Tης Ριτσας Mασουρα
Mπορεί να είναι απλώς μια αίσθηση, ένα ψυχανέμισμα ή ένας μύχιος φόβος. Η Ελλάδα, με τα φτερά καψαλισμένα, με το πρόσωπο καλυμμένο σαν της θεάς Ισιδας, αίροντας τεράστιες τύψεις για τα αλλεπάλληλα λάθη και τις επιπολαιότητες πολιτικών και λαού μαζί, βιώνει πλέον τη χειρότερη μεταπολεμική κρίση στην ιστορία της. Δεν είναι μόνον η «επέλαση» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και οι προτροπές του Ντομινίκ Στρος-Καν για αποπληθωρισμό ως μέσον θεραπείας-σοκ! Ούτε οι φούσκες της ζωής ενός εκάστου εξ ημών, που μόνοι μας οφείλουμε να τρυπήσουμε για να ξεφουσκώσουν. Δεν είναι οι μειώσεις των μισθών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και η καθημερινή αφαίμαξη του ζωογόνου αίματος από τις φλέβες της αγοράς. Είναι και κάτι ακόμη, που σύντομα θα μας κάνει να αναφωνήσουμε: Ναι, ο βασιλιάς ήταν πράγματι γυμνός!
Αν κάνουμε ένα φλας-μπακ, θα διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην κρύβει στο συρτάρι μαυρόασπρες φωτογραφίες με συγγενείς που αναχωρούν για Αμερική και Αυστραλία. Η Ελλάδα ήταν κατ’ εξοχήν χώρα εξαγωγής μεταναστών. Κι όμως, κάποια στιγμή ο τροχός γύρισε. Η χώρα αναπτύχθηκε, εξασφάλισε στα παιδιά της δουλειά και στη δεκαετία του ’90 έγινε χώρα υποδοχής μεταναστών. Σ’ αυτό το μεταβατικό στάδιο, ο προβληματισμός εστιαζόταν, κυρίως, στη διαρροή ελληνικών εγκεφάλων. Στους νέους που έφευγαν για σπουδές στο εξωτερικό και δεν επέστρεφαν, είτε γιατί τους προσφέρονταν έξω καλά λεφτά είτε γιατί το ΔΙΚΑΤΣΑ (σήμερα ΔΟΑΤΑΠ) «έκανε νούμερα» είτε γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα τους φοβόταν είτε, τέλος, γιατί δεν έπασχαν από το σαράκι της μητρικής αγκαλιάς. Κατά καιρούς, ιδίως την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, υπήρξαν αρκετοί που κλήθηκαν ή προθυμοποιήθηκαν μόνοι τους να επιστρέψουν για να προσφέρουν στο πλαίσιο ενός καλώς νοούμενου πατριωτισμού. Απογοητεύτηκαν, όμως, και πήραν ξανά τον δρόμο της ξενιτιάς.
Σήμερα, η Ελλάδα κινδυνεύει να πρωταγωνιστήσει στον μοιραίο νέο κύκλο της μετανάστευσης. Το προχθεσινό ρεπορτάζ του BBC ήταν σαφές: Ιρλανδία και Ελλάδα, χώρες με κοινή πορεία στο μεταναστευτικό, επιστρέφουν εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν. Η ύφεση, η ανεργία και η αταξία στον περιβάλλοντα χώρο θα εξαναγκάσουν πολλούς να αναζητήσουν την τύχη τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το ερώτημα είναι, τι είδους δουλειές υπάρχουν πλέον εκεί στην Εσπερία;
Θα έλεγε κανείς ότι οι νέοι μας είναι ασυλλόγιστοι. Ψάχνουν απλώς τρόπους να γευτούν τη ζωή. Ομως καθήμενη προ ημερών δίπλα σε νεανική παρέα, έγινα κοινωνός της αγωνίας τους. Διέκρινα ανάμεσα στις λέξεις το πόσο ξεκρέμαστοι νιώθουν, άκουσα να ψελλίζουν με φόβο τις λέξεις εργασία - ανεργία και αφουγκράστηκα το φευγιό τους. Ναι, αυτή την εσωτερική προετοιμασία φυγής στο εξωτερικό. Πόση αποκρυπτογράφηση πια χρειάζονται τέτοιες συζητήσεις; Το ρεπορτάζ του BBC είναι σταγόνα στον ωκεανό της ειδησεογραφίας. Φοβάμαι, όμως, ότι αν δεν υπάρξουν μέτρα ουσιαστικής ανάπτυξης, η σημερινή σταγόνα θα γίνει τεράστιος καταρράκτης, από την ορμή του οποίου δεν ξέρω ποιος θα ξεφύγει!
