διαχρονικό είναι, με τις καταβολές του και στο αρχηγικό πραξικόπημα. Στο περίφημο πόρισμά του (Ιούνιος 1995), που το 'φαγε η μαρμάγκα, ο εισαγγελέας Γ. Ζορμπάς καταλόγιζε σωρηδόν «κακουργηματικές απάτες εις βάρος του Δημοσίου» στις συμβάσεις του ΟΤΕ από το 1989-1994 με μόνιμο ευνοημένο τον Σωκ. Κόκκαλη, που θα πρέπει να έκανε λιανά στους τότε συνεταίρους του «Ζίμενς» και «Ερικσον» τι εννοεί όταν λέει ότι «στην Ελλάδα όλα έχουν την τιμή τους».
Ολα αυτά θάφτηκαν σε διάτρητα δικαστικά απαλλακτικά βουλεύματα, βολικά για την πολιτική ηγεσία (της Αριστεράς περιλαμβανομένης) που δεν επιζητεί τη διερεύνησή τους γιατί δεν θα 'μενε τίποτα όρθιο σ' αυτόν τον τόπο. Με κατ' εξοχήν υπεύθυνα, βεβαίως, τα κόμματα εξουσίας που υπέγραψαν και τις σκανδαλώδεις σύμβασεις.
Και το τελευταίο, ελλείψει χώρου: Μωρές παρθένες αποκαλεί χλευαστικά το «ΒΗΜΑ» (20-08-09) τα κόμματα και τα στελέχη της Αριστεράς με «τη δήθεν οργισμένη αντίδραση στις αναφορές Κοροβέση».
Διότι ξέρει ότι (και) η Αριστερά παλαιόθεν δεν υπήρξε εκλεκτική στους χρηματοδότες της: Η χούντα λ.χ. βρήκε στα αρχεία της ΕΔΑ να τη χρηματοδοτούν και μεγαλοκαπιταλιστές, όπως ο Στρ. Ανδρεάδης, ο Γερ. Πλυτάς κ.ά. Και ο Τσαουσέσκου δεν ήταν λιγότερο δυνάστης, επειδή ενίσχυε ώς το δραματικό τέλος του την «ανανεωτική» ελληνική Αριστερά. Από πρώτο χέρι τα ξέρει αυτά και ο Λ. Κύρκος, που είναι κρίμα να εκτίθεται με όσα λέει για «ιλιγγιώδεις ανοησίες» και «βδελυρά παραμύθια»...
Για το επιδεινούμενο χάλι της ανανεωτικής Αριστεράς φταίνε πρωτίστως οι πολιτικές και πρακτικές της, που την εξομοιώνουν στη συνείδηση του πολίτη με τα άλλα κόμματα -και στη γάγγραινα της πολιτικής διαφθοράς.
Και όχι, ασφαλώς, οι ανυπότακτοι και ελευθερόστομοι Κοροβέσηδες, που πονούν γι' αυτή την κατάντια. Και αγωνιούν και αγωνίζονται για μιαν Αριστερά απαντοχή του πολίτη, η οποία θα λάμπει πραγματικά για το ήθος της και θα ξαναγίνει το αλάτι της Γης. Οι Κοροβέσηδες, που επιμένουν ότι μόνον η αλήθεια είναι επαναστατική και μια ζωή έχουν μάθει να υπηρετούν αρχές και όχι συγκυριακές σκοπιμότητες. Με όποιο τίμημα...