Εκείνος και εμείς...

της Ελίνας Γαληνού
Σε κοιτάζω να στέκεις πάντα πιό ψηλά από μένα. Δεν με ξέρεις κι΄ούτε έχεις χρέος να με ξέρεις. Καμιά φορά μονάχα, σπάνια κι΄αυτό, έρχεσαι στον ύπνο μου αλλά και κεί ακόμα, δεν έχω μάθει αν είσαι εσύ που θές να έρθεις ή εγώ που σ΄έχω έντονα μέσα στη σκέψη μου...
Ξέρω ότι λατρεύεσαι από πολύ κόσμο, συχνά σε κουβεντιάζουν στην καθημερινότητά τους. Σε ζητάνε και κουβαλούν μαζί τους την εικόνα σου σε μικρογραφία, στα συρτάρια των γραφείων τους, στα αυτοκίνητά και τα ημερολόγιά τους. Και φαίνεται ότι η έννοια σου συγκεντρώνει στις γιορτές τον κόσμο, που είναι συνεχώς σκορπισμένος όλον τον υπόλοιπο καιρό...
Κάποτε ένας όχλος σε είδε σαν κάτι το παράδοξο, το ασυνήθιστο και σε φοβήθηκε. Σε καταδίκασαν σε θάνατο μετά δημοσίων θεαμάτων γιατί ήσουν ξεχωριστός. Τους είχες δώσει την προσωπική σου κατάθεση προφορικά, χάρισμά τους, χωρίς να κρατήσεις τίποτα για σένα, χωρίς να ζητήσεις κάποιο υλικό αντάλλαγμα. Και κείνοι παραξενεύτηκαν πολύ με την λεβέντικη καρδιά σου. Πεθαίνοντας, παρακάλεσες τον Θεό να τους συγχωρήσει...
Ηξερες αλήθεια πόσο θα δεινοπαθήσεις όταν αποφάσισες εκείνο τον αγώνα σου για τη σωτηρία των ανθρώπων; Ηξερες πόσο θα αντέξεις; Και όμως, πολλοί πιστεύουν ότι τελικά δεν άντεξες. Αυτό που άντεξε ήταν το πνεύμα σου και είχε μιά δύναμη τρομερή που τους τάραξε όλους. Εσύ έφευγες και κάποιοι είπαν "τετέλεσθαι". Ομως αυτό το τέλος, δεν ήταν παρά η αρχή μιας καινούριας εποχής όπου ο κόσμος δεν θα ήταν πια ίδιος...
Είπαν πως έγινε Ανάσταση. Και ήρθαν χαρές με δάκρια χαράς. Να και κόκκινα τα αβγά να και τα καλοψημένα λαμπροκούλουρα στις γιορτές και τα πανηγύρια. Και γυρνάμε στη σούβλα το αρνί, το αρνάκι που αγαπούσες και ευλόγησες...
Εδώ το ρωμείκο βλέπεις, έχει και τους αγώνες της λευτεριάς του να θυμάται, καθώς έτυχε να γιορτάζει τόσες και τόσες νίκες Πάσχα μέρες. Ισως γι΄αυτό να σε λάτρεψε περισσότερο. Γιατί είναι αλήθεια, πως λατρεύεσαι περισσότερο από τους βασανισμένους. Εκείνοι περιμένουν να φιλήσουν τα καρφωμένα σου μέλη κάθε Μεγάλη Παρασκευή. Να γονατίσουν κλαίγοντας την ώρα που περνάει ο Σταυρός. Και αφού σου στολίσουν περίτεχνα τον Επιτάφιο, να περιμένουν με αδημονία την Ανάσταση...