Ἔτσι ὅπως πᾶμε, ἀπὸ ἐδῶ ἥδη θέλουν νὰ φύγουν καὶ οἱ σημερινοὶ λαθρομετανάστες.
ΑπάντησηΔιαγραφήὍλοι ἔχουν τὴν χώρα μας ὡς ἐνδιάμεσο σταθμό, μόνο ποὺ ἡ ἑσπερία φυλλάττει τὰ σύνορά της καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς, γιὰ πόσο ὅμως;
Καλημέρα και σήμερα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι άξιον απορίας , δυο γενιές και περισσότερο μετανάστευσαν για ένα καλύτερο μέλλον.
Έλληνες έφυγαν στο εξωτερικό γιατί η Ελλάδα για τους ίδιους περίπου λόγους πτώχευσε (μη συμπεριλαμβανομένων των 2 ΠΠ που εκτός των άλλων είχαν και οικονομικές ρίζες).
Κάποιοι γύρισαν κάποιοι έμειναν πίσω αντιμετωπίζοντας την κατάσταση καταφέρνοντας στο τέλος να την αλλάξουν για μια καλύτερη ζωή ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν.
Πως γίνεται και οι ίδιοι άνθρωποι που από γενιά σε γενιά μετέφεραν τις εμπειρίες αυτών των καταστροφών , να επιτρέψουν να ξαναγυρίσουμε εκεί που ήμασταν και ίσως σε χειρότερη κατάσταση.
Γιατί ξανακάναμε τα ίδια λάθη, γιατί επιτρέψαμε και ακόμα επιτρέπουμε να μας καταστρέφουν οι εσωτερικοί μας εχθροί δημιουργώντας εξωτερικό κίνδυνο για να κρύψουν την σαπίλα τους.
Μια ακόμα Ελλάδα ζει στο εξωτερικό και παρ΄ όλα αυτά οι Έλληνες του εσωτερικού συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια και τα ίδια λάθη.
Τελικά σαν λαός δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας όχι μόνο στις επιλογές των κοινωνικοπολιτικοοικονοιμικών κινήσεων αλλά και στο επίπεδο των ανθρώπων που εκλέγονται να κυβερνήσουν την χώρα .
Λειτουργούσαμε και λειτουργούμε με χρωματοκομματικό χαρακτήρα και ρουσφέτι, προσωπικό όφελος και όχι συλλογικό , φωνάζοντας για όσους μας κλέβουν αλλά κάνοντας οι περισσότεροι τα αδύνατα δυνατά να μπούμε στο ίδιο βαγόνι κλεψίματος (με όποιο τρόπο) με αυτούς.
Μας αξίζει αυτό που περνάμε όχι γιατί μας το επέβαλλαν, αλλά επειδή αφενός το επιλέξαμε και μάλιστα κατ’ επανάληψη αφετέρου όσοι δεν το επέλεξαν δεν αντέδρασαν πριν το τέλος .
Αρά δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας και λαός που δεν μαθαίνει από τα λάθη του στο τέλος αφανίζεται .
