Η διαχείριση του χρέους μας

της Ελίνας Γαληνού
Ενώ τα σπρέντς δανεισμού μας εκτοξεύονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τα πάνω, οι εξελίξεις είναι μάλλον ευνόητες. Αυτά που η κυβέρνηση εδώ και μήνες δήλωνε ότι προσπαθούσε να αποτρέψει, τελικά θα συμβούν. Η Ελλάδα θα καταφύγει στον μηχανισμό στήριξης από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ με τις όποιες συνέπειες αυτό συνεπάγεται. Αφού χάθηκε πολύτιμος χρόνος με τις ασάφειες, την αναποφασιστικότητα και τις φρούδες ελπίδες εκ μέρους των διαχειριστών της, τώρα διαπιστώνουν ότι η κατάσταση για την ελληνική οικονομία είναι μη αναστρέψιμη. Το χρέος μας έχοντας επιβαρυνθεί με τα υψηλά επιτόκια του τελευταίου τετραμήνου, μοιάζει αδύνατο να αντιμετωπιστεί στην παρούσα φάση, με ανώδυνες έστω και κάπως σκληρές διαχειριστικές μεθόδους.
Η "ψυχορραγούσα" οικονομία μας αυτή τη στιγμή, χρήζει συστημάτων εφόδου για να ανανίψει. Και η "σοσιαλιστική" κυβέρνησή μας που έλαβε πρόσφατη ψήφο εμπιστοσύνης χάρις στην επικοινωνιακά προβαλλόμενη λαικιστική ευαισθησία της, στέκει αμήχανη προ του αδιεξόδου...Γνωρίζει ότι σύντομα θα υποχρεωθεί να επιβάλει ακόμα σκληρότερα μέτρα απ΄αυτά που έχει ως τώρα εξαγγείλει, πράγμα που αυξάνει τις πιθανότητες μιας κοινωνικής έκρηξης προερχόμενης από τα περισσότερα λαικά στρώματα. Ο ήδη συμπιεσμένος και απογοητευμένος κόσμος, σίγουρα δεν θα αντέξει να σηκώσει άλλα βάρη. Από την άλλη μεριά όμως, οι εξ΄αλλοδαπής "σωτήρες" στους οποίους αναγκάστηκε να τείνει χείρα βοήθειας, είναι αμείλικτοι ως προς τους όρους τους.. Και προτάσσουν ξεκάθαρα "Η θα σφίξετε τα λουριά σε όλους, ή δεν προχωρούμε..."
Με άλλα λόγια, η Ελλάδα πάει ολοταχώς για τον γύψο, έναν γύψο διαφορετικής υφής και ίσως περισσότερο επώδυνο από κείνον που γνώρισε επί δικτατορίας. Και αυτό θα συμβεί επί κυβέρνησης σοσιαλιστικής... Απίστευτο και όμως αληθινό! Που θα γίνει και θα ταλαιπωρήσει την πλειονότητα του ελληνικού λαού, ενώ οι υπαίτιοι και διαχειριστές του χρέους μας, θα μας κοιτάζουν αφ΄υψηλού. Θα μου πείτε, τι μπορούσαν να κάνουν εδώ που φτάσαμε.. Ισως όχι θαύματα, αλλά οπωσδήποτε κάποιες εξυπνότερες και πιό αεράτες διαπραγματεύσεις. Μπορούσαν να αντιδράσουν στις εκβιαστικές πιέσεις των αγορών και κερδοσκόπων, θέτοντας επί τάπητος αντί για το περίφημο "πιστόλι" του ΔΝΤ, την περίπτωση μη αποπληρωμής των χρεών λόγω αδυναμίας. Και έτσι, να αντιστρέψουν τον εκβιασμό κατά την πλευρά των δανειστών, προβάλλοντας το "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος". Μια τέτοια αντίδραση, θα μπορούσε να διαμορφώσει κατάλληλες συνθήκες επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους με νέα δεδομένα και να φρενάρει έτσι την ασυδοσία των κερδοσκόπων. Αντί αυτών όμως, οι διαχειριστές της τύχης των Ελλήνων, προτίμησαν να περιφέρουν δώθε-κείθε τη δυστυχία μας, να εκθέτουν τα αδιέξοδά μας και τις αδυναμίες μας και να ανοίγουν ολοένα την όρεξη των κερδοσκόπων που μυρίστηκαν "ωμό κρέας". Ας πρόσεχαν όμως, γιατί τα παιχνίδια με τη φωτιά είναι επικίνδυνα και δεν χαρίζονται σε κανέναν...