Konion έχουν φύγει παρα πολλοί οικονομικοί μετανάστες που δούλευαν εδώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να σας γράψω τις σκέψεις μου, όσον αφορά την "ελληνοποίηση" των (λαθρο)μεταναστών, και τον εξελληνισμό των ονομάτων τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχήν, Έλληνες δεν είναι, ούτε μπορούν να γίνουν. Γιατί μπορεί το "ομόγλωσσον" και το "ομόθρησκον" να το αποκτήσουν, αλλά το "ομόαιμον" όχι..
Από την άλλη, σκέφτομαι ότι ουδέν κακόν αμιγές καλού, και εξηγούμαι:
Με ένα νομοσχέδιο με σωστά κριτήρια απόδωσης υπηκοότητας στους αλλοδαπούς (πχ, 10-15 συναπτά χρόνια διαμονής στην Ελλάδα, ικανοποιητική γνώση της Ιστορίας, της Γλώσσας, των ηθών και των εθίμων, ίσως και εκχριστιανισμός/ασπασμός της Ορθοδοξίας, "ψυχολογικά τεστ", εξελληνισμό ονομάτων κά) και φυσικά με μέτρο, μπορούμε μακροπρόθεσμα να βγούμε οφελημένοι.
Ένας 2ης και 3ης γενιάς μετανάστης, που έχει γεννηθεί εδώ, οι γονείς του έχουν εκχριστιανισθει και έχουν εξελληνίσει το όνομά τους, μπορεί να αισθάνεται Έλληνας-και να βγούμε όλοι κερδισμένοι. Σε 50 χρόνια μπορούν να έχουν αφομοιωθεί-ιδίως οι νέες γενιές. Μπορεί ο "Χασάν" που έγινε "Βαγγέλης" να είναι κάτι για γέλια και για κλάμματα, αλλά ο γιος ή ο εγγονός του, ο γεννηθείς εν Ελλάδι "Παναγιώτης", μπορεί να είναι Έλληνας.
Αν ρίξουμε μερικές σταγόνες μπογιάς (μετανάστες) σε μια δεξαμενή καθαρού νερού (Ελλάς), το νερό θα αλλοιωθεί. Μακροπρόθεσμα όμως, η μπογιά θα διαλυθεί και το νερό θα είναι καθαρό και πάλι-ή τουλάχιστον, να φαίνεται καθαρό.. Ας εκδικηθεί η Ελλάς για τους Γενίτσαρους και ας κατασκευάσει νέους-προς όφελός της αυτή τη φορά…
Μπορούν να αφομοιωθούν και να Εξελληνιθούν οι ξένοι, μέσω σοβαρής και ΕΘΝΙΚΗΣ παιδείας. Ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο και ας εκμεταλλευτούμε μια μερίδα ξένων και ας τους ενσωματώσουμε. Φυσικά, όπως προείπα, έναν ορισμένο αριθμό και κυρίως, πληρουμένων κριτηρίων.
Το Αίμα θα αλλοιωθεί βραχυπρόθεσμα, αλλά, μακροπρόθεσμα δεν θα υπάρχει ουδεμία αλλαγή.
15 Απριλίου 2010 12:25 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως έγινε και την περίοδο της τουρκοπκρατίας.
Έλληνες αναμίχθηκαν με τους τούρκους αλλά κατάφεραν να κρατήσουν την γλώσσα και τις παραδόσεις τους.
Όσοι βλέπουν το κακό που έρχεται (και μπορούν να φύγουν) φεύγουν πριν την απόλυτη φτώχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήH φτώχεια είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσοι φοβούνται....στο καλό!!!!
Πάλι οι λίγοι και οι πραγματικοί θα βγάλουν το φίδι απο την τρύπα...και θα του λιώσουν το κεφάλι....
ΕΥ,ΑΓΓΕΛΟΣ
Η μετανάστευση έχει αρχίσει ήδη από το 1990-1991, έπρεπε να αδειάσει η χώρα για να το πάρουμε χαμπάρι;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως το εννοείς αυτό ΕΥ ΑΓΓΕΛΕ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φτώχια είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ;